Being Flynn (2012)

Vrij zwakke film, acteer prestaties zijn nog ok maar het word gewoon te saai en vooral allemaal heel voorspelbaar.

Heb deze enkele maanden geleden gezien en toen vergeten te "raten".

Ik vond het geen bijster venieuwend verhaal maar wel een boeiend drama die de downfall van een mogelijk geniaal talent beschrijft of de schizofrene waanbeelden, dat ligt aan hoe je het interpreteert.

Heeft me geboeid en dat voor een drama waar ik meestal niet van gecharmeerd ben, vandaar de 3*

Boring !

Tja, ondanks dat De Niro hierin speelt , stelt deze film toch wel weinig voor.

Het verhaal wordt tergend langzaam verteld en biedt te weinig qua verhaallijn, dramatiek en band met de verschillende personages. Het laat je allemaal koud. Het acteerwerk is zeker in orde, maar de cast kan niet beletten dat bij de kijker verveling gaat optreden. Gewoon een heel saai verhaal dat je vermoeiend meesleept naar het einde. 4/10

Jammer dat de film zoveel negatieve reacties krijgt. Ik vond deNiro echt top in deze film. Alle acteerprestaties waren overigens boven gemiddeld. Het mooie aan de film vind ik juist de subtiele stukjes zoals de vader die er nooit was bij het honkbal overgooien als kind of de plek waar zijn vrienden woonden en waar iemand was doodgestoken en de langzame aftakeling van zijn vader is geweldig in beeld gebracht. Oke geen deNiro zoals we hem kennen uit zijn vroegere werk, maar een waardige prestatie.

Ik vind deze film ontzettend goed.

De Niro is helemaal top in deze film, de rest van de cast trouwens ook.

Ik snap de kritiek op deze film niet echt moet ik eerlijk zeggen, echt een goeie film en een mooi verhaal.

Zwaar beladen filmpje. Op de bank was het gezelliger dan op het tv-scherm!

Beste Kijkers,

Als fanatische fan van Robert De Niro, ben ik in deze film erg teleurgesteld. Ziet er naar uit dat zijn acteer gave ten einde begint te raken. He was mager en het verhaal kwam ook niet en bijna zelfs ongeloofwaardig over.

waardering........ 3

Redelijk verhaal, maar toch niet echt m'n ding.

En dat Robert De Niro niet meer de acteur is die hij ooit is geweest zie je hier weer, echt schitterend is hij niet bezig.

Het lijkt me best heftig als je je eigen vader als dakloze meemaakt, maar in de film bleef het allemaal wat vlak. Paul Dano vind ik ook een merkwaardige jongen, het is niet dat hij het slecht doet maar die vreemde glimlachjes van hem werken me op de zenuwen. De manier waarop het vertellen van het verhaal/schrijven van een boek in de film verwerkt was vond ik ook weinig origineel.

Dank reaguurders voor jullie beoordeling. Ik ga er niet aan beginnen hahhah....houd al helemaal niet van die preudo-psychobullshit uit hollywood.. Heb 24 films van mijn ex vandaag gekregen waaronder deze ....niet kijken dus. Dank voor jullie duidelijke beoordelingen. (keek ff naar Buried,maar vind dat ook drie keer niks...hahahha...)

Being Flynn is een film die voor mij vooral werkte omdat het verhaal me enorm aansprak. De basis is sterk genoeg om te voorkomen dat het helemaal niets werd.

Het is toch opmerkelijk dat de echte Nick Flynn, die betrokken was bij deze productie, kennelijk heeft toegezegd op juist deze verfilming. Paul Weitz ken ik niet bepaald als een groot regisseur en hij heeft dan ook niet bewezen rauwe drama's te kunnen maken. Aangezien de memoires van Flynn waarop deze film gebaseerd is enorm rauw en pijnlijk zouden zijn (ik heb ze zelf niet gelezen), zou je zeggen dat je voor een regisseur kiest die daar een beetje voeling mee heeft. Misschien leek het vooraf wel zo dat Weitz dat had, maar in het eindproduct is er niets van te merken. Het verhaal zelf is niet verzwakt en daar merk je nog wat van de ruwe kanten en duistere dieptes, maar de regie is in alle opzichten zo glad als een aal, bijna te mooi om waar te zijn en zonder ook maar een greintje filmische originaliteit. Het creëert een afstandelijkheid die een boeiend verhaal met bijzonder interessante karakters bijna de nek omdraait.

