Deadly Friend (1986)

Op deze plaats moet ik me goed in houden wat spoilers betreft maar wat ik wel kan verklappen is dat er een explosieve scene inzit

Van mijn part verklap je de hele film want ik denk niet dat ik deze ooit ga zien.

oke scene 1: man komt keuken binnen en zegt .....ach ik heb geen zin om hele script te gaan typen

Hey Jedimaster, die scene is er door de maatschappij aan toegevoegd. De regisseur had er geen hand in.

Aardig en charmant filmpje van Craven. De introductie duurt wat lang en de climax stelt ietwat teleur, maar het plot weet over het algemeen goed te vermaken en het lekker knullige jaren '80 sfeertje voegt nog wel wat toe aan het geheel. Zeker niet Craven's beste, maar leuk is Deadly Friend hier en daar wel.

3 sterren.

he, ik vond die film echt keileuk, grappig gemaakt. goed geacteerd. Het is wel makkelijk film, maar ik heb ervan genoten. een 4 (****)

Het verhaal vond ik wel aardig. De film bevatte aardig wat leuke scenes, maar bijzonder of 'eng' vond ik ze absoluut niet. Vooral dat Samantha (eenmaal met die chip in haar hoofd) kwam gewoon alles behalve eng over...

Wanneer Samantha in het mortuarium ligt, Paul komt langs, en ze veranderd in de robot; dat zag er wel spannend uit. Tevens ook die nachtmerrie van Paul met het verbrande hoofd van Samantha's vader onder de dekens...

Ik vond een gedeelte aan het einde toch wel erg zwak, (dat Samantha zich Paul opeens herinnerd)...

Ale met al toch een best vermakelijke film, maar het heeft wel zijn mindere punten. Matig akteerwerk o.a...

Stem verlaagd van *3.0* naar *2.5*...

Meisje valt van de trap en wordt gereanimeerd door een computerchip, ontwikkeld door haar geniale buurjochie. 'It's alive'! Het meisje zal nooit meer worden zoals ze was. Bijzonder domme en lelijke film van Craven. Rare rol swanson.

spoilertje:
let op de basketbalmoord!

Op zich geen slechte zelfs best originele thriller.
Maar echt eng wil het allemaal niet worden..

3,5*

Ik vond het een beetje een saaie film... Het duurde te lang voordat er wat gebeurde (Ben dus ook heel vrolijk in slaap gevallen)
Hahahaha ja de basketbal moord haha dat was wel grappig ja
Maar verder een redelijk saaie film.. 2,5* omdat het toch soms vermakelijk was.

een typische jaren 80 film geschikt voor tieners, maar waarvan ik ook wel een beetje hou!

"Deadly Friend" start als een familiefilm en bewandelt dan beurtelings paden van horror, SF, komedie en melodrama. Niet antipathiek, maar zeker geen hoogvlieger. Craven's "Scream" en "The Hills Have Eyes" zijn toch stukken beter. Die zogenaamde explosieve scene waarover jedymaster spreekt vind ik persoonlijk goedkoop en lachwekkend, als het deze is ... met de oude vrouw die aan haar einde komt

Volgens mij bedoeld hij de scene met de basketbal

Naast zijn bekendere en meer geroemde werk oa A Nightmare on Elm Street en Scream maakte Craven ook een paar erg leuke inmiddels vergeten filmpjes en daar is dit er een van, een leuke tiener/onzin variant op het Frankenstein verhaal, nergens echt geweldig maar het kijkt gewoon erg lekker weg allemaal, leuk 80's sfeertje een nog leukere Swanson en natuurlijk de befaamde basketbal onthoofdings scene.

3 sterren

Heb juist de duitse uncut versie bestelt. Speelduur is 103 minuten.

Damn ik heb blijkbaar een verkeerde film. Het is nl. Pin aka Deadly Friend.

