Shan Zha Shu Zhi Lian (2010)

Zhang Yimou gaat terug naar de wat persoonlijkere boekverfilmingen.Voor deze film is hij meer dan een jaar op zoek geweest naar zijn nieuwe muze Zhou Dong Yu (Winterse regen, hoe passend bij haar melancholieke uitstraling en ze wandelt precies zoals Zhang Ziyi in The Road Home). Zhang's films worden al jaren lauwtjes ontvangen in China, inclusief Hero en HOFD. Ik vind hem toch een sympathieke man, hij blijft toch gewoon doen waar hij zin in heeft en heeft inmiddels al een behoorlijk gevarieerd oeuvre op z'n naam staan.

Ook deze film wordt voorlopig niet al te enthousiast ontvangen door het grote publiek in China. Het verhaal is op zich weinig opwindend, want het is al zoveel malen eerder gedaan in Azie. In Korea vind ik ze vaak irritant en schreeuwerig, en in Japan wordt er weer teveel gezwegen, waar kijkers er van alles in lezen. Dan dit ligt toch wel iets dichter bij huis. Ik blijf hem toch wel altijd volgen. Ik vind HOFD nog steeds zijn allermooiste, maar ik denk dat deze er vlak achteraan komt. Twee nieuwelingen schitteren onder zijn vakmanschap. Beheersd verteld, fijn tempo, met prachtig gevoel voor details en heel 'nuchter Chinees'. Het beste wat dit genre te bieden heeft.

De Engelse titel van de film is overigens Under the Hawthorn Tree ipv Love of the Hawthorn Tree. Het staat ook op de poster.

Ben benieuwd of er nu nog mensen zijn die iets te zeuren hebben over dat Zhangs films propaganda voor het Chinese regime zijn. Deze film laat toch vooral zien hoe moeilijk het leven kan zijn tijdens de Culturele Revolutie. Eén misstap, en je toekomst ligt aan diggelen.

Binnen deze setting een redelijk simpel liefdesverhaaltje met de nodige tragiek. Sommige dingen zijn wel een beetje voorspelbaar, de leukemie zag ik bijvoorbeeld mijlenver aankomen, maar door de oprechtheid en menselijkheid van de hoofdpersonages weet het mij toch te overtuigen.

Audiovisueel wat mij betreft één van Zhangs sterkste films. De muziek wordt dit keer nergens zeikerig en visueel is het werkelijk schitterend. Mooi geschoten, erg fijne belichting en dit keer zijn doen de scènes binnen niet onder voor de prachtige natuurshots buiten. Het enige minpuntje is de montage, de fade out gevolgd door een tekstboodschap vond ik maar niets, het haalde een beetje het ritme uit de film. Gebruik desnoods een voice-over zou ik zeggen.

Desondanks één van de betere films van Zhang. 4,5*.

Yimou Zhang terug naar z'n roots.

Weer een keertje een boerendrama, dit maal wel met een romantische injectie. Het is gewoon erg jammer dat ik zeer weinig heb met de hele setting, want verder maakt Zhang er een boeiend dramatje van.

Pijnlijk om te zien hoe de personages zich naar hun omgeving moeten schikken. Wat naief samenzijn en een schuchtere knuffel, verder komen ze niet echt. En dat terwijl het duo wordt gepresenteerd als een droomkoppel. Zoals hierboven al aangegeven, het Zhang-als-propaganda riedeltje gaat hier zeker niet op.

Visueel mooi en uitermate verzorgd, al zitten er niet al te veel écht geniale shots in. De soundtrack vond ik iets minder geslaagd. Soms te weinig aanwezig en het beetje muziek dat er is, valt niet bepaald op. Een soundtrack mag wat mij betreft toch iets meer aandacht opeisen.

Aandoenlijk filmpje, maar het armoesfeertje doet de film geen goed, ook de politieke insteek is net iets te groot om volledig meegesleept te worden. Ook dit is weer een meer dan degelijk Zhang, maar wat mij betreft is het tijd voor weer een echt grootse film.

3.5*

Qua vormgeving een beetje een buitenbeentje vergeleken met het eerdere werk van Yimou Zhang (maar ik heb wel veel, maar nog niet alles van hem gezien).

Ingetogen en gevoelig verteld verhaal over de pure liefde tussen twee jongeren tijdens de Culturele Revolutie van Mao, gebaseerd op ware gebeurtenissen.

Schitterende hoofdroldebuten van de frêle Dongyu Zhou en Shawn Dou, prachtige cinematografie, een subtiele soundtrack en niet te vergeten een magnifieke slotscène met een hoog zakdoekgehalte.

Enige minpunten zijn de trage montage en het gebruik van tussentitels om het verhaal met citaten uit het boek van Ai Mi aan elkaar te lassen. Met een paar extra scènes had een vakman als Zhang dat volgens mij gemakkelijk kunnen voorkomen.

Ondanks deze tekortkoming een aangrijpende, bijzonder romantische en erg lieve film.

Het bekijken van dit drama van Yimou Zhang heb ik zo lang mogelijk uitgesteld omdat ik hier helemaal niets van verwachtte. Verhalen die zich afspelen in het China van Mao hebben mij nu eenmaal nooit aangesproken. Maoïsme, communisme, leninisme of hoe je het ook mag noemen staat voor mij symbool voor grauwheid en vreugdeloosheid. Ook deze film straalde dat uit. Iedereen gelijk dus iedereen even armoedig gekleed en iedereen aangesproken met kameraad. Tja, ik heb altijd de pest gehad aan dat communisme. Niet voor niets is voor mij 1989 het belangrijkste jaar van de 20e eeuw van na de 2e Wereldoorlog. Het jaar waarin het hele communistische systeem in Europa ineenstortte.

Slecht is deze film van Yimou Zhang uiteraard niet. Ik denk dat het China van de Culturele Revolutie best wel realistisch werd neergezet. En ja, de jonge hoofdrolspelers deden het best goed, maar ik kon mij helaas niet met hun inleven. De beleving van mijn kant was 0,0. Het liet me allemaal Siberisch koud. Ik geef toch de voorkeur aan Chinese films die zich in het huidige kapitalistische tijdperk van China afspelen. Geen politiek geleuter over Mao, revolutie, klassenstrijd etc, maar goed geklede vrouwen en verder prachtige uitgebeelde metropolen in vaak schitterend neonlicht. Film staat voor mij nu eenmaal voor het weergeven van het schone, niet van het lelijke. Dat laatste zeker niet bij Aziatische films die toch meestal uitblinken in het visuele.

3,0*