Bunraku (2010)

Sin City-achtig rommeltje, visueel best leuk in elkaar geflanst maar inhoudelijk erg dun en saai. Veel te lang ook. De film moet het duidelijk hebben van de aparte vormgeving. De uitklapbare papieren decors en de sporadische animaties zien er vernieuwend en grappig uit, maar helaas zijn de makers vergeten te zorgen voor een onderhoudend script. Het verhaaltje en de dialogen hangen van de cliché's aan elkaar en de personages zijn (hoe toepasselijk) van bordkarton. Daarnaast zijn de vele gevechtsscenes slechts sporadisch de moeite waard. Al met al een flinke gemiste kans. De aparte voice over verdient nog wel een vermelding- deze is gedaan door Mike Patton, zanger van Faith No More.

Ik had niet op een, in mijn ogen, animatieachtig geheel gerekend: de film bezorgde me geen kijkplezier. Daarnaast vond ik het script over de diverse gevechten en strijd, onbekwaam, flauw, onnozel, dwaas, overdreven en volkomen zin- en doelloos. Het verhaal was geen enkel moment boeiend en hetzelfde gold voor de personages; de actie oogde vervelend en vermoeiend; er leek geen einde aan te komen.

Langdurige Actiefilm met mooie decors, goede special effects, wat maffe choreografische gevechten en een matig verhaal. Zeker voldoende, al moet je even door het begin heen want de actie daar is duidelijk onder de maat en nogal houterig

Visueel gezien een prachtige film die jammer genoeg inhoudelijk nogal mager is om de te lange speelduur te blijven boeien.

Wat Bunraku voor mij vooral mist is iets stoers. Waarschijnlijk zal de cast daar de oorzaak van zijn, aangezien ik Hartnett, Harrolson en Perlman nu niet als het prototype bad-guy zie. Vooral de eerst genoemde doet goed zijn best maar wist mij niet te overtuigen. Wat dat wel deed is de visuele kant die mij ondanks het matige verhaal erg lang heeft weten te boeien. Moshe probeert een eigenzinnige film neer te zetten maar slaagt daar helaas niet helemaal in.

Flinke tegenvaller na de veelal lovende berichten hier.

3*

De trailer gaf niet echt goed de sfeer weer die er in deze film zit. Daardoor had ik niet veel verwacht, maar het blijkt een prima film te zijn.

Vooral de art keuze is erg origineel en leuk gedaan. De bar kelner laat in de film een voorbeeld zien van een boek die die opentrekt met zelfgemaakte 3D stripverhalen wat uitvouwd als hij het boek open doet. De film speelt zich af in een soort gelijke wereld waarbij sets compleet in de stijl zijn ontworpen en opgebouwd.

Het verhaal gaat over een wereld waar guns ge-outlawd zijn en weer ouderwets met de hand en het zwaard gevochten moet worden. De wereld is evil geworden en bestaat uit een hierarchie van de 10 sterkste killers. Twee bad ass lui die opkomen voor het goede zijn de westerse lone ranger met zn vuisten en de samurai met zn zwaard uit het oosten. Beide maken ze dingen mee waardoor ze mekaar ontmoeten en een zelfde vijand krijgen die ze achterna gaan.

Het zijn leuke karakters, de lone ranger, prima gespeeld door Hartnett, heeft een groot hart, is een vrij mens die zich niks laat opleggen door niemand niet. Een bad ass cowboy waar menig man bang van wordt. De samurai is een androgyn lijkende vechter die leeft voor het goede en voor niemand bang is. Samen vormen ze een koppel die mekaar vaker blijken nodig te hebben.

Perlmann speelt de nr 1 killer en doet dat echt goed. Zorgt voor een goede sfeer en zet een mooi geloofwaardig karakter neer. Verder speelt Harrison de kelner, een beetje de alwetende, de bedenker van de wereld. Ook leuk gedaan.

Zo krijg je meerdere ingredienten die samen goed bij mekaar passen en een goede vibe opbouwen. De muziek past prima bij de art stijl van de film en het ritme is snel maar vloeit goed door de scene overgangen die met 'bruggetjes' gemaakt worden.

Het doel van de film was vooral een coole wereld creeeren waarin het zeker geslaagd is. De boodschap van de film is een uitspraak die gezegd wordt die de kern van de film en zn vibe goed samenvat met de zin ' there is always someone stronger than you ' .

Geforceerd.