Heerlijk tussendoortje van Craven. Deadly Friend, weliswaar een stapje terug ten opzichte van A Nightmare on Elm Street, is een tof horrorfilmpje dat in de periode wanneer de personal computer zijn intrede deed, speelt met het begrip "artificial intelligence". Dat filosofisch kantje blijft uiteraard heel beperkt en staat in de eerste plaats in functie van enkele creatieve horrorscènes. En die zijn er zonder meer. De basketbal-scène (wie de film gezien heeft zal zich ongetwijfeld deze scène herinneren) is er een die mag ingekaderd worden en allicht legendarisch zou zijn mocht de status van de film navenant zijn. Aardige personages verder en het tempo ligt hoog genoeg om de ganse speelduur vermakelijk te blijven. Enige minpuntje is het oubollige uiterlijk van BeeBee.

Deze erg lang geleden gezien. Best benieuwd naar de herziening. DVD alleen nog nergens tegengekomen, al ben ik er ook niet echt naar op zoek gegaan.

persoonlijk vind ik dit een hele goeie film van craven.
Prachtig hoe typische jaren 80 humor en familiefilms gemengd worden in een horrorfilm.
De film is soms bruut,komisch maar soms ook zielig, wat je niet gauw in een horrorfilm verwacht.
Vind kirtsy Swanson hier ook heel leuk spelen, word weer eens een keer tijd dat ik de film maaar weer eens een kee uit de kast trek.

Heerlijk filmpje van Craven met humor, drama en horror. Het 80's sfeertje is weer geweldig. Acteerwerk is nergens goed of slecht, maar wel gewoon leuk. Een goede soundtrack en een aantal erg leuke scenes maken dat ik erg van dit filmpje kon genieten. Alleen het eind vond ik toch een stukje minder. Hoe kon die politieagent haar nu doodschieten met een kogel in de borst. Ze was toch al dood en die microchip zat in haar hersenen, dus had ie daar moeten schieten lijkt me.Maar het is Craven vergeven. Maakte ie nog maar steeds van dit soort filmpjes.

Robot-zombie.

Vermakelijke griezelfilm van Craven, die het ook hier niet kan laten om een paar creepy nachtmerries toe te voegen. Het verhaaltje over de whiz-kid en zijn robot is iets interessanter dan de zombieflick waar de film in ontaard, maar de humor en de sfeer verdwijnen gelukkig niet. Inclusief een kleine maar effectvolle dosis gore.

Goed.

Een redelijk Wes Craven produckt!

Vond deze film best goed in die tijd, wel een beetje lang geleden,
en even op you-tube de trailer bekeken, en alles kwam weer naar boven!

de acteer-werk is een beetje aan de houterige kant, maar dat mag de pret niet drukken.


Don"t mess with BB the robot!

is deze nog ergens op dvd te krijgen? ben horror fan maar heb deze wes craven nooit gezien

Een beetje een aparte film van Craven.
Matthew Lebarteaux speelt een jonge knul die met zijn moeder verhuist naar een typisch Amerikaans plaatsje. Hij is goed met computers en heeft zelfs al een robot gemaakt die zichzelf kan 'upgraden' en dus kan leren.
Hij ontmoet Samantha (gespeeld door Kristy Swanson) en begint dit buurmeisje leuk te vinden. Samantha word echter geterroriseerd door haar vader die paranoïde is en na wat alcohol gewelddadig word.
Hiermee brengt Craven nog best serieuze onderwerpen in deze tot op heden familieachtige film. Een aparte keuze die baar mijn mening nog best aardig goed uitpakt, mede dankzij de overtuigend creepy overkomende vader.
Tijdens een Halloween grap verliest Paul echter zijn robot. Deze werd natuurlijk (hoe verzinnen ze het?) kapotgeschoten door een krankzinnige buurtbewoonster. Jammer, want ze begonnen bet wat serieuzer te worden door het gebruik van de term 'artificial intelligence'.
Wanneer Sam bij Paul thanksgiving heeft gevierd, vind ze thuis haar dronken en kwade vader. Hij is deze keer zo kwaad dat hij haar van de trap af slaat en hierdoor komt ze zelfs te overlijden.
Wederom ineens een best serieus iets in deze tot op heden zo familievriendelijke film. Paul besluit om samen met een vriend BeeBee's chip in Sam's hersenen te plaatsen om zo haar leven te redden. De gevolgen blijken echter desastreus.
Dit heeft als gevolg dat er nog een aantal moorden worden gepleegd, waarbij men zelfs nog wat horror gore voorbij laat komen in de basketbal scene. Dit gedeelte vond ik hier en daar goed en wat minder goed uit de verf komen. Swanson heeft duidelijk wat moeite om als robot over te komen en ik vond haar met enkel wat 'doden make-up' op ook niet echt overtuigend. Verder vond in de scene van Paul's droom over Sam's verbrande vader ook zwak, met name door het uiterlijk van de vader.
Het budget dat Craven voor deze film had was duidelijk een stuk hoger dan bij Nightmare on Elm Street, maar hij heeft er wel een erg aparte mix van genres en stijlen van gemaakt. De jaren '80 look (de kleding) en het geluid (de soundtrack) kan ik dan wel weer goed waarderen.
Nog best aardig voor een keer, maar zeker niet Craven's beste werk.

