El Sicario, Room 164 (2010)

Prima film in docu stijl gemaakt over een man die na onthullen van alles waar hij mede verantwoodelijk voor is de afgelopen jaren dat hij aktief was bij een van de drugs-cartels zijn leven niet meer zeker is.

Interessante docu zonder opsmuk: een ruimte en een man die vertelt over zijn gruwelijke daden als huurmoordenaar voor de Mexicaanse maffia. Het schijnbare gemak waarmee hij zijn relaas vertelt, gaat soms door merg en been.

Ook opvallend is het verhaal dat hij zijn opleiding als politieman gefinancierd heeft gekregen van het Cartel. Wie dacht dat dit gegeven alleen voorbehouden was aan fictie zoals Infernal Affairs of The Departed, heeft het mis.

Interessant vooral omdat regisseur de aandacht vrijwel de hele film vast weet te houden met een pratende man, een spraakwaterval welteverstaan. Zeker knap te noemen. Maar als de ex-huurmoordenaar op zijn knieën vertelt inmiddels god te hebben gevonden, weet je ook zeker: dit is een man die ook goed uit de voeten kan met het podium dat voor hem gecreëerd is. En dat levert moreel gezien een aantal (interessante) vragen op.

3,5*en

Boeiend vanwege het ontzettende detail, maar echt veel nieuws hoor je niet. Maar ik kan dit makkelijk aan mijn studievrienden aanraden.

Fikse tegenvaller.

Het gegeven spreekt tot een verbeelding. Beroepsmoordenaar geeft inkijk in de dagelijks praktijk van zijn professie. Je verwacht verhalen waar je haren van overeind gaan staan en eerlijk is eerlijk, die zitten ertussen. Probleem is dat de maker denkt dat-ie daarmee klaar is.

Laat hem maar praten is het motto. Er worden geen vragen gesteld, hij wordt niet tot de orde gebracht als hij afdwaalt en er wordt geen basale structuur in zijn oeverloos relaas aangebracht. Daarbij wil de goede man anoniem blijven (begrijpelijk) en zitten we dus naar een visnet en een schetsblok te kijken. Waarbij vooral opvalt dat slechts 1 op de 10 tekeningen echt ondersteunend is, de rest irrelevant en afleidend. Alsof hij de opdracht kreeg te tekenen, vooral niet stoppen met tekenen.

Een martelpraktijk, op nuchtere toon tot in detail uiteengezet, waarvan de intense gruwel haaks staat op de kinderlijke tekening van hangmannetjes. Fantasie van de kijker doet de rest. Daar is de docu het sterkst. Maar dan moeten de anekdotes stuk voor stuk sterk zijn, de tekeningen relevant en moet er sprake zijn van een coherent verhaal. Of knip tot 60 min. speelduur.

Als je vervolgens als maker slechts je camera laat draaien, in de montagekamer de minder interessante dingen eruit knipt en muzikaal intro en outro eronder moffelt, ben je ofwel lui of weet je niet creatief met een goed gegeven om te gaan.

Typisch voorbeeld van een interessante vondst die zichzelf wel tot goede docu verwerkt. 1,5*

Het mooie aan deze docu vond ik dat het verhaal van één persoon 80 minuten kan boeien. Het beeld was eigenlijk oersaai, het verhaal echter goed genoeg.

Een unieke monoloog, al gaat het over de meest gruwelijke of spraakmakende ooggetuigeverslagen, is niet per definitie ook een unieke documentaire. De regisseur had een grote vis aan de haak geslagen, maar wist niet goed wat hij ermee aan moest.
Een doorsnee aflevering van National Geographic´s War on Drugs laat ook de beestachtige praktijken zien van de drugskartels, niet alleen via gesproken woorden maar ook via beelden.



Inderdaad ja.

2 *

Als je het vergelijkt met een geheel met beelden opgeleukte NGC docu...en stelt dat de maker "slechts de camera laat draaien"..... vraag ik me af of je het verhaal erachter een beetje kent..d.w.z de totstandkoming van de docu...

De maker van de docu vertelde LIVE voor het afspelen van de docu op het IFFR 2011 hoe hij zover was gekomen (*nl. via een bevriende journalist). Hij had vrij veel alleen gedaan en heeft de opnames ook snel moeten doen (het was immers een haastklusje in hotelkamer). Het schrijfblok en dat doek over het hoofd waren geloof ik ook ad hoc oplossingen.

Dat interview op het festival maakte het voor mij wel 3.5* waard.

Ookal kan ik het hele verhaal van de maker voorafgaand in de film na een jaar niet meer in zijn herinneren: het is -meen ik- juist geen NGC verhaal doordat de woorden (en het schrijfblok) van deze man al genoeg zijn....tenzij je dat niet creatief of boeiend genoeg vond natuurlijk....

Ik heb de volle docu met heel veel interesse gekeken, het verhaal hield goed mijn aandacht vast. Behalve het einde, dat ik ietwat overdreven vond, mijn gedachten gingen toen toch wel in de richting van 'wederom een badboy die het licht gezien heeft' . Onverwacht was het wel. Maar de rest van de docu vond ik erg interessant.

