Dalpaengee eui Byeol (2011)
Alternatieve titel: Planet of Snail
mijn stem
22 stemmen
Finland / Japan / Zuid-Korea
Documentaire
88 minuten
geregisseerd door Yi Seung-jun
met Young-Chan
Slakken: zo noemen doof-blinden zichzelf in Zuid-Korea, omdat ze alleen tactiel contact hebben met de wereld. Chan is niet doof en blind geboren, maar is het geworden na een infectie. Sindsdien leeft hij in absolute duisternis en stilte. Alleen door boeken te lezen met zijn vingers kon hij iets over de wereld vernemen, en essays en gedichten schrijven was zijn enige manier om met de buitenwereld te ‘spreken’. Maar zijn boeken bleven bij hem thuis en bereikten nooit een publiek. Tot hij een vrouw leerde kennen die alles deed veranderen.
0
kappeuter (crew)
geplaatst: 26 november 2011, 17:38 uur
De Zuid-Koreaanse documentaire Planet of Snail van regisseur Seung-Jun Yi heeft gisteravond de IDFA Award voor beste lange documentaire gewonnen.
Film over doofblinde Young-Chan wint belangrijkste IDFA Award - IDFA - VK - volkskrant.nl
Trailer (YouTube)
Film over doofblinde Young-Chan wint belangrijkste IDFA Award - IDFA - VK - volkskrant.nl
Trailer (YouTube)
0
geplaatst: 28 december 2011, 18:50 uur
Toch wel verrassend ergens, want ik kan me niet voorstellen dat dit echt de beste of mooiste docu was op het afgelopen IDFA...
Wel mooi in beeld gebracht, en het einde stemt toch wel droevig, zonder te spoileren...
Hij was trouwens al op 21 november te zien op CANVAS, nog voor hij het IDFA won.
Wel mooi in beeld gebracht, en het einde stemt toch wel droevig, zonder te spoileren...
Hij was trouwens al op 21 november te zien op CANVAS, nog voor hij het IDFA won.
0
geplaatst: 15 februari 2012, 00:05 uur
Indrukwekkend en ontroerend, je gaat helemaal mee in de wereld van deze 2
0
Zinema (crew)
geplaatst: 11 juni 2012, 21:43 uur
Doofstil.
Dat Chan doof en blind door zijn dagelijkse leventje wandelt, maakt de kijker mee alsof hij er zelf bij aanwezig is. Regisseur Seung-Jun Yi maakt de toeschouwer deelgenoot van het allesbehalve vanzelfsprekende levenspad van deze interessante en van een onverwoestbare spirit voorziene jongeman, die elke klagende kijker het schaamrood op de wangen bezorgt. Hoezo is de popcorn op? Met dichte ogen en geen gehoor is elke smaak een belevenis.
Naast het feit dat het volgevreten filmvolk sowieso een les kan leren van deze Koreaanse doordouwer die - hoe gehandicapt hij ook is - elke ochtend thuis eventjes een stukje jogt, moge kraakhelder zijn. Helderder dan dit wordt het namelijk niet. Chan heeft namelijk nog steeds geen zelfmoordplannen. Iets wat niet geheel vanzelfsprekend is, gezien de soms complexe problematiek waarmee hij dagelijks te maken heeft. Neen, het gaat hem goed.
Sterker nog, hij beleeft een relatie waar vele 'gewone mensen' van zullen dromen. De ultieme liefde kwam hem, gelukkig en zo van harte gegund, ten deel. Het gebochelde meisje draagt een continue glimlach en is daardoor mooier dan het mooiste fotomodel. In ieder geval voor Chan, die op zijn wenken door haar wordt bediend. Maar niet voordat ze hem zo af en toe voor de gein een klein duwtje in de verkeerde richting geeft. Humor heeft ze, al kan hij haar niet horen giechelen.
Zonder enige opsmuk of verdere uitleg infiltreert de regisseur in het bijzondere leven van dit superieure stel. Zonder zicht en gehoor wordt er gecommuniceerd met het tikken op vingers. Iets waar je, van alle gemakken voorzien, stil van wordt, Doodstil zelfs. Bijna doofstil, maar alleen om te beseffen dat we hemeltergend rijk zijn met onze vanzelfsprekende gezondheid. Maar ook omdat we inferieur zijn aan dit komische koppel, dat alleen elkaar nodig heeft om vrolijk te blijven.
