38 Témoins (2012)

IFFR opent met 38 Témoins en sluit af met The Hunter - filmfestivalrotterdam.com

Vanaf 28 juni in de bioscoop (Cinéart)

Sterke film.

Leunt flink op een script wat tot de verbeelding spreekt. Het is ook een relevant maatschappelijk en ingewikkeld probleem wat we voorgeschoteld krijgen. Kan overal gebeuren. Wordt ook erg goed uitgewerkt, op een paar cliché's na. Er zit een overmijdelijke scene in waar 'hij' met de nek wordt aangekeken in -zoals altijd- een supermarkt. Een scene die we iets te vaak gezien hebben en waar wel iets creatievers mee gedaan kan worden zo langzamerhand.

De film is ook audiovisueel zeker de moeite waard, met name in het begin. Ook de locatie (Le Havre) is een mooi decor. Verder is het een degelijk en sterk gespeelde film met een relevant onderwerp. Het weet uiteindelijk net niet helemaal te beklijven, maar het is wel boeiend.

3.5*

Wederom sluit ik me bij bovenstaand commentaar aan... vond het een erg sterke film,die boeiend bleef tot het eind.

Zowel visueel als inhoudelijk geslaagd. Bombastische dialogen maken het geheel surrealistisch genoeg om niet de belerende kant op te gaan. Ik denk niet dat realisme een streefdoel was van belvaux, wel de non-acties en excuses van de personages en de gevolgen voor hun persoonlijk leven.

Uitstekende film! niet te begrijpen dat hij op IMDB een mager 6je heeft.

*3.75

Een trage, kille, verwarrende, filosofische/psychologische en onduidelijk film, die zich op de rol van de getuigen richt en niet zo zeer op het oplossen van een moord. Het eerste deel is naast intrigerend, spannend, maar helaas verzandt het geheel en blijft teveel op afstand. Behalve het gegeven dat mensen weglopen voor hun eigen verantwoordelijkheid en de rol van het groepsdenken, had ik na afloop geen idee wat nu concreet de bedoeling van de regisseur was.

Hier kan ik mijn uitstekend in vinden.

Het eerst deel van de film is schitterende cinema! (45')
En dan wachten op iets die maar niet uit de bus wilt vallen...
Wel sterk geacteerd!

Zeer trage en vrij suffe film die nergens echt interessant wordt. Het draait allemaal om het feit dat de 38 getuigen niets hebben gedaan toen er een meisje werd vermoord. Er wordt met dit gegeven vrijwel niets gedaan, behalve dat er achteraf schuldgevoelens komen. Niets aan. 1,5 ster

Zeer degelijke film over de nasleep en reconstructie van een tragische gebeurtenis.
Een minutieuze vertelling die vooral focust op de impact die het heeft op het stel, de twee hoofdrolspelers waarvan hun relatie danig onder druk komt te staan.
De schaamte, onmacht en de schuldgevoelens over het eigen passieve toekijken, daar draait de film om. En daar liever niet voor uit durven komen, bang voor de gevolgen die dat zou kunnen hebben.
Politie en Openbaar Ministerie reageren allesbehalve doortastend, maar dankzij een journaliste wordt de zaak toch nog op scherp gezet.
Nogmaals, zeer degelijk, maar daardoor ook weinig verrassingen en soms ook wat aan de saaie kant.

Ongegeneerde aanklacht tegen onverschilligheid, lafheid en het ontbreken van gevoel van verantwoordelijkheid voor de medemens. Belvaux vergroot een klein menselijk dilemma uit tot bijna groteske proporties en toont mensen met hun naakte schaamte, haat en totale onbegrip voor elkaar. De film is een aanklacht op de waarheid, maar wil zelf helemaal niet waarheidsgetrouw zijn.
Dat Belvaux met een uitgestoken, belerend vingertje bezig is geweest is een understatement, maar scherp en overtuigend is deze film daardoor wel geworden. Mijn kritiek bij de vorige film die ik van hem zag, was, dat hij te vlak was en te weinig pit had. Dat is nu zeker het geval niet. Juist het tegendeel. Het is een typische Franse pessimistische film geworden. Misschien te pessimistisch en te ongenuanceerd, maar dat is altijd beter dan oppervlakkigheid.