Ik zat waarschijnlijk in dezelfde zaal toen de maker zijn verhaal deed.
Dat deze docu een aanloop kent en aldus, met de nodige moeite tot stand is gekomen, had bijvoorbeeld prima in de docu verwerkt mogen worden, áls dat het verhaal meer inhoud mee had gegeven.

Feit is dat de geïnterviewde man wel degelijk een spannend verhaal te vertellen heeft, maar het blijft de verantwoordelijkheid van de maker dat in een adequate vorm te gieten. Uit deze docu spreekt weinig tot geen invloed van de maker, en nee...dan vind ik de woorden van deze man niet volstaan.

boeiende docu over een huurmoordenaar van de mexicaanse drugscartel.
de beschrijvingen van de man gaan soms door merg en been en is dan ook erg interessant om te volgen.
beeld is vrij saai omdat er alleen maar gefilmd is in 1 hotelkamer met hem onherkenbaar in beeld.
al met al vond ik dit toch wel boeiend om een keer gezien en vooral gehoord te hebben.

Nee dat weet ik niet, maar dat zou ook niet relevant moeten zijn om een film te beoordelen.



Helemaal mee eens.

Het zou relevant KUNNEN zijn meen ik; het MOET inderdaad niet. Je moet het natuurlijk zelf weten hoe je een film beoordeelt en wat je er "allemaal bijhaalt", maar het kan het film kijken leuker maken.

Veel kijkbuiskinderen zullen bv. Revenge of the Nerds of The Smurfs met wat minder achtergrondkennis kijken dan bv. Silmido of een docu als deze.

Vond het geheel ook nogal tegenvallen.
Ik heb behoorlijk wat gelezen over a.o. de Mexicaanse kartels, dus ik keek erg uit naar deze docu.
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik er veel meer van had verwacht. De beste man vertelde zijn verhaal, maar het kon me eigenlijk geen moment boeien.

2*

Ok, maar waar het om gaat is dat achtergrondkennis van de totstandkoming los staat van de perceptie van het eindresultaat.

Ik denk serieus dat een docu over de totstandkoming interessanter zal zijn dan deze film zelf.

Dit gruwelijk realistische verhaal heeft in potentie een ijzersterke verfilming in zich,maar de regisseur weet niets anders te verzinnen dan een lange monoloog die dan ook gaat vervelen.

Docu over een "sicario" die werkt voor een drugskartel in Mexico. De verhalen die hij verteld zijn soms erg indrukwekkend. Maar waarom hij nu alles moet tekenen vind ik een beetje storend. Ook is niet alles even interessant waardoor het soms een beetje gaat vervelen. En dat ie aan het eind ineens over geloof en god gaat praten vind ik ook een beetje jammer. Ik heb daar niks mee.
Soms wel interessant dus maar ook weer niet heel goed. 2,5 ster

Pff wat een gemopper.

Ik vind de film juist zo sterk door de eenvoud en de beperking. Film is in de eerste plaats een goed verhaal, en dat krijgen we hier voorgeschoteld in zijn meest rudimentaire vorm. En anders dan in bv Buried is de locatie niet krampachtig beperkt, maar is het een beperking die gewoon een gegeven is, gelukkig wel afgewisseld met wat buitenbeelden van Juarez.

Als alles wat el sicario verteld, verbeeld zou worden, zou ik er waarschijnlijk niet naar hebben kunnen kijken. Hier wordt je eigen verbeelding aangesproken,....van National Geographic raak ik persoonlijk meestal afgestompt door de opdringerigheid van de beelden.

Hoe de docu tot stand gekomen is..... niet zo interessant, zeker niet om het in de film te stoppen, dat zou ik een zwaktebod hebben gevonden. De man verteld zijn verhaal, de setting is beperkt, ook qua tijd. Ik vind het gewoon goed gedaan.

Het einde kan je misschien niet bevallen, maar in een Mexicaanse setting vind ik het niet zo vreemd. Laar de EO deze film maar uitzenden.

Hoe de docu tot stand is gekomen hoef je van mij ook niet in "een docu te stoppen".
Het verbaast me dat de forumgebruikers in eerdere comments vrij onverschillig reageren. Bij een docu KAN enige voorkennis over het onderwerp of over de documentairemaker mijns inziens een verrijking zijn.

Zo verklaart enige achtergrondkennis waarom de documentairemaker kiest voor de "tekeningen". Het leuke én interessante is dat dat soort dingen tijdens een festival of bv door extra features op een dvs duidelijk wordt.

Nb. Uiteraard is voorkennis over de loop van de docu evengoed een dooddoener.

Precies, daarvoor heb je de extra's. Stel je voor dat elke film zichzelf gaat verklaren in de film... .......dan zou er niks meer aan zijn. Kunnen we het forum ook meteen sluiten.

Vermakelijke film met echt goeie info alleen voor het beeld kan ik geen sterren weggeven. Het speelt zich alleen af in een hotelkamer.

