Personal Velocity: Three Portraits (2002)

Best wel mooie verhaaltjes, maar tis toch jammer dat als je net een beetje kennis hebt gemaakt met één van de dames, je prompt in het leven van een andere vrouw wordt neergezet.

NYTimes:
"Ms Miller stages this portion [het deel met Posey, RV] with tightly controlled cameras; characters walk in and out of the unmoving frame, desperate to stake a claim. (It's a page from Ingmar Berman's notebook that Woody Allen so wisely appropriated.)"
Ik heb deze recensie al maandenlang in huis liggen en ben erg benieuwd naar deze film. Komt ie in de Nederlandse bioscopen?

Toch Jammer dat deze film geflopt is. Prachtige film. Nu hopen dat ie op dvd nog wat succes heeft.

Was het niet in Adaptation dat Nicholas Cage naar een conventie over scriptschrijven gaat en de spreker beweert dat een "voice over" volstrekt uit den boze is? Sinds Adaptation lijk ik niets anders te zien dan voice overs in films.
In deze film vind ik het wel werken. De tekst is in ieder geval intelligent genoeg om te blijven boeien. Daarbij worden er leuke filmische truukjes gebruikt en zijn de acteerprestaties bovenmaats.
De film is een beetje on-Hollywoods en af en toe een beetje "in your face" , zoals de scene waarin Kyra Sedgwick even hard met haar gezicht op de tafel wordt gebeukt, door haar klootzak-echtgenoot . Verder wordt er geen romantisch beeld neergeschets van het leven van deze 3 vrouwen. Af en toe maken ze keuzes die niet echt sympathiek te noemen zijn (Parker Posey die eigenlijk steeds meer in haar onsympathieke vader veranderd en uiteindelijk haar echtgenoot dumpt), maar dat maakt de film voor mij eigenlijk alleen maar interessanter.
Al met al inderdaad een film die een wat groter publiek verdiende.

Erg goede film, boeiende verhalen over bekende onderwerpen roepen emotie op. Verder spelen de 3 hoofdrolspeelsters echt uitstekend. Enige minpuntje is dat de 3 verhalen niet met elkaar zijn verweven (iets als bijvoorbeeld love actually). Dit had voor mij de film helemaal afgemaakt, maar was aan de andere kant misschien wel weer te voorspelbaar geweest misschien. 4*

Ik ben niet echt kapot van deze film (eigenlijk 3 verhaaltjes).
Viel me op dat ie wel in de smaak viel bij mijn vriendin.
Het lijkt alsof Miller een Europese film wilde maken, maar
afkomst verloochend zich niet.

Aangenaam verrast door deze film en verbaast dat zo weinig mensen hem gezien hebben.

Interressante film die eigenlijk bestaat uit 3 losse filmpjes.
Die niet zoals ik eigenlijk verwacht had in 1 verhaal verweven waren.
Maar alledrie op zichzelf stonden.
De verhalen worden erg realistisch in beeld gebracht .
En er wordt overtuigend geakteerd.
En ondanks dat me soms niet helemaal duidelijk werd wat de regiseur er mee bedoelde heb ik me toch prima vermaakt en scoort deze film een dikke voldoende.

3 korte verhaaltjes die nergens echt interessant worden, omdat de verhaaltjes gewoon te kort zijn, omdat er de hele tijd met de terugblik wordt gewerkt en omdat er de hele tijd die irritante Michael Moore achtige voice over is.
Ik dacht de hele tijd dat ik naar een Michael Moore docu aan het luisteren was wat het kijkgenot ook flink wist te dempen.
Het geheel is gewoon te afstandelijk en te klinisch weergegeven.
De 3 hoofdrolspeelsters (goede actrices) doen het goed maar voordat je in het verhaal zit is het verhaal al afgelopen.
Met een betere regisseur had dit een veel betere film kunnen zijn.

Prettig filmpje. Heerlijk naturel gefilmd en geacteerd. Ik vond het alles behalve klinisch. Ik vond het eerste verhaal het leukst

Ik snap de kritiek op de regie hier niet. Miller is een vakvrouw, zoveel is duidelijk na het zien van dit drieluik.

Wat ik daarbij nog even kwijt wil, is dat ik absoluut met bewondering naar het spel van Parker Posey heb zitten kijken. En dat terwijl ik haar voorheen enkel herinner als de bordkartonnen Kitty Kowalski uit "Superman Returns". Bijzonder leuke verrassing dit.

Weet iemand toevallig of deze film in Nederland is uitgegeven...?

Onder het kopje statistieken die je dat deze film in 2004 inderdaad een biosrelease heeft gehad hier. En er is ook een NL-DVD-release.

Zag de film gisteravond en ik ben er plotsklaps op verliefd geworden! En wil hem zo snel als het kan weer herkijken. Bedankt voor de uitleg Starbright Boy had dat nog niet eerder ontdekt...!

Rebecca Miller (vrouw van Daniel-Day Lewis) maakte The Ballad of Jack and Rose maar die vind ik iets minder. Dat vooral kwam omdat de film te rechtlijnig, te conventioneel en veel te traditioneel was. Personal Velocity is een lekker onconventionele trip van drie verhalen rondom vrouwen die problemen hebben met hun man. Rebecca Miller gebruikt daarin ruimschoots een algemene verteller als voice-over en muziek waar ik een grote glimlach bij kreeg. Voortreffelijke onafhankelijke film die in 2001 het Sundance Festival kleur gaf. Ze won daar een aantal prijzen wat ik niet vreemd vind.

Daarbij is het ook nog eens naturel gefilmd. Dat betekend soms onscherpe beelden, soms overbelichting, soms zet ze tijd stil en gebruikt ze foto's om het verhaal verder te vertellen. En het lijkt allemaal te werken.

Lekker geacteerd door mensen die je al eerder zag optreden in films maar waarvan je de naam maar niet lijkt te kunnen onthouden. Leo Fitzpatrick (Kids, Bully), Kyra Sedgwick (Behind the Red Door, Secondhand Lions, Phenomenon), Parker Posey (Superman Returns, Blade: Trinity).

Een film die gezien mag worden.

Redelijke film over drie verschillende vrouwen die op de één of andere manier breken met hun huidige leven. Een kleine film met drie korte verhalen. Het eerste verhaal is veruit het beste. De volgende twee verhalen zijn wat saaier en ook de constante voice-over werkt op een gegeven moment tegen. Het acteerwerk is dik in orde.