
38 Témoins (2012)
Alternatieve titels: 38 Witnesses | One Night
Frankrijk
Drama
104 minuten
geregisseerd door Lucas Belvaux
met Sophie Quinton, Yvan Attal en Nicole Garcia
Louise ontdekt dat, terwijl ze op zakenreis in China was, er in haar straat een misdaad is gepleegd. Er zijn geen getuigen. Blijkbaar sliep iedereen. Pierre, Louise's partner, was aan het werk, blijkbaar. Politieonderzoek wijst uit dat maar liefst 38 mensen getuige zijn geweest van de misdaad.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=nraSpztBXaI
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Vanaf 28 juni in de bioscoop (Cinéart)
Leunt flink op een script wat tot de verbeelding spreekt. Het is ook een relevant maatschappelijk en ingewikkeld probleem wat we voorgeschoteld krijgen. Kan overal gebeuren. Wordt ook erg goed uitgewerkt, op een paar cliché's na. Er zit een overmijdelijke scene in waar 'hij' met de nek wordt aangekeken in -zoals altijd- een supermarkt. Een scene die we iets te vaak gezien hebben en waar wel iets creatievers mee gedaan kan worden zo langzamerhand.
De film is ook audiovisueel zeker de moeite waard, met name in het begin. Ook de locatie (Le Havre) is een mooi decor. Verder is het een degelijk en sterk gespeelde film met een relevant onderwerp. Het weet uiteindelijk net niet helemaal te beklijven, maar het is wel boeiend.
3.5*
*3.75
Een trage, kille, verwarrende, filosofische/psychologische en onduidelijk film, die zich op de rol van de getuigen richt en niet zo zeer op het oplossen van een moord. Het eerste deel is naast intrigerend, spannend, maar helaas verzandt het geheel en blijft teveel op afstand. Behalve het gegeven dat mensen weglopen voor hun eigen verantwoordelijkheid en de rol van het groepsdenken, had ik na afloop geen idee wat nu concreet de bedoeling van de regisseur was.
Hier kan ik mijn uitstekend in vinden.
En dan wachten op iets die maar niet uit de bus wilt vallen...
Wel sterk geacteerd!
Een minutieuze vertelling die vooral focust op de impact die het heeft op het stel, de twee hoofdrolspelers waarvan hun relatie danig onder druk komt te staan.
De schaamte, onmacht en de schuldgevoelens over het eigen passieve toekijken, daar draait de film om. En daar liever niet voor uit durven komen, bang voor de gevolgen die dat zou kunnen hebben.
Politie en Openbaar Ministerie reageren allesbehalve doortastend, maar dankzij een journaliste wordt de zaak toch nog op scherp gezet.
Nogmaals, zeer degelijk, maar daardoor ook weinig verrassingen en soms ook wat aan de saaie kant.
Dat Belvaux met een uitgestoken, belerend vingertje bezig is geweest is een understatement, maar scherp en overtuigend is deze film daardoor wel geworden. Mijn kritiek bij de vorige film die ik van hem zag, was, dat hij te vlak was en te weinig pit had. Dat is nu zeker het geval niet. Juist het tegendeel. Het is een typische Franse pessimistische film geworden. Misschien te pessimistisch en te ongenuanceerd, maar dat is altijd beter dan oppervlakkigheid.
Een typische film die door de helft van het filmpubliek wordt toegejuicht, en door de andere helft niet makkelijk te kijken is. (Ik baseer mij op de pieken bij 2,5* en 3,5*) Vandaar ook helaas het lage gemiddelde. Ik moedig iedereen aan om deze film te kijken, maar twijfel je, vergelijk dan onder stemmen even je stemgedrag met dat van anderen. Je bent er snel genoeg achter of dit in je dvd-kast past.
Redelijk verhaal...
Prima acteerwerk...
Mooi HD kwaliteit...
Perfect achtergrond geluid/
muziek (Dolby Digital)...
Redelijk.
