Silk Stockings (1957)

Een musical-remake van de klassieker Ninotchka, met muziek van Cole Porter. Ik heb 'm nooit gezien - ben nog altijd benieuwd naar het rolletje van onze eigen Wim Sonneveld (zijn enige Hollywood-optreden).

Deze zenden ze volgende week woensdag uit in het Filmmuseum in Brussel.

Vraag me niet waarom, maar ik ben dol op Fred Astaire. In deze musical-remake van NINOTCHKA speelt hij weer een fantastische rol, de liedjes zijn prachtig en de dansjes zijn magnifiek.

Rusland gaat op de knieën

Op fetisjistische wijze legt Mamoulian bij aanvang de nadruk op de kostbare benen van dansicoon Astaire, daarmee de toon zettend voor welk pad 'Silk Stockings' grotendeels zal volgen. Om echter wat evenwicht in het geheel te brengen en inhoud aan de dansnummers te geven, krijgt 'Silk Stockings' een communistische ondertoon aangemeten. Aan Canfield en het kapitalistische Amerika om Ninotsjka en het kille, emotieloze Rusland te overtuigen van hun cultuur en onbegrensde drang naar vrijheid: de broek en strakke riem wordt vervolgens vervangen door een sensuele rok en pikante panty's.

'Silk Stockings' vangt weergaloos aan, gretig spelend met het bovenstaande gegeven, maar de formule raakt snel uitgewerkt. Bovendien kan er zelden gesproken worden van enerzijds choreografisch verfijnde en anderzijds explosieve dansnummers. Wat overblijft is een bijwijlen indrukwekkend vertoon van het CinemaScope-beeldformaat, want ook de zekere hoge air waarmee Astaire het scherm vult (vinnig in het benenwerk, maar zelden in het acteerwerk), kan op weinig bijval rekenen. Dit in tegenstelling tot de ontsluierende Cyd Charisse, die met zienbare flair en ernst de rol vertolkt van kameraad Ninotsjka.

Toegegeven, 'Silk Stockings' is mijn eerste echte kennismaking met Astaire, maar het lijkt me zeer waarschijnlijk dat 's mans talent betere resultaten dan 'Silk Stockings' heeft opgeleverd.

Nu reeds een vergelijking maken met Gene Kelly zou dan ook ongegrond zijn, maar de voorkeur gaat alleszins uit naar laatstgenoemde.

2.5*

De benen van Cyd Charisse waren in orde.

Ja want dat gewoon de aanleiding om zo'n film te zien. Die MGM-musicals waren naast al dat gedans toch ook wel wat gewaagd bezig. Dat konden ze niet teveel doen anders kwam de censuur er aan te pas die zoals ik eens op een documentaire zag toch ook wel erg overdreven streng te werk ging. Dus werden in deze film de benen van Cyd Charisse in de strijd gegooid. Het was trouwens ook best een mooie vrouw.

De grote filmmusicals beginnen nu wel in kracht af te nemen, dat zie je ook aan de liedjes. Het nummer "All of me" is nog wel een mooie maar de andere Cole Porter doen me toch vrij weinig. De film begint zoals vaker wel aardig maar verandert toch steeds meer een stierlijke vervelende film. Maar ja, zoals met al dit soort films gewoon gekeken uit nieuwsgierigheid. 2.0

Dansduo Astaire-Charisse en vedette. Voor de rest eerder flauw, zoals heel dikwijls in dergelijke muzikale filmpjes uit die tijd.

Merkwaardige verschijning van Wim Sonneveld.

Nu, na zoveel jaar, wat overbodige remake van Ninotchka (1939) - MovieMeter.nl Toen een moderne update met modernere sterren en zang en dans en scope en kleur. Leuk voor harde kern zang en dans fanaten

Yoschenko is a woman ! that is your opinion

amusante romantische komedie waarin Fred astaire een filmproducent speelt die in parijs een film opneemt met een russische componist voor de soundtrack .

Moskou is hier echter niet blij mee en stuurt een vrouwelijke afgezant om de componist terug te halen .

Stijve hark als ze aanvangkelijk is ontdooit ze uiteindelijk toch voor de charmes van Astraire's personage .

die omschakeling gaat naar mijn idee wat te snel, maar goed , het is een komedie en dat is de film vergeven want er is verder genoeg om van te genieten .

Eerlijk gezegd vind ik deze musical leuker als de oude musical's waar astaire zo bekent mee geworden is , de liedjes zijn aardig en Astaire's personage is wat meer normaal en niet zo extreem een softie .

Cyd charisse speelt yoschenko geweldig en de dialogen tussen haar en Astaire's karakter over kapitalisme en communisme zijn amusant maar blijven luchtig van toon , verder zien we Peter lorre nog in een bijrol van 1 van de andere russische afgezanten .