Zeer goed.
Met dank aan Filmfreak voor het recensie-exemplaar.
Dat Chan doof en blind door zijn dagelijkse leventje wandelt, maakt de kijker mee alsof hij er zelf bij aanwezig is. Regisseur Seung-Jun Yi maakt de toeschouwer deelgenoot van het allesbehalve vanzelfsprekende levenspad van deze interessante en van een onverwoestbare spirit voorziene jongeman, die elke klagende kijker het schaamrood op de wangen bezorgt. Hoezo is de popcorn op? Met dichte ogen en geen gehoor is elke smaak een belevenis.
Naast het feit dat het volgevreten filmvolk sowieso een les kan leren van deze Koreaanse doordouwer die - hoe gehandicapt hij ook is - elke ochtend thuis eventjes een stukje jogt, moge kraakhelder zijn. Helderder dan dit wordt het namelijk niet. Chan heeft namelijk nog steeds geen zelfmoordplannen. Iets wat niet geheel vanzelfsprekend is, gezien de soms complexe problematiek waarmee hij dagelijks te maken heeft. Neen, het gaat hem goed.
Sterker nog, hij beleeft een relatie waar vele 'gewone mensen' van zullen dromen. De ultieme liefde kwam hem, gelukkig en zo van harte gegund, ten deel. Het gebochelde meisje draagt een continue glimlach en is daardoor mooier dan het mooiste fotomodel. In ieder geval voor Chan, die op zijn wenken door haar wordt bediend. Maar niet voordat ze hem zo af en toe voor de gein een klein duwtje in de verkeerde richting geeft. Humor heeft ze, al kan hij haar niet horen giechelen.
Zonder enige opsmuk of verdere uitleg infiltreert de regisseur in het bijzondere leven van dit superieure stel. Zonder zicht en gehoor wordt er gecommuniceerd met het tikken op vingers. Iets waar je, van alle gemakken voorzien, stil van wordt, Doodstil zelfs. Bijna doofstil, maar alleen om te beseffen dat we hemeltergend rijk zijn met onze vanzelfsprekende gezondheid. Maar ook omdat we inferieur zijn aan dit komische koppel, dat alleen elkaar nodig heeft om vrolijk te blijven.
Zeer goed.
Met dank aan Filmfreak voor het recensie-exemplaar.
0
geplaatst: 3 augustus 2013, 11:54 uur
Zinema schreef:
Doofstil.
Dat Chan doof en blind door zijn dagelijkse leventje wandelt, maakt de kijker mee alsof hij er zelf bij aanwezig is. Regisseur Seung-Jun Yi maakt de toeschouwer deelgenoot van het allesbehalve vanzelfsprekende levenspad van deze interessante en van een onverwoestbare spirit voorziene jongeman, die elke klagende kijker het schaamrood op de wangen bezorgt. Hoezo is de popcorn op? Met dichte ogen en geen gehoor is elke smaak een belevenis.
Naast het feit dat het volgevreten filmvolk sowieso een les kan leren van deze Koreaanse doordouwer die - hoe gehandicapt hij ook is - elke ochtend thuis eventjes een stukje jogt, moge kraakhelder zijn. Helderder dan dit wordt het namelijk niet. Chan heeft namelijk nog steeds geen zelfmoordplannen. Iets wat niet geheel vanzelfsprekend is, gezien de soms complexe problematiek waarmee hij dagelijks te maken heeft. Neen, het gaat hem goed.
Sterker nog, hij beleeft een relatie waar vele 'gewone mensen' van zullen dromen. De ultieme liefde kwam hem, gelukkig en zo van harte gegund, ten deel. Het gebochelde meisje draagt een continue glimlach en is daardoor mooier dan het mooiste fotomodel. In ieder geval voor Chan, die op zijn wenken door haar wordt bediend. Maar niet voordat ze hem zo af en toe voor de gein een klein duwtje in de verkeerde richting geeft. Humor heeft ze, al kan hij haar niet horen giechelen.
Zonder enige opsmuk of verdere uitleg infiltreert de regisseur in het bijzondere leven van dit superieure stel. Zonder zicht en gehoor wordt er gecommuniceerd met het tikken op vingers. Iets waar je, van alle gemakken voorzien, stil van wordt, Doodstil zelfs. Bijna doofstil, maar alleen om te beseffen dat we hemeltergend rijk zijn met onze vanzelfsprekende gezondheid. Maar ook omdat we inferieur zijn aan dit komische koppel, dat alleen elkaar nodig heeft om vrolijk te blijven.
