Heavy Metal (1981)

Eeuwig zonde, dat het beste stuk uit de film is geknipt. Gelukkig wel te zien bij de extra's. Ik vind de film te traag om volledig uit te zitten. Die vogel die schreeuwt met een mensenstem is ook naar.

In mijn geheugen was Heavy Metal echt een vette tekenfilm voor volwassenen, maar na een nieuwe kijkbeurt vind ik het maar een kinderachtige film. Ik kan me voorstellen dat de makers het allemaal erg geinig vonden die naakte vrouwen en afgehakte ledematen, maar als je het vandaag de dag bekijkt is het eigenlijk allemaal erg tam.

De animatie heeft zijn momenten, maar het zijn vooral de Moebius-achtige achtergronden die boeien; de animatie op de personages wisselt gewoon te veel. Het is wel fraai om allemaal verschillende korte verhaaltjes te zien, en wat mij betreft was het hoogtepunt de mensen in de bommenwerper die in rottende lijken veranderden. Het laatste gedeelte is (mede dankzij South Park) natuurlijk het meest berucht, maar dat vond ik eigenlijk wat saai.

Deze film vond ik als kind erg spannend, maar jeugdsentiment en de coole metal-soundtrack daargelaten is Heavy Metal eigenlijk maar een domper.

Trailer.

Weinig van verwacht.

Met een titel als Heavy Metal en een poster die lijkt op iets Conan-achtigs had ik hier eigenlijk niet zo geweldig veel zin in. Beetje verrassend dan ook dat het begint als een soort van Blade Runner avant-la-lettre. Daar had ik eigenlijk niet op gerekend.

Misschien een beetje jammer dat het uiteindelijk een soort van anthology project blijkt, waarbij zeker niet alle filmpjes even goed zijn. Het tweede filmpje is meteen al het Conan-gebeuren waar ik voor gevreesd had. De rode draad (Loc-Nar) is verder ook niet zo heel boeiend, echt veel krijgt hij ook niet voor elkaar.

Daarna wordt het weer wat beter, vooral het stukje met de piloten en het laatste filmpje weten nog goed te overtuigen. Visueel is het aardig verouderd, maar de animatie is nog best interessant en vanwege die nogal typische stijl is het nog steeds wel interessant om zien. Soundtrack is soms aardig, er zitten enkel wat meer pop-achtige nummertjes in die absoluut té fout zijn.

Het vermaakt best allemaal. Duurt niet lang, genoeg afwisseling, animatie is nog best oké. Opzet had allicht iets beter gekund en sommige delen zijn echt niet goed, maar gelukkig duurt het nooit echt lang alvorens je weer naar iets anders zit te kijken.

3.0*

Heavy Metal stond al jaren op mijn to-wacht-list, en zojuist eindelijk gezien omdat ie op Netflix staat.

Het verhaal gaat over een mysterieuze groene bol die een gesprek voert met een jong meisje over dat hij het ultieme kwaad is, en laat haar verschillende verhalen zien waarin hij dood en verderf zaait. Zo vreemd als dit plot klinkt, zo vreemd is de film ook, maar op een goede manier.

De verschillende verhalen die de bol laat zien gaan vrijwel telkens over mannelijke anti-helden die om de één of andere reden in gewelddadige situaties verzeild raken, en waarbij sexy schaars geklede, of volledig naakte vrouwen hen helpen in het overleven. Deze vrouwen komen hen redden, verraden hen en worden vaak gemarteld en vermoord.
De verhalen spelen zich allemaal af in science-fiction werelden, variërend van woestijnen en ruimtekastelen tot grote futuristische steden. Ek verhaal heeft een eigen tekenstijl die vaak schitterend zijn om te zien in hun rauwheid, detail en originaliteit. Daarnaast heeft elke scene een eigen genre, variërend van gangster, oorlog en film noir, tot softporno, western, comedy en horror. Dit alles ondersteund door symphonische muziek en heavy metal.

Heavy Metal is zoals de ultieme puberjongens-fantasie: groot en sterk worden, vrouwen, rebelleren, vechten, ruimteschepen besturen, oorlogen voeren... en dit alles met harde gitaarmuziek op de achtergrond. Een mooie droom. En zo voelt de film ook: als een verzameling bizarre jongensdromen, maar dan wel bijzonder mooie en zeer fantasierijke.

4*

Eerste verhaaltje in NY was top, daarna was het slaapverwekkend saai en 13 in dozijn.

Een interessant concept en zeker ook genietbaar door de vage scenes en de met momenten spacende tekenstyle, misschien is de film leuker onder invloed? Dat zou natuurlijk kunnen!

