An Angel at My Table (1990)

schitterend. wat weinig stemmen

Speciale en ontroerende film, maar ik vond hem iets te langdradig. Maar dat kan ook aan mijn beperkte kennis Engels liggen, want sommige dingen heb ik gewoon niet verstaan. Wel heel goed geacteerd, en erg apart kleurgebruik (en muziekkeuze) 3,5 sterren.

Erg ontroerende film.

Goh, wat ben ik blij dat ik vorig jaar de hele arthouse collectie op VHS bij de Vidioot heb weghaald

Huren=kopen.

Prachtig ontroerende film!

Eén van de weinige films waarbij de film het boek recht doet.

Het eerste woord dat bij me opkomt is "aandoenlijk".

Het verhaal van een vrouw die de meeste mensen als lelijk zouden omschrijven, die bang was voor de wereld om haar heen en die bijna alleen leek te kunnen spreken via haar verhalen en boeken. Vreselijk, en bijna onvoorstelbaar, om te zien hoe iemand zo weinig controle over zichzelf en haar eigen leven leek te hebben.

Ik had enorm te doen met Janet in al haar angstige en naïeve onschuld.

Prachtig hoe haar personage wordt neergezet; dit maakt de film.

Het verhaal had wellicht iets korter gemogen, want hoewel Janets leven voornamelijk gekleurd wordt door tragedie zijn het met name de alledaagse voorvallen die de aandacht krijgen. En hoewel deze juist erg mooi de pijnlijk kwetsbare Janet laten zien is 150 minuten misschien net wat aan de lange kant hiervoor.

Ook is het grootste deel van de scènes erg kort, waardoor het verhaal soms een beetje van de hak op de tak lijkt te springen. Gelukkig brengt Campion alles prachtig in beeld en is elke shot mooi qua kleur en compositie.

Zeer fraaie ontroerende film, die wellicht voor sommigen wat te traag en te weinig enerverend zal zijn maar die het naar mijn mening absoluut verdient om bekeken te worden. Ik zal hem zeker nog eens herzien en sluit een verhoging van mijn beoordeling zeker niet uit!

Inderdaad een mooie film.

Wat ik het sterkste aan de film vind is de rol van Kerry Fox (de volwassen Janet). Echt een prachtige rol! En dat al op 24-jarige leeftijd. Ze doet me denken aan Cate Blanchett.

Wat een bijzonder leuk kapsel heeft Janet trouwens. Mooie krullenbol. Heb foto's van de echte Janet bekeken en zo zag ze er dus inderdaad uit.

An Angel at My Table is typisch zo'n film die meer is dan de som der delen. Het verhaal gaat nogal van de hak op de tak en het plot bevat scenes die nogal willekeurig gekozen lijken te zijn. Soms stoorde me dat behoorlijk. Gaat ze bijvoorbeeld naar Londen voor een literatuurbeurs, zie je daar nauwelijks iets van. En waarom ze nou ineens naar Spanje wil gaan is me ook ontgaan. Ik lees op Wikipedia dat ze juist het langst in Londen heeft gezeten tijdens haar Europese periode. Uit de film krijg je die indruk niet.

Janet Frame lijkt een beetje de Susan Boyle van de literatuur.

Ze komt in de film niet intelligent over, maar dit komt met name door haar autistische gedrag. Ik vind het wel moeilijk voor te stellen dat deze vrouw die boeken heeft geschreven. Misschien legt de film een beetje te veel de nadruk op haar handicaps.

Ze heeft meer dan 200 shockbehandelingen gehad. Ik vind het wel heel bijzonder dat ze daarna nog iets heeft kunnen schrijven. Ook vind ik het bijzonder dat ze in haar eentje naar Europa is vertrokken en daar ook nog gereisd heeft.

De quotes uit de boeken die je in de film hoort, vond ik wat zweverig. Ze bleven ook totaal niet bij me hangen. Heb dus helaas niet de behoefte nu naar de boekenwinkel te rennen voor haar boeken.

Wat een beleving..

Een bijzondere film, die helaas in de tweede helft wat te ver wegzakt.

Jane Campion neemt in ieder geval de tijd om het verhaal te vertellen van Janet Frame, een schrijfster, die een moeilijke jeugd kent en door haar handicaps ook soms moeite heeft met de omgang met mensen. Er wordt veel aandacht besteed aan de kinderjaren en dat vond ik ook het boeiendste stuk. Jane heeft een vrolijke bos rode krullen en wordt goed gespeeld door alle drie de actrices, die haar spelen. De geleidelijke ontwikkeling van haar personage komt op deze manier goed naar voren.