Hoewel het verhaal van deze Wes Craven film vrij simpel is, vond ik het toch verhaaltechnisch wel wat hebben. Het is dan ook jammer dat de opbouw richting de horror erg traag verloopt. De film blijft wel vermaken desondanks maar echt veel belangrijks komt er in die periode niet aan bod. Het laatste half uur komt er gelukkig ook het nodige gore in voor, en de scene met de basketbal was daarbij ook één van de hoogtepunten. Het einde vond ik nog best verrassend, alhoewel Samantha toch door BeeBee leek te worden overgenomen, ondanks dat ze zelf haar eigen gevoelens leek te hebben. Dat BeeBee uiteindelijk onder de huid van Samantha te voorschijn zou komen dat had ik niet verwacht, waarmee Deadly Friend toch nog met een aardig einde afsluit.

Vermakelijke jaren80 tiener horrorfilm die ik ooit heb gezien in mijn jonge jaren, en wat is blijven hangen is het spelletje met de basketbal omwille van die scène film enkele keren gezien toen, sindsdien niet meer gezien toch maar eens zoeken op dvd als hij überhaupt op dvd bestaat

Ondanks dat de tand des tijds zichtbaar is in techniek en sfx, presenteert Craven hier een heel aangenaam werkje. D'r zit eigenlijk alles in dat horror zo plezierig maakt. Jumpscare, gore, grafische effecten, suspense en creepy sfeer. Het één wat meer geslaagd dan het ander, maar toch.
Het verhaal bevalt als moderne variant van Shelley's Frankenstein. De vinger geheven naar de gevaren van computerisering maar vooral dankbaar gebruik makend van de verhalende mogelijkheden van het thema.
Dat alles levert een sfeervolle film op met duistere inslag en een portie passende zwarte humor.
Het acteerwerk dat nog wel eens wil verzaken in werkjes van deze aard, is gelukkig goed.
Fijne kijkbeurt.

