The Women (1939)

Het eigenaardige aan deze film is dat de volledige cast enkel en alleen uit vrouwen bestaat, wat een hele prestatie is, zeker in 1939...

Leuke verassing om een kleurensegment in het midde van de film te zien.

Ver-assing of ver-rassing. Het eerste heb ik in die film niet gezien hoor...

verrassing. Kijk maar of jij nog zo goed kan spellen na 8 jaar in het buitenland.

Och, zolang anderen me maar op mijn spelfouten zouden blijven wijzen, zou mijn spelling vrij OK blijven, denk ik.

Gemakkelijk praten. Kom ergens binnen en vraag meneer wilt U mij morgen in mijn slaap verassen? De dag nadien wordt je thuis geleverd in een urne, leuk is anders... :evil

Norma Shearer is fantastisch in een voor de rest prima film. Cukor neemt op gepaste wijze de tijd voor het verhaal en haar karakters. De film verdiende 5 sterren, maar twee scenes (inclusief de ontknoping) gooiden roet in het eten. Maar voor het overige buitengewoon acteerwerk, scherpe dialogen en oprechte emoties. Even een paar opmerkelijke momenten in dit verhaal over vrouwen (er zit geen enkele mannelijke acteur in!):

- deze zwart wit film heeft 1 'full colour' scene: de fraai gestileerde modeshow die wordt aangekondigd met de woorden (doelend op de show, maar ook op de naderende full colour movies) 'this is a glimpse of the future'. De modeshow is lang en heeft maar 1 doel, kleur in de film te brengen. Ondanks deze platte reden doet het de film geen enkel onrecht aan. Het is overigens een merkwaardige gewaarwording om vervolgens weer terug te gaan naar het oude en vertrouwde zwart-wit. Het kost je exact 15 seconden om daar aan te wennen. Het spel van de actrices brengt je meteen terug naar het verhaal.

- The Women is een zeer knappe adaptatie van een toneelstuk. De filmgeschiedenis heeft ons geleerd dat de meeste pogingen niet slagen. De scenaristen waren, uiteraard, twee vrouwen.

- Grappig, zo vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, is de volgende quote die de moeder uitspreekt na de scheiding van Norma Shearer over de ruimte die ze nu in bed heeft: "You can spread out like a Swastika".

De film was zijn tijd ver vooruit. Vrouwen zonder eergevoel of schaamte.

Ik heb de film opgedeeld in twee stukken, vanwege de speelduur. Het eerste uur moest de film nog langzaam op gang komen, maar toen ik de film vanmorgen afkeek, vond ik het geweldig. Toen pas kwamen de geweldige dialogen en schaamteloze scènes. Zoals Miriam, die maar al te graag Sylvia een schop onder de kont gaf (en dit deed ze dan ook letterlijk). Maar vooral het einde was geweldig, toen Mary haar man zo graag terug wilde, dat ze er alles aan deed Crystal met de grond gelijk te maken. En o wat succesvol! Ik genoot er van hoe Joan Crawford's reputatie door een enkele roddel werd verpest, nadat ze zo gemeen was tegen de kleine Mary Haines (Virginia Weidler). Ja, de film wordt pas echt uitstekend vanaf de treinrit naar Reno.

Ik had een film verwacht die van hak naar tak springt (constant van plot verwisselt), zoals in Little Women, maar dit was veel beter. Norma Shearer, Joan Crawford, Mary Boland, Rosalind Russell, Joan Fontaine, Paulette Goddard en Virginia Weidler zijn allemaal legendarische actrices die elkaar kapot maken met roddels in deze film. Het is de beste film uit 1939 in mijn ogen (en er zijn aardig wat goede films in dat jaar gemaakt!)

Paradoxale film. Er spelen alleen maar vrouwen in, maar het gaat maar om één ding: Mannen.

'The Women' hebben er alles voor over '' to get their man". En ze accepteren ook alles. Zoals hoofdrolspeelster Norma Shearer als Mary, die door haar man bedrogen wordt. In plaats van dat ze haar man met de grond gelijk maakt neemt ze het zich bijna zelf kwalijk en zakt ze weg in zelfmedelijden. Na verloop van tijd herpakt ze zich en gaat achter de sloerie Joan Crawford aan die haar man afpakte. Mary's man komt er gewoon mee weg! En niet alleen dat, Mary's moeder vindt het wel o.k., want mannen hebben nou eenmaal hun hebbelijkheden.