Op een bedje van Sin City en wat andere stijlgenoten, tracht deze actie- en misdaadfilm tevergeefs van de grond te komen. Hetgeen nooit echt lukt, ondanks het leentjebuur, de goede intenties en aardige cast. De actiescènes zijn verschrikkelijk, de humor is om te janken en deze geforceerde cartooneske stijl werkt slecht. Bovendien duurt deze krampachtige poging tot vermaak veel te lang.

Matig.

Rare film.

Toch een hele tijd zitten twijfelen of ik 'm wel uit zou kijken. Uiteindelijk wel gedaan, en dat was wel de goede beslissing. Want aan het einde zitten er toch wel weer wat mooie scenes, die als het begin je niet meteen al heel erg tegenstaat toch wel wat toevoegen aan het geheel.

Wat moet ik er verder dan van vinden, hmm. Ik kan er eigenlijk alle kanten mee uit. Is dit een film die alleen maar probeert om van de mix van Kill Bill en Sin City en misschien Dogville iets nieuws te maken? Zo ja, dan is dat echt grandioos mislukt. Maar toch heeft de opklapstripwereld ook wel weer iets - en het is zeer zeker origineel. Op zijn minst is dat al een heel eigen stijl van beelden, en het vertellen van een verhaal - dwars door de talen heen. En dat de beelden echt op een heel hoog niveau staan zal denk ik toch niemand kunnen ontkennen.

Mooi plaatjeskijken is het beslist wel. En de acteurs zijn ook goed bezig - niet precies dat ze zichtbaar lol in hun werk hebben, maar het lijkt er welzeker op dat ze echt hun best aan het doen zijn. Of dit nu wel of niet een volgende Kill Bill zou worden, de acteurs doen er in ieder geval voluit hun best voor. Zeker de bekende namen doen het echt heel goed. Zoals Demi Moore, die hier denk ik toch wel het beste acteerwerk van haar carriere laat zien - en dat zegt wel wat, want ze heeft echt al eerder wat laten zien. Josh Hartnett is ook echt goed bezig - en dat is hij in de films waarin ik hem tot dusver gezien heb altijd wel, hij heeft wel een wat aparte lijst van films op z'n naam staan - dat helpt misschien wel. Woody Harrelson dan, die zaag ik nogal eens bij zijn enkels af, maar hier ontstijgt weer eens zijn gewone platte rol. De man kan echt wel heel goed spelen. Jammer dat we dat maar zo weinig zien. En dan Gackt nog. Wat we daar dan van maken moeten? Maar goed spelen doet hij zeker.

Des te meer jammer dat het verhaal zo lang duurt en zo weinig aanspreekt, en een zo ontoegankelijke mix van sprookje, opklapverhaal en bullshit vertelt. En de stijl van de gevechten is ook een die je echt aanspreken moet - maar dat lukt bij mij toch niet echt. Tot het laatste dan - dat heeft het weer wel.

Voor de liefhebber wel de moeite waard, maar zeker geen film voor het grote publiek. En in de optelling twijfel ik toch ook wat over de score, alles tussen de 0.5 en 5.0 kan ik wel begrijpen. Laat ik maar precies in het midden gaan zitten.

Miskleun!

Op basis van de trailer kon het eigenlijk al niet meer fout gaat, dat deed het toch. Aan de artstyle heeft het niet gelegen, de opzet van deze film is geweldig. Ook de decors en een aantal grafische effecten zijn meer dan geweldig.

Waar de film compleet de mist in gaat is de regie zelf. Het camerawerk is bedroevend, de editing zo mogelijk nog slechter. Moshe lijkt wel een vergane vijftiger die compleet geen voeling heeft met wat op het scherm getoverd moet worden. Je ziet dat alles aanwezig was om één van de meest visueel unieke films van 2011 te maken, maar door slechte regie oogt het nu vaak kaal en goedkoop.

De soundtrack werkt ook écht niet. Deed me wat denken aan Red Spectacles, maar dan zonder het gewenste effect. Ook de voice over was niet om aan te horen, acteerwerk (van mensen die ik anders toch aardig kan appreciëren, zoals een Harrelson) is ook absoluut niet om over naar huis te schrijven.

Rest de slechte mix van Amerikaanse en Japanse invloeden die nooit echt goed lijkt te werken (iemand anders die ook aan Afro Samurai moest denken?), en wat er overblijft is een bom aan potentieel, maar een uiterst povere uitwerking ervan. Daarmee duren die 120 minuten uiteindelijk ook te lang.

Graag weer dezelfde mensen die het idee achter deze film hebben opgezet, maar dan wel met een bekwame regisseur. Spijtig om zoiets unieks verkwanseld te zien.