Maatschappelijk geëngageerde film, levert niet zozeer een spannende film op maar roept allerlei relevante vragen op. Toch vond ik het w.b. cinema zeer de moeite waard, je moet wel van havensteden en containerhavens houden.

Voor mij de beste film van 2012. Een belangrijk maatschappelijk probleem wordt realistisch blootgelegd. De regisseur geeft je een kans je in te leven in een zenuwslopend dilemma. Deze film zet de dagelijkse sleur van het leven niet mooier en rooskleuriger neer dan het in feite voor veel mensen is.
Een typische film die door de helft van het filmpubliek wordt toegejuicht, en door de andere helft niet makkelijk te kijken is. (Ik baseer mij op de pieken bij 2,5* en 3,5*) Vandaar ook helaas het lage gemiddelde. Ik moedig iedereen aan om deze film te kijken, maar twijfel je, vergelijk dan onder stemmen even je stemgedrag met dat van anderen. Je bent er snel genoeg achter of dit in je dvd-kast past.

Een redelijk dramafilm...
Redelijk verhaal...
Prima acteerwerk...
Mooi HD kwaliteit...
Perfect achtergrond geluid/
muziek (Dolby Digital)...

Een sfeervolle, maar ook trage en zelfs wat saaie film over een moord gepleegd in een woonwijk in Le Havre waarbij de 38 getuigen hun kop in het zand steken. De focus ligt op een stel waarvan de man worstelt met wat hij die nacht gehoord heeft en of hij hier vervolg aan moet geven. Hierover wordt nogal veel gepraat. Interessante kost, maar het wordt niet al te boeiend gebracht.
Redelijk.

Het zal aan mij liggen maar de relatie tussen Pierre en Louise begrijp ik niet zo goed. Waarom de rest van de buurt hem een verrader vindt snap ik ook niet zo goed. Het zal wellicht te maken hebben met systeem in Frankrijk waar je precies voor veroordeelt kunt worden. Bewijs is er dan volgens mij nooit maar dat terzijde. Ik vond het achteraf een tegenvaller. Prima geacteerd maar het verhaal erg dun. Zeker voor wat betreft de karakters naast de twee hoofdrolspelers.

Blijkbaar is deze film gebaseerd op een waargebeurd verhaal dat zich in 1964 heeft afgespeeld.
Kitty Genovese werd verkracht en neergestoken.
Later verscheen er een artikel in de " New York Times " dat 38 getuigen zich niet hadden gemeld bij de politie.

De film schetst een beeld van de situatie waarbij een studente wordt vermoord, en 38 personen niets hebben gezien of gehoord.
De nadruk van het verhaal ligt niet zo zeer in het oplossen van de moord, maar concentreert zich meer op de relaties tussen bepaalde personen na deze dramatische gebeurtenis.

Redelijk, maar helaas niet een film die in mijn kast zal voorkomen.

2,5 *

Op basis van deze film heeft Belvaux weinig op met mensen. In elk geval weinig op met de interactie, de onverschilligheid die opzichtig aan de behoefte aan collectief rouwen wordt gekoppeld door middel van de voorbijgaande bloemenzee, het oordelen en het veroordelen. Het is bepaald geen subtiele film, een met bar weinig nuances. En hoewel ik mezelf niet als een optimist beschouw vind ik 38 Temoins regelmatig in de buurt komen bij een haast populistisch soort cultuurpessimisme (zie je wel, de moderne stadsmens is alleen met zichzelf bezig en geeft niets meer om de buitenwereld). Te makkelijk als statement, te lomp om je echt aan het denken te zetten.

