Black Mama White Mama (1973)

Het verhaal lijkt erg op die van The Defiant Ones.

i love pam grier en deze film is best wel ok. veel actie en veel naakte dames..

De eerste helft van de film bestaat eigenlijk alleen uit veel zinloos naaktinclusief een gevangenisdouchescène. Daarna word het een achtervolgingsfilm over twee vastgeketende vrouwen dat niet bijster interessant gefilm is, ook de soundtrack laat te wensen over. Pas het laatste gevecht wordt alles interessant, de soundtrack word goed, het ziet er beter uit en alles word spannender. 2.5 sterren.

Grier en Markov zien er goed uit, maar het is Sid Haig die uiteindelijk met de film gaat lopen.

In de eerste helft wat bloot en dan die achtervolging, maar echt boeiend wordt het nooit. Enkel Haig als Ruben is in staat om voor onderhoudende momenten te zorgen.

Geschreven door oa Jonathan Demme (de latere regisseur van oa Silence of the Lambs, Philadelphia en The Manchurian Candidate).

oke, ziet er wel een beetje uit of is het niet een parody van Faster Pussycat Kill!! Kill!! van Russ Mayer? Het ziet er wel weer erg hip uit.

Nee, het is geen parodie.

Pam Grier is op haar best in blaxpotation films waarin ze flink haar mannetje staat. Haar mannetje staat ze hier ook wel, maar wel een een matige film. Ik kijk liever nog een keer naar haar glansrollen in prima films als Coffy en Foxy Brown.

Ik heb `m gisteren gezien op MGM, ik vond hem heel aangenaam om te kijken..

Jezus deze was wel erg slecht. Het begin van de film leek wel op een erotische gevangenis film, dat was misschien nog het plus punt van de film want de rest was echt bar slecht. Slecht verhaal, slecht geacteerd en slechte actie. Deze film krijgt nog 1 punt vanwege de borsten van Pam Grier, die zagen er wel aardig uit. Voor de rest snel vergeten deze film.

Niet echt bijzonder, maar kijkt best lekker weg. Pam Grier is altijd een genot om te zien, maar ook Margaret Markov mocht er zijn. Het eindgevecht is de moeite waard, maar ook zo tussendoor zitten er wel memorabele stukjes bij, zoals the oven bijvoorbeeld...

3,0*.

Ivm Coffy (en de een jaar latere Foxy Brown), is dit wel wat minder. Alhoewel deze niet eens zo slecht is. Geweld (wat in deze films vaak voorkomt) is goed, maar persoonlijk vond ik het wel iets minder. Ook het sfeertje vond ik hier best skinny. Jammer , maar het wist me niet echt te vervelen. Een kleine 3,0.

begint allemaal veelbelovend, maar eindigt ongeïnspireerd. jammer, waarschijnlijk was er te weinig geld voor een beter uitgewerkt idee.

Het is ook een Blaxploitation remake van The Defiant Ones volgens mij.

Leuke vrouwelijke exploitation variant op The Defiant Ones. Het verhaal heeft weinig om het lijf, net als de vrouwen in de film (lees: veel ontblote borsten). En die toon wordt meteen al goed gezet in de gezamenlijke douche-scene aan het begin van de film. De actie en het acteerwerk zijn vaak lekker knullig, maar dat maakt de film des te leuker.

Gevangen meisjes ontsnappen uit het gevang maar wel geketend. Vervolgens moeten ze vluchten voor verschillende organisaties zoals het ministerie van whatever, een groep premiejagers, de rebellen en het drugskartel. Het gevangenisdrama mocht er wezen. Maar het de vlucht is saai. Camerawerk en actiescenes stijgen ver boven het gemiddelde (binnen het genre) uit. Zou tanja niemijer (heet ze zo?) de film kennen?

Wanneer je opgewonden wordt van meisjes in handboeien, zit je hier goed. Zo niet zal het al wat lastiger zijn dit te waarderen. Best geinig vrouwelijke gevangen die met elkaar douchen, maar op internet zijn er genoeg sites waar je je mee kunt vermaken. Het Defiant Ones achtige vervolg is echt vrij matig. Goedkope acteurs, locaties en vreselijk lelijk gefilmd. De shootouts tussendoor brengen nog wat leven in de brouwerij, maar de film leunt te veel op het concept en te weinig op kwaliteiten van filmmakers die weten dat good clean fun niet vanzelf komt en meer nodig heeft dan wat aardig uitziende dames.

M'n eerste van Filipijns exploitation regisseur Eddie Romero. Er staan er nog een hoop van deze man op het lijstje, maar met deze Black Mama, White Mama stelt hij me toch behoorlijk teleur.

Het begint nog wel aardig, met wat standaard women in prison thema's (gezamenlijk douchen, catfights etc.) maar zodra Grier en Markov aan elkaar geboeid aan een ontsnapping beginnen verandert de film in een snoozefest. Het verhaal kan totaal niet boeien en het is moeilijk de aandacht erbij te houden. Één enkele shootout is nog wel de moeite waard (vooral omdat er gebruik gemaakt wordt van lekker fel rood bloed, waar veel van dit soort films die moeite niet eens namen en er allerlei figuranten naar de grond vliegen zonder zichtbare kogelwonden). Sid Haig zet, zoals altijd, een vermakelijke rol neer, maar kan de boel eigenlijk ook niet meer redden.

Gemiste kans. Cast met wat leuke gezichten en een aardig concept. Helaas maakt Black Mama, White Mama de verwachtingen zelden waar.

OK dit was best vermakelijk vooral dan de scèneswaarbij de dames aan elkaar vastgetend zijn en gedwongen zijn om met elkaar samen te werken. De diverse naaktscènes doorheen de film zijn natuurlijk ook niet verkeerd. Minder is het verhaal, het uiteindelijke doel die de dames hebben boeit eigenlijk niet erg. De stukjes zonder Grier en Markov zijn dus niet zo interessant en het einde kon me ook niet echt bekoren. Ik weet eigenlijk niet wat voor film de regisseur voor ogen had, maar gezien het potentieel had hij beter op de 2 dames gefocust en die zijplotjes achterwege gelaten.

Niet best deze Women in prison film. Op zich bevat die alle ingrediënten die het genre kenmerken, maar ik vond alle bad guys (en girls) vrij suf. Verder is het allemaal ook niet bijster goed gemaakt.

1

Best een leuke film hoewel het qua plot wat warrig en onsamenhangend is. Het middendeel van de film kakt wat in omdat het behoorlijk repetitief is: stukje rennende dames, badguy zit ze achterna, rescue crew ook, repeat. Een sterk begin in de gevangenis, lekker sleazy. En een good old fashioned shootout op het einde. Er zitten een paar leuke vuige types in de film, maar white mama Markov zelf mist charisma en een badass look die Pam Grier wel heeft. Dat schaadt de film een beetje.