Chau Tin Dik Tung Wa (1987)

Tweede deel uit Mabel Cheung's diaspora drieluik (gemaakt tussen Illegal Immigrant en Eight Taels of Gold), is de beste van de drie. Cheung was een van de weinige filmmakers toendertijd, die zich bezighield met overzeese Chinese immigranten naar het Westen toe. Illegal Immigrant (matig uitgewerkt) en Eight Taels (een serieuze Sammo Hung werkt niet) kunnen beiden gerust overgeslagen worden, maar an Autumn's Tale is wel de moeite, ook dankzij de twee supersterren uit HK. Onlangs gezien op een Festival, waar Cheung ook aanwezig was met Peter Chan, en doet me ook licht denken aan Comrades A Love Story. Verdwaalde mensen die proberen te overleven in de (Westerse) gemeenschap. Mooi hoe die gevoelens op een niet zo expliciete manier worden weergegeven, dat alledaagse worstelen en positief proberen te blijven herken ik maar al te goed in mensen om me heen. Film zelf is verder geen hoogstandje, maar heeft wel de hart op de juiste plaats.

(Voor de mensen geinteresseerd in dit onderwerp: de televisieserie A Native of Beijing in New York, met de geweldenaar Jiang Wen in de hoofdrol, is aan te raden)

China in de US.

Over de tijdslijn ga ik het niet hebben, maar Chinesen in de US is toch een kleine niche op zichzelf. Meestal zijn het de drama/romantiek regisseurs die zich aan het genre wagen, uit de losse pols denk ik dat Ang Lee als één van de aanstokers gezien kan worden, maar je kan toch wel een aardig plankje films met hetzelfde thema verzamelen denk ik zo.

Deze van Mabel Cheung is niet geweldig slecht, maar ook niet echt denderend. Ik blijf het moeilijk hebben met de acteerstijl van Chow in dit soort films. 't Is niet dat ik het een vreselijk slechte acteur vindt, maar voor een drama is hij meestal te lolbroekerig. Alsof hij meedoet aan een komisch toneelstuk ipv een drama film. Chung is beter, maar aangezien de film rond hun relatie draait kan zij het ook niet alleen redden natuurlijk.

Drama zelf is niet verkeerd en iets beter dan gemiddeld in dit soort films te zien. Cheung houdt er een sober maar redelijk visueel stijltje op na, de soundtrack is een duidelijk niveautje lager. Ook het acteerwerk van secundaire personage is érg beperkt, bij momenten gewoon storend.

Ik ben doorgaans niet zo'n geweldige fan van dit soort films, deze is daar geen uitzondering op. Het drama werkt gewoon niet goed genoeg, waardoor er niet zo heel veel meer overblijft. Gelukkig doet Chung het aardig en is de film niet compleet visueel brak, maar hoger dan middelmaat wordt het daarmee niet getild.

2.5*