Nowhere to Run (1993)

De ingrediënten van deze film zijn nogal doorsnee, maar regisseur Robert Harmon weet er toch het beste uit te halen. Ik kende hem voordien enkel van de film Highwaymen, waarin hij zijn kunnen zeker bewezen heeft. JCVD is niet de echte vechtersbaas zoals we dat van hem gewoon zijn, maar zorgt toch nog voor voldoende actie om het boeiend te houden. Het is nergens echt speciaal, maar zeker niet slecht. En dat jongetje kwam me vrij bekend voor. Als ik het opzocht, blijkt dat één van de broertjes Culkin te zijn. Hun stijl haal je er toch zo uit moet ik zeggen. Nowhere to run is een aangename actiefilm geworden, maar te onopvallend om echt goed te zijn.

Een productie die relatief arm aan actie is en meer gericht is op (liefdes)drama. Het verhaal is al tig keer verteld, maar Jean Claude Van Damme deed voor de afwisseling aan karakterontwikkeling en dat ging hem niet eens zo slecht af (ook al zijn de interacties met zijn medespelers voorspelbaar). En voor de liefhebbers toonde hij zijn mooie gespierde lijf.

mag best een plek hebben tussen de oude generatie action movies

Leuke actiefilm met Jean claude! Al mis ik wel wat meer actie in deze film, maar het verhaal en de actie die erin zit is dan wel weer goed.

Ook een beetje een drama verhaal, maar heb me er wel mee vermaakt.

Een van de betere films van JCVD. De film kijkt goed weg en is zelfs zo nu en dan spannend. Er is weliswaar niet veel actie, maar de actie die er is, is goed uitgevoerd. Aan het acteerwerk van de spelers is niks op aan te merken en is gewoon goed.

Het is niet een film die ik vaak zal opzetten doordat Nowhere to Run het toch wel van de spanning moet hebben...

Best een aardige film, deed me wel denken aan Shane uit 1953, het leek wel een remake, alleen dan niet zo goed als de originele. Had alleen wel wat meer geknokt mogen worden, want daar kijk je dit soort films toch wel voor.

Dit is allang niet meer de eerste actiefilm waarin onschuldige burgers te maken krijgen met grote, boze ondernemingen, maar het blijft een leuk thema. Zo ook Nowhere To Run. Toffe film weer met Jean-Claude van Damme. Er wordt vrij weinig in geknokt en zo te zien is de hoofdrolspeler ditmaal niet de onoverwinnelijke held, zodat het allemaal bijna weg heeft van een familiefilm. Er zit vanalles in, zoals zakelijk gekonkel, ongemakkelijke situaties (he's got a big penis), romances, ruzies en dergelijke. Diep gaat het niet. Iedere simpele ziel kan het volgen en het is ook prima om gewoon eens lekker achterover te leunen en te kijken wat er op je beeldbuis afspeelt. Geen nood als je iets mist. Nowhere To Run is een sympathieke film en ook niet veel meer dan dat. Je mist er niet veel aan, maar slecht is het zeker niet. Jammer dat sommige mensen het laten lijken alsof dit complete brol is. Dat is simpelweg onterecht.

He's got an average penis

Jean-Claude Van Damme films, het blijft toch een guilty pleasure. De man is verantwoordelijk voor één van mijn favoriete jeugdherinneringen (ik kan me al niet meer voor de geest halen hoe vaak ik Street Fighter ben gaan huren en het heeft mijn voorliefde voor het gelijknamige spel aangewakkerd) en hij blijft iets erg amusant uitstralen. Het zijn niet altijd de beste films waar hij in meespeelt, maar ze behouden wel over de gehele lijn hun vermakelijksheidsfactor. Iets wat van andere soortgenoten in het genre niet altijd gezegd kan worden.

Nowhere to Run is echter geen grootschalige actiefilm, althans toch niet in de mate dat je zou verwachten wanneer de naam van de Muscles from Brussels er aan verbonden is. Er zijn wel een aantal knokpartijen, maar qua geweld blijft het allemaal wel wat binnen te perken. Dat neemt echter niet weg dat dit wel een erg vermakelijk filmpje is geworden waarbij Van Damme de romantische toer opgaat en ondertussen een stok in de wielen steekt van de plannen van een stel corrupte zakenmannen. Nergens vernieuwend, over de gehele lijn voorspelbaar en toch.. Perfect vermaak voor een dik anderhalf uurtje. Halverwege zit er nog een verplichte en compleet uit de toon vallende naaktscène (waar vooral Rosanna Arquette het nodige bloot laat zien, Van Damme houdt bijna alle kleren nog aan) en is de climax net niet te mierzoet. Ik ben in ieder geval allang blij dat ze niet laten zien dat Sam vervroegd uit de gevangenis mag komen en dat Clydie en koters op hem staan te wachten.

