Horse Feathers (1932)

Dit is mijn lievelings Marx Brothers film. Groucho's speech op school in het begin is perfect - zijn beste uit de hele serie.

Zeppo steelt bijna de show.

Hilarische Marx Bros. film vol voor de hand liggende, maar oh zo grappige grappen en grollen,

die elkaar in een hoog tempo opvolgen.

Hoogtepunt vond ik wel het harpspel van Harpo.

In mei verschijnt overigens een R1 box van de Marx Bros.

[waar deze helaas niet tussen zit]

Deze film is onlangs in Nederland op dvd verschenen.

Het tempo van deze Marx Brothers film was deze keer zo hoog, dat de Nederlandse ondertiteling het niet bij kon houden. Tip: kijken met Engelse ondertiteling.

De woordgrappen (in combinatie met de visuele grappen van Harpo) waren van een hoog niveau. En het "I Love You" muziekthema was fantastisch uitgewerkt.

Ik heb weer volop gelachen.

Samen met Duck Soup mijn favoriete Marx Brothers film tot nu toe. 4*

recent uitgekomen in een box met 4 andere films van the marx brothers. Het tempo ligt inderdaad erg hoog waardoor de tekst vaak moeilijk te volgen is omwille van de snelheid.

Wat me echter mateloos stoorde in deze uitgave is de manier waaop ondertiteld is. De zinnen worden halfweg afgebroken waarop het wachten is tot de acteur de hele zin heeft beëindigd om dan bij de repliek van een andere acteur het einde te lezen van wat deze eerste zei. Zo gaat het de hele tijd door. De ene keer is het wachten op het einde van de zin en andere keren gaat het zodanig onnodig snel dat het niet bij te houden is.

Dit is echter allemaal slechts kritiek op de uitgave. Op het spel van the marx brothers valt helemaal niets aan te merken. Waar sommige hierboven vermelden dit een van leukste te vinden vond ik deze niet opvallend beter dan de andere werkjes die ik er reeds van gezien heb. Animal crackers bijvoobeeld vond veel ik geestiger nog. De eindscene is in deze film wel iets dat me nog even gaat bijblijven.

*3,5 (misschien ten onrechte ondergewaardeerd omdat ik me wel vaker aan de ondertitels gestoord heb...)

Op de dvd staan ook Engelse ondertitels... Dan merk je hoe briljant de woordgrappen zijn, die totaal de mist in gaan als je de Nederlandse ondertitels 'leest'.

Deze twee weken geleden bekeken.

Leuke, maar zeker niet bij de beste Marx Brothers films.

De intro aan het begin van Groucho is zo als gewoonlijk weer briljant en om te bescheuren, maar vond hem de rest van de film vrij onopvallend. Het was allemaal meer van het zelfde, maar dan net wat minder als in hun betere films als A night at the opera en Duck Soup.

Ik geef hem een zeven, of wel 3,5 ster.

Connie: If icky baby don't learn about the football signals, icky baby gonna cwy.
Professor Wagstaff: If icky girl keep on talking that way, big stwong man's gonna kick all of her teef wight down her fwoat.

Tijdloze humor is voor mij niet Charlie Chaplin of Laurel & Hardy. Nee, het zijn zonder twijfel de Marx Brothers die hier met de prijs gaan lopen. Ik ben pas een tijd geleden fan geworden maar heb ondertussen toch een groot deel van hun oeuvre gezien en ze blijven fantastisch. Zo ook deze Horse feathers.

De film begint eigenlijk al echt fantastisch met Groucho's speech. Een speech die hij later nog eens lichtjes zou overdoen in Duck Soup (maar daarom niet minder hilarisch) Daarna volgen er de meest absurde situaties waaronder de scène in de speak easy (swordfish!) en natuurlijk Harpo. Ik heb de indruk dat hij hier meer gebruik maakt van zijn mimiek dan in andere films maar dat kan slechts een gevoel zijn. De film eindigt ook in een mooie climax met de football wedstrijd waar Harpo de wedstrijd beslist in een koets die zo van de set van Ben-Hur lijkt geplukt te zijn.

Alle vier de Marx Brothers zijn weer eens van de partij en zelfs Zeppo was soms wel grappig maar dat blijf ik toch nog altijd de minste vinden. Groucho heeft weer zijn geweldige dialogen, Harpo zijn mimiek en magnifiek harpspel en Chico heeft ook weer een mooi stuk op de piano.