De soundtrack is best aardig met meerdere leuke bands en Black Sabbath met Dio op zang, maar waarom de muziek dan naar de achtergrond is gezet en in het geval van Sabbath er maar ongeveer 30 seconden van gebruikt is vind ik allemaal maar vreemd? Het lijkt er sterk op dat de film geen groter budget had en daarom maar korte stukjes kon laten horen, met een titel als dit verwacht je eigenlijk toch wel dat de muziek een belangrijk onderdeel van de film gaat zijn?

De film is vermakelijk genoeg, het gaat nergens heen en probeer ook vooral het verhaal niet te begrijpen maar het is op zich een fijne trip die ik nog eens zou moet herzien, in een andere state of mind.

Voor nuchtere toestand een 2,5*

Zoals een komedie het best kijkt met een paar goede vrienden, en een romcom het beste met je vriendin, zo kijk je een film als deze het volgens mij beste in je eentje met pretsigaret. Een klein beetje Hollandse groente was voor mij in ieder geval voldoende om hem naar de 4* te tillen. Veel plezier!

Matig.

Geen hele bijzondere animatiefilm dit, waarvan ik enkel van hoorde dankzij de "Major Boobage" aflevering afkomstig van de South Park-serie. Toen deze van Netflix af ging en het enkel 90 minuten duurde wilde ik het eigenlijk uit nieuwsgierigheid best een kans geven, maar het viel niet mee.

Ondanks dat het concept, een anthologiefilm, best leuk is, is het hier wel heel rommelig uitgewerkt. De film schopt met zo'n onnodige vaart door de verhalen heen dat het als geheel behoorlijk chaotisch, afgeraffeld en gehaast overkomt. Alsof de animatie zo lang duurde dat de makers geen zin meer in een goed lopend verhaal hadden.

De animatie is wat traag en misschien voor hedendaagse kijkers wat vervelend, maar er is duidelijk heel hard aan gewerkt en enkele beelden zijn zeker geslaagd. De film heeft een kinderachtige loop en verhaal, maar de best grote hoeveelheid nudity en bloed maken van Heavy Metal zeker geen kinderfilm.

Qua animatie is het tevens heel duidelijk door mannen geanimeerd. Bijna elke vrouw in een grote rol gaat uit de kleren en zodra je een vrouw ziet met kogels de grootte van hun hoofd weet je dat ze een grotere rol gaan vervullen. Ik vind geanimeerde seks niet erg aantrekkelijk, en dat de focus er soms zo bovenop ligt maakt het dus niet erg "opwindend" om naar te kijken.

De voice-acting is best slecht, enkele stemmen passen totaal niet in het verhaal. Vooral Romanus als Harry Canyon heeft een nogal aparte stem om zijn karakter mee te vullen. Bovendien is de voice-editing ook niet al te best, met stemmen die bij lange na niet synchroon lopen met de poppetjes. Alles is net wat te traag of juist te snel, maar het lijkt nog echt met precisie te zijn gedaan.

Het verhaal is zoals ik eerder zei, best rommelig. Elk verhaal heeft een duidelijke boodschap, maar gaat met zo'n vaart dat het een beetje chaotisch overkomt. Sommige verhalen hebben minimaal 30 minuten nodig om echt goed te lopen, maar deze film doet het vervolgens in 10 minuten, waardoor het verhaal geen indruk maakt.

Het is als geheel dus een best chaotische boel geworden, met enkele zeer geslaagde animatiemomenten. Er zijn denk ik gewoon iets te veel verhalen in verwerkt en de loop van het verhaal in enkele zijplotjes had zeker beter gekund. Een beetje jammer, want de film kent genoeg foute momenten en vaart (duh) dat het niet vervelend wegkijkt. Maar deze punten kunnen niet opwegen tegen mijn negatieve kritiekpunten.

Duidelijk gericht op een ouder publiek, gezien het grove geweld en de hoeveelheid bloot.

Eind jaren 70 verscheen er het stripblad “Heavy Metal” welk een Amerikaans blad was voor SF- en Fantasy-liefhebbers. Diverse verhalen uit dit blad werden gebruikt voor deze film. Met een budget van 9,3 miljoen dollar was Heavy Metal bepaald geen goedkope film. De productie duurde maar liefst 3 jaar en aan de film werkten diverse muziekartiesten mee, die bekend zijn in het heavy metal-genre, zoals Sammy Hagar, Stevie Nicks, Cheap Trick en Black Sabbath. Met een opbrengst van 20 miljoen dollar was de film tevens een succes.