Getroffen door de dagelijkse kwelling van het bestaan, zocht ik mijn heil in cinema. Let wel, niet zomaar cinema. “Ik zoek een film die concepten als vrijheid en naastenliefde omarmt, in plaats van ze resoluut af te wijzen!” riep ik naar een toevallige passant. “Een film die me overtuigt dat een deugdzame, weloverwogen levensinvulling nog steeds een optie is.” De man in de straat repliceerde: “Games of Thrones, Captain Marvel, Bohemian Rhapsody, Us… wat een heerlijk degustatiebord me dunkt!” Nee bedankt, ik ben namelijk niet te vinden voor lekker wegkijken, verstand op nul dingen of hoe dat dan ook in het vakjargon genoemd wordt. Eenvoud, ja, puurheid, ja, maar simplisme? Ik haal mijn aristocratische wipneus op voor dat soort recalcitrante ongein. De geneugten van Jan Modaal zijn voor mij ontoegankelijk, iets wat ik enigszins betreur, maar het is nu eenmaal zo. Wie verlost mij uit deze impasse? “Jij daar, heb jij een tip? Liefst iets dat de reflectie stimuleert, zoals ik al aangaf. En nou niet Pet Sematary zeggen, want die heb ik al zo vaak gezien.”. Mijn interlocuteur, duidelijk een rascinefiel: “misschien de nieuwe Reygadas?“ Warempel, potjandorie, kwalzalvende Willibrordus nog aan toe ! Duistere krachten hebben van cinema een precaire aangelegenheid gemaakt. Ondeugden als transgressie, onkunde, decadentie, zwakheid, persoonlijk falen, chaos en lelijkheid worden niet alleen verdedigd, maar vanuit een esthetisch-relativerende reflex nog eens ‘mooi’ genoemd ook. De walgelijke marionetten van een Von Trier of een Haneke zijn dan opeens ‘ontroerend’. Nee, voor heilzaam doch intellectueel vermaak zitten we meestal goed in het Hollywood van de jaren ’80, een decennium dat een ware uitdaging betekende voor de verwerpelijke ideologie van de elitair-culturele illuminati (die uiteraard het pleit gewonnen hebben, zoals we allemaal weten).

Zo dus deze Deadly Friend. Een waardig alternatief voor zij die Pet Sematary al te vaak zagen. De premisse is er één die automatisch de goedkeuring van iedere rechtschapen burger zou moeten verdienen: een verhaal over excellentie, doorzettingsvermogen, verbeeldingskracht en vernuft. Zoals steeds, is de hoofdrol weggelegd voor een viriele roomblanke knaap. Enig kind met een alleenstaande moeder, maar ze laten zich niet kisten (“zolang er melk in de koelkast staat en de auto nog rijdt!”). De jongen, een autodidact, heeft zich puur door wilskracht een ingewikkelde materie eigen gemaakt en doet in die zin denken aan ultieme 80’s kid Daniel La Russo (hij leert karate aan de hand van een boek! En oké, later ook door een coach). Treffend is ook de setting van het gebeuren en de paradoxale vrijheid van een suburban niemandsland: er valt niets te beleven, potje basketballen hooguit, maar dat is juist het mooie ervan. Hier geen culturele hegemonie, geen beau monde die je opdraagt welke modeaccessoires je moet belichamen om de volgende zes maand te overbruggen zonder een sociale paria te worden. Wat heb je meer nodig dan een goed glas melk en een goedlachs buurmeisje? Dit is werkelijk die shining city upon a hill waar Ronald Reagan het over had.

Het verbaast mij geen sikkepit dat dit prachtwerkje uit de koker van Wes Craven kwam, ofschoon ik niet zo auteuristisch ingesteld ben aangezien men film nu eenmaal in groepsverband maakt en het idee van een cineast-demiurg dermate naïef is en in het ergste geval tot totalitaire toestanden gaat leiden. Laat die verderfelijke caméra stylo dus maar in de pennenzak, rechtse potentaat. Nou goed, toch een paar voorzichtige krabbels dan: behoudens deze louter ingegeven werden door een cultureel-historisch kader, komen bepaalde stijlkenmerken stelselmatig goed uit de verf bij Craven. Ik heb het dan voornamelijk over: de groeipijnen van het tienerdom, dagen zonder structuur, slapeloze nachten met bezorgheden over meisjes, huiswerk en bromfietsen, waardoor het triviaalste nachtelijk glas melk achteraf bekeken het emotioneel summum van je jeugd wordt, de wrange affectie voor het ouderlijk huis en het besef dat je ouders ook geen feilloze mensen zijn. Centraal staat de evocatie van de trappengang, het symbolische hart van deze herinneringen, de plek die je afdaalde bij het ontwaken van een nieuwe dag, het begin van alweer een morning in America, zoals Ronald Reagan het zei.