Zeer goed.
Met dank aan Filmfreak voor het recensie-exemplaar.
Doofstil.
Dat Chan doof en blind door zijn dagelijkse leventje wandelt, maakt de kijker mee alsof hij er zelf bij aanwezig is. Regisseur Seung-Jun Yi maakt de toeschouwer deelgenoot van het allesbehalve vanzelfsprekende levenspad van deze interessante en van een onverwoestbare spirit voorziene jongeman, die elke klagende kijker het schaamrood op de wangen bezorgt. Hoezo is de popcorn op? Met dichte ogen en geen gehoor is elke smaak een belevenis.
Naast het feit dat het volgevreten filmvolk sowieso een les kan leren van deze Koreaanse doordouwer die - hoe gehandicapt hij ook is - elke ochtend thuis eventjes een stukje jogt, moge kraakhelder zijn. Helderder dan dit wordt het namelijk niet. Chan heeft namelijk nog steeds geen zelfmoordplannen. Iets wat niet geheel vanzelfsprekend is, gezien de soms complexe problematiek waarmee hij dagelijks te maken heeft. Neen, het gaat hem goed.
Sterker nog, hij beleeft een relatie waar vele 'gewone mensen' van zullen dromen. De ultieme liefde kwam hem, gelukkig en zo van harte gegund, ten deel. Het gebochelde meisje draagt een continue glimlach en is daardoor mooier dan het mooiste fotomodel. In ieder geval voor Chan, die op zijn wenken door haar wordt bediend. Maar niet voordat ze hem zo af en toe voor de gein een klein duwtje in de verkeerde richting geeft. Humor heeft ze, al kan hij haar niet horen giechelen.
Zonder enige opsmuk of verdere uitleg infiltreert de regisseur in het bijzondere leven van dit superieure stel. Zonder zicht en gehoor wordt er gecommuniceerd met het tikken op vingers. Iets waar je, van alle gemakken voorzien, stil van wordt, Doodstil zelfs. Bijna doofstil, maar alleen om te beseffen dat we hemeltergend rijk zijn met onze vanzelfsprekende gezondheid. Maar ook omdat we inferieur zijn aan dit komische koppel, dat alleen elkaar nodig heeft om vrolijk te blijven.
Zeer goed.
Met dank aan Filmfreak voor het recensie-exemplaar.
Beetje generaliserend dit wij-gelul over ons mensen omdat je een (misschien wat moeilijke, niet laagdrempelige) film hebt gezien die heel weinig anderen hebben gezien.
Er zijn ook mensen, en daar schaar ik mezelf onder, die wel gelukkig zijn met wat ze hebben en kunnen relativeren. En 'volgevreten filmvolk'...Is dit een tirade tegen het kapitalisme en overgewicht ofzo? Of hou je er niet van als mensen tijdens de film eten?
0
Zinema (crew)
geplaatst: 3 augustus 2013, 17:08 uur
MarkFish schreef:
Beetje generaliserend dit wij-gelul over ons mensen omdat je een (misschien wat moeilijke, niet laagdrempelige) film hebt gezien die heel weinig anderen hebben gezien.
Beetje generaliserend dit wij-gelul over ons mensen omdat je een (misschien wat moeilijke, niet laagdrempelige) film hebt gezien die heel weinig anderen hebben gezien.
Beetje domme opmerking dit. Gelijk gelul ook, toe maar. Misschien nog maar eens lezen.
MarkFish schreef:
Er zijn ook mensen, en daar schaar ik mezelf onder, die wel gelukkig zijn met wat ze hebben en kunnen relativeren. En 'volgevreten filmvolk'...Is dit een tirade tegen het kapitalisme en overgewicht ofzo? Of hou je er niet van als mensen tijdens de film eten?
Er zijn ook mensen, en daar schaar ik mezelf onder, die wel gelukkig zijn met wat ze hebben en kunnen relativeren. En 'volgevreten filmvolk'...Is dit een tirade tegen het kapitalisme en overgewicht ofzo? Of hou je er niet van als mensen tijdens de film eten?
Ik begrijp dat je je aangesproken voelt, maar het knipoogje naar de popcorn zou toch enige helderheid moeten verschaffen.
