Miyamoto Musashi (1954)

Je gooit hier wel heel veel namen op een hoop die niet echt bij elkaar horen... En de namen die er eventueel wel bij horen ken je blijkbaar niet

Hoe bedoel je? Of vat ik de grap niet? Die namen horen bij elkaar hoor.

lijstje

Guide to samurai cinema

De tweede link weerspiegelt een beetje waarop ik doelde:

Zen of the Old Masters (1930s-1960) - Pioneering samurai films of timeless excellence.

The Golden Age of Chambara (1961-1970s) - Cynical ronin and subversive swordfighting action.

Grindhouse-Eiga (1970s-1980s) - Geysers of blood, sexy ninjas and exploit-Asian excess.

Modern Restoration (1980s-present) - Japan's mythic history reinvented for a new generation.

Je kunt wel allemaal samoerai films en regisseurs gaan opnoemen, maar behalve dat er een samoerai in voorkomt hebben ze niet veel gemeen. Qua tijd, portrettering, toonzetting en stilistisch verschillen die namelijk nogal. Ik vind Gosha nou niet direct in een rijtje thuishoren met Inagaki bijvoorbeeld. Okamoto is een beetje een tussenfiguur.

En in die klassieke (bijna Amerikaanse) periode hoort Inagaki thuis en Gosha duidelijk niet en ik miste Uchida die wel in het lijstje op de site staat. Ik heb trouwens geen boek thuis over Samurai-cinema (ben er stiekem niet zo dol op - tenminste die 50-er jaren periode), wel over Yakuza en zo, maar lijstjes zijn natuurlijk nooit uitputtend, altijd discutabel en nooit helemaal naar het zin.

Ze hebben gemeen dat ze allemaal onder de samoerainoemer (jidai-geki/chanbara) vallen en daar was het mij enkel om te doen. Iedereen die samoeraicinema verkent, zal deze namen tegenkomen (nadat ze met Kurosawa zijn aangevangen). Ik heb wel meer namen weggelaten (Shinoda, Misumi etc), en ik heb niet naar tijdsperiodes of subgenres gekeken (niet nodig voor de discussie) maar ik probeerde hier dan ook geen uiteenzetting van het genre op te stellen.

Ik probeerde enkel te zeggen dat er naast Kurosawa wel meer sublieme samoeraicinema bestaat die nog niet ontdekt, her-ontdekt of op waarde geschat is. Dan moet je zeker niet uitgaan van een top 1000 allertijden, waar enkel de grote bekende meesters vertegenwoordigd worden. Heeft niets met collectief geheugen of slechte kwaliteit te maken, maar met de onbekendheid met Japanse cinema. Een slechte vertegenwoordiging die nu opgelost lijkt te worden met de opmars van de dvd/blue-ray. Over een paar jaar zullen er veel meer Aziatische meesters in die toplijsten opduiken want nu hebben we de kans om de films daadwerkelijk te ontdekken! (Miyamoto/Uchida dvdbox is op komst!).

Hoeveel Japanse films werden er anno 1950 in Westerse bioscopen gedraaid? Of op tv uitgezonden?

Maar ik probeer hier absoluut (!) geen lijstjes te verdedigen. Ikzelf kwam na Kurosawa (dvd's die ik uit HK liet komen met verschrikkelijke slechte subs en beeld) bij twee regisseurs (Inagaki en Okamoto) uit, waarvan enkele films op dvd verschenen in de UK.

En als het dan over samoeraicinema ging op het internet dan kwam je die regisseurs ook meteen tegen in de tekst.

Daar was ik ook niet op uit hoor, maar ik heb me via een aantal naslagwerken op papier en bits/bytes nogal verdiept in Japanse "must-see's", klassiekers, "lijstjes" etc om zelf een beeld te krijgen van films en namen 'die er toe doen' (daarover later meer). Hasegawa is een voorbeeld van een mij nog onbekende grootmeester (?). Is er echt een Uchida box op komst (wat dat zou erg goed nieuws zijn!!!!). Behalve de door jou genoemde Inagaki (The Rickshaw Man) is er denk ik bij hem, ondanks Nomaks opmerking, niet veel te verwachten.

