Il Sole negli Occhi (1953)

Ze bestonden nog niet : ff films van auteur Antonio Pietrangeli...meteen ook een voorproefje van wat hij later voor ons in petto had met AELC of ILCB, POV chick dus en zich handelend om jongedames in nood, kampend tegen een boze buitenwereld. Hier echter nog wat truttiger, in een soort neo- realisme light of rosa met tevens elementen uit de CAI en zelfs wat Assepoester melodrama.

Intrige is tamelijk typisch en voor de hand liggend : jongedame- de ongekend gebleven en wat op Bose lijkende Galter als Celestina- verlaat noodgedwongen haar stervende geboortedorp in de Abruzzen na dood ouders, haar broers emigreren naar down under en ze staat er alleen voor in de vreemde, gemene grootstad Rome.

Waar ze tamelijk karikaturale typetjes ontmoet, vooral dan haar werkgevers die conform de traditie meest benepen kleinburgers zijn ( vooral Stoppa en zijn vrouw...) dan wel- in het geval van de Siciliaanse professor en zijn vrouw- juist heel erg goed zijn, maar een aanhang hebben die niet deugt. De grootste schobbejak van allemaal echter is Ferzetti ( die jullie natuurlijk net als Stoppa ook kennen uit once upon a time in the west...) als de gladde playboy die zich zgn. ontpopt tot Grote Liefde van de belaagde heldin, echter een gewetenloze schoft blijkt te zijn die zoals reeds gememoreerd haar bezwangert en niet van de Heilige Geest...

Dit Assepoester gedoe doet wat denken aan een vroege variant op ILCB maar dan schetsmatiger, er is echter ook reeds een proto Adua etc. element, hier niet geleverd door hoertjes maar door de collega bonnes van de heldin ,die reeds een soort commune vormen vooruitlopend op die van de Signoretfilm.

Au fond echter blijft de film binnen veilig terrein en ook de anti- klerikale schimpscheuten als in b.v. de scène met de onnozele pastoor gaat niet te ver door. Ook erg episodisch opgebouwd, minstens even intrigegedreven als karaktergedreven en een halve CAI wat dat betreft.

Acteerwerk matig, niet geholpen ook door slechte dubbing- in het Italiaans ja- zelfs van Ferzetti, die erg onnatuurlijk overkomt.

Deze film die al met al toch een aardig debuut is van Pietrangeli zonder dat ik er extra kwaliteiten in zie, werd echter wel gebombardeerd tot 1 van de 100 films da salvare, dus kenners moeten hier meer uit kunnen halen.