The Greatest Show on Earth (1952)

Oscarwinnaar beste film 1952

Academy Award Nominations for "The Greatest Show on Earth" (1952)

COSTUME DESIGN (Color) -- Edith Head, Dorothy Jeakins, Miles White

DIRECTING -- Cecil B. DeMille

FILM EDITING -- Anne Bauchens

* BEST MOTION PICTURE -- Cecil B. DeMille, Producer

* WRITING (Motion Picture Story) -- Frederic M. Frank, Theodore St. John, Frank Cavett

Win indicated by an asterisk (*)

Deze film heeft de twijfelachtige eer om bekend te staan als de slechtste film die de Oscar voor Best Film won. The Greatest Show on Earth is inderdaad niet bepaald The Greatest Movie on Earth, maar om het meteen tot een barslechte film te verklaren is ook wat overdreven.

The Greatest Show on Earth is vooral een onschuldige film. Dit zorgt ervoor dat de film prima wegkijkt en over de gehele speelduur wel enigzins vermaakt, maar tegelijkertijd zal denk ik niemand de film kunnen roemen om zijn geweldige durf. Iedereen heeft een verhaal als deze inmiddels wel eens gehoord. Het is een typisch backstageplotje met verschillende artiesten en managers die allemaal jaloers zijn op elkaar. Soms omdat de een meer talent heeft dan de ander, soms omdat de een verliefd is op iemand anders, maar het liefst toch allebei. De verschillende haat-liefde-verhoudingen zijn afgezaagd, maar houden wel een soort empo en afwisseling in de film, te midden van de iets te grote hoeveelheid aan circusvoorstellingen.

Het grootste mysterie voor mij is dan niet eens zozeer dat hoe deze film de Oscar voor Beste Film won (al is het wat vreemd), maar hoe men hier de prijs voor Beste Script aan kwijt kon, want films als deze bestonden ook toen al lang.

De film zelf is goed gemaakt, maar nergens wordt er iets echt interessants gedaan, al was de treincrash nog wel mooi uitgevoerd. De acteerprestaties wisselen van slecht (Betty Hutton) tot gewoon goed (James Stewart, de gehele speelduur onder clownsmake-up). Ik weet niet wat het met Heston is. Een groots acteur is het niet, zeker niet in dramatische scènes, maar toch overtuigd hij altijd wel. Het weet er op een bepaalde manier voor te zorgen dat je geloofd dat hij dat circus al jaren managed.

Uiteindelijk heeft de film niet echt iets om hem aan te raden, maar mensen die net als ik proberen alle winnaars voor de Oscar voor Beste Film te zien hoeven dit ook weer niet als een gigantisch obstakel te zien. Persoonlijk heb ik een onschuldig werkje als deze stiekem liever dan de sentimentaliteit van bijvoorbeeld Titanic of de pretenties van iets als Crash.
2,5*

Groots opgezette circusfilm, maar met cliché verhaallijntjes doorweven.

Het treinongeluk ziet er wat knullig uit, door de miniatuurtreintjes die ervoor werden gebruikt.

In de vele jaren die ik zelf bij circussen heb gewerkt heb ik heel wat meegemaakt dat het op film goed zou doen.

Waarom de filmmakers altijd weer dezelfde, meestal ongeloofwaardige,cliché's voor circusfilms gebruiken is voor mij een raadsel.

Het allergekste is de gewoonte om de clowns in dit soort films heel de dag door met de schmink op hun gezicht rond te laten lopen.

Nu had het personage dat door James Stewart vertolkt wordt in deze film daar wel een reden voor, maar toch is het totaal ongeloofwaardig.

Heston was wel goed gecast.

Een sterke acteur als Cornel Wilde had ik een beter script gegund.

De rol die James Stewart hier speelde is voor mij een van de slechtsten die ik ooit van hem zag.

Op zich is het een aardige film, maar circus-kenners zullen zich er eerder aan ergeren dan er van genieten denk ik.

Als men had laten zien hoe het er écht aan toeging bij dergelijk grote tentcircussen in de USA destijds, dan had de film vast en zeker méér indruk gemaakt.

Om maar eens iets te noemen: tijdens het afbouwen van de grote circustenten moesten de loodzware tentzeilen met een groot aantal tent-medewerkers(honderden) opgerold worden in razend tempo.

Dat was nodig omdat de circussen per trein reisden, en die moest binnen de strakke tijdsschema's geladen zijn en vertrekken.

Daarbij mocht niet gestopt worden...snel doorrollen was de enige manier om het goed te laten verlopen.

Dat daarbij regelmatig onervaren (vaak zwarte) hulpkrachten ten val kwamen- en gewoon in het tentzeil meegerold werden, met de dood door verstikking als gevolg, is een feit dat bij mijn weten nooit op film getoond is.

