Il Prof. Dott. Guido Tersilli, Primario della Clinica Villa Celeste Convenzionata con le Mutue (1969)
Alternatieve titel: Il Professore Dottore Guido Tersilli
mijn stem
2 stemmen
Italië
Komedie
104 minuten
geregisseerd door Luciano Salce
met Alberto Sordi, Ida Galli en Pupella Maggio
Dokter Tersilli wordt docent en krijgt de leiding over een privé-kliniek die eigendom is van zijn schoonvader. Met zijn patiënten heeft hij niet al te veel op, maar zijn gevoel voor bedrijfsvoering is perfect ontwikkeld, dus neemt hij uitsluitend rijke patiënten op in zijn kliniek.
0
geplaatst: 24 september 2014, 09:39 uur
Er bestaan er 2 van : Guido Tersilli films met Alberto Sordi...de eerste en gekendste hebben we reeds besproken- IMDM van Zampa dus- en dat was een gigantisch kassucces, geen wonder dat men nog geen jaar later besloot tot een vervolg, waarin uiteraard wederom Sordi alle ruimte kreeg om zijn typische persona van volstrekt gewetenloze en schofterige opportunist nog wat extra aan te dikken, en daarbij stiekem wederom de sympathie te winnen van de kijkertjes.
Voor de regie werd nu Salce ingehuurd, duidelijk onverschillig en Sordi niets in de weg leggend. Een Sordi die ook mee schreef aan het scenario , met niemand minder dan "Roma città aperta " scenarist Amidei. Score van Piccioni waarin de beroemde mars van Aesculapius weer te horen is.
De satitre op het net nieuwe gezondheidszorgsysteem uit het eerste deel is hier al goeddeels vervangen door een serie grotesken, waarin de figuur van de arts net zo goed had vervangen kunnen worden door welke beroepsgroep dan ook. Een figuur die zich in niets onderscheidt van Sordi's talloze typetjes uit het roguespectrum, maar waarom zou hij dat veranderen ? Hij bleef erin excelleren. De cast die hem terzijde staat heeft weinig tegen hem in te brengen en dat tolereerde Sordi ook amper, de meesten reeds in de voorganger te zien. Ida Galli dus wederom als lieftallige echtgenote van de anti- held, die in feite alles aan haar papa te danken heeft. Een op zich gelukkige toevoeging is Ira von Furstenberg
als schijnbaar snel afgestudeerde arts, het uniform zat haar goed maar ze laat verder weinig vlees zien en haar rol is tamelijk overbodig- ze deelt niet eens de sponde met haar chef. Nog bescheidener de bijdrage van Lino Banfi, bijrolletje als medisch vertegenwoordiger.
Inhoudelijk een typische CAI met bijbehorende episodische structuur, maar valt te vaak in herhaling al poogt men dit door het hoge tempo te verbloemen. Het slot had gemakkelijk een vervolg kunnen opleveren, geen Hollywoodending trouwens maar vol cynisme. Kwam er echter nooit van, al deed de prent het blijkbaar nog redelijk aan de box office. Maar 3 is familie.
Vooral voer voor de Sordi tifosi. Wie heeft dit gezien, en waarom stemt niemand
Voor de regie werd nu Salce ingehuurd, duidelijk onverschillig en Sordi niets in de weg leggend. Een Sordi die ook mee schreef aan het scenario , met niemand minder dan "Roma città aperta " scenarist Amidei. Score van Piccioni waarin de beroemde mars van Aesculapius weer te horen is.
De satitre op het net nieuwe gezondheidszorgsysteem uit het eerste deel is hier al goeddeels vervangen door een serie grotesken, waarin de figuur van de arts net zo goed had vervangen kunnen worden door welke beroepsgroep dan ook. Een figuur die zich in niets onderscheidt van Sordi's talloze typetjes uit het roguespectrum, maar waarom zou hij dat veranderen ? Hij bleef erin excelleren. De cast die hem terzijde staat heeft weinig tegen hem in te brengen en dat tolereerde Sordi ook amper, de meesten reeds in de voorganger te zien. Ida Galli dus wederom als lieftallige echtgenote van de anti- held, die in feite alles aan haar papa te danken heeft. Een op zich gelukkige toevoeging is Ira von Furstenberg
als schijnbaar snel afgestudeerde arts, het uniform zat haar goed maar ze laat verder weinig vlees zien en haar rol is tamelijk overbodig- ze deelt niet eens de sponde met haar chef. Nog bescheidener de bijdrage van Lino Banfi, bijrolletje als medisch vertegenwoordiger.Inhoudelijk een typische CAI met bijbehorende episodische structuur, maar valt te vaak in herhaling al poogt men dit door het hoge tempo te verbloemen. Het slot had gemakkelijk een vervolg kunnen opleveren, geen Hollywoodending trouwens maar vol cynisme. Kwam er echter nooit van, al deed de prent het blijkbaar nog redelijk aan de box office. Maar 3 is familie.
Vooral voer voor de Sordi tifosi. Wie heeft dit gezien, en waarom stemt niemand
* denotes required fields.
* denotes required fields.