Goodnight, Mister Tom (1999)

Een van de beste drama's van de laatste tijd met John Thaw ( inspecteur Morse) in een van zijn laatste rollen.

Ik heb 'm geplaatst.

Ik geloof dat ik 'm op de BBC heb gezien.

Goed verhaal en John Thaw speelt erg overtuigend zijn rol.

Puur Engels drama in de zuiverste vorm, die alleen Engelsen op die manier kunnen maken.

Een film die iedere filmfanaat eens gezien moét hebben, en vertel mij dan maar of je het niet ontroerend vindt

Beoordeling: ****1/2

Ik heb hem gezien een paar maanden geleden op nederland 2 rond half twaalf, ik wou toen de film nog opnemen voor mijn vrouw maar voordat ik het in de gaten had was ik 108 min verder....

Time flies, when you're having fun....

't Was inderdaad een écht goede film: vooruit: 1/2 puntje erbij....

Een van de weinige films "wich brought a tear to my eye "

ik vond er niks aan

Fantastische film!

Misschien wel een cliché film waarin een norse man helemaal omslaat aan het einde van de film. Maar toch.......een feel-goof-movie eersteklas!

Inderdaad één van de weinige films waar in ik een traantje heb gelaten.

Weet iemand of de film op DVD te koop is in NL (met ondertiteling)???

Misschien hier eens kijken...

(Eigenlijk moet je gewoon boven de uiteg van de film klikken op "vergelijk prijzen van deze DVD".)

Doodzonde dat Gold ongeloofelijk veel tijd neemt om dit verhaal te vertellen, al na een halfuur was het uitkijken naar het einde van de film. "Puur Engels" is dan wel dat oog voor landschap, zoals we dat ook in Jane Austen-verfilmingen terugvinden... Maar in haar boeken heb je de nodige dosis humor of toch zeker meerdere verhaallijnen, in 'Goodnight Mister Tom' moeten we het stellen met een erg oninteressante monotone vertelling, waarbij het doodsimpele verhaal in een uur te lang durende tijdspanne uit te doeken gedaan wordt. Maar Jane Austen kijk je nou ook niet meteen met de kindjes, toch?

Van een hoogvlieger dus geen sprake, enkel een schone doch saaie (en oppervlakkige) film; zonder de nodige plotwendingen om te blijven boeien. Een familievriendelijke zondagavondfilm.

2,05*

verbazend hoog gemiddelde toch wel. vond het ook geen hoogvlieger, een ontroerend verhaaltje over een oude man en een kind. maar het blijft toch allemaal erg oppervlakkig. het Meesterwerk heb ik er niet in ontdekt ... 2½

Moet 't wel meer van het acteerwerk en het verhaal hebben, mooie plaatjes ook wel. Maar ze hadden de boel iets interessanter kunnen maken.

Toch een hele mooie en ontroerende film.

Begrijp hier geen bal van. En maar Jane Austen aanhalen, waar haal je dat vandaan ?

Film is helemaal niet traag, maar juist te snel. Het vermijdt net op tijd alle valkuilen die op glazuurcraquele gaan lijken, en is daardoor erg sterk.

Bovendien ken ik geen films die zo naturel ingaan op de Blitzkrieg, de merkwaardige oorlog waarmee de Britten te kampen hadden. Dat alleen al heeft heel veel pluspunten.

En dan de hoofdrollen, John Thaw, zo bruut van ons weggerukt in 2002, speelt erg naturel en natuurlijk. En natuurlijk ook Nick Robinson die de jonge William Beech speelt.

Muziek van Carl Davis zit perfect in elkaar.

4.5*

Oppervlakkig... dat is wel het laatste wat ik deze film zou willen noemen. Of moet leed eerst expliciet getoond en uitgelegd worden voordat jullie het kunnen zien?

De 'symptomen' die de jonge William op zijn lijf, in zijn ogen en in zijn gedrag 'draagt', vertellen toch echt heel duidelijk wat voor leven hij 'thuis' geleid heeft. Is het hardvochtigheid of kortzichtigheid, dat jullie dat niet hebben begrepen?

In ieder geval werd ik vanaf de eerste minuut helemaal meegezogen in het verhaal, wat zeker dankzij het goede acteerwerk van John Thaw komt, maar niet in de laatste plaats ook door de knappe prestatie van de toen 12 jaar jonge Nick Robinson.

En ja, tranen met tuiten... 5,0*

Jane Austen heeft hier inderdaad geen bal mee te zien. Ik trachtte gewoon te melden dat het gebrek aan humor me hoog zat (omdat er verder niks gebeurde), en dat de mooie plaatjes wel doen denken aan 'Mansfield Park' ea.

Maar hoe kun je een dramafilm gebrek aan humor verwijten ?

Ik verwijt hem saaiheid, en bied hem aan dat humor de oplossing ware geweest (cfr. mijn opmerking tussen haakjes).

