Sirocco (1951)

Duidelijk één van de minste films uit de NL Bogart-box.

Ja, hij had er eigenlijk niet in mogen zitten. Het verhaal is een rommeltje en het gaat ook eigenlijk nergens over. Het einde vind ik ook vreemd.

De mysterieuze sfeer, de haat-respect-verhouding van Bogart en de officier, de knappe Marta Toren en ook het spel van Bogart maken het toch nog een 2,5

Prima film, vooral door de aanwezigheid van Bogie en Cobb.
4*

Jammer van het barslechte einde. Verder een vrij gemiddele film.

Zeer aardige film met een leuk verhaal beetje lord of war in een oud jasje.
Bogart speelt weer erg goed.

3,5 ster

Aardig filmpje, maar geen hoogstaander. Het iets wat plotselinge en (zoals gezegt) rare einde geeft een nare nasmaak. Een prima Bogart en een interessant liefdesverhaal maken dit nog een leuk filmpje.

Een voorspelbare spionagethriller, spelend in het Damascus van 1925. Humphrey Bogart (met vlinderdas) droeg deze productie. De rol van de mysterieuze, cynische en amorele ketting rokende voormalig verslaggever/wapensmokkelaar, die bovendien van de zwarte handel leefde, was hem op het lijf geschreven.

Ik wist op voorhand dat deze als een mindere film in het Bogart oeuvre beschouwd wordt. Niettemin, of net daardoor, heb ik toch genoten van deze grimmige oorlogsfilm waarin cynisme hoogtij viert, niet in het minst door het personage dat Bogart neerzet. Wapenhandel, heling, mensensmokkel; you name it. Het einde van de film is dan ook een logisch gevolg van de toepassing van de Hays Code die op dat moment nog van toepassing was.
De actualiteit in Syrië geeft deze film spijtig genoeg nog een extra tragische dimensie.
Hoewel deze film niet behoort tot de klassieke canon valt er voor de filmliefhebber voldoende te rapen. Al was het maar voor de prachtige zwartwitfotografie in de labyrintachtige decors. De credits hiervoor gaan naar Burnett Guffey, die in later jaren oscars zou winnen voor zijn werk in From Here To Eternity (1953) en Bonnie And Clyde (1967). Fijn dat kwaliteit altijd komt bovendrijven dus.

Humphrey Bogart was zelf niet bijzonder te spreken over deze door zijn eigen productiemaatschappij gemaakte, iets te opzichtige pseudo-remake van Casablanca. Bogart speelt de rol van wapensmokkelaar Harry Smith die vanuit Damascus profiteert van de strijd die rebellen leveren tegen de Franse autoriteiten. Zijn lucratieve handel komt in gevaar wanneer Colonel Feroud [Lee J Cobb] de zaak begint te onderzoeken en al snel weet hoe de vork in de steel zit. Harry maakt het zichzelf nóg lastiger wanneer hij zijn zinnen zet op Ferouds maîtresse Violette [Marta Toren].

Gezien de huidige politieke verhoudingen in Syrië zou je het verhaal - en de situaties - gemakkelijk kunnen plaatsen in het Damascus van nu. De hernieuwde actualiteit van dit thema geeft deze film een hernieuwde relevantie. Bogart is degelijk, Cobb is prima en met Everett Sloane en Zero Mostel zijn ook de bijrollen vrij goed bezet. Maar het grootste probleem van deze Casablanca-kloon is de zwakke vertolking van Toren die te weinig charisma en autoriteit heeft om haar sleutelrol het gewicht te geven dat nodig is.