Kitty Genovese werd verkracht en neergestoken.
Later verscheen er een artikel in de " New York Times " dat 38 getuigen zich niet hadden gemeld bij de politie.
De film schetst een beeld van de situatie waarbij een studente wordt vermoord, en 38 personen niets hebben gezien of gehoord.
De nadruk van het verhaal ligt niet zo zeer in het oplossen van de moord, maar concentreert zich meer op de relaties tussen bepaalde personen na deze dramatische gebeurtenis.
Redelijk, maar helaas niet een film die in mijn kast zal voorkomen.
2,5 *
De grootste zwakte van de film (en dat is voor mijn gevoel heel Frans) zit 'm in de uitwerking van de relatie tussen Louise en Pierre, die drijft de hele film op veel hardop uitgesproken emoties waarin ze als getuige en niet getuige, schuldige en beoordelende vertegenwoordigen. Omdat de hele uitwerking van de relatie alleen op dat idee drijft en in die mal geperst wordt overtuigt de relatie nergens. De worsteling van Pierre is dan ook nog duidelijk interessanter en geloofwaardiger dan die van Louise.
Blijft over: sfeervolle beelden en mooie muziek, die was subtieler dan de film zelf.
2.0* , zo'n film die bij het bezinken eigenlijk vooral slechter wordt.
Ik kan eigenlijk weinig slechts zeggen over deze film. De film vergt wel het nodige geduld van de kijker als het gaat om het camerawerk. Het is duidelijk te zien dat er geen haast achter zit. De film neemt de volle tijd om de details te laten doordringen bij de kijker. De shots zijn simpelweg goed. Acteerwerk is ook helemaal in orde. De personages worden op vrij overtuigende en realistische wijze neergezet. Ik heb alleen wel het gevoel dat de relatie tussen een aantal personages vrij platonisch zijn. Zo hebben Pierre en Louise als stel mij niet weten te overtuigen.
De film laat je doordringen van het feit dat we met zijn allen heel individualistisch zijn ingesteld. Dat is ansich niet erg, maar de film laat op pijnlijke wijze zien wat ons gebrek aan empathie en plichtsgevoel kan veroorzaken. Hopelijk een beetje een wake up call voor mensen die, als ze een ijzingwekkende schreeuw in de nacht horen, niet meteen weer verder gaan slapen.
3,5*
Goed geacteerd, het verhaal begint wat traag maar ontvouwd zich op mooie wijze.
Ook nu trouwens, onder meer door het tweede aspect van deze film, namelijk het opduiken van schuldgevoelens, de quasi onmogelijkheid er mee te leven en het uiteindelijk drastisch gevolg met ingreep in het leven.
Film is traag opgebouwd mede door het psychologisch uitwerken van de gevoelens van de twee hoofdpersonages (close-ups, overpeinzingen...).
Een heel goede scene in de film vond ik de aangrijpende herstructurering van de feiten.
Zorgvuldig camerawerk en oog voor verzorgde beeldcomposities.

Ik wist lange tijd - tot de reconstructie - ook niet goed waar de film nu eigenlijk heen wou. 38 getuigen die niet gereageerd hebben, vond ik ook bij de haren getrokken. Iedere getuigenis werd in twijfel getrokken. Het stond bij deze al vast dat het onmogelijk was dat je doorsliep. Ik heb nooit gewoond in een (groot)stad, dus weet het niet zeker, maar ik denk dat er wel meer geluiden te horen zijn 's nachts (dronkenlui, verbale agressie, vandalisme ...) dat je er niet meer van opschrikt. De omstandigheden werden te weinig uitgediept/genuanceerd. De film gaat te veel een bepaalde richting uit, jammer.
De recontructie zelf was heftig, zeer confronterend zelfs, ook als kijker, vond ik. Het gaat door merg en been. Jammer genoeg redt het de film niet volledig. Ik vond ook de innerlijke wroeging van het hoofdpersonage onvoldoende. Zwevend tussen 3,0* en 3,5*.