Leuke en goede cast bestaande uit zo'n beetje alle topactrices van MGM. Norma Shearer is helaas niet veel aan. Zelfs voor die tijd is ze té melodramatisch en is met name haar lichaamstaal overdreven. Rosalind Russel en Joan Crawford laten haar alle hoeken van de kamer zien. Villein, gemeen en meedogenloos. Daar kunnen zelfs de dames van Sex & the City nog wat van leren.

George Cukor laat zien waarom hij de 'vrouwen regisseur' werd genoemd. Hij laat de dames lekker hun gang gaan maar laat ze niet helemaal doorslaan.

Het verhaal wordt razendsnel en zeer strak verteld met één onnodige, maar wel leuke overbodigheid: De in technicolor geflimde modeshow waarin een paar prachtige én een paar bizarre outfits voorbij komen. Maar het ziet er wel schitterend uit.

Toch geen topscore van me vanwege het idiote verhaal én vanwege de slotscene waarin Norma Shearer echt helemaal de fout ingaat.

Ze hadden in 1939 volgens mij ook al meerdere vrouwen

De society-vrouwen van New York brengen hun dagen door in schoonheidssalons,sportschool,nachtclubs en modeshows.

Hun belangrijkste bezigheid is het kletsen over elkaar en over mannen.

Als de vrouwen ontdekken dat de man van de vriendelijke Mary Haines (Norma Shearer) vreemd gaat met de verkoopster Chrystal(Joan Crawford),genieten ze daarvan.

Vooral het nichtje van Mary,de valse roddelaarster Sylvia (Rosalind Russell) geniet daarvan en doet er alles aan om de twee vrouwen tegen elkaar uit te spelen.

Met succes,want op een modeshow komt het tot een confrontatie tussen Mary en Chrystal.

Mary besluit naar Reno te vertrekken,om daar te gaan scheiden van haar echtgenoot en ontmoet daar ook allerlei boeiende personen: de vaak getrouwde gravin de Lave,showgirl Miriam en de boerin Lucy.

Sylvia duikt ook op in Reno om te gaan scheiden en als ze ontdekt dat Miriam de nieuwe vriendin is van haar man,wordt ze hysterisch en vliegt de vrouw aan.

Terug in New York wil Mary haar man weer terug en verzint een slim plan om de vrouwen tegen elkaar uit spelen en op die manier haar man weer terug te winnen.

De op roddel beluste vrouwen trappen in haar val en Mary wint haar echtgenoot weer terug.

Van deze film kan optimaal genoten worden,als je hem in het Engels volgt:de dialogen zijn buitengewoon briljant.

Als je het van de ondertiteling moet hebben,gaat er veel verloren.

De cast is geweldig,alleen Virginia Weidler als Mary Haines- dochtertje is vreselijk.

Dit is niet de schuld van Weidler,(die in veel andere films geweldige rollen wist neer te zetten),maar meer van de tekst die ze moest uitspreken,en die is anno 2009 erg oudbollig

Drama-komedie over de broze vriendschap onder een aantal, erg welstellende, frivole en snobistische vrouwen.

De gretigheid waarbij het ongeluk van een "vriendin" wordt aangewend om zich te verkneukelen wordt hier dik uitgesmeerd in een film waarbij het voortdurend oppervlakkig, maar vaak stekelig, getater van de vrouwen alles overheerst en waarbij overacting voortdurend aan bod komt.

Vond het al bij geforceerd en soms burlesk.

Ai, potdikkie, dit is echt een nare film. De cast bestaat geheel uit vrouwen, op zich niet verkeerd he, maar wel als het hysterische, strontvervelende types zijn. De film draait om Norma Shearer, wiens man van haar wil scheiden. Het wordt heel dramatisch allemaal met allerlei vrouwen die zich drmee bemoeien. Enige lichtpuntje is een kunstzinnig modieus tussenstukje, geschoten in vette Technicolor-kleuren. Regisseur George Cukor vond achteraf dit niet zo geslaagd en wou het zelfs uit de film halen. Wat een idioot!

Per ongeluk middenin geduikeld, of zal ik zeggen 'per geluk'. Want dit is een pareltje. geweldige over en weer vurende dialogen die niet allen grappig zijn, maar ook verrassend scherp voor al wie denkt dat er destijds alleen maar zeemzoete comedies gemaakt werden.