Geen idee waarom je geïrriteerd bent overigens. Wie de schoen past.. En nee. Dit is niet
een (misschien wat moeilijke, niet laagdrempelige) film
. Hoe kom je erbij. Het is een film die je nederig(er) maakt. Maar dat dit ontoegankelijk/ moeilijk zou zijn? Ik denk dat de meeste mensen hier geen zin in hebben en dat begrijp ik wel, maar daar wilde ik iets tegen/ over zeggen. Iets in die trant. Jij de film al gezien? P.S. Eten tijdens een film is vast net zo grappig bedoeld als je kapitalisme-grapje nietwaar? Wel bedankt voor het woord 'tirade'. Doet me deugd (toch nog een glimlachje dus).
0
geplaatst: 5 augustus 2013, 15:26 uur
Zinema schreef:
Beetje domme opmerking dit. Gelijk gelul ook, toe maar. Misschien nog maar eens lezen.
Ik begrijp dat je je aangesproken voelt, maar het knipoogje naar de popcorn zou toch enige helderheid moeten verschaffen.
Geen idee waarom je geïrriteerd bent overigens. Wie de schoen past.. En nee. Dit is niet
P.S. Eten tijdens een film is vast net zo grappig bedoeld als je kapitalisme-grapje nietwaar? Wel bedankt voor het woord 'tirade'. Doet me deugd (toch nog een glimlachje dus).
(quote)
Beetje domme opmerking dit. Gelijk gelul ook, toe maar. Misschien nog maar eens lezen.
(quote)
Ik begrijp dat je je aangesproken voelt, maar het knipoogje naar de popcorn zou toch enige helderheid moeten verschaffen.
Geen idee waarom je geïrriteerd bent overigens. Wie de schoen past.. En nee. Dit is niet
(quote)
. Hoe kom je erbij. Het is een film die je nederig(er) maakt. Maar dat dit ontoegankelijk/ moeilijk zou zijn? Ik denk dat de meeste mensen hier geen zin in hebben en dat begrijp ik wel, maar daar wilde ik iets tegen/ over zeggen. Iets in die trant. Jij de film al gezien? P.S. Eten tijdens een film is vast net zo grappig bedoeld als je kapitalisme-grapje nietwaar? Wel bedankt voor het woord 'tirade'. Doet me deugd (toch nog een glimlachje dus).
Dat ik de film bestempel als moeilijk en niet laagdrempelig was een foutje van mij. Daar was niet echt over nagedacht. Verder is jouw reactie een bevestiging voor mij: net zoals je recensie neerbuigend en hoogdravend.
En graag gedaan!
Voor de glimlach om 'tirade'.
0
Zinema (crew)
geplaatst: 7 augustus 2013, 15:00 uur
MarkFish schreef:
Verder is jouw reactie een bevestiging voor mij: net zoals je recensie neerbuigend en hoogdravend.
Verder is jouw reactie een bevestiging voor mij: net zoals je recensie neerbuigend en hoogdravend.
Jammer, want zo is het allerminst bedoeld. Maar schijnbaar zie je een tekortkoming bij jezelf (als in niet goed kunnen lezen/ begrijpen waartegen ik ageer met mijn stukje en die schoen vervolgens graag aantrekt) als een tekortkoming bij een ander (arrogantie is in elk geval geen deugd en niet iets waar ik graag van wordt beticht). Het raakt me allemaal niet echt gezien je reacties, en omdat ik werkelijk denk dat je het niet helemaal volgt, maar jammer blijft het wel. Helaas pindakaas dan maar.
0
geplaatst: 23 maart 2014, 19:05 uur
Mooie docu. Je beleeft iets van zijn wereld. Verder is het een zeer privekijkje in hun leven. En wat een liefde tussen deze twee mensen, vond de momenten met de gesprekken op de handen zo bijzonder. Zij straalde liefde naar hem uit. En zijn gezicht, hoe sereen....
0
geplaatst: 7 december 2014, 01:10 uur
Citaat van Chan in de film: "De ogen, oren en het hart van een man zijn vaak zwaar gehypnotiseerd of zitten gevangen in obsessies.... of verstrikt in het diepe moeras van 't ego... en dan wordt je oud zonder de wereld op te merken. Als je vrij wilt zijn van ogen en oren wees dan een astronaut zoals ik".
* denotes required fields.
* denotes required fields.