The Noose Hangs High (1948)

Well, if you're someplace else you can't be here

Ik probeer toch elke week een film van mijn favoriete humoristische duo te zien maar soms gaat dat nogal kramakkelig. Vanwege examens en dergelijke toestanden was het er nog niet van gekomen maar de oplossing bood zich 's avonds aan doordat ik er vanwege een nieuwe lessenrooster niet vroeg uit moest. Perfecte gelegenheid voor een Abbott & Costello film!

Ik begin er langzamerhand door te geraken. Dit is denk ik film nummer 23 die ik van het duo zie en de resterende titels zijn er ongeveer 14. Ik zit dus al ver over de helft maar het sterke aan Abbott & Costello is dat ze nooit vervelen. Er is gewoon zo'n uitstekende chemie tussen beiden waardoor echt bijna elke film ontzettend vermakelijk wordt. The Noose Hangs High kent een groot aantal routines die ze al eerder in films hebben gebruikt (de Mudder en Fodder uitleg over de paarden was volgens mij een nieuwe in hun films) maar zelfs de meest herhalende scketches blijven hilarisch. Ik blijf nog altijd neergaan met de You're 40, She's 10 sketch maar je kunt me oprapen bij de geweldige Phone Booth waar Costello lekker kan doordraaien. Het plot op zich heeft niet al teveel om handen, niet dat dit bij andere films van het duo wel het geval is, maar deze keer hebben Abbott & Costello nog eens een nieuw beroep gevonden, namelijk dat van glazenwassers. Ze blijven het echter niet al te lang waardoor ze veranderen in koeriers. En laat daar nu alle problemen mee beginnen. De misverstanden stapelen zich op en een lach is hier en daar wel van toepassing. Toch kent de film af en toe een aantal saaiere punten waardoor dit de vermakelijkheidsfactor niet echt overstijgt. De beste films van het duo staan allemaal steevast op 4* (Meet Frankenstein staat zelfs op 4.5*) maar hiervoor is The Noose Hangs High toch iets minder. Het is vooral het personage MacBride dat af en toe voor irritatie zorgt. Wel leuk dat de scène betreffende Costello zijn bezoek aan de tandarts 6 jaar later is gebruikt als reclamespot in zijn volle 9 minuten durende glorie. Het is grappig, normaal gezien zou ik zo'n scène gigantisch achterhaald en veroudert vinden maar Costello weet dit uitermate sterk te brengen.

Abbott & Costello blijven toch nog altijd een erg leuk duo. Ik zei het daarjuist al maar ze zijn zo geweldig goed op elkaar ingespeeld. Elke sketch wordt versterkt door het uitstekende spel en mimiek van beide waardoor het een waar hilarisch genot wordt om naar de grappen en grollen van het duo te zien. De rest van de cast is wel redelijk in orde. Leon Errol is serieus vervelend als MacBride en is ook erg onverstaanbaar. Mijn ondertiteling begaf het ook na een dik 3 kwartier en ik had soms echt serieus last om hem te verstaan. Joseph Calleia is wel leuk als de soort van gangster maar voor de rest is het allemaal, net als het plot, net dat minder. Niemand laat echt een nadruk na, met uitzondering van de twee hoofdrollen, en Cathy Downs is ook één van de mindere leading ladies uit de reeks. Ze is ook een stuk minder aantrekkelijker dan de vele jonge vrouwen die Costello in de loop der tijd heeft mogen veroveren.

Vermakelijk maar niet goed genoeg om een echt hoge score te krijgen. Abbott & Costello is zoals altijd de moeite waard maar de rest is het allemaal net niet. Het plot is leuk en de korte speelduur speelt hier mooi op in maar geen echte hoogstaander in de reeks.

3.5*

Soms is het echt dwaas - de smijt en gooi- en de "bump into things" scènes - maar heel dikwijls is het onweerstaanbaar grappig, zoals sommige dialogen, doorspekt met misverstanden, tussen onze beide helden en zoals in deze film " de twijfel omtrent de postbode"-scène en de weddingschap met de body guard.
Zoals altijd is Bud de onbetrouwbare vriend in noodsituaties en is Lou de man die incasseert maar dan ook de sympathie krijgt en bij de kijker op de lachspieren werkt.

Wat ik eerder zei geldt dubbel en dwars voor deze film, Abbott & Costello lijken beter te worden met de jaren dat ze samen werkten. Ook in deze film is dat duidelijk te merken, ze zijn sterk op elkaar ingespeeld en de humor is in dit korte filmpje erg goed verdeeld!
Ook Cathy Downs was een erg fijne tegenspeelster, ze heeft een natuurlijke uitstraling en komt niet gemaakt over.
Zelfs de gansters waren vermakelijke personages, ze hebben het dit keer echt helemaal goed!

Verdiend wat mij betreft 4 sterren, simpel vermaak misschien maar wel een film die precies op zijn doel afgaat.