In de tweede helft springt men soms iets teveel van de hak op de tak, terwijl bij minder interessante zaken vaak net wat teveel wordt stilgestaan. Dat had allemaal wat korter en compacter gemogen. Visueel ziet het er bij vlagen best mooi uit. Dat Nieuw-Zeelandse landschap, waar de opnames geschoten zijn, heeft altijd wel iets aparts. Vooral de kleur groen komt hierbij altijd op bijzondere wijze naar voren.

Jammer dat het niet de gehele tijd boeiend is. Dat wisselt net wat teveel en zorgt ervoor dat het uiteindelijk wat langdradig aanvoelt. Maar verder zeker niet slecht, met prima acteerprestaties, al werd ik er afgezien van een paar momenten in het begin, nooit echt door geraakt.

3,0*

Dit is lang geleden en het het (toevallig) weerzien op Arte sloeg gelukkig niet tegen. Alles wordt zorgvuldig gefilmd, maar met voldoende afstand. Het drama wordt er niet ingelepeld
(de 2 verdronken zussen) en ook haar eigen verhaal wordt niet al te betekenisvol richting psychische problemen geduwd. Het overkomt haar gewoon, en las kijker zit je verbijsterd te kijken. Je ziet wel dat wat problemen zijn, maar dat het zo'n vaart zou lopen, heb je niet meteen door.

Het leven van Janet Frame, introvert, onwennig, bedeesd en mensenschuw en toch waardevol als schrijfster in een film onderbrengen en de vaak boulversante gebeurtenissen in haar leven in de juiste proportie opnemen, is geen eenvoudige zaak.

Jan Campion slaagt daar behoorlijk goed in en toch kan men enerzijds het verwijt richten dat de film te lang duurt en anderzijds had ik af en toe het gevoel dat over belangrijke zaken, ook in tijd, wel wat vlug werd overheen gegaan terwijl dan andere, naar mijn gevoel minder belangrijk, wat werd uitvergroot. Misschien was het opzet de film voornamelijk te vullen met de kleinere voorvallen wat het ongewone van Janet het best deed uitkomen en de dramatische periodes gewoon en zo vluchtig mogelijk aan te halen.

In iedere geval een sobere film met prima vertolkingen van de actrices die Janet in haar verschillende levensfasen vertolken.

Goeie film over een nogal verlegen meisje die opgroeit en uiteindelijk schrijfster wordt. Qua opzet een vrij standaard biopic over Janet Frame die niet bepaald een gemakkelijk leven heeft gehad. Mooi in beeld gebracht en het hoofdpersonage wordt prima neergezet (zeker dankzij de drie verschillende actrices die het alledrie goed doen). Mede door de lengte zakt het soms wel wat in (vooral tijdens het laatste gedeelte dat niet overal weet te boeien).

Prachtfilm. Ooit, lang geleden voor het eerst gezien toen je nog VHS uit de lokale bieb kon lenen en meteen betoverd - al is het verre van vrolijk allemaal.

Geweldig geacteerd door alle 3 de actrices. Hier* staan ze met de echte Janet Frame in de frame.

* Bron - schijnt een Nederlandse ansichtkaart te zijn...

Trieste, ontroerende kroniek naar de autobiografie van Janet Frame. Ik ben niet bekend met haar werken, maar het is moeilijk voorstelbaar dat iemand met zoveel (geestelijke) problemen kan uitgroeien tot een alom gevierde schrijfster. Net als haar karakter komt de film enigszins onrustig over. Niettemin boeiend genoeg.

Nou wordt ik toch echt heel nieuwsgierig als ik die hoge waardering hier lees. Toch maar eens kijken en het is nog een lekkere lange film, daar hou ik van

Niet meteen een fan van Campion, ze wisselt in rap tempo erg goede films(The Piano) af met rommel en haar onbedwingbare hang om vooral iets kunstigs af te leveren werkt vaak een beetje tegen haar. Zo ook aanvankelijk bij deze Angel, want de film is toch een wat al te lange zit, de eerste drie kwartier verlopen tergend langzaam en zitten vol met clichés. Maar zie, daarna kwam ik toch behoorlijk in de greep van de merkwaardige Janet(aandoenlijke, betoverende rol van zeker Fox, maar ook de anderen zijn goed gecast), haar avonturen en de karakterisering van dit personage kruipen behoorlijk onder de huid. Lijkt me een eerlijke, waarheidsgetrouwe biografie al met al, de moeite waard, een film die je een kans moet geven.

