Subarashiki Nichiyôbi (1947)

Pleaz, Blabla-san !

Geef ons meer info over waar de (onbekendere) Kurosawafilms te verkrijgen zijn. Is al zijn werk verschenen op dvd ? Is het een reeks ? Komen ze rechtstreeks uit Nippon ?

Arigato !

Ik heb al deze DVD's via ebay gekocht, de meeste komen uit Hong Kong en Taiwan.

Al zijn werk is daar op dvd verschenen (ze zijn niet altijd even goed van kwaliteit, maar iets is altijd beter als niets ) en op 4 titels na zijn ze in het Engels ondertiteld.

Oja,

Die Engelse ondertiteling moet je soms zeer kreatief lezen want is meestal vertaald door een Chinees die Japans snapt en een soort van Engels beheerst, waardoor je niet altijd even goed te volgen zins opbouw hebt.

Echter, zijn steenkolen engels is nog altijd stukken beter als mijn Japans, ik kom niet veel verder als 'hai' en 'moshi moshi'

Zeer aangenaam verrast. Mijn 30e (en dus laatste) film van AK en ik geloof niet dat ik eerder een film van hem zag die hier ook maar enigzins op leek. Optimistisch en somber, sentimenteel en oprecht/puur. Een mengeling die werkt, aanstekelijk is en soms ontroert. De scène rond het gedroomde koffiehuis is bijvoorbeel prachtig. Ik heb over het algemeen weinig met de (latere) films van Charles Chaplin (meer dan aan Capra - waarnaar vaker verwezen wordt), maar daar deed het me nog het meest aan denken vanwege de mix van sentiment en de hoekige upbeat humor.

Naoorlogse uitzichtloosheid: de één probeert er nog het beste van te maken, de ander heeft het al opgegeven. Wanneer elk dubbeltje omgedraaid moet worden biedt de stad biedt weinig troost en de mensen weinig hulp, en zelfs een hongerig straatjongetje prikt liever illusies door dan dankbaarheid te tonen. Neorealisme aan de andere kant van de aardbol, Tokyo: open city. De onopgesmukte vertolkingen helpen. Ontroerend.