De lijken werden er de volgende dag bij de opbouw van de tent in een andere stad pas weer uitgerold, en afgedaan als 'bedrijfsongeval'.

Wellicht te schokkend voor een film als deze.

En zo zijn er meer circusfeiten die voor een boeiende film gebruikt zouden kunnen worden.

Maar dat zal wel nooit gebeuren.

Opvallend weinig berichten bij deze film, wat aan de ene kant best te begrijpen is, maar aan de andere kant wel opvallend, omdat de film de Oscar won voor beste film en eigenlijk de voornaamste reden waarom ik deze film gezien heb.

Hoewel de film groots is opgezet, is het verder een weinig bijzondere film. De film draait om de verwikklingen in en rond het circus. Dat is de film zo lang is, komt vooral door de talloze circusoptredens die in de film verwerkt zitten. Met iets minder van dat soort acts had er gerust een half uur film afgekund, al waren de diverse optredens op zich zeker niet slecht.

De film is verder best kleurrijk, al is het verhaaltje tussen de optredens door wel ontzettend cliché en standaard. De firma list en bedrog viert hoogtij tussen alle artiestern, managers en andere mensen rondom het circus.

Verder kent de film aardige acteerprestaties van Heston en een letterlijk clowneske Stewart. Betty Hutton acteert trouwens opvallend slecht en daarnaast vond ik haar personage soms ook behoorlijk irritant.

Uiteindelijk is het wel geinig om een keer gezien te hebben. Goed is het allemaal niet, maar door de afwisseling tussen verhaal en optredens waren de tweeënhalf uur toch nog redelijk vlot voorbij.

2,5*

Ai, wansmakelijke kitsch is dit. Het won de oscar voor beste film en trok drommen bioscoopbezoekers in de jaren '50, die zich schijnbaar graag wouden vergapen aan kleurrijke circusacts met daaromheen een soaperig verhaaltje of iets wat moet doorgaan als quasi-documentaire. Verschillende facetten van het circusleven passeren de revue, maar heel boeiend vond ik het niet. Charlton Heston en Jimmy Stewart (als clown) vervullen de hoofdrollen en doen dat op de automatische piloot. De vrouwelijke hoofdrol (trapeze-artieste) wordt ingevuld door een hysterisch mens. Anyway, een toffe film is dit dus niet.

Zoals waarschijnlijk meerdere users heb ik deze vooral opgezet omdat het een Oscarwinnaar is. Ik verwachtte er eerlijk gezegd verder weinig van, maar het viel me nog best mee, en is zeker niet de slechtste Oscarwinnaar die ik zag. De rivaliteit tussen de beide trapezewerkers was bij vlagen best spannend, en ook Charlton Heston in een van zijn eerste grote rollen viel niet tegen. Verder zijn dergelijke gladde showfilms meestal niet aan mij besteed, vooral niet als iedereen zichzelf zo serieus neemt, en verschillende verhaallijntjes waren slecht en ongeloofwaardig uitgewerkt. Met name dat plotje met de Duitse olifantentrainer en de gangsters kon me gestolen worden. Ook de wat hysterische "the show must go on" attitude na het ongeluk, terwijl er ongetwijfeld doden te betreuren waren kon niet op mijn sympathie rekenen. De vrouwelijke lead Hutton was te nadrukkelijk aanwezig en acteerde niet best. De cynische Gloria Grahame beviel al wel beter. Verder blijf ik me toch afvragen waarom mensen clowns toch grappig vinden. Ik vind de historie van clowns nog wel interessant (uit het Italiaanse circus meen ik), maar in een "modern" circus komen ze toch nooit uit de verf- althans naar mijn mening.

Het circus uit de film is inmiddels ter ziele las ik, al hebben ze het nog lang volgehouden, pas in 2017 viel het doek.

Flavio
Misschien nog aardig om te weten(?)
Het treinongeluk komt nog het dichts bij de werkelijkheid.
Vroeger reisden grote circussen vrijwel allemaal per trein, en de ongelukken die daarbij gebeurden zijn legio.
Ook bij Ringling Brothers Barnum & Bailey gebeurden er meerdere.
Een daarvan was bijna een kopie van dat in de film (een olifantentrainer kwam daarbij om het leven)
Ook circus Oscar Carré (ja die van het circusgebouw in Amsterdam) overkwam het in 1891.
Bij die treinramp kwam (o.a.) zijn vrouw om het leven.

