Lawman (1971)

Mooie opening. Een opwindende scène waarin dronken cowboys een stadje op stelten zetten gevolgd door een scène waarin lawman Jared Maddox (Burt Lancaster) kalm en vastberaden het stadje Sabbath binnenrijdt. De inwoners bekijken de vreemdeling, die op een tweede paard een dode meesleept, met wantrouwen. Maddox is wantrouwen gewend en observeert alles met stoïcijnse rust. Een ongemakkelijk tafereel dat meteen spanning in de film brengt en je doet afvragen wat Maddox ertoe brengt om met een lijk het stadje binnen te rijden en wat zijn indrukwekkende entree nog allemaal teweeg zal gaan brengen.

Lawman is de eerste Amerikaanse film en tevens eerste western van de Britse regisseur Michael Winner, die later met Charles Bronson nog wat succesvolle filmpjes maakte. De protagonist in Lawman is een marshal die het recht aan zijn zijde heeft en dat ook uitstraalt. De ijskoude vanzelfsprekendheid waarmee hij dat recht uitvoert en opeist, maakt hem bepaald niet sympathiek. Lancaster voorziet zijn personage van een miniem gevoelsleven. Zijn handelswijze is welhaast psychopatisch. Hij heeft een missie die hij zonder merkbare emoties uitvoert. Hij staat in dienst van een gevoelloos justitieel apparaat en handelt in naam daarvan als een even ongevoelig verlengstuk daarvan. Hij brengt wetsovertreders voor het gerecht en doet dat zonder relativering of nuancering. Hij is koud, afstandelijk, goed met zijn revolver en interessant.

De andere personages in de film zijn anders. Ze hebben emoties. Ze hebben zwaktes. Ze zijn bang. Of laf. Of overmoedig. Of vals. Of gemeen. Of wat dan ook. Maar hoe verachtelijk en slecht sommige van hen ook zijn, ze zijn zonder uitzondering warmbloediger dan de ijskoude lawman. De neiging om minder met Lancaster en meer met de andere personages te sympathiseren is aanwezig. Binnen grenzen natuurlijk. De tegenstelling tussen de lawman en zijn omgeving is een interessant aspect aan de film.

Lawman is een interessante film maar is ook een statische film. De film brengt veel tijd met Lancaster en zijn kille uitstraling door. Zijn personage is interessant maar is ondanks een sporadische minieme opborreling van een sluimerend gevoelsleven toch vooral erg rechtlijnig en erg statisch. En dat gevoel vertaalt zich naar de film. Naar de handelingen. Naar het verhaal.

Dat wil niet zeggen dat de film geen fijne actiescènes heeft. De actie is recht voor z’n raap, onappetijtelijk en realistisch. Zakelijk en weinig theatraal. De actie gaat niet gepaard met een glorieus gevoel. Eerder met een gevoel van zinloosheid en vermoeidheid. Het triomfantelijke lachje van de held blijft uit. Logisch, want de film kent geen helden. Maddox is veel te kil om een held te zijn. Misschien ook wel te moe. Hij drijft op zijn ijzige routine en is niet eens meer in staat om ergens enthousiast over te geraken. Geen heldenmateriaal.

Lawman is een solide western met een fijne stoïcinse rol voor Burt Lancaster. Het verhaal is niet bijzonder intrigerend. De intriges en spanning zitten ‘m vooral in de interacties tussen de personages. Die zijn vermakelijk en zonder oordeel. Een oordeel over Maddox en de andere personages moet de kijker aan het eind van de film dan ook zelf maar vormen.

Goede western waarin Lancaster als compromisloze marshall goed gecast is , de aktie is redelijk beperkt maar wanneer het gebruikt word is het ook meteen indrukwekkend .

OOk de rest van de cast doet het prima Ryan, Lee j cobb etc doen het allemaal prima .

Iets meer een psychologische western maar prima verteld .

Goeie film waarin een sheriff van een stadje recht gaat halen in een ander stadje. Verre van een originele western, maar wel gewoon een goeie. De personages en de waarden waar ze voor staan komen goed uit de verf. Goeie dialogen en een cast met stiekem toch aardig wat bekende namen.

Goed.

Een western waar ik nog nooit van gehoord had en eigenlijk uit pure luiheid keek. De film is immers kort van speelduur, wat in tijden van verhuizing en twee energieke en om aandacht smekende peuters mooi meegenomen is. Maar ere wie ere toekomt: de film is prima gemaakt, de gedateerde schoonheidsfoutjes daargelaten. Ik denk dan aan de bloedbommetjes die nogal opzichtig ontploffen.

Toonmatig zit het anders wel snor. Burt Lancaster is uitstekend in de hoofdrol en ook de meeste bijrollen zijn best oké, dat is voor westerns uit die periode geen sinecure. Enkele genredingetjes uit het spaghetti-genre zijn overgenomen (denk aan close-ups), maar al bij al houdt men de balans n evenwicht. Lawman is mij minder stug en Amerikaans dan de typische Amerikaanse western (voor zover dat steek houdt), maar het is ook geen Italo-western, zoveel is duidelijk. Zeer degelijk gemaakt en een film die iets meer stemmen verdient.

3,5