Yella (2007)

Mooie film, ondanks licht teleurstellend slot.

Yella speelt zich af in een hyperrealistische wereld, maar elk beeld en iedere handeling vertonen scheurtjes. Het klopt niet, die perfect saaie, emotieloze gesprekjes over bedrijfsbalansen en onderhandelingsstrategieën, of het volledige gebrek aan uiterlijke emotie. Yella is strak, kil en kaal, met onderhuidse spanningen die de keel dichtknijpen en da´s knap. Er heerst rustige onrust of onrustige rust, de film kabbelt voort maar tegelijk is het hoofdpersonage steeds in beweging.

Fijn, dit soort eigenzinnige werkjes, al is het - vergelijkbaar met bijv. Haneke - niet iets om direct vaker op te zetten. Maar wel een film die een groot (filmhuis)publiek kan bekoren

Ik zat steeds te wachten op iets dat zou komen, maar het kwam maar niet.

Teleurstellend einde.

tamelijk grote teleurstelling; film raakte me niet, film speelt zich grotendeels af in de financiele wereld, niet mijn wereldje, heel veel saaie dialogen. van op het moment van het ongeluk wist ik trouwens dat ze dood was, dergelijke twists zijn al iets te veel gedaan en in dit geval vond ik het heel voorspelbaar. echt een kille film, zo kil als Yella

Nina Hoss is een bijzondere actrice, ze speelt erg goed. De film speelt zich grotendeels in een droom of onwerkelijkheid af, dat voel je de hele tijd en het einde maakt het duidelijk. De film is inderdaad superkil, maar dat heeft ook wel een functie. Ik heb er zeker geen spijt van m te hebben bekeken, maar kan me voorstellen dat niet iedereen daar zo overdenkt.

Trailer (Duits, geen subs).

Na het zien van de film bleef ik met een dubbel gevoel achter: aan de ene kant (soms adembenemend) spannend, soms prikkelend misleidend (een wirwar tussen schijn en zijn), grimmig, onderkoeld nuchter en sinister. Echter aan de andere kant is het script te mager, heeft de film (te) langgerekte onderdelen en onwaarschijnlijkheden en is de uiteidelijke oplossing voorspelbaar en totaal onbevredigend. Ook de gelijkenis van de reis van Oost naar West Duitsland is overdone en niet voor iedereen begrijpelijk. In het enigszins topzware en wereldvreemde verhaal gaat het meer om geld dan om het gevoel, waarbij het eerste als beeldspraak staat voor alles. De beelden van de businesshotels en helder verlichte conferentiezalen kun je los en ijzig noemen. Nina Hoss is sterk en kruipt als het ware onder de huid; zij kreeg voor deze rol de Zilveren Beer in Berlijn.

Een zeer bijzondere film, af en toe hou ik hier wel van en dit was er zo eentje!

Beetje een saai verhaal, maar wel met veel passie geacteerd door Nina Hoss, ze kruipt als het ware onder je huid. Subliem en weet de film boven het gemiddelde uit te tillen.

Aardig begin, stroef middenstuk, spannender einde.

Ja wie sage ich das jetzt…

3/5 *

Veel te vaag voor mij. Het einde kwam als een verrassing over, maar sluit niet zo geniaal aan op alles wat vooraf ging (en daarom dus een tikkeltje pretentieus). Na een goede eerste 20 min wordt het wel erg saai met een Nina Hoss die zich beperkt tot het hoofdje laten hangen en waarvoor ik niet kan begrijpen dat hiervoor een Zilveren Beer werd uitgereikt. Geen aanrader behalve dan voor de arthouse diehards.

Yella is de naam van de hoofdpersoon. Een jonge vrouw afkomstig uit een kleine stad in het Oosten van Duitsland waar het werk schaars is. Ze zoekt haar geluk daarom in de grote stad Hannover. De film van Cristian Petzold schetst een donker beeld van Duitsland. In het Oosten is het misère. In het Westelijk deel van Duitsland is die misère er ook.

De film staat behalve als drama te boek als een horrorfilm. Het horroraspect is lastig te duiden. In het verloop wordt duidelijk dat het horrorlabel niet is gebaseerd op expliciet herkenbare taferelen maar wel herkenbaar is in de onheilspellende atmosfeer. Petzold accentueert die sfeer door Yella te laten terugdenken aan een ernstig auto-ongeval dat zij meemaakte. Yella hoort af en toe de klap die de auto op het water maakte en hoort het gekras van de kraaien die als stille getuigen het ongeluk observeerden.

Yella is een maatschappijkritisch drama waarin Petzold het kapitalistische systeem in het algemeen en het gewetenloos speculeren met virtuele bedragen in het bijzonder bekritiseert. De film toont een wereld die Yella kortstondig enige troost biedt. Troost uit de malaise van een afgebroken relatie en een uitzichtloos bestaan in het kleine stadje in het Oosten. De wereld van het kapitaal blijkt echter niet per se een mooie wereld en desillusie ligt steevast op de loer. Het emotieloze systeem is sterker dan het individu. Zelfs als het individu zich niet verzet maar zich aan het systeem conformeert.

De film ademt een pessimistisch levensgevoel dat door de camera met subtiele, minimalistische en hypnotische beelden wordt ondersteund. Het sombere gevoel wordt nog eens dieper beklemtoond door de muziek van Beethoven’s Mondscheinsonate onder de beelden te plakken. In het centrum van al die somberheid staat altijd weer Yella. Een mysterieuze vrouw die altijd maar weer dezelfde rode jurk draagt.en die steeds maar weer in merkwaardige situaties terechtkomt die een surrealistische ondertoon hebben. Prima film.