Sunday Bloody Sunday (1971)

Vannacht gepoogd om deze te volgen. Helaas, geen Duitse ondertiteling, dus dat was inspannen. Voor die tijd wel een vernieuwend verhaal (denk ik). 3*

Narf, gaat deze ook nog voor een deel over Bloody Sunday? Ik kan daar weinig over weer vinden.

Of mijn Duits moet zo slecht zijn, maar vooralsnog zeg ik: absoluut niet!

Het gegeven van deze film werd in 1971 zo schokkend gevonden,dat verschillende acteurs afhaakten,omdat ze bang waren dat een rol spelen in deze film, hun carriere zou schaden.

Nu-40 jaar later-komt de film gedateerd over.

Dat de wereld enorm veranderd is sinds 1971,maakt deze film erg duidelijk.

Glenda Jackson is erg goed,maar Peter Finch steelt de show.

Murray Head,die de minnaar van beide acteurs speelt,werd jaren later wereldberoemd door zijn hit"One night in Bangkok".

Howel deze film nu soms martelend saai en traag lijkt, moet je 'm in het licht zien van 1971. Zeker voor die tijd is dit realistische en interessante Britse relatiedrama, vrij van kitsch en sentiment, over de consequenties van de vrije liefde, seksuele onderdrukking en openhartigheid over homoseksualiteit, een revolutionaire film: een verhaal over een homoseksuele, gerespecteerde arts, die in de closet zit, en een gescheiden vrouw van middelbare leeftijd, de de liefde delen met dezelfde jonge biseksuele kunstenaar. Vooral de cast speelt sterk: Peter Finch toont bijna op hartverscheurende wijze zijn afhankelijkheid van Murray Head en Glenda Jackson, uiterlijk zo zorgeloos als een bohemiène, hunkert naar liefde, geborgenheid en verbintenis.

Na de film maakte John Schlesinger, vooral bekend van 'Midnight Cowboy' bekend homoseksueel te zijn: deze bekentenis heeft hem een aantal jaren werk gekost.

Ondanks de seksuele revolutie die zich vanaf eind zestiger jaren in de filmwereld doortrok, werd deze film destijds als "schokkend" onthaald. Twee mannen die elkaar openlijk kusten was zelfs in 1971 zijn tijd vooraf.

"Sunday, bloody Sunday", is een al bij al gevoelige film, keurig en intelligent opgebouwd, plaats biedend aan emoties die zich niet alleen ivm het concrete verhaal uiten, maar ook nostalgisch en, die ondanks de vaak bittere ondertoon, toch voldoende interessant en levendig is om te waarderen.

Peter Finch en Glenda Jackson schitteren in een film die, naar mijn gevoelen, uiteindelijk vandaag toegankelijker is dan 40 jaar terug.

Zag deze film voor het eerst ergens in de jaren zeventig, niet zo lang nadat hij was uitgekomen, en ik was diep onder de indruk. Niet eens zozeer door het onderwerp, man en en vrouw delen dezelfde minnaar, maar vooral door de sfeer van de film en het schitterende spel van Glenda Jackson en Peter Finch. Beiden werden toen zo ongeveer verafgood als acteurs, en terecht.

Het was vooral die sfeer van hopeloosheid in dat regenachtige Londen. Afhankelijk te zijn van de liefde van een ander, in een relatie waarvan je weet dat die geen toekomst heeft. Maar dat schrijnt op de achtergrond. Op de voorgrond het dagelijks leven met al z'n gedoe. Van maandag tot en met zondag. De zondagen waren het ergst. Morgen is het gelukkig weer maandag, dacht je vaak. Sedertdien waren de zondagen voor mij vaak 'sunday, bloody sunday'.

Heb de film nu na veertig jaar weer gezien. Natuurlijk ben je zelf veranderd. De film is dezelfde gebleven. Vond hem nu minder schrijnend dan toen. Maar nog steeds prachtig. Oei, wat was die Peter Finch goed. Helaas veel te vroeg gestorven. Oei, wat was die Glenda Jackson goed. En mooi. En helaas veel te vroeg gestopt met acteren.

De film is natuurlijk heel erg jaren zeventig. Maar niet op een vervelende, achterhaalde manier. Dat gedoe in dat drukke gezin, met die ADHD-kinderen, vrije opvoeding, weetjewel. Brrr. Maar het had ook wel iets vrolijks. Onze tijd lijkt serieuzer en somberder. Er was een economische crisis met werkloosheid toen. Maar niemand scheen er onder gebukt te gaan. Men leek minder somber over de toekomst dan tegenwoordig.

Dat de film destijds zo schokkend werd ervaren, betwijfel ik. Twee elkaar zoenende mannen. Oké, dat zag je nog niet vaak. Maar men was niet zo puriteins als nu. Dat de film iets te maken had met het zogenaamde principe van de vrije liefde, bestrijd ik. Dat bestond helemaal niet. Mensen waren toen niet wezenlijk anders dan nu. Ook nu wordt er met relaties geëxperimenteerd. Ook nu laten stellen elkaar zogenaamd vrij om andere partners te zien. Ook nu komen niet alle oudere homo's uit de kast. We hebben snel de neiging om onze 'vooruitgang' te overschatten. In veel opzichten waren die jaren zeventig toleranter dan tegenwoordig.

Prachtige film, die je aan het denken zet. Toen en nu.

Heb me helaas laten misleiden door de titel, dacht dat deze film over de Ierse 'Bloody Sunday' ging.

Niet dus....

Oersaaie film is dit, die me totaal niet kon boeien, flauwekul !!

Zeer gedateerd drama. Destijds misschien gedurft, maar nu totaal niet meer.

Zit er ook allemaal heel stoffig uit...

Prachtige film met schitterende rollen van Finch en Jackson. Jackson zie ik zelfs voor het eerst acteren. Eigenlijk beter dan Schlesingers bekendere voorganger Midnight Cowboy, want genuanceerder, gelaagder en intelligenter,

Goeie film over een dokter die een relatie met een man heeft die op zijn beurt weer een relatie met een vrouw heeft. Een mooi relatiedrama over een driehoeksverhouding dat soms wat inzakt. Ongetwijfeld een stuk minder controversieel als destijds, maar nog zeker boeiend als tijdsdocument. De personages komen goed uit de verf, mede door het uistekende acteerwerk. Met gemak 3.5 sterren.