Een Van Damme film dus. Geen spreidstand, wel nog altijd een dik accent. Deze keer laten ze hem zowaar voor een Canadees doorgaan, dat oogt toch net iets beter dan die talloze keren dat hij de Russische nationaliteit kreeg aangeboden, maar het blijft toch een acteur die zich ook in de niet-actie scènes nog wel staande weet te houden. Een groot deel van zijn scènes deelt hij met Rosanna Arquette, de oudste van de Arquette clan, en dat blijkt een goede zet te zijn. Het is nu niet dat de chemie van het scherm spat, maar er zit een goede wisselwerking achter. Wat op zich vreemd is, want Arquette zou later zeggen dat ze absoluut niet graag samenwerkte met Van Damme. Verder nog een klein bijrolletje voor Kieran Culkin, broertje van Macaulay Culkin, en zoals het een Culkin beaamt maakt hij het naar het einde toe een aantal inbrekers nog wat lastig.

Tof, zoveel is duidelijk. Altijd fijn om zo eens af en toe een vreemde film in het oeuvre van Van Damme te ontdekken (Inferno is op dat gebied ook echt een aanrader) en Nowhere to Run is één van zijn leukere jaren '90 werk. Eind jaren '80 tot eind jaren '90 is toch echt wel zijn decennium geweest, met het latere werk kan ik wat minder.

3.5*

Dit was vroeger 1 van mijn favorieten van Van Damme, maar nu pak en beet 10 jaar later is daar helaas toch wel veel verandering in gekomen.

Deze film focust zich meer op de drama elementen en wat minder op de actiescènes, begrijp me niet verkeerd er zitten gelukkig wel wat goede actiescènes in maar deze zijn in vergelijking met een gemiddelde actiefilm dun gezaaid.

Het is op zich niet erg om je meer op de drama elementen te concentreren, maar het voelt allemaal helaas ontzettend geforceerd aan, dit ook omdat Van Damme eigenlijk niet echt een goede drama acteur is maar het in het bijzonder van zijn vechttechnieken moet hebben.

Positief punt is wel dat de badguys op zich wel goed zijn gelukt en dat de kinderen niet al te irritant waren, de slotscène is namelijk voor de actieliefhebbers wel smullen!

Het is gelukkig geen hele slechte film geworden omdat de tegenspelers van Van Damme best op een aardig niveau konden acteren, maar het is ook niet een film waar je veel aan mist.

een magere 2,5*

Een blijver en waard te herbekijken . Wat je van veel films niet kunt zeggen .Eigenlijk één van de beste Van Damme films.

Oké ja 1 van de beste JCVD dit sowieso, maar om 5* te geven ? ? is nu toch ook geen wereldfilm ? ?

Niet echt een actie film, maar van Damme zit hier goed in z'n rol .Mooi om te zien dat ook meer kan dan alleen vechten. Buitenbeentje uit het oeuvre van , van Damme.

Redelijke film waarin een ontsnapte gevangene zijn toevlucht zoekt bij een gezin in de problemen. Een weinig origineel en simpel verhaal waarbij de personages niet overal even geloofwaardig zijn uitgewerkt. Een aantal aardige actie-scenes (zoals de motor-achtervolging die een paar mooie beelden oplevert), en zelfs een paar grappige momenten (voornamelijk met de kinderen).

Kennelijk wilde van Damme eens wat anders, wellicht in een poging om te kunnen laten zien dat hij

best kan acteren. Valt hier beslist door de mand, al vind ik hem in (veel) latere films terdege beter

geworden, in JCVD (2008) bijv., waarin hij, niet zonder ironie, zichzelf speelt. Vind deze misschien wel de

minste in zijn oeuvre. Houterige, clichematige romantiek, en opvallend weinig actie. Gelukkig heeft

hij daarna de draad weer opgepakt...

Nowhere to Run weer eens herzien, en zoals bij elke van Damme film uit de jaren 90', heb ik mij prima vermaakt!

Het verhaal is mede afgestemd op van Damme's zijn (vecht) skills. Van Damme speelt een ontsnapte crimineel Sam Gillen, die in de bres springt voor weduwe Clydie (Arquette) die weigert haar land af te staan aan een stel projectontwikkelaars die andere plannen hebben met het stuk land van Clydie en haar kinderen.