In dat opzicht is het einde dan ook een beetje een teleurstelling, mar verder is het smullen. De oude gravin, maar vooral Crawford die met verve de 'woman you love to hate' neerzet, en dat zo goed doet dat je haar alleen maar kan 'loven'.

En wat een cast: iedereen doet het schitterend en wat zijn Donna Reed en Joan Fontaine toch een zeldzaam mooie vrouwen. Gooi daar nog wat verblindende outfits tegenaan en het is aldoor smullen. Ik kan me niet voorstellen dat de remake uit 2009 hier nog iets aan kon toevoegen hoewel ik eerlijk gezegd wel een beetje nieuwsgierig ben.

'If Steven doesn't like my clothes, I take them of.'

' You sound like a horse trainer. - You're getting warm.'

' The advantage to being alone is you can spread all over the bed like a swastika.'

'Keep that chin up. That's right, both of them.'

…

Donna Reed is niet in deze film.......

jandorie, ik had gezworen van wel. Blijkt Paulette Godard te zijn. thx!

Verfilmd succesvol toneelstuk over “wie doet het met wie” in de high society van New York en de bijbehorende roddels. Ook de roddelaars laten zich ondertussen niet onbetuigd.

De cast telt de crème de la crème van de Hollywood actrices van vlak voor de oorlog. Er doen alleen maar vrouwen mee. Een van de weinige kansen om de toenmalige MGM-ster Norma Shearer aan het werk te zien. Ze doet het heel goed, maar de ster van deze film is ongetwijfeld Rosalind Russell, die met haar mitrailleur-monologen iedereen omver blaast; het begin van een succesvolle carrière als comédienne.

Geen dijenkletser, maar niettemin erg leuk.

Drukke bedoeling over vrouwen die eigenlijk te veel tijd over hebben en daardoor voornamelijk druk zijn met elkaar. Maar het is wel een goede film, die zijn tijd ver vooruit was.

Uitstekende film waarin een vrouw er via haar vriendinnen achter komt dat haar man een affaire heeft. Vooral tijdens de tweede helft wat dik aangezet, maar desondanks een mooi tijdsbeeld. En ook al wordt er flink wat geroddeld, de film bevat genoeg scherpe dialogen. De cast bestaat geheel uit vrouwen. De remake kun je beter links laten liggen.

Kan mij hier wel redelijk in vinden , de roddel en achterklap van notabene haar vriendinnen is erg dom en bewijst naar mijn idee ook dat vrouwen er soms onderling op uit zijn om een relatie van een vriendin te saboteren alleen uit eigenbelang .

De enige wijze rationele adviezen komen van haar moeder :

This girl probably means no more to him than that dress means to you , he doesn't love the girl if he did you would have felt it yourself long ago , don't confide in your girlfriends .

Maar natuurlijk slaat ze al haar moeders adviezen in de wind .

De actrices doen het wel allemaal aardig , overacting ? mischien maar slecht doen ze het niet

Voor de rest zijn de texten oppervlakkig , dom , vol man bashing , en doordrenkt met narcisme , het is heel herkenbaar geschreven door vrouwen wat dat betreft .

Waarom moeten mannen trouwens altijd de grond in worden geboord als de cast door vrouwen wordt gedomineerd ? andersom gebeurd het nooit .

Dat deze film zijn tijd ver vooruit was is duidelijk , vanuit mijn perspectief is dat zeker niet positief bedoeld .

Toch wel leuker dan verwacht, na enkele mindere Cukor-films te hebben gezien waren mijn verwachtingen niet al te hoog. Natuurlijk is het een aardige gimmick dat in de hele film heen enkele man te zien of te horen is, maar zoals iemand anders al opmerkt, het gaat vrijwel alleen maar over mannen. De film toont ook de clash tussen de generaties als de oude moeder verzucht dat het vroeger, toen vrouwen zelf nog niet konden scheiden, alles beter was. Dat zij als wijze uil wordt gepresenteerd bij de openingscredits doet vermoeden dat Cukor zich daar wel in kon vinden. De moraal is dan ook van het type stand by your man ook al gaat hij vreemd.

Veel topactrices uit die tijd, waarvan Rosalind Russell en Paulette Goddard het leukst waren. Crawford is een heerlijke bitch maar heeft wat weinig screentijd. Hoofdrolspeler Shearer, die ik tot vandaag alleen als 'stomme' actrice kende, deed wat ze kon, maar het loont nou eenmaal minder om een lief hertje te spelen dan een panter of een kat. Het allerlaatste shot is wel een beetje jammer.