Circusclowns, zoals we die tot op de dag van vandaag kennen komen niet voort uit het Italiaanse circus, maar uit het Engelse (Engeland was de bakermat van het circus zo'n 250 jaar geleden)
Clownerie werd destijds veelal te paard uitgevoerd, omdat alles in het circus toen om paarden draaide..(circus was "paardenspel")
In feite is de benaming clown alleen van toepassing op de wit-geschminkte figuur, in glitterkostuum.
De "serieuze" partner in de clownsnummers.
De sjofel geklede en bont-geschminkte potsenmakers, vaak met grote schoenen, noemt men in de circuswereld "Augusten".
Die naam komt dan weer voort uit het Duitse circus .
Bij circus Renz trad er in de 19e eeuw zo'n grapjas op die men "Domme August"noemde, die naam werd standaard.

Ik ben het met je eens dat de huidige "clowns"vaak niet echt grappig zijn. maar ik ken toch wel aardig wat toppers, al zien we die zelden in Nederland.
De besten hier zijn er niet meer (evenals in België)
Ik heb zelf gelukkig wel nog met een paar echt goede "Augusten"gewerkt in mijn circustijd.

Tot slot "The show must go on" is een ongeschreven wet in de circuswereld.
Een of meerdere dagen niet gespeeld betekent groot financieel verlies, terwijl de hoge kosten om zo'n bedrijf op poten te houden wel gewoon doorgaan.
Uitzonderingen worden dan ook zelden gemaakt.


Wat betreft Ringling Brothers Barnum & Bailey circus schijnt er een heropleving op til te zijn, al zal dat niet op het oude grote formaat zijn.
De circuswereld is veel minder romantisch dan hard.

Zeker interessante info Brix!

Het is wel jammer dat zo weinig van het echte circusleven terugkomt in deze film. Ik las dat sommigen deze film ook zien als een charme-offensief van Ringling Brothers Barnum & Bailey omdat enkele jaren eerder een grote brand in een circustent veel doden veroorzaakte. Vandaar dat in de film ook verwezen wordt naar de vuurbestendigheid van het zeil. Het circus zal verder waarschijnlijk wel veel materiaal (en acts) ter beschikking hebben gesteld aan de film, dus een grimmiger beeld van het circusleven zou waarschijnlijk niet in hun visie hebben gepast.

Flavio

Inderdaad zou dat "charme offensief" de reden kunnen zijn geweest om de film minder grimmig te maken.

Overigens stopte R B & B & B circus eind 1957 voorgoed met reizen met tenten.

Vanaf 1958 vonden voorstellingen alleen nog plaats in grote hallen.

Het oude wagenpark, met prachtige show-exemplaren werd afgedankt en kwam voor een groot deel terecht in de circusmusea in Florida (The Circus Hall of Fame en het Ringling museum, en later ook in Ringling Bros. Circus World attractiepark)

Ook de oude spoorwagons, speciaal voor het circus gebouwd, waren daar te bewonderen.

Veel materiaal dat in de film werd gebruikt was daar ook te vinden.

Er werden ook voorstellingen gegeven destijds.

Ik heb die locaties allemaal bezocht in 1978, en ben Ik ben blij het nog meegemaakt te hebben.

Ik vond dit best een onderhoudende film , ok het plot was niet echt diepgaand maar ik heb me ondanks de vrij lange speelduur best vermaakt , het is tenslotte ook niet vaak dat het circus zo prominent als decor in een film te zien is .

clubsport

Er zijn wellicht veel meer circusfilms dan je denkt

Vroeger was het een geliefd genre.

(er is een MM topic voor, kijk daar maar eens bij )

Trapeze ken ik en water for elephants maar meer titels kan ik zo 1 2 3 niet bedenken

clubsport

Films die zich (deels) in het circus afspelen - Film: Genres en landen - filmforum - moviemeter.nl

Een groots opgezette film, in Technicolor. Ondanks de grootse opzet kan de film niet echt overtuigen of boeien. Nu ben ik geen liefhebber van het circus, dus dat (belangrijke) aspect deed mij al weinig. De verhaallijnen zijn van een matig en bij vlagen soapachtig niveau. Met Charlton Heston en James Stewart beschikt deze film over twee acteurs van naam en faam, maar hun rollen stellen hier betrekkelijk weinig voor, al acteren zij niet verkeerd. De film beschikt überhaupt niet over interessante personages en het acteerwerk van de rest van de cast is niet heel denderend. De film duurt met ruim tweeënhalf uur ook nog eens behoorlijk lang. Al met al een ronduit matige film, deze Oscarwinnaar.

Dat deze film de Oscar voor beste film gewonnen heeft van Singin' in the Rain en High Noon, is misschien wel een van de grootste aanfluitingen uit de geschiedenis van de Oscars.

Hoe dan.