Het schijnt dat van Damme met deze film wou laten zien dat hij niet alleen muilperen kan uitdelen, maar ook acteren kan. Zo nu en dan was het prima acteerwerk, maar bij sommige scenes weer ondermaats. Het experiment is naar mijn mening niet helemaal gelukt. Maar vandaar dat de film ook niet bijster veel knokpartijen kent. Maar zo nu en dan komt Jean-Claude in actie. In de laatste 20 minuten gaat het wel degelijk los, beginnend bij de scène waarbij Sam op de vlucht slaat voor de politie. Van Damme is echt een macho man in dit laatste gedeelte van de film. Leren jacket aan, zonnebrilletje op en scheuren maar op de 'motorcycle'. De beste vechtscène blijft toch wel die met Mr Dunston (Jame 'Buffalo Bill' Gumb) en Sam. Niet spectaculair, maar wel vermakelijk. Heerlijk als die gast door het voorruit van een auto vliegt en de kaarten uit zijn zak vliegen. Boontje komt om zijn loontje zou ik zeggen. Daarna volgt nog; 'do you know who I am? I know what you are!' Mooi hoor

De opbouwende romantiek was prima tussen Sam en Clydie. De aantrekkingskracht was wel voelbaar, dus het 'romance' gedeelte vond ik prima. Geen topper in het genre en ook niet van Damme zijn beste, maar de film mag er best zijn.

Nowhere To Run is één van Van Damme's pogingen om wat serieuzere films te maken. Hij speelt Sam Gillen, een veroordeeld bankovervaller die tijdens het transport bevrijdt wordt door zijn maatje Billy (Anthony Starke). Dat maatje overleeft het niet en Sam duikt onder in een bos vlakbij de boerderij van weduwe en moeder van twee kinderen Clydie (Rosanna Arquette). Clydie wordt geterroriseerd door een projectontwikkelaar Hale (Joss Ackland) die aast op haar grond. Sam raakt hier onbedoeld in betrokken terwijl het vooral zijn bedoeling was om low profile te blijven.

Van Damme's poging om serieuzer werk te spelen faalt opzichtig. De man heeft helaas een te beperkt acteertalent om potten te breken buiten de vechtscenes. Gelukkig weten andere castleden als Arquette, Ackland en Ted Levine de film wel meer te dragen. Ook de kinderen spelen prima. Vooral omdat ze gewoon kind zijn en niet van die vervelende wijsneuzen zoals je vaak in Amerikaanse films ziet. Hierdoor stijgt het niveau van de film aanzienlijk maar het probleem is dat hij op twee gedachten hinkt. Hij wil zowel een drama- als een actiefilm zijn. Maar voor een dramafilm niet sterk genoeg is en voor een actiefilm komt hij te kort. Hij is als een malse, sappige, medium rare gebakken steak die een beetje zout en peper nodig heeft om op smaak te komen.

Nowhere To Run is niet van Damme's beste film maar ook zeker niet zijn slechtste film. De film kijkt prima weg en je verveelt je ook zeker niet maar hij is nu vooral onevenwichtig, helaas.

Redelijk.

Niet echt een typische JCVD-film. Daarvoor is het eerste uur veel te veel een soort familiedrama. Het is pas het laatste half uur dat het echt een actiefilm wordt, maar zelfs dan is het eerder rudimentair wat knokken en sleuren dan dat onze Belgische superheld in slow motion en op de melodie van een langgerekte oerkreet door de lucht vliegt voor een welgemikte karatetrap.

Niettemin is het een product van z'n tijd dus vooral ook niet te serieus. De kleffe romantische dingetjes zijn al snel fout door het houterig charisma van Van Damme en het kinderlijke niveau van de dialogen. Niet dat dit soort films veel meer pretendeert te zijn en net daarom is ook Nowhere to Run een vermakelijk tussendoortje.

3

In een ver verleden zeker een aantal keer gezien. Stond toch ook bij mij te boek als één van de beste/betere JCVD's. Niet dat het allemaal zo fantastisch is of een geweldig plot kent, maar er zit toch meer balans in tussen de actie en het dramagedeelte.

Het plot is zoals een ouderwetse Steven Seagal waarbij men het opneemt tegen een malafide en megalomane ondernemer. Technisch best een OK film ware het niet dat je er die typische nineties slomo's erbij moet nemen. Ik was dan meer onder de indruk van die achtervolging.

Naar het einde toe wat meer actie en de clichés dwalen verder in het rond, maar al bij al best behapbaar. Fijn om nog eens terug gezien te hebben, maar de appreciatie is door de jaren heen toch wat gedaald.

Dit stukje sentiment staat sinds 1 december op Netflix en uiteraard kon ik dit niet laten schieten om het even te herzien. Ik ben met de films van JCVD opgegroeid en vroeger heb ik deze film grijs gedraaid in de videorecorder. Nu, met een volwassen blik blijft er van de film an sich niet heel veel over. Het is iets minder spectaculair qua vechten dan je normaal gewend bent bij JCVD en het lijkt een serieuzer verhaal te willen vertellen.