Cynische globalisten beweren dat de Deadly Friend ‘mislukt’ is, omdat Craven ontevreden was over het eindresultaat, de film maar 37 miljoen opbracht, Brooke Shiels in slaap viel tijdens de avant-première en dat soort kloterijen. De film zou onevenwichtig zijn, zo luidt het promopraatje van crisismanagers die zichzelf proberen in te dekken. Een moddergooi campagne die de kijker stekeblind maakte, als mistroostige molletjes tuimelden jullie allen in de neoliberale valstrik. Is er dan niemand gevoelig voor de melancholiek van het onafgewerkt meesterwerk? Wat is er nobeler dan de maker die beseft dat hij geen greep heeft over een zekere metafysische schoonheid en de grillen van zijn creatie ondergaat, gebukt onder Gods genade? Blijf gerust maar streven naar jullie waanidee van een administratiefrechtelijk ‘perfecte’ film, ik neem wel genoegen met het wegdromen over wat had kunnen zijn.

Een kazige film van Craven die vaak vergeten wordt maar het is dan ook beneden het niveau van zijn grotere successen. De film weet niet goed wat het moet zijn: in het begin zit je een tienerfilm op zijn Short Circuit te bekijken, daarna volgt wat huiselijk geweld tussen een "abusive" vader en zijn dochter, en dan slaan we een bocht richting zombiefilm in. Het is een beetje een hutsepot van van alles en nog wat, maar ik heb me er zeker niet bij verveeld. De basketbal scène komt uit het niks en met twee droomsequenties toont Craven wat hij zo graag deed in A Nightmare on Elm Street. Het cliché-einde vond ik hier slecht.

Laborteaux, die de rol van de jeugdige amateur-hersenchirurg speelt, is vooral een TV acteur, bij mij bekend als Albert uit Little House on the Prairie. Een weinig tot de verbeelding sprekende acteur, die lijkt rond te lopen met de carré hemdjes en stoffen broeken van zijn grootvader. Swanson verraste me dan weer wel, met een paar staaltjes innemende mime wanneer ze haar zombie alter ego speelt.

goede leuke horror sf film een jonge tiener maakt een robot en raakt bevriend met het buur meisje. later word de robot vernietigd door een geweer schot van een vrouw die haar eigendom beschermt tegen indringers die op haar eigendom komen. het buur meisje word soms mishandelt door haar vader die steeds dronken is. en ze regelmatig bij de buur jongen thuis komt wanneer ze weer eens geslagen is door haar vader begint er tussen de twee meer dan vriendschap. toch wel een aangename film om te kijken erg horror kan ik deze niet noemen door voor is hij te soft er komen wel fragmenten in die je bij de horror horen maar ik noem het een kruising tussen een thriller en tiener film.

Zowaar een film van Craven die ik zelfs overweeg om aan te schaffen! Nu is deze film verre van perfect (vooral hoe zwart/wit sommige karakters zijn) maar dit is het Frankenstein verhaal in een digitaal jasje gestoken. Eigenlijk jammer dat deze zo weinig bekendheid en aandacht krijgt. Ik vind dat deze helemaal niet moet onderdoen voor zijn bekendere werk. Daarom steun ik yeyo ook volledig dat het gewoon schandalig is dat het grote publiek deze in de vergetelheid heeft doen belanden. Dit gaat volgens mij een pak dieper dan Craven ooit op het scherm heeft gebracht.Leuk ook dat die oude vrouw aan het kijken was naar een van de beste fragmenten uit de originele The Bad Seed.
Voor liefhebbers van Frankenstein en Bride is dit een must see! Hollywood007 voorop.

Deze stond reeds op mijn to see lijst.

Heerlijk pulpfilmpje uit de jaren 80 die mij volledig onbekend was tot alexspyforever deze onlangs in de horrorchallenge vol lof had aangekaart. Eigenlijk nooit van gehoord. De film is gewoon leuk door de 80 sfeer, een goed opgebouwd verhaal, BB de robot en Kristy Swanson. Er zitten maar een paar kills in de film, maar de scène met de basket was wel echt raak. Alleen de laatste scène in het mortuarium was overbodig. 7/10