Tijdloze humor, beter kun je het niet omschrijven. Spijtig dat ze nu niet meer de bekendheid krijgen die ze verdienen.

4*

Fijne Marx Brothers-film qua humor. De manier waarop het verhaal verteld wordt vond ik - zoals bij zowat elke andere film van de broers - echter ondermaats en vrij slordig. Misschien dat sommigen ook deze chaotische vertelwijze als onderdeel van hun anarchistisch karakter beschouwen, ik vond het vooral een storend element. Was de film iets mooier (en logischer) opgebouwd, dan kwam Horse Feathers beter uit de veren.

Maar wat de humor betreft, is het één van de betere films van de Marx Brothers die ik al gezien heb. Vooral Harpo vond ik erg sterk in deze film: waar ik hem normaal gezien (los van Zeppo, die later gewoon verdwenen blijkt te zijn) de minste van de broers vond, steelt hij voor mijn part hier de show. Enkele heerlijke absurde grapjes (de kop dampende koffie die hij uit zijn broekzak tovert!) en semi-krankzinnige uitlatingen zorgen ervoor dat hij hét personage is om naar uit te kijken. Chico is iets minder, Groucho blijft goed als vanouds met weeral enkele rake one-liners ("I'd horsewhip you, if I had a horse," of "Why don't you bore a hole in yourself and let the sap run out?"). Al ging hij wel een beetje de mist in tijdens de openingsscène, die ik vrij flauw vond.

Filmisch gezien stelt de film zoals de meeste Marx Brothers-films teleur (en ook hier moeten er weer enkele liedjes inzitten, gelukkig zonder de al te melige "touch" die bij MGM zou worden toegevoegd), en dit zorgt ervoor dat de broers in vergelijking met Chaplin en Keaton een pak minder goed scoren bij mij. Deze film draait gewoon om de humor, en op dat vlak scheren de Marx Brothers geregeld hoge toppen in Horse Feathers. Binnen hun oeuvre toch zeker en vast een aanrader!

3,5*

Whatever it is, I'm against it

Sinds een paar dagen ben ik weer bezig om een groot deel van het oeuvre van The Marx Brothers te herzien en waar kun je beter beginnen dan bij het begin? Ik begon dus aan de 5 films met Zeppo waarvan Horse Feathers de 4e in rij is en het lijkt misschien voorspelbaar te worden maar ook dit is weer een geniaal stukje Marx geschiedenis. ik had de film natuurlijk al eens gezien, had hier zelfs een recensie geschreven maar daar ben ik nu niet meer zo content mee, maar gisteren bleek nog maar eens hoe geweldig de 4 broers eigenlijk blijven.

Het begint natuurlijk al met de geniale speech van Groucho waarin hij zijn gebruikelijke spervuur aan geweldige one-liners nog eens kan boven halen maar dankzij de korte speelduur verliest de film nergens het tempo. Horse Feathers kent een sneltreinvaart en gaandeweg passeren we een paar fantastische scènes zoals die in de speakeasy (swordfish blijft echt geweldig, ook de manier waarop Harpo de speakeasy binnen geraakt is zo heerlijk droog) maar heel het plot waarin Zeppo de zoon van Groucho speelt, hoewel ze eigenlijk maar 11 jaar schelen in leeftijd, is erg leuk. De film kent heel veel hoogtepunten en stuk voor stuk geslaagde scènes. Jammer dat ze nooit de scène hebben gebruikt waarin alle broers zitten te pokeren terwijl de universiteit voor hun ogen afbrandt, nu dat had een geweldige afsluiter geweest. Al kent Horse Feathers zelfs zonder deze scène nog altijd een geweldige afloop dankzij Ben-Hur Harpo. Leuke gimmick ook met het nummer Everyone Says I Love You. Heerlijk hoe elke broer er zijn eigen versie van maakt (Zeppo een normale versie, Groucho een schunnige en sarcastische versie, Chico in zijn heerlijk Italiaans accent en Harpo die het nummer fluit en op zijn harp speelt). Korte film van de broers maar wel een die zeker en vast indruk nalaat. Wel jammer dat de film hier en daar de tand des tijds niet heeft doorstaan doordat er in totaal een tweetal minuten van de film zijn verloren gegaan wegens censuur en simpelweg door schade, niet vergeten natuurlijk dat het hier over een film gaat van bijna 80 jaar geleden. Het is vooral in een voor de rest uitmuntende scène waar Groucho, Chico en Harpo eens lekker losgaan met een blok ijs in de aanwezigheid van Thelma Todd.