Het plot is alleen flinterdun en van de cast kan je ook weinig zinnigs of goeds zeggen. Wat de film overeind houdt is de fijne, zonnige en dromerige setting op de ranch ergens in Hilbillietown, Texas. Ook de veel te scherpe en geile dialogen over piemels en tieten zijn behoorlijk lomp, maar het tekent toch ergens de vermakelijkheid van deze pulp. En dat rijmt soms niet.

Als serieuze poging van JCVD enorm gefaald. Verwacht je verder niet al te veel van deze film en houd je wel van een nineties actieheld, dan ben je met Nowhere to Run nog net goed uit.

2,5*

Ondanks dat ik ergens wel sympathie heb voor deze film, kom ik niet tot een voldoende. Vergelijkbaar met the a team met wat dukes of hazard plus home alone. Over een boerin waar je u tegen zegt die per ongeluk een kung fu expert op haar land aantreft die op zijn beurt haar dan maar gaat helpen tegen een foute grootgrondeigenaar die de vrouw uit haar boerderij wil jagen etc etc.
Dit is dus echt niet meer van deze tijd (ik zeg het niet graag), bv. 2 kleerkasten die knokken in de schuur, in de buurt van een wastafel waar eentje doorheen vliegt met als gevolg een enorm fontein. Om nog maar te zwijgen van motorcops die tegen laaghangende takken rijden, en zo. Qua looks wel weer beter dan the a team, die nogal flets waren door dat Arizona-middaglicht. Hier enkele sfeervolle, dromerige J90 avondshots (die dan weer ruw verstoord worden door knallende agenten en boeven).

“Au revoir, fucker!”

Mensen die mij een beetje volgen op deze website of ook vaak naar dit soort films kijken en soms mijn meningen lezen weten dat ik fan ben van dit soort eighties/nineties actie films met de gebruikelijke actieheld in de hoofdrol, die we allemaal wel kennen en ik ook niet één voor één ga opnoemen. ‘Van Damme’ hoort daar ook bij, en meestal kan ik echt genieten van zijn films. Helaas dit keer niet, en dat komt omdat de film totaal anders is dan ik had verwacht want, als je op een film vol actie zit te wachten ben je hier wel aan het verkeerde adres. Tegen over kiest de film voornamelijk drama als hoofdgenre en volgt een erg slap, saai en cliché volle liefdesverhaal die eigenlijk nergens echt gebonden is.

Daarnaast kiest de film ervoor om een beetje piemel grappen te maken, kinderen en te veel onnodig geschreeuw van ‘Clydie’ wat eigenlijk ook niet altijd had gehoeven. En dat allemaal terwijl de film eigenlijk vrij leuk begon, met de ontsnapping uit het gevangenenvervoer met aardig wat mooie actie zet de film op zich een beste stempel voor zichzelf neer. Helaas kakte de film daarna volledig in, met veelal nietszeggende scenes die zeker vlak na de ontsnappingsscene eigenlijk echt héél saai waren. De film kent tussendoor af en toe wat actiescènes maar dat mag eigenlijk geen naam hebben, en daarna gaan we de laatste twintig minuten nog wat beleven maar dat mocht niet meer baten want de film is eigenlijk al afgeschreven.

Het verhaal viel dus wel mee, een gevangene (van Damme) ontsnapt tijdens een ritje naar de gevangenis en strand bij een vijver waar tevens ook een huis staat met daarin een alleenstaande moeder en twee kids. Hij besluit zijn tent op te zetten bij het water en ’s nachts in het huis rond te kijken. Wanneer ze er achter zijn gekomen dat hij er rond hangt wordt hem onderdak geboden die hij aanneemt maar het blijkt allemaal niet van harte. Een rijke landbaas wil graag het huis overkopen en ‘Clydie’ dus uitkopen om er iets te bouwen (ik meende een golfbaan). Wanneer ze dit weigert komt hij telkens met extra geschut en dit wordt dus uiteindelijk knokken met ‘Van Damme’ als ze vervolgens beiden in de bak belanden.

Het verhaal was me soms echt niet logisch, zeker als het gaat om het feit dat ik gewoon even niet meer wist of de twee elkaar al wel en niet kenden, aangezien ze op het eerste gezicht overkwamen als totale onbekenden. De cast was ook niet heel boeiend verder, ja ‘Van Damme’ doet het wel leuk verder maar, erg cliché volle rol van hem met een paar slappe one-liners en daar moeten we het mee doen. Zeker geen sterke noch de beste rol die ‘Van Damme’ eruit heeft weten te persen.

Dus nee, ik kon hier niet zo heel veel mee en vond het zeker geen boeiende film verder. Was veel leuker op papier maar, wat hier werd gepresteerd was echt benedenmaats.