De film wordt gedragen door het interessante levensverhaal van de schrijfster Janet Frame en door de uitstekende acteerprestaties van Alexia Keogh en Kerry Fox die respectievelijk de jonge en de oude versie van de schrijfster spelen. Met haar spel roept Kerry Fox een heel scala aan stemmingen op als ze de introverte en kwetsbare ziel van deze schrijfster blootlegt.

Oorspronkelijk was deze verfilming bedoeld als een driedelige televisieserie. Dit verklaart de lengte van de uiteindelijke film die de bioscoop haalde, 2uur en 38 minuten. Maar misschien ook wel enkele opvallende keuzes die de regisseur maakte om het televisiepubliek tegemoet te komen, zoals haar verblijf in Frankrijk expliciet te maken door clichématige een Frans muzakje te laten klinken en kort de Eifeltoren in beeld te brengen.

3 sterren

Zo'n mooie film...

Zeker een mooie film.

Mocht iemand de tittel "An angel at my table" kunnen duiden dan lees ik dat hier graag.

Mijn derde film van Campion en de derde keer vind ik het niets. Wel zijn de films steeds anders van inhoud en toon en stijl en daarom heb ik ook deze nog geprobeerd (ik las dat anderen deze wel geweldig vonden en die andere die ik niets vond ook niets vonden) maar wederom een zware tegenvaller. Campion interesseert zich in mensen waar ik me blijkbaar niet in interesseer en ze weet dat ook niet boeiend te maken. Visueel redelijk met af en toe mooie plaatjes maar nooit heel bijzonder. Zeker de tweede helft is erg episodisch en wist mij niet te raken maar eerlijk gezegd vond ik het eerste uur ook al weinig aan. 1,5*.

Teleurstellend. Zelfs na 158 minuten had ik het gevoel nog altijd niet Janet Frame te leren kennen. Je hebt namelijk geen flauw benul van haar literaire kwaliteiten (het wordt gewoon gezegd dat haar boeken zijn uitgegeven maar geen enkel klank uit die hoek), je weet niet waarom ze angstig en geïsoleerd wil zijn en waarom ze zich zo voelt tgo haar vader en moeder. Vrouwen komen van Venus wordt soms gezegd en in het geval van Janet Frame zou dit kunnen kloppen.

De film is zeer fragmentarisch vooral op het einde. Uitstapje naar London, 1 minuut later in Spanje om een romance te beleven en dan weer terug naar London waar waarom weet ik niet. An angel at my table laat mij verward en ongeïnteresseerd achter. Misschien heb ik iets gemist en zou de film een tweede keer moeten bekijken maar dat is uitgesloten.

Prachtige film over een beeldschoon, intelligent meisje met een schitterende bos rode krullen.

Zo'n kind zou in mijn groep (onderwijs) vaak ditzelfde horen en als leerkracht ben ik ook altijd op ev. pestgedrag alert.

De lerares op de basisschool in deze film spoort niet, maar vooral vroeger was dit gedrag algemeen in het onderwijs, helaas.

Ik heb het levensverhaal van de schrijfster dat het meisje uitbeeldt gelezen en daar lusten de honden geen brood van.

Gruwelijke jaren heeft zij gehad door foute diagnoses en arrogantie van de witte jassenbrigade en altijd veerkracht getoond! Haar schrijverschap ontdekken was een vlucht uit de hel van jaren.

Al jaren ben ik een tegenstander van al die etiketten die kinderen opgeplakt krijgen: autisme, ADHD enz. waar vooral ingeschakelde adviesbureaus enorm veel geld mee verdienen via het onderwijs en kinderen met tal van z.g. stoornissen voor hun leven getekend zijn. Het is juist een stoornis om alles een stoornis te noemen!

De titel van de film kan op div. manieren worden uitgelegd: een engel aan mijn tafel, dus ik ben nooit alleen hoe grauw het leven er ook uit kan zien. Of: ik krijg hulp in mijn leven als dat nodig is, we worden als mens vanuit de onzichtbare wereld geholpen. Of: de hoofdpersoon zélf wordt als engel gezien, dat kan ook!

Zo'n kind in mijn groep zou ik een godsgeschenk vinden, zoals elk kind dat is!

Een engel aan mijn (schrijf)tafel, zo interpreteer ik het tenminste, in de zin dat haar schrijftalent haar gered heeft als het ware.

Titel komt overigens uit een Franstalige dichtbundel van Rilke, Vergers (Boomgaarden), vertaald:

Schrik niet, als plotseling

de Engel kiest voor jouw dis

Doe alsof er een rimpeling

in het linnen gekomen is

en is tevens het motto van het 2de deel van haar autobiografie.