Aardig interessant!
Er komt een hoop onderwerpen aan bod die invloed hebben op, of beïnvloed worden door, de drugskartels.

Met name het politieke randje in het midden van de film vond ik interessant.

Jammer, erg jammer dat de docu eindigt met een preek waar (bijna) niemand anno nu nog op staat te wachten.

Interessante documentaire waarin een hitman van een Mexicaans drugskartel uit de doeken doet waar hij zich de afgelopen twintig jaar zoal mee bezig heeft gehouden. Het blijft allemaal vrij clean, weinig smeuïge details maar je krijgt als kijker een aardig beeld.
Het is begrijpelijk dat ie zijn eigen hoofd niet uit de doeken doet en ik vermoed dat de maker hem laat tekenen zodat de man de draad van zijn eigen verhaal niet kwijtraakt. Op enkele momenten zoals op het laatst wordt el Sicario emotioneel, wat een leven hebben die lui toch.

Ik denk dat de docu beter geworden zal zijn, als zijn tekeningen beter waren geweest.5000 doden op zijn geweten!! Jezus... wat belachelijk veel en wat vreselijk eigenlijk

Ongeloofwaardig.

Waarmee ik niet wil zeggen dat zulke dingen niet gebeuren. Maar het einde is me echt een paar graden te theatraal, en buiten dat nog eens veel te veel debating class om niet als nagels over het schoolbord te gaan. En dan beginnen een hele serie details in de rest van het verhaal toch wel erg te rammelen, en bekruipt me het gevoel dat het geheel van begin tot eind in scene gezet is. Wat op zich niet precies betekent dat het niet 'echt waar' is, en misschien zelfs dat de man zelf El Sicario is - maar de ontboezeming is nep, nep, nep. En nee, dat daagt me niet door de inhoud van het einde, maar door de manier waarop het gebracht wordt.

Waarmee het op zich een knappe film is in dat het tot dan toe de aandacht behoorlijk vast weet te houden, maar ik kwam wel met een enorme kater buiten. Wil je iets over de mexicaanse kartels weten, lees dan liever de wikipedia.

weirde film waarin een man met een doek over het hoofd allemaal extreme verhalen verteld over zijn werkzaamheden als Kartel-krimineel. Schijnt gebaseerd te zijn op een artikel en een boek. Het lijkt me een fake show van een acteur die ene El Sicaro speelt. De setting was afgrijslijk en het kamerawerk was nog afgrijslijker.. schots en scheef gedraaide footage. De safehouses in die stad waren geschoten met een iPad. Extreem lelijk gedaan. Maar wel erg leuk geprobeerd hoor.

Ik begin waarschijnlijk nog eerder om en om mijn linker pinky en rechter kleine teen af te knauwen dan dat ik hier ook maar een minuut van aanzet.

Lastig.

Wat doe je als regisseur wanneer je een huurmoordenaar (Sicario) hebt die zijn relaas voor je camera wil doen? Opsmuk zorgt ervoor dat mensen sneller zullen twijfelen aan zijn verhaal, maar één pratende kop die 80 minuten lang zijn verhaal doet is ook maar kaal natuurlijk.

Er is een beetje naspelen van gebeurtenissen in de hotelkamer, maar da's toch best pover. Ook het schriftje van de moordenaar is een vreselijke afleiding. Allicht een poging van de regisseur om het toch nog iets visueler te maken, maar die man is een dramatisch tekenaar en het lijkt na een tijdje meer tijdverdrijf voor hem dan dat de kijker er ook echt wat aan heeft. Allicht dat er een verdwaalde pschyloog is die het superboeiend vind naar zijn gekrassel te kijken, maar wat mij betreft had het niet gehoeven.

Het vertelde verhaal is indrukwekkend, al moet je jezelf als kijker er wel de hele tijd op attent maken dat het om realiteit gaat, want het verhaal heeft daarnaast ook wel wat weg van het plot van een slechte B-film. Misschien vooral een afwijking van een mens die geregeld een filmpje meepikt, maar ik zat er wel wat mee tijdens het kijken.

En zo zwalpt het de hele tijd wat tussen verveling/gewenning en verbazing. Sommige zaken zijn supergedetailleerd en drukken je toch met je neus op de feiten (ondanks dat je latent wel beseft dat zulke zaken gebeuren), andere momenten razen voorbij en doen de aandacht vooral verslappen (zoals wanneer hij ermee wil stoppen en uit de organisatie gezet wordt.

Zeker de moeite om een keertje te kijken, maar ondanks dat het gevoel dat de regisseur er meer mee had kunnen doen, wat de omstandigheden dan ook waren. Ik ben er trouwens geen fan van dat soort omstandigheden mee in een docu te duwen, dat soort egotripperij zie je al veel te vaak terug in docus, maar het gesprek net iets boeiender maken, al was het maar dmv van enkele gerichte vragen en extra uitdieping, had deze doc enkel beter kunnen maken.

2.5*

Het kan zomaar aan mij liggen, maar ik heb geen woord geloofd van wat hij vertelde. Dat overdramatische einde voelde dan ook vooral als een bevestiging.