Duska (2007)

Die was het jaar erna een optie, (maar toen werd het Dunya en Desie).
Zou niet weten wie er dan gestuurd had moeten worden.

Heel goed camerawerk en belichting.veel mensen zullen de film mischien niet leuk vinden en saai omdat er nauwlijks in gesproken wordt.maar het gaat bij deze film echt om het beeld.

Vaak wat rommelig maar die intense filmliefde maakt hem zeker het kijken waard.

beetje langzame film, maar was ook de bedoeling volgens mij. begreep dat deze film in rusland wel enorm is aangeslagen. duidelijk dus niet vd nederlandse markt gemaakt en daar is niks mis mee.

Met het bekende idioom en vooral ook de liefde van Stelling gemaakt. Maar het gegeven is te mager voor een speelfilm van deze lengte als je 't mij vraagt. Grappige en vertederende scenes worden soms eindeloos uitgesponnen zonder spanningsboog of afgewisseld met scenes die nogal nietszeggend zijn. helaas komt dat laatste naar mate de film vordert steeds meer voor. Ben het met de stukken hier eens dat het begin met Hoeks als kassameisje vele malen intenser was dan met Duka. Maar ontegenzeggelijk een film met een eigen signatuur.

vond er niet veel aan duurde te lang en gebeurde te weinig.

Duska start heel sterk. Het contact tussen Hoeks en Bervoets in de eerste 20 minuten boeit en is spannend op een subtiele, haast sensuele manier.
Dit komt mede door het uitstellen van de dialoog. Pas op de 16de minuut spreekt Hoeks haar eerste woordjes. Pas op de 20ste minuut horen we de stem van onze hoofdpersoon.
De woordeloze manier van communicatie roept iets op en boeit op een unieke manier.
Nog een redelijke tijd nadat eindelijk dialoog heeft plaatsgevonden duurt de betovering voort, totdat de bel gaat...

Vanaf dit punt veranderd de film in een onrealistisch (in negatieve zin) verhaal.
Alhoewel een aantal scènes met Makovetski nog heel aardig zijn, is 112 minuten te lang voor dit verhaal.
Tijdens lange, ongeloofwaardige scènes met Bob en Duska blijf je als kijker terugverlangen naar dat fascinerende contact tussen Bob en de onbereikbare cassière.
Maar dat contact blijft weg. Het wordt niet meer zoals toen; die eerste prachtige 20 minuten durende spanningsboog.

Zoals hieronder al vaak gezegd: Een gemiste kans.
Het begin van deze film vind ik, mede door de mooie cameravoering, absoluut 5 sterren waard.
De rest van de film is echter een ontzettend slap aftreksel van een van Warmerdam. (Om kappeuter maar te citeren)
Dat kost punten. Toch nog 2,5 ster; aangezien het sterke camerawerk blijft.

tergend langzaam en tenenkrommend. maar op een een of andere manier bleef hij boeien. vreemde film maar wel leuk. over het algemeen iets te langzaam voor mij, en daarom was ik blij met de opleving na een uur. toen begon de film pas echt voor mij.
het gemiddelde is wat laag naar mijn mening, maar meer dan een 3 ga ik niet geven. leuke film, maar je moet er wel zin in hebben.
stond op het punt om hem na 40 minuten uit te zetten, maar ben blij dat ik dat niet heb gedaan......
3

Deze film krijgt wel een erg laag cijfer,ik vindt dit 1 van de betere NL films.
Vroeger had je ook geen dialoog in films,dat is wat Stelling waarschijnlijk
met deze film ook wilt aantonen.

Het verhaal van een Russische "vriend" die langskomt en die je vervolgens niet meer kwijt kunt raken, lijkt een leuk gegeven voor een film. Maar als de film 112 minuten duurt blijkt het gegeven toch ook wel wat mager om te kunnen blijven boeien. Meer iets voor een korte film.

De te pruimen scenes waren die van de Oekrainse acteurs, maar daar had de regisseur weinig mee te maken leek het, want die scenes hadden een heel ander karakter dan de Nederlandse scenes.

Een straf om af te zien. Voor een euro bij Zeeman. Niet te veel voor betaald, want ik heb er wel een ouderwets goede lege dvd hoes bij

Wat een film! De oude meester kan het dus nog. Resultaat van zijn fascinatie voor Silvia Hoeks en Rusland (en ongetwijfeld voor de lage productiekosten daar). Verhaal over een vriendschap die onder je huid kruipt, waar je niet meer vanaf komt, die je uiteindelijk ook niet meer kunt missen.

Maar een film is zoveel meer dan een verhaal. Bij Stelling gaat het vooral ook om de beelden, de sfeer, de personages, de details. Je weet nooit wat er het volgende moment gaat gebeuren. Sylvia Hoeks, Gene Bervoets en de Oekraïense acteur Sergei Makovetski (zo'n mutsje, hoe verzin je het) moeten het in deze film meer van hun uitstraling dan van hun acteerprestaties hebben, daarvoor krijgen ze hier niet echt de ruimte. Er is weinig tekst voor iedereen. Dat is een verademing. Kun je je vooral concentreren op het kijken naar de beelden.

Stelling is een overdadige filmer. Hij gebruikt vaak drie shots als je er aan een genoeg hebt. Of vijf scènes als je met twee ook toe kunt. Daardoor zitten zijn films vaak op de rand van rommelig. Maar we gaan hier niet zeuren. De film is overladen met lof en prijzen. Terecht. Al hadden de critici altijd al meer lof voor Stelling dan het publiek. Zijn film The Girl and Death uit 2012 met Sylvia Hoeks, in Rusland en Baden-Baden opgenomen, kon me minder bekoren. Te geconstrueerd, te traag, te ver van ons af.

Al blijft Sylvia Hoeks altijd een feest om naar te kijken. In Duska gaat ze niet voor ons uit de kleren. Dat is aan een kant jammer, maar het zou misschien ook niet passen in deze film. Het personage van Gene Bervoets is een kijker, geen doener. Stelling is altijd op z'n best als hij mensen kan laten zien die niet helemaal passen. Hoeks is er dan voor het aardse tegenwicht. Het slot van de film vond ik niet het sterkste gedeelte. Al ligt het in de lijn van eerdere gebeurtenissen. Hoe dan ook, Duska is een prachtige film.