Het is echter niet alleen de schuld van Weitz, het zit ook in het acteren. Daar lijkt eenzelfde drang naar gladheid te domineren, ondanks het feit dat de film bevolkt wordt door praktisch alleen maar gebroken zielen en personages met ernstige trauma's en psychologische problemen. Je voelt het gewoon niet, met uitzondering van De Niro. Die heeft ook wel eens meer doorleefd gespeeld, maar hij weet nog iets gebrokens te geven aan zijn karakter. Hij speelt larger-than-life, maar dat past hier wel. Paul Dano vond ik goed in Little Miss Sunshine en There Will Be Blood, maar is me sindsdien altijd tegengevallen, maar in deze rol had hij helemaal nooit gecast mogen worden. Hij loopt totaal onaangedaan door de film heen en weet geen enkele diepgang over te brengen. Je gelooft niet dat hij lijdt, je gelooft niet dat hij het in zich heeft een grote schrijver te worden en als iemand zegt dat hij eruit ziet als een junkie dan ziet hij er nog net zo uit als in de rest van de film (of hij is de best functionerende drugsverslaafde aller tijden; ik kreeg ook niet de indruk dat hij werkelijk naar een afkickkliniek moest, het is dat het verhaal het me verteld). Julianne Moore zit te weinig in de film en haar scènes zijn wat klunzig geschreven waardoor er nooit voeling mee komt dat ze iemand is die zelfmoord zou plegen. Olivia Thirlby speelt wel goed, maar heeft een personage dat in deze wereld te mooi is om waar te zijn, een soort wishfulthinking tussendoor.

Dus het enige dat echt goed gedaan is, is het verhaal intact houden. De centrale relatie tussen vader en zoon is er een die ik nog niet eerder zag en ook een die erg boeiend was, zeker in combinatie met het milieu waarin het zich afspeelt (die van de daklozen) en de schrijversambities van beiden. Ik ben zeer benieuwd geworden naar het boek, waarover ik niet twijfel dat hij beter is dan de film. Hopelijk krijg ik bij het lezen wel Paul Dano uit mijn hoofd.
3*

Matige film over een vader en zoon die elkaar al jaren niet meer hebben gezien en allebei schrijver zijn/willen worden. Uiteraard staat de vader-zoon relatie centraal hier en weet het ook de gebruikelijke clichés te vermijden. Helaas is de film verder wat aan de saaie kant. Zelfs de prima cast weet dit niet te redden.

p.s. leuk om Robert DeNiro weer eens een taxi te zien besturen.

acteer prestaties zijn top, maar de films is toch echt te saai.. is mijn mening, maar ieder zijn ding!

Film begon sterk maar verzande daarna regelmatig in een stuurloos geheel.Tegen het einde krabbelde ie weer wat op maar toch niet genoeg om Being Flynn echt geslaagd te noemen.Het acteren was wel ok maar voor het overige vond ik allemaal wat saai en soms zelf deprimerend.

Een depressieve boel.

Waar het onderwerp van het verhaal nog best interessant zou kunnen zijn, wordt geen van de personages ook maar in de verte sympathiek, en is het daarmee moeilijk om je in een van hen in te leven. En het voortdobberen van de film helpt daar ook niet echt bij. Tot overmaat van ramp komen we maar weer eens terecht in zo'n stereotiep Amerikaans gedoetje van verslavingszorg. Boooring.

De Niro speelt op zich wel sterk, op de rand van overacting. Paul Dano daarentegen lijkt het grootste deel van de tijd onder de dope te zitten, zo suf en emotieloos komt hij over.

En goed, het is dan een boekverfilming. Als het boek net zo slecht is als de film, dan overheerst de vraag waarom er zonodig een film van gemaakt moest worden. En als het beter is, dan heeft Weitz toch een behoorlijke miskleun afgeleverd.

Een goede drama film...

Prima verhaal...

Redelijk acteerwerk...

Bekende acteurs Robert De Niro en Paul Dano ...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Perfect achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Er gebeurd misschien niet heel veel in deze film, echter vind ik, hoe de film de familiebanden weergeeft wel mooi om te zien, ik ging er hierdoor ook over nadenken. Wat komt er allemaal van mijn ouders af? Wat in mijn karakter heb ik meegekregen van mijn ouders? Hoe zou ik omgaan met deze situatie? Mooi dramaverhaal dat rustig voortkabbelt.

Neem twee oninteressante, onsympathieke personages en geef ze een vervelende achtergrond. De ene worstelend met de zelfmoord van zijn moeder, de ander met een drankprobleem. Pleur ze samen in een film en kijk wat er gebeurt. Dat moet de gedachte geweest zijn achter Being Flynn. Zo lijkt het althans, als je niet beter weet, want het verhaal is godbetert gebaseerd op een (deels waargebeurd) boek.

De film voelt alsof je twee muizen in een doos flikkert. Bij de ene muis zijn twee poten geamputeerd en de tweede is geblinddoekt. Kijk hoe ze zich redden. De muizen doen heel weinig, en wat ze doen, is volkomen oninteressant en willekeurig. Zo gaat het ook met de muizen in deze film: Jonathan Flynn (De Niro) en zijn zoon Nick (Dano). Ze lopen wat rond, doen willekeurige dingen, na 102 minuten gevolgd door een aftiteling. Er worden zo nu en dan wat interessante thema's aangestipt waar vervolgens niks mee gedaan wordt. Bijvoorbeeld waarom Nick's moeder zich uiteindelijk precies van kant maakt, wordt niet eens verteld.

