I'm Still Here (2010)

Fight Club serieus een flop jah? Kwartje valt ook laat bij sommige mensen .

Leuk gefilmd, maar mede daardoor ook veelste duidelijk dat het een neppe documentaire is. Joaquin Phoenix wil erg cool lijken maar dat werkt averechts. Verveelde na een tijdje.

Leuke docu, maar wat een weirdo

Deze iets wat zeurende Mockumentary komt nergens 'to the point' en blijft wat zweven tussen verschillende ideeën. De grote hoeveelheid bekende mensen die stuk voor stuk leuk mee doen weten nog wat vertier te brengen, maar sympathie voor Joaquin Phoenix is ver te zoeken en de grote lijn van de film is een zooitje. Het 'personage' van Phoenix is ongeloofwaardig over de top, maar het is te zien dat hij erg veel plezier heeft met het neerzetten ervan. Er naar kijken is tot een zekere hoogte leuk, maar vooral ontzettent vermoeiend.

Mockumentary over Joaquin Phoenix die zijn leven als acteur vaarwel zegt omdat hij zich daar maar een poppetje voelt en zich artistiek niet volledig kan uitleven dus gaat hij het maken in de hiphop scene.

Joaquin speelt hier heel erg sterk en met vol overgave zijn binnensmonds mompelende onhygiënische, zeurderige en vervreemde personage.

Genoeg humor door de hele documentaire en de blikken van van vele bekende mensen die hij tegenkomt zeggen ook genoeg.

Het is allemaal een grote grap alla Andy Kaufman met wat niet geheel duidelijke motieven waarom hij het nou eigenlijk doet.

De film geeft zeker een kijkje in de belachelijkheid en nep gehalte van Hollywood en hoe een acteur diep kan zinken wanneer hij andere plannen heeft en niet serieus genomen wordt.

Het begin en einde van de film is behoorlijks simpel en matig.

Zeker leuk om een keer te kijken en veel lef van Joachim z'n kant maar echt indruk maken doet het niet.

3.5

Goeie muziekdocumentaire.

Weirde documentaire over een aan het diva syndroom leidende acteur die rapper wordt, vol zelfbeklag en destructief gedrag.. wat rijmt. Kan soms hilarisch zijn maar je ziet wel dat het spel is.

De vergelijking met Kaufman vind ik sterk. Echter, de motieven voor deze documentaire zijn aardig duidelijk.

Phoenix leeft zijn hele leven in feite al in een film. Zijn broer River stierf in de jaren '90 aan zijn zijde, en het belletje van een panikerende Joaquin met de hulpdiensten is een publiek goed geworden. Hij werd beroemd - Gladiator - en de film speelde voort, en voort, en voort. Tot hij besloot eigenhandig de film van zijn leven een wending te geven. De rollen veranderden van de een op de andere dag: nu draaide Joaquin de pers een loer, in plaats van vice versa. Een komische wraakactie.

I'm Still Here is het geslaagde kind van een eigenzinnige levenskunstenaar - een documentaire voor de eeuwigheid.

Film stond destijds op mijn lijstje, maar heb hem nu na 20 minuten uitgezet. Misschien werkt hij wel beter als je hier zonder voorkennis ingaat. Ik denk trouwens dat Joaquin Phoenix met terugwerkende kracht wel spijt heeft van dit project.

Maffe mockumentary waarin regisseur Casey Affleck de tot mislukken gedoemde overstap volgt van akteur naar rapper van zijn zwager Joaquin Phoenix. Destijds kwam deze dubieuze aktie in de media nog wel enigszins geloofwaardig over, maar wanneer je de dik aangezette ongein in de film volgt heb je al snel door dat je in de zeik wordt genomen. Desalniettemin valt er wel het één en ander te lachen, met een reeks ongemakkelijke situaties die doen denken aan de lotgevallen van David Brent in The Office. Niet helemaal geslaagd, daar is de boel te flauw en te vaag voor, maar best aardig. De stoïcijnse verschijning van Phoenix bij David Letterman is een absoluut hoogte- / dieptepunt.

Ik begrijp dit niet. Nergens grappig je kijkt naar een vieze, ongewassen, stoïcijnse man die voornamelijk graag zichzelf hoort praten. Niks aan. En ook carrière kapot makend? Ik heb meneer Phoenix hierna nog in weinig grote films gezien.

Ehm ,,,joke(s) on you.

Wat hij goed deed overigens maar deze film, nee.