Mij kon de film totaal niet bekoren. Heavy Metal is opgedeeld in 8 verschillende, korte animatiefilms, die qua stijl en animatie nogal van elkaar verschillen. De animatie is vrij pover en de heavy metal muziek weet ook niet altijd te boeien. Eén van de bedenkers van deze film was de beroemde striptekenaar en illustrator Richard Corben.

Als mensen het hier hebben over verschillende tekenstijlen per segment heb ik geen idee waarover ze het hebben. De tekenstijl blijft telkens dezelfde, enkel op het einde heb je wat psychedelische effecten maar voor de rest is het steeds dezelfde stijl. Kijk Animatrix maar eens, dat zijn echt verschillende stijlen per segment.

Een cult animatiefilm. Veel van dit soort animatiefilms voor een wat ouder publiek zijn er helaas niet (meer), of komen toch moeilijker bovendrijven. De animatie is een collage van een reeks kortverhalen en dat maakt het wel boeiend. Voldoende variatie om de fantasie te laten spelen. Maar tegelijk kent het daardoor ook betere en mindere momenten.

De film komt grotendeels van het gelijknamige magazine. Tegelijk werd het een inspiratie op andere films. Eén van de delen is wel een hele duidelijke blauwdruk voor de latere film The Fifth Element. Blijkbaar werden er ook technieken gebruikt in de film die later wel meer werden toegepast. Dat krijg je als je minder rekening moet houden met regels en meer creatieve ruimte hebt. De animatie is soms wel verouderd en het concept zou in deze tijd ook niet meer werken. Maar er zitten nog wel sterke elementen in en de heerlijke ruwe animatiestijl heeft wel iets dat je helaas niet veel meer ziet.

Zo is dat, mooi verwoord. Om deze reden heb ik ook genoten van Space Adventure Cobra. Ook een jongensdroom die ietwat vochtig is kan in getekende vorm erg mooi zijn .

Heavy Metal blijft een cult fenomeen, het tijdschrift en deze film (hoewel er later nog een vervolg kwam zijn beiden een unicum.

Mijn favoriete stukjes waren die met de stem van John Candy en het laatste filmpje met de goddelijke Taarna, die ook op de meeste filmposters/hoezen staat. Letterlijk en figuurlijk heeft het weinig om het lijf maar het kijkt lekker weg.

Genoemd mag worden de voor die tijd vernieuwende (en in de vergetelheid geraakte) rotoscoping techniek, die is vooral in Ralph Bakshi films gebruikt zoals Fire and Ice en hierbij werden echte acteurs gebruikt om over heen te tekenen zodat de animatie echter over kwam. Soort voorloper van de motion capture maar dit was nog echt handwerk.

Toch wel fijne animatie. Tegenwoordig heb je Sex, Love en Robots voor dit soort gekke filmpjes. Het is een verzameling van verschillende episodes rondom een groene bal waar diverse partijen achter aan zitten.

Er is overigens een prachtige 4k editie van uit in Amerika.

3,5 blijft staan.

Ondanks dat ik niet vies ben van "Heavy Metal" muziek en naaktheid heb ik deze Animatie / Avontuur film uit 1981 (toen was ik 10 jaar) nog nooit gezien en als ik hem destijds gezien had, dan zou ik zeker onder de indruk zijn geweest. Hoewel het een Animatie / Avontuur film is, gemaakt in een samenwerking van diverse animatiestudio's, regisseurs en schrijvers, is het toch vooral een Sciencefiction / Horror film, waarin van alles voorbij komt zoals seks, dood, leiderschap en oorlog.

De astronaut Grimaldi (stem van Don Francks), die met een auto vanuit de "Space Shuttle" landt op de aarde, brengt een groen bolvormig hemellichaam mee voor zijn jonge dochter (stem van Caroline Semple). De bol vermoordt de astronaut en houdt zijn dochter gevangen. Hij claimt de belichaming van het kwaad te zijn, beter bekend als de "Loc-nar", en terroriseert het kleine meisje door haar verschrikkelijke verhalen te vertellen waar hij bij betrokken is geweest.

Deze Animatie / Avontuur film is onevenwichtig, maar is best vermakelijk als je in de juiste stemming bent. We zien sexy (met rondborstige vrouwen) Sciencefiction / Horror verhaaltjes in een verscheidenheid aan stijlen en dat tegen een achtergrond van rockmuziek (o.a. van Sammy Hagar, Blue Öyster Cult, Cheap Trick, Nazareth, Black Sabbath en Devo). Wat de verschillende korte verhaaltjes, te weten "Soft Landing", "Grimaldi", "Harry Canyon", "Den", "Captain Sternn", "B-17", "So Beautiful & So Dangerous" en "Taarna", verbindt is de "Loc-Nar", oftewel een groen gloeiende bol dat met z'n negatieve uitstraling overal aanzet tot hebzucht, geweld, drugsgebruik en seks.

