Noce Blanche (1989)

Goed, typisch frans drama met goede acteurs; ook Paradis zet een onverwacht goede rol neer.
Het onderwerp zal hedentendage wat gevoeliger liggen dan destijds [oudere leraar krijgt wat met lolita meisje] maar wordt smaakvol en gevoelig in beeld gebracht.
Dat gezegd hebbende kan ik ook nog vermelden dat de naaktscenes met de jonge Paradis je op een of andere manier bijblijven; niet alleen omdat ze natuurlijk mooi is, maar ook door de manier waarop het in beeld wordt gebracht.

Erg volwassen rol voor Vanessa Paradis. Een oprechte maar sociaal onaanvaardbare liefde tussen een 17-jarig meisje en een 50-jarige getrouwde leraar, neemt hier een tragische wending aan. Brisseau maakte een romantische, gevoelige en goed geacteerde film op het "Lolita" thema.

De omschrijving van deze film vind ik niet helemaal kloppen toch.

Wanneer je trouwens het gegeven krijgt van een man van premiddelbare leeftijd, een door de wol geverfd meisje van zeventien en een vrouw die het zonder warmte van de partner het lijdzaam aan mag zien dan heb je al de neiging om deez of geen rap te veroordelen. In deze film heb ik met alledrie echt meegeleefd. Vol begrip en zonder ook maar te willen oordelen. Bij mij is de hele opzet van de film in ieder geval zeer geslaagd.

Hele mooie film die ik zeker nog wel een keer ga kijken. .

Het thema is niet nieuw, doch het verhaal is redelijk interessant. Alleen het grootste deel van de film komt erg afgeraffeld over op mij. Alsof men met z'n allen even een filmpje in elkaar flanst zonder enig oog voor detail. Sommige dialogen hielden m'n aandacht wel vast en de hoofdpersonages hadden nog minder geloofwaardig kunnen zijn, maar goed is het allemaal niet. Wellicht is deze film relatief onbekend om een reden.

Vrij matige film.

Onderhoudend, mede door de indrukwekkende performance van Paradis, maar niet bepaald subtiel. Heb wel al een aantal van dit soort Lolita filmpjes gezien over getrouwde heren en misbegrepen nymfomanes, maar meestal zijn de overspelige mannen wel iets discreter wanneer ze eens een scheve schaats rijden. Zo voert het hoofdpersonage hier intieme telefoongesprekken in het bijzijn van zijn vrouw, onderbreekt hij zijn leerlingen om het over zijn oogappeltje te hebben en is altijd wel te vinden voor een neukpartijtje tijdens de schooluren. Ook de beeldtaal wil iets te nadrukkelijk aantonen hoe verleidelijk Paradis wel niet is: we zien haar in soft focus als een soort Doornroosje op bed liggen smachten terwijl er een paar lichtstralen over haar frêle lichaampje komen gegleden. Naar het einde toe wordt het helemaal absurd, wanneer blijkt dat Paradis de laatste twee maanden van haar leven heeft doorgebracht te staren naar het klaslokaal van haar geliefde, vanuit een zolderkamertje dat zich toevallig net goed bevond. Al kan zo'n overdreven sentiment mij als Poison Ivy fetijist (dan heb ik het over de jailbait klassieker met Barrymore, niet dat plantenmens uit Batman) stiekem wel ontroeren, daarom toch drie sterren.

P.S.: het hoofdpersonage laat op een gegeven moment Le Rayon Vert van Rohmer in de klas zien. Beste leraar ooit?