Crave (2012)

Trailer voor thriller Crave - Video op FilmTotaal

Altijd lekker dit soort filmpjes.

Idd, lekker duister lijkt me dit.

No, Aiden. This is real

"Crave" is een redelijk donkere en naargeestige film. Het is een precieze karakterschets van de fotograaf Aiden (Josh Lawson) die als hobby of als inkomen (is niet helemaal duidelijk voor mij) foto's maakt van slachtoffers van een misdaad. Naarmate de film verloopt wordt het overduidelijk dat hij een vorm van gespleten persoonlijkheid heeft en zichzelf meermaals inbeeld dat hij de reddende engel is in een maatschappij die troosteloos, gewelddadig en meedogenloos is. In zijn fantasie ziet hij zichzelf als bv. de beschermer van een meisje op de metro die lastig gevallen wordt door twee macho's of diegene die één persoon van een storend pratend koppel tijdens een AA meeting , en die dan ook nog eens juist voor hem gaan zitten in een voor de rest lege zaal, met een sloophamer de kop inslaat. Eigenlijk zijn het allemaal situaties die iedereen wel eens meemaakt en waar men dan naderhand over nadenkt hoe het zou zijn als men op de gepaste manier zou reageren. En als Aiden op een bepaald moment zijn mening durft uit te spreken tegen een opdringerige vrouw in een supermarkt, rijdt hij glimlachend voldaan naar huis.

Hij komt steeds dezelfde detective Pete (Ron Perlman) tegen op een misdaadplek of bij een AA meeting. Beide zijn het alcoholisten die de nuchtere weg ingeslagen zijn. Perlman speelt dit personage sober en ingetogen., niet onbevreesd om Aiden telkens te overladen met raad en levenswijsheden.

Aiden leert zijn buurmeisje Virginia (Emma Lung) kennen, die een nogal ingewikkelde relatie heeft met Ravi (Edward Furlong). Deze laatste heeft nog steeds het jeugdige uiterlijk sinds "Terminator 2". Aiden en Virginia hebben een turbulente, maar door Virginia nogal afstandelijke relatie, die uitdooft nadat de twee een voorstelling van een abstracte toneelstuk bijwonen waar Aiden het niet kan nalaten om een denigrerende opmerking te maken (Een opmerking die ikzelf ook wel eens zou willen spuien in zo'n situatie.) . En vanaf dan gaat het duidelijk de verkeerde kant op voor hem. De revolver die hij heeft meegenomen nadat een overvaller deze heeft achtergelaten, blijkt uiteindelijk een dodelijk wapen in zijn handen.

Josh Lawson speelt zijn rol schitterend. Hij zet een intriest personage neer die soms wel eens grappig uit de hoek kan komen maar tegelijkertijd een melancholisch en depressieve indruk nalaat. De would-be held is uiteindelijk een broekschijter die als het er op aankomt, geld voor zijn eieren kiest. Charles de Lauzerika slaagt er in om een duistere film te maken. Tot op het uiteinde hing die sfeer over het geheel, tot op het moment dat Furlong verrijst uit zijn boody-bag en een thumbs-up gebaar geeft. Dat veranderde de hele sfeer van de film en gaf het op dat moment een absurd lugubere wending. Een meesterlijk fragment is het moment dat Aiden eindelijk Virginia weet te veroveren en met haar in bed terechtkomt. Op het moment dat we het beeld krijgen waar het allemaal begon, en we veronderstellen dat het weer een fantasie was, richt hij zich naar de camera en zegt : "No, Aiden. This is real". Verdomd verrassend en grappig !

Velen zullen dit een saaie trage actieloze prent vinden. Ik vond het een sterke poging om het verloop te tonen van iemand wiens fantasiewereld langzaam realiteit wordt.
Was de wending op het uiteinde er niet, en het te gemakkelijke open einde, dan zou ik het hoger waarderen. Tot slot nog vermelden dat ik nooit verwacht had in zo'n filmgenre getrakteerd te worden op een kettingzaagfragment

3.5*

Karakterstudie van een misdaadfotograaf met gewetenswroeging. Hij neemt zich voor geen lafaard meer te zijn, niet langer aan de kant te staan als toeschouwer, maar in te grijpen wanneer hij opnieuw getuige is van een misdaad. De film focust op zijn metamorfose van brave jongen naar bikkelharde vergelder en zijn stroeve relatie met de knappe buurvrouw. Zo'n beetje als in Taxi Driver, met dit verschil dat Lawson geen De Niro is en de beelden lang niet zo grauw zijn, hoewel de obligate shots van met graffiti besmeurde steegjes, vervallen pakhuizen en de metro wel voorbij flitsen. Het probleem situeert zich in de langdradige opbouw en het ontbreken van een échte climax. Het blijft verrassend flauw allemaal en van enige impact is nauwelijks sprake. Niet de moeite waard.

Het begin van dit tragisch-komische karakterportret van een 35-jarige freelance misdaadfotograaf in Detroit, een rondwarende seksueel gefrustreerde dromer, die stemmen hoorde, was zo gek nog niet. De film had zelfs een paar film noir elementen. Echter toen de hoofdpersoon de controle over zijn leven verloor en de productie ontaardde in nodeloos geweld, werd het eigenlijk een idioot. Ik vond Josh Lawson bovendien niet sterk spelen.

Eigenlijk zoals het leven is, we hebben denk ik allemaal onze fantasieën.