2.5*

Eerlijk gezegd is het geen film die onopvallend voorbij gaat. Door de cartooneske decors kwam het in ieder geval op visueel vlak uniek over, maar het is een verhaal dat me weinig kon boeien omdat het ganse good vs evil verhaal met helden met wraakmotieven plot té gekend. Ook de acteurs zijn middelmatig en spelen een beetje muf en duf. Het begin was wennen aan de vertelstijl, aan de decors, aan de stripfiguren. Eens het op gang komt, valt het best mee en sleept de actie je mee, maar fascineren, imponeren, boeien en raken doet het nergens. Demi Moore speelt een ondankbare rol. Die heeft ook haar beste tijd achter de rug. Kleine 3*

Overduidelijk een film die het nooit bij een groot publiek had kunnen halen, maar ik heb er toch bijzonder van genoten. De bordkartonnen achtergronden en foute bigband/swing muziek zijn fantastisch, terwijl enkele personages (en dan bedoel ik vooral de fantastische Kevin McKidd) ook zeer aangenaam zijn. De film lijdt echter gewoon gigantisch aan het flauwe en warrige verhaal en het feit dat het geheel te lang duurt.

Visueel valt er echter weinig op aan te merken en ik ben kennelijk ook de enige die zich wel vermaakt heeft met de vele actiescenes. Natuurlijk is het lang niet zo goed als het gros van vergelijkbare scenes uit de Aziatische cinema, maar ik zie tegelijkertijd niet in hoe deze film door bijna iedereen de grond in wordt geboord als zijnde warrig geschoten: ik vond het persoonlijk zeer duidelijk.

Gackt (geen idee wie het verder is, maar hij zag er uit als een stereotype bishonen man) komt goed weg met de aikido/kendo/karate geinspireerde martial arts scenes, maar zoals wel vaker bij dit soort films blijkt nog al snel dat Aziatische acteurs als ze krampachtig Engels spreken rampzalig klinken. Harrelson viel wat tegen en eveneens vroeg ik me af wat Moore hier deed, maar Pearlman en Hartnett waren erg geslaagd. De voiceovers van Mike Patton waren daarnaast bij vlagen hilarisch.

Bunraku is een film die je moet liggen, mij lag hij in ieder geval wel. Het had echter nog een behoorlijk stuk beter kunnen zijn.

Een matige actie/drama/thriller film...
Geen spannend verhaal...
Matig acteerwerk...
Bekende acteurs Josh Hartnett, Woody Harrelson en
Ron Perlman ...
Perfect achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...
Wel mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Geen moeite waard...

In het begin wist ik niet wat ik er van moest verwachten en dat kwam voor al door het aparte decor. Je wordt bijna meteen vanaf het begin in de film gezogen en ik vond het een super film. Goede vechtscenes en het is leuk dat er opvallende en aparte rollen in worden gespeeld. Mijn advies: begin gewoon aan de film en je zit er zo in.

Ik geloof dat ik ook ooit door de trailer getriggerd ben. Erg veel krijg je van het verhaal dan niet mee, maar wel dat deze film er visueel heel sterk uit ziet. En dat is het uiteindelijk ook. Er is veel aandacht gestoken in de decors. Ergens meende ik ook dat de kostuums een dergelijke opsmuk gekregen hadden, maar dat bleek toch niet zo te zijn.

Het zijn de decors die me erbij gehouden hebben, want het verhaal is op z'n zachtst gezegd wat zwak. Bunraku is in dat opzicht een erg simpele misdaadflick. Er is flink afgekeken bij Aziatische (historische) actiefilms, en dan moet ik zeggen dat ik toch liever voor de laatste ga. Josh Hartnett laat ook hier zien dat hij nooit mijn favoriete acteur wordt. Kevin McKidd scoort als enige een voldoende en dat valt me vooral van Woody Harrelson aardig tegen. De actie scoort een krappe voldoende. Ook dit is niet al te best afgekeken en dan zit je ook nog met de speelduur die eigenlijk vooral 30 minuten te lang is. Behalve de mooie visuals is er vooral veel degelijkheid te bespeuren in Bunraku, maar met zoveel films op de markt geslingerd, is dat simpelweg niet goed genoeg meer.

Matige film over twee vreemdelingen die naar een stadje komen waar een machtig man geregeerd. Visueel gezien is de film zeker stijlvol en ook origineel te noemen en bevat een paar aardige actie-scenes. Echter weten het verhaal en de personages niet bepaald te boeien. De filosofische voice-over doet meer kwaad dan goed. Ook gaat het allemaal te lang door.