Het eerste verhaaltje (misschien ook wel de beste) na de opening gaat over Harry Canyon (stem van Richard Romanus), een cynische taxichauffeur in een futuristisch New York (alla "Blade Runner", welke een jaar later uitkwam). Één ding wordt gelijk duidelijk in het eerste verhaaltje, "Heavy Metal" wil provoceren. We krijgen hierin gelijk een naakte rondborstige vrouw (stem van Susan Roman) en een liefdesscène te zien. Of het wat toevoegt aan het plotje, dat is een ander verhaal.

In het volgende verhaaltje "Den" gaat de seksualiteit zelfs nog wat verder en draait het om de macho-fantasie van de jongen "Den" (stem van John Candy). Hierin redt het hoofdpersonage een rondborstige vrouw (stem van Jackie Burroughs), waarop zij meteen als dank haar lichaam aanbiedt. En naderhand doet het hoofdpersonage het ook nog met de rondborstige koningin (stem van Marilyn Lightstone), waarbij deze tegen hem zegt:

"Als u mij behaagt, laat ik je misschien leven."

Daarna volgen er nog meerdere verhaaltjes, waarin o.a. een soort van drugs gesnoven wordt, waarin een oorlogspiloot in een "B-17" bommenwerper wordt geconfronteerd met zombies en waarin we nog een tweetal rondborstige vrouwen zien en eentje daarvan, te weten Gloria (stem van Alice Playten) welke ontvoerd wordt door een ruimteschip, doet het zelfs met een robot (stem van John Candy) en daarbij wordt dan gezegd:

Gloria: Dat was fantastisch. Zo lekker heb ik me nog nooit gevoeld.
Robot: Ik ben gespecialiseerd in seks. Wil je verkering?
Gloria: Ik weet het niet. Ik heb al een vriendje.
Robot: Wat niet weet, wat niet deert.
Gloria: Ik ben bang dat je vreemdgaat met het broodrooster.

De andere rondborstige vrouw is de stoere en mooie vrouw Taarna (ze deed me denken aan de Duitse Heavy Metal zangeres Doro Pesch) gekleed in een sexy zwarte outfit (die niet veel om het lijf heeft), die in het laatste verhaaltje "Taarna" (welke tevens het langste duurt) erin slaagt het hele universum van duistere krachten te redden (oftewel ze vernietigd de groene bol) en ze vliegt daarbij ook op een vogel-achtige dinosaurus die haar helpt. Ze wordt overigens na circa 66 minuten volledig naakt geïntroduceerd, waarna ze haar zwarte sexy zwarte outfit ontvangt en aantrekt. Ze zegt overigens geen woord in het eenvoudige verhaaltje en dat is ook niet nodig.

Tussen de verhaaltje door blijft de groene bol het meisje bedreigen. Wat die bol precies is, wat de origines zijn en wat het nou eigenlijk wil, blijft in het midden. Dat is ook typerend voor deze film, "Heavy Metal" is wel vorm en stijl boven inhoud. Zo gromt de groene bol eerst dat het meisje bij hem hoort, om scènes later ineens te beweren dat zij vernietigd moet worden?

Na het laatste verhaaltje stapt het meisje overigens op de vogel-achtige dinosaurus en vliegt ze erop weg en wordt er nog gezegd:

"De geest van Taarna is door het heelal in een nieuwe Verdediger overgegaan. Het kwaad is weer voor een generatie aan banden gelegd. En een nieuwe Taarakiaan zal de volgende generatie beschermen."

Daarna is de film ook na circa 85 minuten afgelopen.

Al met al is "Heavy Metal" best een vermakelijke, coole en bonte verzameling aan krankzinnige verhalen. En net als de titel doet vermoeden staat er een goede verzameling Heavy Metal muziek op de geluidsband, al hebben de makers ook voor andere muziek (o.a. van Stevie Nicks en Don Felder, die natuurlijk bekend zijn van de bands "Fleetwood Mac" en "Eagles") gekozen per animatie. "Heavy Metal" is zeker niet geweldig, maar wel nog steeds vermakelijk om te zien en ook circa 40 jaar na dato.

Ik zie het net op de televisie, op "Comedy Central HD", maar "South Park" heeft in 2008 een hommage gemaakt over "Heavy Metal" in de vorm van "Major Boobage (Season 12 E3)" en dat met Kenny in de hoofdrol.