*Batteries Not Included (1987)

Erg leuke film. Ondanks dat hij al 34 jaar oud is zag het er, zeker voor die tijd, goed uit. De hand van Zemeckis was duidelijk te zien. Goed belichte heldere sfeervolle beelden. Er zat zelfs nog wat (dementie) drama in. Tandy liet zien dat zij net als Cronyn vakmensen zijn. Zij staken met kop en schouder boven de rest uit. Het verhaal was niet al te sterk maar grappig om naar te kijken. Het is ten slotte een familie film en die gaan nooit zo diep.

Gewoon een leuke film voor de kids (en ik ben 14 hoor en ik vond em leuk!) Het verhaal is gewoon geinig, en de aliens waren eigenlijk best wel schattig. Tis nie veel, maar gewoon een keer kijken is leuk.

Geinig filmpje, dat helaas een half uur te lang duurt. Zo nu en dan was de typische Spielberg-sfeer voelbaar.

Het acteerwerk van de oudjes was aandoenlijk. De rest was ook best oké, op de te kinderlijke bad-guy(s) na.

De film heeft moeite om de complete duur te boeien, kabbelt soms wat voort en eigenlijk is geen enkel gegeven écht goed uitgewerkt.

Leuk voor een keer, al is het alleen om naar die mooie '80's terug te gaan.

3*

Rekenen is zeker niet je sterkste vak?

Mooie film. Lekker oldskool

Deze familiefilm gaat over een groep huurders die gedwongen hun appartement moeten verlaten.

Lacey (Michael Greene) heeft hiervoor zelfs een knokploeg ingehuurd om de klus te klaren.

Hoewel een aantal personen hun koffers hebben ingepakt, weigert Frank Riley (Hume Cronyn) zich gewonnen te geven.

Samen met zijn demente vrouw Faye Riley (Jessica Tandy) en 3 andere huurders probeert hij het appartementencomplex te redden van de ondergang.

Ze staan er echter niet alleen voor.

2 Mechanische aliens helpen de huurders in hun strijd voor gerechtigheid.

Standaard familiefilm die een aantal leuke fragmenten bevat.

Richting het einde wordt het uiteraard voorspelbaar.

Toch blijft het een redelijke film om eens een keertje gezien te hebben.

2,5 *

Leuk verhaal, mooie effecten.

Een echte "feel good movie"

Heerlijk niemandalletje, 3,5 punten

Eigenlijk was het verhaal vrij saai van deze eigenaardige mierzoete (naastenliefde, vertrouwen, verbondenheid, solidariteit), sentimentele, sprookjes- en kitsch-achtige sciencefiction familiefilm, die aan het goede van de mens appelleerde en waarin aliens ons niet wilden vernietigen maar in vrede kwamen. Maar de film had zo z'n leuke momenten en de cast speelde best goed (met name Hume Cronyn, Jessica Tandy en Frank McRae.

Dit is een film die me zeer goed ie bevallen.

Leuk verhaal, beetje SF, en goede vertolkingen.

Niets mis mee, integendeel.

Matige film over een groep huurders die gedwongen wordt hun appartement te verlaten tot ze hulp krijgen uit een onverwachte hoek. Een soms wat flauwe film die het wellicht wat beter bij de jeugd doet. De aliens weten geen sympathie op te wekken (ondanks de nog prima special effects). Wel een mooie setting (sloopwijk in New York) en het bejaarde echtpaar Hume Cronyn en Jessica Tandy doet niets verkeerds.

Hoe lang was dit niet geleden. Leuk om deze nog eens terug gezien te hebben. Geen hoogvlieger maar dat hoeft niet.

Steven Spielberg pikte het verhaal op om er een film van te maken en zette er oa scriptschrijver Brad Bird (animator bij Disney en later regisseur van oa Incredibles en Ratatouille) en regisseur Matthew Robbins (waar hij mee samenwerkte in oa Jaws en Close encounters of the third kind) op om een heerlijke film van te maken. Het lijkt wel een Disneyfilm, maar komt uit Amblin Entertainment dat Spielberg in 81 had opgericht en ondertussen films had gelanceerd als Poltergeist, E.T., Gremlins, The Color Purple, The Goonies en Back to the Future. Muziek van James Horner. Actrice Jessica Tandy zou niet lang erna een Oscar winnen voor Driving Miss Daisy. Om maar aan te geven dat de film misschien niet uitpakt met grote namen, maar er toch wel wat talent achter zit.

En dat zie je ook wel. De 2 hoofdpersonages, gespeeld door het echte koppel Jessica Tandy en Hume Cronyn, schittert in de eenvoud. Ze zijn geweldig samen en geven de film de nodige charme. Het is een verhaal in de trend van de SF-familiefilms uit die tijd, in combinatie met het gekende concept van de kleine burger tegen het kapitalisme. Het blijft klein, wat voor dit genre niet altijd zo goed is. Maar het blijft een klein pareltje waar ik nog altijd van kan genieten.