Vijf films over Musashi! Animeigo

(naar onder scrollen)

Mmmm, dat is leuk, maar minder dan ik hoopte Al zeggen die 'lijstjes/...' dus dat Uchida's versie superieur is aan die van Inagaki

Ja hoor, van AnimEigo. Maar dat wist jij toch al.

Inagaki heeft toch prachtige titels achter zijn naam staan. Chushingura is een echte aanrader. Is ook zo een episch verhaal dat al talloze keren is verfilmd.

Rickshaw Man zou ik ook wel eens willen zien, maar daar is blijkbaar enkel een Hongkong dvd van die al out of print is en dan is er nog een Japanse dvd.

Inagaki is dan ook een regisseur die wel heel erg veel samoeraifilms heeft gemaakt. AnimEigo heeft er nog een paar uitgebracht die Ramon heeft gezien.

En dan zijn is er nog een oudere Musashi trilogie van Inagaki (nog niet op MM) in het zwart/wit. En nog een aantal films over Kojiro waarvan de meeste ook nog niet op MM staan. En dan nog een hoop samoeraifilms die nog niet op MM staan.

De liefhebbers van samoeraifilms kunnen onmogelijk om deze man heen.

Ik heb nog maar 4 films van deze regisseur gezien, maar ze zijn me allemaal erg goed bevallen. Ik vind het dan ook een uitstekende regisseur waar ik in de toekomst meer van wil zien.

Ik heb juist gelezen dat Uchida's versie uitgebreider is, maar niet beter dan de trilogie van Inagaki.

Inagaki verfilmde ook, als eerste, het boek waarop Okamoto's Sword of Doom is gebaseerd. Verder wil ik zijn Cyrano-verfilming met Mifune nog zien en in de 'lijstjes' kom ik de samoeraifilm Whirlwind nogal eens tegen (ken de Japanse titel niet). Verder wil ik Chushingura nog zien en zijn oorlogsvertellingen.

En ik zag dit nog in de biografie:

The work of Inagaki, Itami and Yamanaka, singly and together, directly influenced the likes of Kenji Mizoguchi later, and helped define the very genre of the period film.

En hij schreef ook nog (onder een pseudoniem) voor Yamanaka...

Ik kan gewoon niet om Inagaki heen, ook al is het vrij duidelijk dat de films van de man nogal 'conventioneel' waren.

Van Chusingura zou een R1 release moeten zijn op Image, maar het label kennede zal die ook wel OOP zijn inmiddels. Zal daar nog eens achteraan gaan.

Inderdaad, een R1 van Image. Die is nog gewoon verkrijgbaar online of bij Boudisque.

Aardige samurai vertelling, maar meer ook niet. Het voelt ietwat simplistisch aan, als ik dit vergelijk met andere samurai films die ik heb gezien. Liefdesverhaal deed me weinig en Mifune is een druk personage. Slecht is het niet, want het is een film die met een speelduur van negentig minuten nergens te langdradig wordt en daardoor wel makkelijk weghapt. Deel 1 nodigt het me nu niet direct uit om door te stomen naar deel 2, maar ik heb goede hoop door het mooie slot.

3*

Mij toch wel. Ik vind dit wel een beetje een 'intro' film en hoop eigenlijk dat de volgende delen nòg beter en/of meeslepender worden door het 'soap'-effect.

De film - en dan vooral de soundtrack - komt erg Amerikaans over. De Oscar verbaast me wat dat betreft niet en die dan had beter naar Twenty-four Eyes of Seven Samurai kunnen gaan. Niet dat deze prent slecht is, maar die Oscar-lui kunnen ècht niet buiten kaders kijken. De vergelijking met 'Gone with the Wind' begrijp ik ook ergens wel.

Blij toe overigens dat ik die Criterium box niet heb gekocht, maar de Hongkong-uitgave. Net zo donker, een minpunt van de film dat hier maar al te vaak naar voren is gehaald. Wel veel mooie buitenshots, meteen al beginnend met Mifune en Mikuni in de mega-grote boom!

