Prospero's Books (1991)

Kan iemand hem uitleggen???

Moeilijk uit te leggen. Gebaseerd op The Tempest van Shakespeare maar naar mijn idee helemaal door Greenaway verprutst. Kon er ook geen touw meer aan vastknopen, laat staan begrijpen. Arme John Gielgud ; wou altijd al de rol van Prospero spelen maar zal met de uitkomst van deze film toch ook niet echt blij geweest zijn.

Het was een tijdje hype om Peter Greenaway fan te zijn. Alleen al daarom ergerde ik me aan dit vage gedoe.

heb hem eens opgenomen en ben sindsdien al zeker drie keer aan begonnen, maar ik moet telkens afhaken. Absoluut ontoegankelijke film maar toch zal ik hem ooit eens helemaal uitzien en misschien wel in 1 keer

Ik moest 'm zien met filosofieklas op de middelbare school. De juf was helemaal idolaat van deze film maar ik snapte er niks van, ondanks dat we 'm hebben voor- en nagesproken. Misschien helpt het om eerst maar eens The Tempest te lezen. De eerste drie bladzijden heb ik al gelezen vorige week...

Wat een onzinnige hoofdpijnverwekkende beeldenstorm! Ergens halverwege de film hield ik het destijds voor gezien, net als mijn vrienden en diverse andere bezoekers.

Elke seconde leek een uur te duren, wat een ^%$^film!

http://www.musicmeter.nl/?album=20557

Volgens mij heeft het allemaal ontzettend veel moeite gekost, maar wat mij betreft hadden ze die kunnen besparen. Het ziet er mooi uit, maar het boeide me niet langer dan een half uurtje. Enigzins.

Hoe kom ik eraan ??????

Een beeldenstorm...mooi gezegd, want zo heb ik deze film ook ervaren. Ik heb heel aandachtig zitten kijken omdat een vriendin van mij figureerde, en had meegewerkt aan de decors, maar daar had ik naderhand hoofdpijn van, zoveel beelden!

Waar 'the cook' naast mooie beelden en muziek ook nog een duidelijk verhaal vertelt, is dat hier niet het geval en moet je je maar net kunnen overgeven aan deze maalstroom. Ik kon dat niet

Een film waarvan het verhaal ondergeschikt is aan de prachtige en overvloedige beelden. Beelden waarin je iedere keer iets nieuws kunt ontdekken.

Ik moet toegeven dat ik de film 3 keer heb moeten kijken voordat ik begreep waar het nu eigenlijk om draaide. En nu, 2 jaar later, ben ik die boodschap alweer vergeten, maar de beelden zijn wel degelijk blijven hangen. 5 *

Greenaway was helemaal hip in de jaren 80. Voor mij hield het bij deze film op. Zelden heb ik me zo verveeld in de bioscoop. Toch nog eens zijn latere films kijken.

Deze film - is dit eigenlijk wel film! - na 15 jaar weer eens herzien. Dat de meesten hierop afknappen kan ik mij goed voorstellen. Er gebeurt eigenlijk weinig, nou ja zeg maar gerust helemaal niets. Deze film heeft het meest weg van een schilderij uit de renaissance waarvan de afgebeelde personages onafgebroken in beweging zijn. Greenaway staat nu eenmaal bekend als groot liefhebber van de schilderkunst. In al zijn films - met vooral verwijzing naar de renaissance en de Gouden Eeuw van de Nederlandse schilderkunst - is dat heel duidelijk te zien. Ik zie Greenaway daarom ook meer als een beeldend kunstenaar dan als een filmmaker. Origineel is het wel wat hij allemaal met het medium film heeft gedaan maar ik kan nu niet bepaald zeggen dat het boeiend is. Integendeel zelfs. Wat je de hele film ziet is alleen maar een hoop naakte mensen die lopen te paraderen. Mooi misschien voor een half uur, maar daarna slaat de verveling toe. Ook die voice-over van Prospero begon mij op een gegeven moment danig te irriteren. Maar goed dat het af en toe onderbroken werd door de best wel mooie muziek van Michael Nymann.

Van het verhaal moet deze film het helemaal niet hebben. Voor mij is dat geen probleem als de film op visueel vlak maar iets te bieden heeft maar dat heeft deze film ook niet. Het is allemaal van hetzelfde wat je te zien krijgt. Toch heb ik deze film toen ik hem voor de eerste keer zag, gezien mijn hoge waardering van 4,5*, best wel kunnen waarderen, maar nu na herziening heeft deze voor mij nu zeer gedateerde film duidelijk veel aan zeggingskracht verloren. Ik denk dat dat laatste ook zal gelden voor alle overige films van Greenaway als ik die nu zou herzien. Alles is nu eenmaal betrekkelijk in filmland.

3,0* na herziening.

Naar vorm en inhoud een experimentele film over zodanige machtswellust dat het een obsessie wordt. Het schouwspel speelt zich af tussen realiteit, dromen en visioenen en is vooral visueel fascinerend (een surrealistisch spektakel). Ik heb begrepen dat je deze productie niet als verhaal moet bekijken maar als een innovatief werkstuk van originele kunst. Maar het verhaal is voor mij (bijna) altijd essentieel bij een film en ondanks het vele naakt waardoor de regisseur in beslag genomen lijkt, begon ik me al gauw te vervelen.