Bandidos (1967)

Niet opzienbarende spaghettiwestern en ook hier gaat deze Italiaanse productie vergezeld van een Ennio Morricone trompetje.

Een stuk beter dan het gros van de spaghetti westerns.

Veel beter dan (om er maar een te noemen) A Fistful of Dollars.

(Bij die film en bij For A Few Dollars More was regisseur Massimo Dallamano trouwens als Director of photography betrokken)

Het verhaal is goed, met wat aardige vondsten, en de hoofdacteurs zijn degelijk.

Helaas ook wat spaghetti-eigen minpuntjes, maar die zijn wel te verwerken.

De body-count is extreem hoog.

Goed camerawerk en redelijke muziek.

Deze zou meer bekendheid verdienen.

N.B.

De in Duitsland uitgebrachte DVD van White Pearl Classics is van goede kwaliteit, goedkoop, en heeft Engelse, Italiaanse- en Duitse geluidsopties.

Helemaal mee eens. Ik heb deze fijne spaghetti western vanmorgen uit mijn collectie gekozen om voor de eerste keer te gaan kijken. Ik heb mij prima vermaakt met deze film en behoort zeker tot de betere in zijn genre. Mijn versie is goed qua beeld/geluid en is engels gesproken, zonder ondertiteling. Zeker een aanrader voor de genre liefhebbers. Een 3.5

De western gaat gelijk voortvarend van start en zat ik na een kwartiertje kijken wel op een 3.5

waardering, en dat is ook tot aan de finish zo gebleven - Een fijne spaghetti met meerdere

goed geschoten actiescenes inclusief een scene van de knok, met gedegen camerawerk.

Een vlotte western, die lekker afsluit met een 1 op 1 confrontatie. De acteurs mij overigens

volslagen onbekend, met tussen al de Italianen een Brit, Terry Jenkins, in een prima hoofdrol.

Een van de betere westerns die ik de afgelopen tijd heb gezien.

Een mooi verhaal in het "wilde westen".

Mijn waardering is een 7.

Maar.... beter dan A Fistfull of Dollars?

Dat is, kijkend naar de trailer, toch moeilijk te geloven.

Onderhoudende western. Jammer dat de beschrijving hierboven het hele plot weggeeft.

3,5

Hoe moeilijk is het om even een correctie in te dienen?

Op het moment van toevoeging hebben crewleden een film vaak nog niet gezien (en waarschijnlijk de toevoeger ook niet).

We hebben er meer aan als je corrigeert dan het in een bericht plaatst. Jij hebt de film immers gezien.

Alvast bedankt!

Het gebeurt zo vaak dat nadat ik een film heb gezien de synopsis verbeter, omdat ik dan het allerbeste kan beoordelen wat hoofd- en bijzaak is, en wat eventueel te veel spoilert.

Zo heb ik net de synopsis verbeterd bij De Grote Zwaen (2015)

Een film die ik destijds ongezien had toegevoegd en nu nadat ik 'm heb gezien een stuk heb ingekort en heb herschreven.

Daar beleef ik dan enorm veel plezier aan.

Fun fact: de crew verwerkt op MM wekelijks honderden correcties van filmpagina's. Waaronder dus ook veel verbeteringen van de synopsissen.

EDIT: bedankt voor je correctie!

Deze film een tijdje geleden bekeken en zat in de nieuwe Arrow box.

Verwachtte er van te voren niet heel veel van, de titel heb ik wel al eens voor bij zien komen, maar gezien het feit dat er eigenlijk alleen onbekende acteurs van de tweede garnituur mee doen, had ik er een hard hoofd in dat dit bijzonder goed ging worden.

Echter...dit bleek één van de betere Spaghetti westerns te zijn, die ik de afgelopen tijd ben tegen gekomen.

Regisseur Dallamano weet het geheel goed in beeld te brengen, regelmatig met bijzondere, afwijkende camerastandpunten.

Ook maakt een scene in het begin indruk, waarbij we met de camera langs een zojuist door de schurken overvallen trein gaan en waarbij zichtbaar een ware afslachting onder de passagiers heeft plaats gevonden. Eén voor één zien we alle levenloze slachtoffers, duidelijk in beeld gebracht, voor bij komen.

Er is één overlevende, wiens handen kapot worden geschoten. Hij zint op wraak en gaat met scherpschutters act kermissen af om uiteindelijk de juiste jonge protegé te vinden en vervolgens deze op te leiden tot scherpschutter om zo namens hem zijn wraak te kunnen voltrekken.

De acteurs zijn goed gekozen:

Jenkins is een Clint kloon (maar dan zonder zijn eindeloze charisma), Salerno is zijn leermeester en ik herkende in de leider der schurken niemand minder dan "Le Beque", ofwel "de Stotteraar" uit de De Funes klassieker "Le Corniaud".

Einde film had iets origineler en minder standaard gemogen.

Goede sfeervolle score van Egisto Macchi. De song wordt uitgevoerd door ene Nico Fidenco.

Beslist de moeite waard: een dikke zeven, ofwel 3,5 ster.