Mifune draagt (zoals zo vaak) weer vrijwel helemaal deze film. Het markante vogelenkoppie van Kaori Yachigusa herkende ik ook meteen! Die was vroeger toch niet onaantrekkelijk? Een beetje de Angela Lansbury van Japan, me dunkt!

Al met al leuk om te zien, zeker voor liefhebbers van Jidaigeki.

Begin van een mooi avontuur Deel 3 moet ik nog kijken.

Hoe Takezo evolueerde in Miyamoto, deel I

Ik ben altijd wel gefascineerd geweest door samoerai films. Vermoedelijk is dat voor een stuk te wijten aan de derde Turtles films waar onze geliefde schildpadden door de tijd reizen en terecht komen in het feodale Japan. Soit, jaren later dan eens mijn kans gewaagd met onder andere Three Outlaw Samurai en een handvol Kurosawa's en de fascinatie ontwikkelde zich verder. Gisteravond kickte Cinema Zuid hun samoerai reeks af met dit eerste deel uit de samoerai trilogie en het zou stom zijn geweest om de kans om die films op het grote scherm te zien aan me voorbij te laten gaan.

Ik ben echter nog niet helemaal wild van Samurai I. De film opent mooi met Takezo en Matahachi in de boom, maar is voor de rest nogal traag. Ik wist op voorhand niet of dit een trilogie ging zijn in de vorm van een echt nauwsluitend verhaal of het eerder gewoon verschillende avonturen gingen zijn zoals bijvoorbeeld het geval is bij de Zatoichi reeks. Dit eerste deel is in mijn ogen dan ook het schoolvoorbeeld van hoe een trilogie gewoonlijk start en meteen ook de reden waarom ik een dat deel meestal het minste vind van de drie. Er wordt ruimschoots de tijd genomen om de personages te introduceren, maar Hiroshi Inagaki neemt hier toch wat teveel tijd voor. Ik kreeg het gevoel dat de film enkel en alleen uit een vluchtende Takezo ging bestaan. Iets meer afwisseling met Matahachi (die eigenlijk pas op het einde terug in beeld komt) had geen kwaad gedaan. Het is dan ook pas vanaf het moment dat de monnik op de proppen komt dat de film in een wat hogere versnelling schiet. Vanaf dan begint de film je pas echt te pakken en het einde waar Takezo de confrontatie aangaat met Otsu en uiteindelijk begint rond te zwerven laat je zelfs reikhalzend uitkijken naar het vervolg. Ik ben in ieder geval geïntrigeerd geraakt in de verdere verloop van het leven van Takezo.

Nog een reden dat ik deze Samurai trilogie wou zien was Toshirô Mifune. Geen idee hoe het met de rest van de liefhebbers van dit soort cinema zit, maar voor mij is hij de perfecte belichaming van de Japanse krijger. Ook hier is hij trekt hij het laken compleet naar zich toe en draagt hij werkelijk de gehele film. Al zou het verkeerd zijn om enkel Mifune te noemen, want Kaoru Yachigusa als Otsu is ook erg sterk. Vraag me trouwens wel af welke versie ik gisteren heb gezien aangezien die werkelijk spotless was. Hier en daar eens een klein krasje aan de onderkant van het beeld, maar geen van de hier genoemde donkere scènes of iets dergelijks. Ik verschoot er zelfs van toen bleek dat de film uit 1954 stamt, had hem met deze kwaliteit een stuk recenter geschat.

Het probleem bij dit eerste deel is dat de film vooral wat onevenwichtig oogt. Mifune speelt de pannen van het dak en ook het gevecht aan het begin van de film is indrukwekkend. Vanaf dan zakt de film echter wat in om dan op het einde erg interessant te worden. Volgende week deel II, ben benieuwd.

3.5*

Vond er , buiten wat mooie beelden, eigenlijk niet al teveel aan.

Dan zijn vele andere Samurai klassiekers me wel beter bevallen.

Beetje houterig allemaal dit.