De grootste zwakte van de film (en dat is voor mijn gevoel heel Frans) zit 'm in de uitwerking van de relatie tussen Louise en Pierre, die drijft de hele film op veel hardop uitgesproken emoties waarin ze als getuige en niet getuige, schuldige en beoordelende vertegenwoordigen. Omdat de hele uitwerking van de relatie alleen op dat idee drijft en in die mal geperst wordt overtuigt de relatie nergens. De worsteling van Pierre is dan ook nog duidelijk interessanter en geloofwaardiger dan die van Louise.

Blijft over: sfeervolle beelden en mooie muziek, die was subtieler dan de film zelf.

2.0* , zo'n film die bij het bezinken eigenlijk vooral slechter wordt.

Interessant Frans drama. 38 Témoins is een sobere film die naar mijn mening een duidelijke boodschap van maatschappijkritiek uitdraagt. Hierbij speelt onverschilligheid, lafheid en arrogantie een grote rol. Regisseur Lucas Belvaux weet een realistische kijk te geven op de Franse/westerse samenleving. De stad Le Havre is een uitstekende keus als decor. De havenstad voelt kil/koud aan en is ideaal om het thema van de film te onderstrepen. Reken hierbij op strak en perfectionistisch camerawerk en je weet dat het snor zit met 38 Témoins. Een pessimist (zeker als het gaat over menselijk handelen) zal deze film wel bevallen. Ik ben er ook schuldig aan.

Ik kan eigenlijk weinig slechts zeggen over deze film. De film vergt wel het nodige geduld van de kijker als het gaat om het camerawerk. Het is duidelijk te zien dat er geen haast achter zit. De film neemt de volle tijd om de details te laten doordringen bij de kijker. De shots zijn simpelweg goed. Acteerwerk is ook helemaal in orde. De personages worden op vrij overtuigende en realistische wijze neergezet. Ik heb alleen wel het gevoel dat de relatie tussen een aantal personages vrij platonisch zijn. Zo hebben Pierre en Louise als stel mij niet weten te overtuigen.

De film laat je doordringen van het feit dat we met zijn allen heel individualistisch zijn ingesteld. Dat is ansich niet erg, maar de film laat op pijnlijke wijze zien wat ons gebrek aan empathie en plichtsgevoel kan veroorzaken. Hopelijk een beetje een wake up call voor mensen die, als ze een ijzingwekkende schreeuw in de nacht horen, niet meteen weer verder gaan slapen.

3,5*

Door de vele negatieve berichten, had ik bijna de opname verwijderd. Ben blij dat ik toch gekeken heb. Vond het een erg goede film. Gebaseerd op een ware gebeurtenis. Het is onbegrijpelijk dat niemand de politie of ambulance belde. Dat mensen bang zijn en er niet direct heen rennen is nog een klein beetje te begrijpen.

Vooral op het eind beklijvend

Psychologische thriller die het gedrag van massahysterie goed beschrijft. Wat doet een groep mensen als er een gruwelijke misdaad voor hun ogen plaats vindt?

Goed geacteerd, het verhaal begint wat traag maar ontvouwd zich op mooie wijze.

De vrees om in iets naars en geweldadigs te belanden overstijgt de reflex om hulp te bieden, is een eerste aspect van deze film van Lucas Belvaux, een regisseur, wiens werk ("Pour Rire", "Pas son Genre"...) mij altijd meer bekoorde dan de gemiddelde cijfers alhier en bij IMDB.
Ook nu trouwens, onder meer door het tweede aspect van deze film, namelijk het opduiken van schuldgevoelens, de quasi onmogelijkheid er mee te leven en het uiteindelijk drastisch gevolg met ingreep in het leven.
Film is traag opgebouwd mede door het psychologisch uitwerken van de gevoelens van de twee hoofdpersonages (close-ups, overpeinzingen...).
Een heel goede scene in de film vond ik de aangrijpende herstructurering van de feiten.
Zorgvuldig camerawerk en oog voor verzorgde beeldcomposities.

prima rol van Nicole Garcia, tres naturele !

Het thema was interessant en helaas ook actueel. Het komt steeds vaker voor dat men niet durft te getuigen als er een ernstig delict is gepleegd.