Indruk laten de vier eigenlijk altijd wel na, daar is Horse Feathers zeker geen uitzondering in. Groucho begint toch langzamerhand mijn favoriet te worden doordat hij gewoon zo'n geniale uitspraken heeft. Films van de Marx Brothers zie ik sowieso al met Engelse ondertiteling maar vroeger deed ik dat niet en toen viel me eigenlijk de moeizame vertaling op. Bij Horse Feathers was het nog net een gradatie erger dan bij de andere films doordat de ondertiteling precies niet kon volgen met het tempo waarin Groucho zijn dialogen/monologen uitspuwde. Maar het is niet dat Groucho mijn favoriet is aan het worden, dat de andere broers verwaarloosbaar zijn. Verre van want zelfs Zeppo begin ik meer en meer te kunnen waarderen. In de vorige film, Monkey Business, was zijn rol nog iets beter maar ook hier kent hij af en toe wel een vermakelijke scène. Al moet hij het natuurlijk nog altijd wel afleggen tegen Chico en Harpo die hier weer erg goed op dreef zijn. Al vond ik deze keer het stukje harp dat Harpo speelde wel wat minder. Het pianospel van Chico daarentegen was weer lekker energiek. Deze keer weer geen Margaret Dumont maar wel weer Thelma Todd die er ook al in Monkey Business bij was. Een actrice die een jammerlijke dood is gestorven, al had ze vroeger kunnen sterven want op het moment waarop ze in het water valt, werd het duidelijk dat ze niet kon zwemmen al had Groucho dat niet door en moest ze uit het water worden gehaald door de crew. Soit, Todd was een aangename actrice die in de 10 jaar dat ze films maakte ontzettend veel heeft gedaan (Imdb heeft het over 119 films in van 1926 - 1936) maar ze deed het ook nog eens ontzettend leuk. De bootscène met Groucho blijft ondanks de bijna slechte afloop hilarisch.

Wederom een geweldige film van de vier broers. Ik twijfel nog tussen een 4* of 4.5* maar ik ga vanavond Duck Soup nog eens herkijken, voor mij de Marx Brothers klassieker bij uitstek, dus het kan wel zijn dat er nog een half sterretje bij komt. Voor nu in ieder geval een dikke, dikke voldoende.

4*

Kort Marx Brothers-filmpje dat volgepropt is met allerlei naar autisme neigende woordgrapjes en slapstick. Het is niet allemaal zo geniaal, echter met wat muzikale intermezzo's drtussendoor is het nog goed te doen. Die Groucho Marx vind ik maar irritant, maar Harpo en Zeppo trek ik dan weer wel. Tijdens een eindscene waarbij een potje American Football wordt gespeeld, komt hun inventiviteit goed en leuk te pas!

Na Duck Soup, A Night at the Opera en nu Horse Feathers gezien te hebben is er wel een patroon zichtbaar bij de Marx Brothers: alle drie de films draaien om het vernietigen van een heilig huisje dat staat voor de hogere klassen of voor autoriteit. Dus krijgt in Duck Soup de politiek er van langs, wordt er in A Night at the Opera afgerekend met hogere kunsten en wordt er in Horse Feathers korte metten gemaakt met de universiteit. Leve de anarchie! Ze zullen het (niet geheel onbegrijpelijk) wel niet gedurfd hebben, maar het zou me niets verbaasd hebben als de broertjes ook graag een film gemaakt hadden waarin ze een kerk zouden afbreken.

Maar goed, Horse Feathers is dus de afrekening met de universiteit en het gaat wederom niet zachtzinnig (het oorspronkelijke einde met een afbrandende universiteit is echt een gemis, jammer dat die geschrapt is). Kennelijk is Groucho aangesteld als president van het instituut. Hoe dat precies heeft kunnen gebeuren is een raadsel en de vraag hoe Groucho überhaupt een functie heeft kunnen bereiken op een universiteit levert materiaal genoeg op voor een nieuwe Marx-Brotherfilm. Groucho begint zijn periode als leider door te stellen dat hij bij voorbaat al tegen ieder voorstel of idee is, wat de inhoud ook moge zijn. "Whatever it is, I'm against it", zingt hij en dat is vast het motto van alle personages van Groucho en misschien wel de man in het echt (geen idee wat voor een karakter hij in het dagelijks leven had). Ook typisch is wat er gebeurd als Harpo in de universiteit een boekenkast aantreft: hij gooit meteen alle boeken in de open haard.

