Zoku Sugata Sanshirô (1945)

In dit vervolg neemt Sugata Sanshiro het op tegen de Amerikaanse bokskampioen. En hij wordt ook uitgedaagd door twee karateka's die de jongere broers blijken te zijn van de bad guy uit het eerste deel.
Hoofdrolspeler Susumu Fujita doet het prima en zijn personage is de goedheid zelve. De setting van het eindgevecht is weer erg mooi met die hevige sneeuwval. Toch is dit allemaal wat minder dan de eerste film en het is dan ook best wel een overbodig vervolg.

Kuroswa beschouwde vervolgen als opgewarmde prak van de dag ervoor en heeft zich blijkbaar tot de slotscène in de sneeuw nauwelijk kunnen motiveren om er wat van te maken. Waar het eerste deel aangenaam verrassend was: droogkomisch, lichtvoetig en in zekere zin wel wat moralistisch, maar zelfs dat was prima te doen omdat het meer informatief dan uitleggerig werd.

Maar van al die kwaliteiten is hier nauwelijks iets terug te zien. Het gaat van de hak op de tak en écht focus en sympathie voor onze held is er nauwelijk op te brengen - tot dat slotgevecht dus. Want Kurosawa tovert daar wat miniaturen in beweging, schaduw en actie. Helaas te laat om de film écht nog wat vlees op de botten te geven, dus de epiloog komt wat als mosterd na de maatlijd.

Ik las dat de film ondanks de insteek nauwelijks een succes werd in eigen land omdat niemand zat te wachten op bioscoopvertier in 1945 en er ook nauwelijks biocsopen overeind stonden om de film te vertonen.