Basquiat (1996)

Als ik objectief probeer te kijken naar deze film kom ik tot de conclusie dat het eigenlijk weinig voorstelt. Maar na het drie keer te hebben gekeken blijf ik het zeer vermakelijk vinden. Het verhaal is wat aan de chaotische kant en had de kijker meer kunnen laten zien dan de opkomst en de aftakeling van het hoofdpersonage en de decadente wereld van de kunst om hem heen.
Ik las laatst ergens dat de regisseur Julian Schnabel hem persoonlijk kende ten tijde van zijn succes en zelf ook deel uit maakte van de desbetreffende scene van kunstenaars. Dit kan niet anders dan een pluspunt zijn geweest, want er hangt een fijne artistieke sfeer in de film.
Hoewel sommige scenes weinig toevoegen aan het verhaal en het tempo er wat uit halen, heb ik af en toe het idee dat dit bewust is gedaan om de kijker zelf te laten zoeken naar de mens achter Jean Michel Basquiat. Een subtiele aanwijzing hiervoor vind ik bijvoorbeeld een moment waar Basquiat Gina vertelt dat hij kinderen met haar wil, waarop ze antwoord dat hij zelf een baby is. Dit kan volledig mijn interpretatie zijn maar ik heb het als prettig ervaren dat een aantal vraagstukken uit zijn leven open zijn gelaten.
Afijn, voor mij is de soundtrack verder een groot pluspunt, vooral Flamenco Sketches van Miles Davis zorgde voor wat extra sfeer. Ook de acteerprestaties zijn sterk, Jeffrey Wright speelt overtuigend en vertoond ook flink wat gelijkenissen met de kunstenaar. Ook leuk om o.a. Gary Oldman en Dennis Hopper een bijrol te zien spelen. En David Bowie levert ook een leuke bijdrage met zijn rol als Andy Warhol en een toepasselijk lied aan het eind van de film.

Ja, ik heb genoten van dit halve kunstwerk, wat nog mooier had kunnen zijn. Maar ja, een mens is nooit tevreden. 4 sterren.

Waarom niet eigenlijk? Je ziet erg goed dat Schnabel met het levensverhaal speelt, en ook echt een eigenzinnige film maakt - hij is dan ook zelf een kunstenaar. Hoe Schnabbel met geluid speelt, met found footage, e.d. vond ik erg mooi. Dat het werk van Basquiat zelf niet veel aan bod komt, maar meer op de persoon wordt gericht, oké. En dat het eigenlijk een nogal in mineur gestemde, dramatisch film is geworden, oké. Maar als portret én als film zelf vond ik dit toch best sterk - alhoewel er van mij nog een vleugje 'anarchisme'/vrijheid in had gemogen.

Om een beeld te krijgen van Basquiat's werk zelf kan ik de docu The Radiant Child aanraden trouwens!

De keuze van It's All Over Now van de band Them in deze film is werkelijk fantastisch.

Vond het helemaal niks, zal wel komen omdat ik niets met kunst heb!

Echt een hele jammerlijke film. Het is zo'n chaos in de film dat de verhaallijnen niet meer te bevatten zijn. Echt een verschrikking, misschien ook omdat ik niets met kunst heb.