Passion Fish (1992)

Klinkt, qua plotschema als 'Driving Miss Daisy in een rolstoel' - maar schijnt toch heel goed te zijn.

Is heel goed. Ook veel gevoelens over het invalide zijn en worden. Gevoelig filmpje.

Deed mij in niets aan Driving Miss Daisy denken godzijdank (want dat vond ik geen goede film). Echt heel mooie film, vooral Woodard heeft prachtig stil spel. Alleen al voor de soundtrack waard om te kijken - nou ja, luisteren.

Alfre Woodard de beste donkere actrice.

Deed inderdaad wat denken aan andere films waar hoofdpersonages met een verschillende huidskleur dichter naar elkaar toegroeien. Het was wel niet zo stereotiep als het op het eerste gezicht leek doordat je nooit echt wist wat te verwachten van beide dames. Tot 75 minuten kon het me zeker boeien maar dan begon het geheel wat aan te slepen. Vond met name de omgeving in Louisiana het verhaal wat tegenwerken eerder dan het vooruit te helpen. Vind films als 'Southern Comfort' daar toch nog altijd beter passen. Alfre Woodard is de beste reden om deze film te zien.

Mooi drama waarin een moeilijk beginnende vriendschap tussen twee vrouwen centraal staat. Weinig verrassingen en zeker niet sentimenteel. Het verhaal wordt in alle rust verteld en mede daardoor is de speelduur aan de lange kant. Ondanks dat kent de film geen zwak moment. Ook het acteerwerk is goed en vooral Mary McDonnell kan zich goed uitleven in haar rol.

Krachtige karakterstudie van twee beschadigde vrouwen, die in het moerassige zuiden van Louisiana min of meer door het noodlot tot elkaar veroordeeld zijn. De een vol wrok en zelfmedelijden, de ander weliswaar wat uitgeblust maar nog steeds wilskrachtig. Mooi om te zien hoe deze verschillende persoonlijkheden geleidelijk aan naar elkaar toegroeien. Een mooie, persoonlijke film van John Sayles, die Mary McDonnell een Oscar-nominatie opleverde. Vreemd dat Alfre Woodard niet genomineerd werd, want die doet zeker niet onder voor McDonnell.