De rol van Nick is zo saai en plat dat Dano er helemaal niets mee kan. De Niro probeert zijn personage nog een ziel mee te geven, maar veel verder dan een doorsnee scheldende oude man komt hij ook niet.

De troef van de film is dat het verhaal weinig met filmconventies en voorspelbare filmstructuren doet, waardoor je geen idee hebt welke kant het op gaat. Dat zal komen doordat het verhaal op de memoires van Nick Flynn is gebaseerd: het echte leven kent immers geen standaard rise-fall-rise verhaalstructuur. Dat maakt het nog enigszins interessant om te bekijken, want je hebt de hele tijd het gevoel dat er nog iets gaat komen. Achteraf blijkt dat dus alleen de aftiteling te zijn.

Wat DeNiro in zo'n saaie film doet is me een raadsel, maar het feit dat hij lekker artistiek met lang haar rond kan lopen, zal geholpen hebben hem over de streep te trekken. Net als zijn generatiegenoten Al Pacino en Christopher Walken loopt hij er in het dagelijks leven het liefst bij als een clochard. Ik heb weinig hoop dat De Niro ooit nog in de buurt komt van zijn niveau in Goodfellas of Heat. Righteous Kill was eigenlijk een afscheid van de carriere van zowel Pacino als De Niro.

R.I.P.

1 ster

Saaie film , oninteressant, langdradig. De Niro kan de film niet naar een hoger niveau tillen, dat zegt ook wel iets natuurlijk, jammer. 1 * voor de moeite

Nu dat de lichtheid van het bestaan sinds vorige week nog wat ondraaglijker gekomen is doordat we zijn schepper moeten missen, moeten we troost zoeken. En dat kan met deze schitterende film. Wat als mensen foute keuzes maken door koppigheid, verslaving, verkeerde beoordeling ? Being Flyn laat ons kennismaken met geblutste personages die door tegenslagen des leven zijn getekend, die geen beheersing hebben, kwaad zijn op de wereld en in het geval van Dano kwaad zijn op jezelf én op anderen. Je zou je voor minder alleen voelen. Regisseur Weitz vertelt het in een komische, cynische toon maar laat wel een sociale achtergrond zien van daklozen. Er zijn die leuke vondsten visueel (vb de voice over die verandert van perspectief, een zeer geestige texas switch dat Koolhoven niet heeft getoond in zijn episode over transformatie) en de film biedt prachtig drama zowel in beeld (hoe de isolatie van de moeder Julianne Moore in een frame wordt getoond) en woord (wanneer Dano de zelfmoord gebeurtenis opbiecht). Er zijn nog redenen om de film te zien. Immers, we hebben hier zowaar een rol van De Niro die boven de middelmaat uitsteekt. Hoe lang is dit geleden ? Sinds de nieuwe eeuw zat De Niro vooral in komedies en formule politiefilms. In Being Flyn is hij sinds Jackie Brown te bewonderen in een goede rol én in een goede film. Analyse this you little fockers ! Daarenboven (jaja, het kan niet op) is er een magnifieke soundtrack met als topper Pepper van Butthole Surfers (als je dit niet kent, zoek dan metten op). Het einde is zo ontroerend. Uiteindelijk is Dano gered maar het personage van De Niro blijft vaag, Hij heeft wel zijn zoon aanvaard als schrijver maar de relatie tussen Dano en De Niro lijkt toch niet volledig hersteld.
De film geeft wat levenslessen over ouder-kind relatie zodat ik om mijn rol als opvoedende vader op te nemen de film eens aan mijn dochter liet zien. Haar reactie : papa, niet moeilijk dat je dit goed vindt, het gaat over een schrijver die zichzelf goed vindt terwijl hij nooit één boek heeft geschreven. Wat kan ik zeggen ? Ze worden zo vlug groot, die tieners.

Jonathan Flynn [Robert De Niro] schaart zichzelf onder het rijtje klassieke Amerikaanse auteurs met J.D. Salinger en Mark Twain. Het probleem is dat zijn debuut (een regelrechte “klassieker”) er nog steeds niet is gekomen. Wanneer hij in problemen komt, neemt hij uit het niets contact op met zijn zoon Nick [Paul Dano] met wie hij lange tijd geen contact heeft gehad. In flashbacks (met Julianne Moore als Nicks moeder) krijgen we een vaak beeld van het leven van een jongen die opgroeit met een vader die zich meer bekommert om zijn carrière dan om zijn kind. Dat verleden staat uiteraard een goede verstandhouding in het heden in de weg. De mix van komedie en drama die Weitz voor ogen had, komt totaal niet uit de verf. Ondanks de degelijk acterende cast blijven de hoofdpersonen vooral sneue mannetjes die eerder een schop onder de kont verdienen dan onze sympathie.