Humor had de dramatiek finaal om zeep geholpen en had de film gedegradeerd tot een nietszeggend prul.

Voor diegenen die genoeg dramatiek ervaren, goed zo. Maar als ik opnieuw naar pakweg 'Mansfield Park' verwijs (of misschien ook 'Pride & Prejuduce'), denk ik dat humor en drama toch uitstekend hand in hand kunnen gaan. Maar goed, deze discussie leidt nergens heen.

Ik begrijp niet, hoe je deze film gebrek aan humor kunt toedichten. Ok, geen dijenkletsers, maar wel heel subtiele humor, tussen het leed door.

'Mansfield Park' heb ik niet gezien, maar op mijn beurt heb ik 'Pride and Prejudice' nog niet op humor kunnen betrappen.

En waar mis jij dan de dramatiek in deze film? Concreet?

Nou, ik heb iedere "Jane Austen" gezien die er bestaat en hoewel deze films ook in de categorie drama vallen, kan ik je verzekeren dat romantische drama's als van Austen, werkelijk niks te maken hebben met een film als deze.

Een vergelijking tussen beide (soort) films is er dan ook met de haren bijgesleept en volledig onterecht.

Ter verduidelijking: de Jane Austen-vergelijking was er enkel en alleen op gericht aan te tonen dat humor en drama wél degelijk uitstekend gekoppeld kunnen worden. De film zit al te ver om concreet voorbeelden te geven van waar het voor mij misging, maar in elk geval ging de "subtiele humor" - voor zover die aanwezig was - volledig aan mij voorbij.

(nou krijg ik de hele crew over me heen! )

Door het hoge gemiddelde toch wel benieuwd geraakt maar vond het niet de top film die vele ervan maken. Grootste probleem is dat ik de film in tegenstelling tot JJ-D veel te snel vond. Vooral de veranderingen in gedrag en emoties bij de jonge william zijn veel te abrupt. Daardoor en door de elkaars veel te snel opvolgende plotontwikkelingen krijg ik de indruk dat Goodnight Mister Tom wel eens een boekverfilming kon zijn waarbij de regisseur geen duidelijk keuzes heeft durven maken tussen wat wel en wat niet mee te nemen. Verder wil ik ook het genre drama wel enigzins ter discussie stellen. Natuurlijk bevat de film drama elementen maar voor een echt drama is die veels te zoetsappig en gebeurt er simpelweg te weinig dramatisch. Ik vond Mr. Tom in ieder geval bij uitstek een feel good movie en dan ook nog een die net iets te feel good aandoet.
Al met al heb ik me echter niet echt verveeld ofzo. Het acteerwerk was niets mis mee en de tijd gin redelijk snel om. Dat maakt de film echter nog geen topper. Daarom een dikke 3 sterren.

wat is die Morse toch een fantastische acteur hè

Hele mooie, oprecht gemaakte, film die zowel heel zware dramaelementen als enorme feelgood-momenten bevat. Briljante BBC kwaliteit, zoals altijd.

Goed in elkaar gezet drama, verveeld geen moment.

De oude Tom Oakley bezoekt regelmatig het graf van zijn overleden vrouw en zoontje. Beiden werden vele jaren geleden het slachtoffer van de scharlakenkoorts. Op een dag vraagt men hem van zorg te dragen voor een uit Londen geëvacueerde jongen, die William heet. In het begin lijkt hij daar niet enthousiast over. De knaap is blijkbaar mishandeld geweest en ongeletterd. De oude man leert hem lezen en schrijven. Tussen de twee groeit stilaan een hechte vriendschapsband. Maar dan komt het nieuws dat William terugmoet naar zijn moeder in Londen. Wanneer Tom al meer dan een maand niets meer van hem gehoord heeft, besluit hij hem zelf op te zoeken in Londen. Daar komt een schokkende waarheid aan het licht.

Een niet onaardig drama, mooi verfilmd en bekroond met 4 prijzen. Ofschoon het verhaal sentimenteel lijkt, weet Jack Gold de emoties bij de kijker toch los te weken, zonder in tranerig gedoe te vervallen. De cast is meer dan behoorlijk. John Thaw als de oude man bijvoorbeeld is gewoon perfect voor zijn personage: eerder nors op het eerste gezicht, maar barmhartig en vredelievend vanbinnen. Een sympathieke familiefilm.

Ontroerend verhaal..........maar een beetje zoetsappig........een voldoende niet meer en niet minder:3,0

Het ging - met name - het laatste kwartiertje te snel, van de hak op de tak. De kijker wordt totaal geen rust gegund wat betreft de emoties. Dit gebeurde ook wel eerder in de film. Wel aardig, maar het is alsof er zo af en toe dingen worden overgeslagen, alsof de tijdsduur vd film plots het boek te veel moest volgen. Te groot minpunt:

**1/2

Niet onaardig. Misschien een beetje oubollig, maar het is dan ook al weer een tijdje geleden dat ze deze film gemaakt hebben.