Rock Star (2001)

Deze film hikt voor mij wel erg op twee gedachten.

De muziek is gewoon goed, zowel de soundtrack met goeie tachtiger jaren hardrock/Metal, als wel het werk van Trevor Rabin.

De stem van Wahlberg klinkt ook goed, heel goed, maar elke debiel kan natuurlijk zien/horen dat dat allemaal ingedubt is (als je goed luistert kan je zelf herkennen waarvan).

Helaas zijn de hoofdrolspelers wel helemaal fout gecast (behalve Timothy Spall als manager), maar als je Wahlberg in zn rol meer als een watje gaat zien die wat meeloopt met de bende en t allemaal niet zo begrijpt, kan je misschien wat meer voor hem open staan.

Maar dat deze man in zn zoveelste film in tien seconden van een ‘’totaal niet meer weten waar je bent kater’’ tot ‘’hardloper’’ kan regenerenen word ik wel es n beetje moe van.

Heeft die gozer dan echt geen medezeggenschap over het script?

Judas Priest? Nee, deze film is niet op de Priest en Ripper Owens gebaseerd. Is alleen al onmogelijk door de tijd van release, en het verhaal van de Ripper is heel anders (en eigenlijk triester, hoewel die gozer echt goed was).

Dan zijn de clichees in de film (vooral de eerste helft) niet meer bij te houden, waarbij ik het vooraan staan in een volle megazaal, en dan gewoon ff rustig alle ruimte hebben om terug te lopen naar de manager voor een backstage pass wel het schrijnends vind.

Wie ik absoluut niet wil bedanken is de pruikenfirma, die zelfs nog te beroerd was om te eisen dat de wenkbrouwen van de dragers bijgeverfd werden in de kleur van de pruik. Bij elke seconde van headbangen was ik overigens bang dat dr een pruik naar beneden zou storten.

Op het moment dat ik me er het meest aan ergerde deed de voormalig zanger overigens een geniale zet……

Op zich kon ik het verhaal eigenlijk best waarderen, maar aan het eind ging het helaas helemaal fout en verwerd een vermeende (hard)rockfilm onderhand tot een romantische komedie, en als de kikker ergens níet tegen kan…….

Slechte film? Nee ook niet direct, sterker nog…. met een iets beter cast, wat minder clichees en een stoerder einde hadden dr een dikke vier sterren ingezeten.

Ik snap de lage gemiddelde score van deze film niet, ik zie bijna alleen maar reacties van enthousiaste mensen! Je moet wel van de rock uit de jaren tachtig houden om deze prent te kunnen waarderen (en dat doe ik ook),dan is het heerlijk genieten.

Het label komedie is enigzins misplaatst hier, alhoewel er toch redelijk wat momenten zijn voor een flinke glimlach. Het is meer een speelfilm, maar wel een om eens goed voor te gaan zitten, met het geluid helemaal open!

een leuke film

met lekkere rockmuziek

prima in orde

yeah!!!!!!!!!!!!!!

Redelijke understatement, het is totáál geen komedie! Natuurlijk komen er een aantal grappige situaties in voor, maar dat maakt het nog geen komedie. Ik zou eerder drama zeggen.

Correctie m.b.t. het genre ingediend en deze is geaccepteerd.

Dit is 1 grote concertregistratie en Aniston doet hier wat ze altijd al doet maar dan minder grappig, mij kon het niet bekoren. Oh ja, zingt Markie Mark dit echt, of is het een Milli Vanilli verhaal?

(HD) trailer

Wauw is dat alweer zo lang geleden.

Op zich vind ik het best een goede film. Mooi gespeeld, vakwerk, eigenlijk geen speld tussen te krijgen.

Behalve dat het allemaal wel wat erg mat is qua verhaal. Weinig opzienbarends - dat wil zeggen, gegeven het onderwerp en de titel zijn alle clichés al mijlenver van te voren zichtbaar. Daardoor eigenlijk toch wat saai. En hoewel de muziek op zich wel ok is is dat ook niet echt een reden om je er nog eens aan te wagen.

Viel me wat tegen, dus. Ik had in mijn herinnering een positiever beeld van deze prent.

“Dream big. Live the life.”

Redelijk. Acteurs als Wahlberg, Aniston en West proberen het wel, maar ze kunnen niet verbloemen dat Rock Star een wat bloedeloze en inspiratieloze film is over een leadzanger van een coverband, die opeens beroemd wordt en te maken krijgt met de schaduwkanten van het rocksterleven. Dit is al vaker gedaan, en Rock Star brengt wat dat betreft weinig nieuws onder de zon. Het lijkt soms meer op een concertregistratie dan een echte film over een band/leadzanger, en de personages blijven ook eendimensionaal.

Voor de aardigheid eens geprobeerd en ik meende altijd een scene te hebben gezien in een filmprogramma, maar kennelijk was dit uit een andere film want achteraf herkende ik niets terug. Met frisse tegenzin begon ik in die zin aan de film wat vooral kwam omdat ik nog al was geschrokken van het cijfergemiddelde, want was dit dan zo slecht?

Het verhaal mag duidelijk zijn rond zanger Chris die, kort door de bocht gezegd, van tribute band naar de orginele band transfereert en in die zin van amateur artiest in één keer uit groeit tot wereldster. Uiteraard zijn daar de stappen in de nieuwe wereld, een wereld van weelde, dames, drugs, drank en roem, sex, drugs and rock and roll. Zag we dit al vaker...? Ja best wel. Vooral in The Dirt over Motley Crue. Is het daarmee allemaal een beetje cliché en voorspelbaar, ja ook wel.

Maar temidden van dat is Rock Star toch best een vermakelijk en prettig film, en dan met name vooral vanwege de roze bril waar alles door gekeken wordt. Niet het duistere randje zoals we dat wel zien in The Dirt, maar een iets gekuisdere versie. Het gaat niet over de schreef, zo ook de karakters niet en dat geeft de film een bepaalde gunfactor. Het is uiteraard een persiflage en dat zullen we weten ook met over enthousiaste fans, absurde podia en gillende stemmen en gitaren. En te midden van deze gekheid is er zowaar een bepaalde ode aan de glamrock van de jaren '80 te voelen met bands als Motley Crue, Twisted Sister, Kiss en meer van dat soort showacts. En dan zou ik zowaar nog bijna de geweldige soundtrack vergeten met ACDC, Motley Crue, Ted Nugent en INXS.

Rock Star is wat mij betreft dan ook een ontzettend vermakelijke film te noemen met een cast die verder prima voldoet en ook een paar prachtige vrouwen. Zoals ik zeg best lekker voor een keer.