Dit gaat zo een uur door uiteraard, afgewisseld met wat fijne kluchterige momenten die soms nergens een betrekking op lijken te hebben. De wildheid van de Marx Brothers en hun anything-goes aanpak zorgt ervoor dat al hun films hit-and-miss zijn als het om de kwaliteit van de grappen gaat. Soms wordt het flauw en irritant, zoals hier wanneer Harpo en Chico een les volgen. Ten opzichte van Duck Soup en Opera vond ik deze film iets minder consistent, maar gelukkig worden slechtere momenten vaak snel opgevangen door een reeks geslaagde grappen. Dat de humor niet altijd raak is hoort gewoon bij deze broertjes. Daarbij moet ik zeggen dat Groucho zelden mist, verreweg de meest constant grappige van de broertjes. Bij Horse Feathers had ik ook wel de indruk dat slapstickscènes iets minder geestig waren en ook minder de nadruk kregen. In Duck Soup en Opera was Harpo voor mij gewaagd aan Groucho, maar hier leek hij iets minder in vorm, of gewoon minder materie te krijgen. Zelfs de rugbywedstrijd, ondanks zijn leuke afloop, had nog iets beter kunnen zijn.

Toch wil ik niet teveel klagen want dit is toch voornamelijk heerlijke humor. En het blijft opvallend hoe anarchistisch deze broertjes voor hun tijd waren. Geen van de komieken uit die tijd en de daarop volgende decennia kan daar aan tippen. Wellicht zelfs niemand tot Monty Python kwam. Ook de moeite van het vermelden waard is het harpspel van Harpo. Ik zat op het moment dat het kwam niet meer echt te wachten op een muziekscène, die waren er al genoeg en zijn zelden het hoogtepunt bij de Marxjes. Daarnaast ben ik niet zo dol op serieuze momenten in komedies die voluit voor komedie gaan. Maar toch was het serieuze harpstukje van Harpo magisch en een heerlijk intermezzo. De man blijkt een ware virtuoos te zijn op de harp en toont dat zonder humor. Schitterend om te zien.
3,5*

Tweede Marx-film, weer niet grappig genoeg. Ik vind Harpo's visual gags erg leuk, enkele muzikale intermezzo's kunnen ermee door (piano en harp), maar Groucho's en Chico's woordgrappen zijn slechts sporadisch leuk.. Ook de finale valt tegen. 2,5*

Dan vrees ik dat het merendeel van de andere Marx films niets voor je zullen zijn Ramon. Ze volgen praktisch allemaal hetzelfde stramien maar de enige uitzondering hierop is Love Happy (1949) met een miniem bijrolletje voor Marilyn Monroe! Die film bevat grotendeels alleen maar Harpo en Groucho en Chico hun rol zijn tot een minimum herleid.

edit: nog een die uit de boot valt is Room Service (1938) doordat deze op een toneelstuk is gebaseerd en niet voor de Marx Brothers is geschreven geweest.

Bedankt voor de tips! Die twee films heb ik thuis liggen.

Heb nog niet veel van de Marx broertjes gezien, maar het roept dan altijd ook meer ergernis dan plezier op. Omdat het een vroeg voorbeeld is van totale gekte in comedy, snap ik wel waarom ze nog steeds waardering krijgen, maar de individuele woordgrappen of fysieke grollen zijn, op zichzelf dus, gewoon niet zo sterk en de manier van performen ligt me ook al niet. Dat gezegd hebbende vond ik deze minder vervelend dan Duck Soup en misschien heb ik nog wel een keer een kleine glimlach gehad ook... gelukkig wederom een korte film

"I've got a falsetto voice."

"I've got a fals set o' teeth."

Van dit soort woordspelingen puilt deze komedie uit. De Marx brothers brengen weer een heerlijke mengeling van absurde humor en muziek.

In hun vroege periode, toen ze nog met hun vieren waren, waren de broers op hun best. Groucho is de centrale figuur die het verhaal draagt en bekend staat voor zijn sterke oneliners. Vreemd genoeg heeft hij niet echt een valse snor, maar een zwarte streep onder zijn neus die van ver op een snor lijkt. Chico en Harpo brengen absurde komische intermezzo's. Zij zijn ook de twee beste muzikanten, op respectievelijk piano en harp. Zeppo is de minst grappige, maar toch missen de Marx brothers iets als hij in latere films ontbreekt. Voor het verhaal is het wel goed als er één serieuzere broer is.

