Kaboom (2010)

Redelijke film waarin een student denkt getuige te zijn geweest van een moord op een roodharige meisje. Een mysterieus verhaal en een bizarre mix van een aantal genres. Kleurrijk en fris in beeld gebracht. Een beetje vreemd allemaal, maar op zich wel lekker. Van de cast valt Juno Temple absoluut het meest op.

Als dit een typische Araki is, dan zijn Araki's niet mijn ding. Wat een ellende. (Maar ik heb het overleefd.)

Voor mij ook mijn eerste Araki, want Mysterious Skin heb ik indertijd na een kwartier afgezet; te sloom.

Kaboom is gelukkig een film van een hele andere orde. Misschien dat bepaalde thema's terugkomen, maar daarvoor heb ik geen vergelijkingsmateriaal. In ieder geval is dit een luchtig verhaaltje, lekker absurd en vol erotiek. Het deed me bij vlagen ook denken aan The Rules of Attraction, al is dit vele malen komischer. Vooral de (vaak drugs gerelateerde) hallucinaties van de hoofdpersonen springen eruit.

Waar ik wat minder mee had was het decadente wereldje waarin de hoofdpersonen zich bevinden. Iets teveel perfecte lichamen, al mogen de dames er natuurlijk wezen. De film doet geen enkele poging om geloofwaardige karakters neer te zetten. Verder voelt het einde toch een beetje als een sof; zeker na de sterke opbouw van het mysterie hoopte ik op een betere climax.

Uiteindelijk overheersen de positieve punten, dus een kleine voldoende. 3***

Gave film!

Heb hem uit nieuwsgierigheid opgezet omdat Juno... Nou ja, heeft ook niet meer toelichting nodig; omdat Juno. Maar wat een heerlijke trip! Eigenlijk is het meeste hierboven al gezegd: krankzinnig verhaal, sterk acteerwerk, zeer mooie vrouwen, bizarre plotwendingen; Lynch is inderdaad nooit heel ver weg, ook al oogt dit een stuk minder serieus.

Dit was ook gelijk mijn eerste kennismaking met deze regisseur. Heeft hij meer films in dit straatje?

Leuke Araki.

Na Mysterieus Skin eigenlijk nooit meer wat gezien van de beste man, waarom weet ik niet. Van wat ik mij herinner wel van een geheel ander kaliber dan deze Kaboom. Opvallend kleurrijk en vrolijk dit filmpje, kon het wel waarderen.

Begint ietwat flauw, maar al snel komen er wat absurde elementen de film ingeslopen die het allemaal wat aantrekkelijker maken. Gemaskerde bendes, soap-drama en hekserij en een mysterieuze verdwijning, dit alles vermengd tot één grote brei die afstevent op een onnozel maar alleraardigst einde.

Het Amerikaanse college gebeuren vind ik dan nét iets minder, maar verder een leuke, kleurrijke en frisse film die na 90 minuutjes wijslijk de motor stillegt. Binnenkort nog maar eens een paar Araki's proberen denk ik.

3.5*

Nowhere en The Doom Generation lijken hier het meest op, de rest eigenlijk nauwelijks, qua uitwerking.

Splendor is toch ook zo artificieel, maar wel minder absurd als ik me t goed herinner

Dit keer een wat speelsere Araki, en da's nog zachtjes uitgedrukt. Deze uitbundige farce met flamboyante personages wist me in ieder geval redelijk te bekoren. Het resultaat is vooral navenant de poster: één grote kleurrijke bende.

Doorheen de film trekt een schare aan bonte types voorbij, die in al hun flauwigheid toch nog best leuk neergezet worden. De fun straalt zowat uit elk framepje. Het verhaal slaat werkelijk als kut op dirk, waarvan de bijbehorende logica geclassificeerd kan worden als 'niet aanwezig', maar daar stuurt de film ook duidelijk op aan. Al vond ik de finale toch een beetje een domper.

Al bij al een vermakelijke achtbaanrit. 3,0*, dik.

Wat een rare film !

Pluspunten zijn er wel : een goed tempo, bizar verhaal wat de nieuwsgierigheid blijft wekken ( helaas eindigt dit in een fiasco want er is überhaupt geen verhaal), kleurrijke personages en mooie dames.

Helaas heel veel van hetzelfde. Er wordt constant A-B-C verwisselbare vrijscènes toegepast zonder enige vorm van respect. Gewoon neuken is de manier van omgaan met mensen, gevoelens komen er niet aan te pas. Gelukkig dat er zoveel vriendschap in de film voorkomt dat ze dit allemaal wel kunnen plaatsen.

Maar als je daarvoor kiest, dan mag het ook wel pittiger. Nu is het toch allemaal heel braafjes, jammer van al die perfecte lichamen en mooie vrouwen. En het verhaal...mysterieus en bizar kan ik wel smaken, maar heel de opzet van het verhaal leidt eigenlijk naar niets en vooral naar een zeer zwak slot. Jammer dat ook de muziek niet meer werd toegepast in de film want Placebo kan ik wel smaken.

Geen onvoldoende gezien de langdurige blijvende interesse die helaas ontaardt in een grote tegenvaller. Dus gezien de pluspunten toch nog een 5/10