Kichiku (1978)

Van deze film zou ik zweren dat ik deze al eerder op de site heb gezien met die oranje dvd-hoes en een aantal stemmen en commentaren????

Enfin, wàt een geweldige film! Nu ben ik wel een beetje Nomura-fan, maar deze mag beslist gezien worden. Werkelijk on-be-grijpelijk dat hier maar tweemaal op is gestemd en dat deze film zo onderbelicht is gebleven????

Allereerst een fenomenale acteerprestatie van Ken Ogata. Ik zou zelfs durven stellen dat hij het hier zelfs beter doet als in Imamura's 'Vengeance is Mine'. Daarnaast is het acteren van de drie ukkies van kinderen (1, 3 en 6 jaar oud) opvallend realistisch en goed te noemen. Één scène met de éénjarige en zijn pleegmoeder. Hoezo realistisch?? Poeh, hè!

Voor de rest is dit een typische Nomura-film. Typisch in de aankleding en doordat Nomura ons weer heel wat van Japan laat zien. Bovendien is het script weer gebaseerd op een roman van Seicho Matsumoto. Nomura's films gebaseerd op zijn roman's zijn toch duidelijk zijn beste of in ieder geval zijn meest bekende films.

Ik durf het bijna niet te zeggen, omdat ik Hirokazu Koreeda's 'Dare mo Shiranai' óók erg goed vind, maar die film verbleekt bijna bij deze van Nomura!!!!

Nogmaals: onbegrijpelijk onderbelicht gebleven!

Ergens te kijgen op DVD, Baggerman?

Zelf heb ik deze Regio 1 Release van HVE Entertainment, ooit gekocht voor een prikkie bij HKFlix.com. Andere uitgaves ben ik nooit tegengekomen, al is de poster hier volgens mij van een Japanse dvd.

De film is niet aan te raden voor mensen met een zwakke hart.

Deze film is vooral niet aan te raden voor mensen die niet van hysterische vrouwen houden. De twee grote vrouwelijke rollen worden namelijk constant hysterisch gespeelt. Geen seconde zijn ze rustig, redelijk of zelfs maar vaag menselijk. De over-acting is zo afschuwelijk dat zelfs de term 'drama-queen' nog te mild zou zijn voor deze vrouwen. Met name Iwashita, die toch aardig wat schermtijd heeft, krijst, snauwt en schreeuwt de boel bij elkaar. Als ze stil is maakt ze wel overdreven gebaren. Dit acteerwerk maakt met name de eerste helft van de film bijna onkijkbaar. Ik ken Nomura verder niet, maar op basis van deze film kan ik me niet voorstellen dat hij goed is met vrouwenrollen. De man is theoretisch gezien de starter van alle onheil hier, maar het zijn de vrouwen die hatelijk zijn.

Dit is allemaal al vreselijk genoeg, maar helaas is de film verder ook weinig subtiel. Plotselinge en matig uitgevoerde karakterontwikkelingen gaan gepaard met overdreven dramatische momenten. Ogata is redelijk, maar de kinderen zijn te overdreven schattig gemaakt. Het centrale conflict is eigenlijk zeer interessant en ergens hoop ik op een remake van een goede regisseur. Nu moeten we het doen met een aantal boeiende, maar eigenlijk matig uitgevoerde mometen waarop de hoofdpersoon zich wil ontdoen van zijn kinderen.

Een geval waarbij de poster beter is dan de film.
2*

Begin is echt vervelend. De muziek is tijdens de opening credits te aanwezig en ook de door TOR genoemde hysterische vrouwen zijn tamelijk tergend. Het acteerwerk is daar nogal theatraal en de confrontatie komt een beetje uit de lucht vallen.

Gelukkig is dat ook meteen het slechtste deel van de film. Een van de hysterische vrouwen verdwijnt van het toneel en er ontwikkeld zich een aardig uitgangspunt. Op zich wordt dit ook wel naar behoren uitgewerkt.

Ik had wel verwacht dat het einde één van 'gerechtigheid' zou zijn. Door het stilzwijgen van Riichi vond ik het eigenlijk toch nog een goed einde. Al had een 'slechte' afloop, waarin Takashita en zijn vrouw ermee wegkwamen, wat mij betreft ook niet misstaan voor de impact.

3*

Volgens mij komt Takashita er niet mee weg, hij wordt strafrechtelijk vervolgd. Zijn zoon weigert echter hem te beschuldigen van zijn wandaad en probeert hem ondanks alles nog te beschermen, wat Takashita's schuldgevoel nog eens versterkt.

Lees mijn stukje nog maar eens en kom tot de conclusie dat je reactie overbodig was.

(bloos) Oeps! Ja, dat krijg je ervan als je midden in de nacht met wat borreltjes op nog even MM gaat checken! Nou, ja het checken is niet zo erg, maar het reageren kan ik dus beter eventueel de dag erop doen, dan kom ik wellicht minder dom over.

Best emotioneel (bedoeld) drama. Ligt volgens mij wat dichter bij Imamura en zijn rake portretten van armoede en de zelfkant van de samenleving dan bij het beschouwende oog van Koreeda. Maar ben in ieder geval zeer geinteresseerd in deze regisseur geworden.
Dit soort keiharde amorele drama's zijn wel aan mij besteed en deze film blijft vanaf het begin tot het eind echt een gevoelige snaar raken.
Goede weergave van de omgeving ook waarin het drama zich afspeelt. Die drukkerij, het krappe huis, de hitte en de kust locaties hebben allemaal een enorme zeggingskracht en spanning. De acteurs en de personages doen me weer enorm veel aan Imamura denken. (dik aangezet, maar wel goed gemotiveerd).Ken Ogata zet inderdaad een prachtige ambivalente rol neer en zie je gewoon voor je ogen breken tot een hoopje mens. Inmiddels echt één van mijn favoriete acteurs geworden.
De dames zijn misschien iets minder, maar dat komt ook omdat hun personages vrij eenzijdig zijn. Aan de ene kant geeft dat juist wel een krachtig beeld. Zo'n stiefmoeder lijkt bijna uit Hans en Grietje ontsnapt te zijn.... Sterker nog de helft van het plot ook. Aan de andere kant was het natuurlijk ook interessant geweest als de vrouw van Ogata iets menselijker was geweest.

Geen meesterwerk maar wel een aangenaam Japans drama.