Het liedje "Everyone Says I Love You" - later ook de titel van een Woody Allen-film - wordt in vier verschillende versies gebracht met drie verschillende teksten en een harpversie door Harpo. Bij dat instrument moet ik altijd aan Harpo denken.

derde Marx film en het is toch niet echt mijn ding. Whatever they say, I'm against it.

Horse Feathers is ook zo'n film die veel opduikt in lijsten met het beste werk van de gebroeders Marx. Voor mij valt de film een beetje in het midden, het is zeker niet de slechtste, maar de allerleukste is het ook niet. Alle ingrediënten voor een gemiddelde Marx-film zijn aanwezig, van de over-de-top slapstick tot de muzikale intermezzo's, van de vloedgolf aan woordgrappen tot de venijnige opmerkingen (en droge delivery) van Groucho. Er wordt weer een hoop chaos gecreëerd, met als resultaat een paar sterke scènes, maar momenten als het college met de drie broers voelt geforceerd. Horse Feathers is zoals veel van de Marx-broers; soms treffend raak in de bullseye, soms compleet mis, maar altijd wel amusant.

3 sterren.

Met Duck Soup hadden de Marx Brothers een valse start bij mij, maar inmiddels kan ik de mannen wel waarderen.

In Horse Feathers moet de universiteit het ontgelden, waarbij Groucho het weer met zijn typische woordgrappen aanpakt, Harpo de fysieke weg behandeld en Chico daar ergens tussenin hobbelt. Groucho vond ik hier erg scherp, met zijn gevatte en scherpzinnige opmerkingen en dat zorgt ook voor de meeste humor. Harpo had ook zeker zijn leuke momenten, blijft soms irritant, maar had een paar hele originele bevliegingen en de wilde lompheid waarmee hij het vaak aanpakt heeft ook wel wat.

Alleen Chico lijkt er af en toe wat tussen te zweven. Zijn domheid is soms gewoon te flauw en vaak lijkt hij een beetje mee te lopen met Harpo. Ik mis bij hem een beetje een eigen identiteit, waarbij zijn twee broertjes dat huist wel heel sterk hebben. Maar verder is Horse Feathers dus erg leuk. Een korte tijdsduur, een grote hoeveelheid grappen, waarvan de meerderheid gelukkig wel goed valt.

3,5*

Marx-brothers klassieker die ik nog niet eerder gezien had. Alle bekende elementen zitten er weer in, maar .... dat maakt het net iets te bekend allemaal. Heeft ook iets te maken met in welke volgorde je ze ziet waarschijnlijk, voor mij is dit één van de laatste die ik zie, maar eigenlijk is dit Marx Brothers-film nummer 3. Zeker geen slechte film, maar het is niet van het kaliber van Duck Soup. Dat wordt het nog wel in de circa laatste 20 minuten die helemaal los gaan met de kidnap en de wedstrijd-scenes.

Aardige film waarin de nieuwe president van een universiteit ervoor moet zorgen dat het rugbyteam dit jaar wint. Meer dan genoeg grappen, waarvan sommige toch wel wat verouderd en soms wat flauw. Van de Marx-Brothers vond ik de korte scenes met Harpo het meest geslaagd. Ondanks het toch redelijk vlotte tempo, had de film zeker niet langer moeten duren.

Over de verhaallijn wil ik het niet hebben omdat dat er eigenlijk niet toe doet in de Marx Brothers’ films. Wat rest zijn dan de dialogen en situatiehumor . Bij momenten vermakelijk, maar het komt me ook altijd geforceerd over hoe ze het in de film stoppen. Je voelt gewoon dat ze een leuke brainstorm hebben gehad en dan moet het koste wat kost in de film gestopt worden. Kill your darlings: hebben ze duidelijk nooit van gehoord. Hun grappen stoppen ze in eender welke film, de film moet zich maar aanpassen aan de grappen, en niet omgekeerd. En toegegeven, soms zijn het ook echt wel leuke woordspelingen of situaties. Maar dit soort zaken zie ik liever in een sketch dan in een film. Gelukkig heeft het niet te lang geduurd.