Lord of Illusions (1995)

Na bijna twintig jaar een nieuwe/tweede kijkpoging ondernomen. Toen ik nog in de waan was dat schrijver, kunstschilder en filmregisseur Barker de koning Midas zou zijn bij wie alles in 22 karaat goud veranderde wat hij maar aanraakte, ben ik al niet veel verder gekomen dan het zwaarden-segment. Ook deze keer snap ik weer waarom ik hier toen weinig tot niets van moest hebben.

Clive probeert het oninteressante verhaal onnodig uit te diepen, verder uit te bouwen en het resultaat is een karige (vijf)tien minuten die spannend en vermakelijk zijn om te kijken die helemaal aan het eind zitten als de film al bijna is afgelopen.

Er waren daarnaast ook betere grote horror-producties in die periode zoals Demon Knight en Event Horizon, waarbij met laatstgenoemde het frappante is dat het wat weg had van een Hellraiserfilm, niet te verwarren met Hellraiser in space: Bloodlines.

Nu wil ik niet zeggen dat Lord of Illusions zwak is, but it just didn't hit the right notes. Als je kijkt naar het grote Hellraiser waar het grootste deel werd gefilmd met een kleine selectie acteurs, bijna alles zich afspeelde in hetzelfde huis, de cenobites maar +/- vijf minuten in de film te zien waren -dat allemaal terwijl je al wist hoe pinhead (of priest zoals hij toen heette) eruit zou gaan zien omdat de geweldige eighties-filmposter dit al weggaf. Die film had weinig nodig om het geweldig te maken, alles wees zich zichzelf zonder dat het voorspelbaar werd en belangrijker zelfs nog: angstaanjagend eng!! Bij Lord of Illusions is het eerder andersom. Ik vermoed dat er met zijn derde film een deuk was geslagen in de onaantastbare reputatie van dhr. Barker die zeer mogelijk aanvoelde dat hij het beter bij drie films kon laten..

Oud filmpje, ik had 'm nog nooit gezien, en ik vind het geen beste film eigenlijk. Het verhaal kan er nog mee door maar er wordt maar matig gespeeld. Ook de special fx zien er goedkoop uit, zelfs voor 21 jaar geleden. Geen voldoende!

Ik kwam deze film ook tegen en kon me er niets meer van herinneren.

Niet verwonderlijk eigenlijk, het ziet er nog best aardig uit voor die tijd, maar van begin af aan kon het me al moeilijk boeien en vanaf ongeveer zo halverwege raakt het verhaal helemaal ontspoort. Het gaat het werkelijk helemaal nergens meer over.

Dat horror schrijvers geen filmregisseurs zijn weten we al sinds Stephen King’s rampzalige poging genaamd ‘Maximum overdrive’ (1986). Ik vraag mij af waarom Clive Barker dit dan nog eens zo nodig moest bevestigen. Het in principe simpele verhaaltje wordt door Barker vermalen tot een chaotische rommelige waanzin, waarin het de regisseur alleen maar te doen is om zoveel mogelijke bloederige special effects te tonen, waarvan er een aantal niets met het verhaal te maken heeft. Barker doet er beter aan achter zijn tekstverwerker te blijven zitten en het maken van films aan echte regisseurs over te laten.

Film vol met clichés. Vergelijk het met een Hallmark film. Erg braaf en in mijn ogen op een foute manier gefilmd. Hier en daar komt er wat bloed voor maar geen van de kills is ook maar een fractie interessant te noemen. Deze film wil ik dan ook niemand aanraden om te kijken!

Deze film is voor mij altijd een guilty pleasure geweest, vond 'm altijd erg spannend en smerig. Ikben volgens mij één van de weinigen die 'm nog wel kan waarderen. De films van Clive Barker spreken mij trouwens bijna altijd wel aan.

Matig.

Teleurstellende film van een regisseur die zeker niet onbekend is. Na Hellraiser had ik volledig vertrouwen in Barker, ondanks dat ik al wist dat deze film niet echt leek op Hellraiser. Niettemin hoopte ik dat Barker zijn sterke elementen weer kon herhalen, maar dat wist deze film niet te doen.

Toch waren de eerste 10 minuten best leuk te noemen. De opening knalt lekker door en de gekte sluipt meteen de film in. Lekker veel gedoe met een lekkere flow. Ik kon het best behappen, maar de film slaat daarna een rustiger pad in. Ik keek de director's cut, en de 110 minuten die na de opening volgen zijn toch beduidend minder interessant.

Het acteerwerk is om te beginnen matig en zowel de good guys als de bad guys weten geen moment interessant of intrigerend te zijn. Qua sfeer mag Lord of Illusions niet eens in de schijn staan van een Hellraiser. Ondanks dat er aardige beelden inzitten die de sfeer wel versterken, lijkt deze film zich toch iets meer op de cheese te mikken en dat werkt nadelig.

Het verhaaltje zelf is aardig, maar ik zal toegeven dat ik geen fan ben van horror die rondom detectivewerk draait en ook hier wordt het niet bepaald bijzonder uitgewerkt. Een beetje onderzoek doen en wat hintjes volgen die steeds naar een weinig verheffende scene leiden gaat uiteindelijk vervelen. Pas richting de finale begint de film weer los te komen.

Vooral omdat het weer aardig het pad van de gekte begint te bewandelen, iets dat de film als geheel naar boven trekt, en ontbrak tijdens een groot deel van de film. Tijdens het gedeelte waar de gekte echt ontbreekt weten de sfeer en het verhaal het als geheel te weinig te compenseren, dus de finale was best een verademing te noemen. Niettemin duurt het met 2 uur erg lang en wacht je als kijker op leuke scenes die nooit echt komen. Enkele grappige effecten tussendoor ten spijt. Geweldige opening, bevredigende slotfase, en daar eindigt het weer voor mij.