Imagining Argentina (2003)

Prima film die van begin tot het eind boeit. Bijzonder passende muziek.

Aanrader.

4*

Goede film, helaas Engels gesproken.

Héél waar wat je schrijft en ik kan het niet meer dan eens met je zijn. Soms schaam je je om Nederlander te zijn. Deze film zullen we nooit op de TV zien.

Uit respect voor uw jaren in Argentinie, zou ik ook een 4.5 moeten geven, perfectie bestaat inderdaad niet. Maar perfectie bestaat wel in hoe je een film beleefd en dan kan ik niet anders dan een 5 te geven. Met tranen in mijn ogen bekeken, dat kan ik u wel bekennen.

Twijfelde een beetje om deze film te gaan kijken. Ik ben niet van het zweven dus als je het verhaal leest op de hoes heb je de neiging af te haken.

Vind de genre aanduiding ook niet juist. Dit is absoluut geen romantische thriller. Ondanks het paranormale dat duidelijk gebruikt is om het grimmige werkelijke verhaal over te brengen aan een breder publiek. Dat is bij mij in ieder geval heel goed gelukt. Heel aangrijpende film. Aanrader en nodigt mij uit om me er nog meer in te verdiepen.

Ik vonde deze film juist niet erg subtiel en dan heb ik het niet over de gruwelijke scenes, maar over de geforceerde wijze waarop de verbeelding overwint, de uitleg van de politieke omstandigheden in het begin en eind (met wat tekst) en de goede afloop.

Het is niet moeilijk een aangrijpend verhaal te maken over de afschuwelijke realiteit in Argentinie, het is immers echt gebeurd en vele malen erger dan in deze film, maar dat is voor filmmakers juist een reden om zich de vraag te stellen: Houdt deze film de gebeutenissen in Argentinie echt levend?

De film laat de dictatuur van zijn gruwelijke kanten zien. De verdwijningen, de gruweldaden, het verdriet van degenen die achterblijven en het onder het tapijt vegen van de verantwoordelijkheid van die mensen die deze gruweldaden begingen. Het verhaal was beklemmend en goed gefilmd. De acties van de hoofdrolspeler soms erg naief en ondoordacht. Je kon wel op je klompen aanvoelen dat het op die manier alleen maar erger zou worden. Dat vond ik soms wel irritant. Ik dacht dan.. waar ben je mee bezig ? Waarom doe je dat ? Welk doel dient het ? De film ging me soms wat te traag en ik vroeg me meermaals af : waar gaat dit heen ?

Geen film om vrolijk van te worden, wel een mooi historisch drama.

Inderdaad een film om niet vrolijk van te worden. Geeft haarfijn weer hoe bruut het Fidela bewind (gesteund door de VS) was en hoe makkelijk men hier mee wegkwam. Na het uitbrengen van de film zijn er in Argentinië gelukkig wetten aangepast zodat er toch meer vervolging plaats kan vinden.

Terug naar de film, deze boeit van het begin tot het eind, je kruipt erin maar toch is het verhaal niet heel sterk. Het doel van de regisseur moet meer geweest zijn te choqueren dan het verhaal te onderbouwen. Ook is het mij onduidelijk waarom de vrouw gemarteld wordt zonder dat er informatie gevraagd wordt, sadisme? Kortom een mooier waargebeurd verhaal was op zijn plaats geweest maar toch een 4.0 voor het weergeven van een schrijnend pijnlijke onderwerp.

Kijktip voor Maxima.

mee eens

Indrukwekkende film. Gezien op de dag dat Julio Poche werd vrijgelaten en er 30 Argentijnen levenslang kregen voor hun aandeel in de 'vuile oorlog' ten tijde van het Videla-regime. Mooie rollen van Antonio Banderas en Emma Thompson. Je weet dat het geen ontspannende kijkervaring gaat worden. Je kunt alleen je vraagtekens zetten bij de helderziendheid van de hoofdpersoon. Maar het is een stijlmiddel om zoveel mogelijk verschillende verhalen te laten zien, en als zodanig wel verdedigbaar. Dat geldt ook voor het slot. Misschien niet zo geloofwaardig. Maar als je toch al een loodzware film hebt, is een afronding met enige optimisme wel te verdedigen. Het gebouw van de Marineschool waar de meeste martelingen plaatsvonden kwam veelvuldig in beeld. Wat zo'n film je wel leert is dat de geschiedenis nooit is afgelopen. Ook niet na veertig jaar.

Voor één euro gekocht op een rommelmarkt. Toch was de film best boeiend. Vooral omdat ik me nog nooit zo had verdiept in de geschiedenis van Argentinië. Het 'helderziende' in de film is een beetje fanta en tenenkrommend. Maar voor de rest wordt er goed geacteerd. Antonio ziet er goed uit. De baard stond hem toen al goed.

Harde inhoud, maar boeiend en waargebeurd te Argentinië - eind jaren '70. Dankzij de visioenen ziet men heel wat onmenselijke handelingen die toen werden verricht. Bepaalde acties mochten misschien iets meer in het daglicht geplaatst worden en de stem van Antonio Banderas mocht iets krachtiger. Enfin, een beetje muggeziften bij dit aangrijpend verhaal...

Boeiende film om naar tekijken.

De film speelt zich af in Argentinië tijdens de dictatuur. De vrouw van een helderziende verdwijnt en hij gebruikt zijn gave om haar terug te vinden. Het begin van de film is nog heel boeiend, maar halverwege zakt de film toch wat in. Al wordt er met name door de hoofdrolspeler erg mooi geacteerd. Het is verder wel een goede film die ook goed duidelijk maakt wat er zich heeft afgespeeld en hoe er ook, tot op de dag van vandaag, nog steeds geprobeerd wordt om dat allemaal te verzwijgen en te doen alsof er niets gebeurd is. Dat gebeurt helaas in meer landen. Oost-Duitsland is daar ook een voorbeeld van. De verantwoordelijken daar zijn ook nooit veroordeeld. Dat was een voorwaarde voor de hereniging van Duitsland. De Oost-Duitsers deden immers alleen maar hun "werk". Ook Nederland heeft zich ooit misdragen in Indonesië. Eens zullen de regeringen waarschijnlijk wel een keer hun excuses aanbieden aan de nabestaanden. En daarmee is de geschiedenis dan afgedaan.

De film eindigt met de mededeling dat tijdens de militaire dictatuur (1976-1983) zo’n 30.000 mannen, vrouwen en kinderen spoorloos verdwenen zijn. Wat aan die mededeling voorafgaat is een banale film, die op geen enkele wijze rechtdoet aan al die mensen en hun verwanten, die zo verschrikkelijk geleden hebben (en nog steeds lijden) door toedoen van Videla en zijn trawanten. Het is een film, waarin martelingen, verkrachtingen en executies worden afgewisseld met scènes van een derderangs kermisattractie in de vorm van een paragnost, die in zijn tuin mensen in contract brengt met hun vermiste geliefden. Ik heb mij daar mateloos aan geërgerd. Van de films die ik gezien heb over de “vuile oorlog” is dit in mijn ogen met voorsprong de slechtste. Twee ** voor het optreden van Emma Thompson en Leticia Dolera (als haar dochter) en verder gauw vergeten.