The Killing of John Lennon (2006)

Dit was niet echt een leuke film, maar dat kon ook haast niet anders. Ik vraag me af of hier echt een goeie film over gemaakt had kunnen worden.

Het karakter van de moordenaar is zo bekrompen en onaantrekkelijk en om sentiment te schuwen word er ook weinig over John Lennon verteld, maar dat levert uiteindelijk een nogal vlakke kijkervaring op.

De aanpak van het verhaal heeft wel iets weg van I shot Andy Warhol, maar die film was veel kleurrijker omdat het allemaal nogal absurd was wat er gebeurde, terwijl je hier constant door de ogen kijkt van een zeer onsympathiek, vervelend persoon.

Een 3, omdat het me niet verveelde.

Het feit dat Mark Chapman onsympathiek is kun je de film en zijn maker toch niet kwalijk nemen? Bij de Q&A eerder deze week vertelde de regisseur dat hij Chapman ruim 3 jaar bestudeerd heeft en alles over hem heeft gelezen. Dat geeft je het idee dat de film een getrouw beeld geeft van wat er werkelijk is gebeurd. De regisseur gaf toen tevens aan dat hij met opzet een film wilde maken die uitsluitend vanuit het standpunt van de moordenaar wordt bekeken.

Tuurlijk kun je hem dat kwalijk nemen hij had toch ook over iemand anders een film kunnen maken. Maar ik neem het hem niet kwalijk want hij geeft wel een antwoord op de vraag wie precies de moordenaar van John Lennon was. Maar dat maakt het nog geen goede film. Meer een onderwerp voor een documentaire vind ik.

Ik blijf het een rare redenering vinden. In jouw opinie kan een film over een onsympathiek iemand dus nooit een goede film zijn.

Nee dat bedoelde ik niet, want de moordenares in I shot Andy Warhol is ook heel onsympathiek. Maar daar onstaat een belangrijk contrast met de wereld van Andy Warhol waarin ze niet anders kan dan doordraaien.

Deze film bied niks anders dan de bekrompen leef- en gedachtenwereld van Mark Chapman. Het maakt niet uit of een hoofdpersoon sympathiek is, maar als daar niks tegenover staat word het te eendimensionaal, te vlak dus. Er hoeft niet eens iets positiefs tegenover te staan, maar wel een andere invalshoek. Dan krijg je gelaagdheid en dat vind ik prettiger om naar te kijken.

Het enige wat die vlakheid op een gegeven moment doorbreekt is als All You Need is Love word gezongen. Pas op dat moment kon ik me inleven in de gebeurtenis, omdat er dan een emotioneel contrast ontstaat. De keuze om niks van de wereld van John Lennon of van andere personen te laten zien snap ik wel maar had iets minder strikt opgevolgd mogen worden.

zijn er buiten deze 2 off tipic recensies die wel inhoudelijk zijn? als mijn kinderen van 11 en 14 zich zo gedragen ...zeg ik ga anderen maar buiten lastig vallen maar geen zinloos inhoudsloos gezeur als deze twee personen doen.Om die reden wens ik geen inhoudelijk commentaar te geven en doe dat wel op serieuze forums

over offtopic en inhoudsloos gesproken, geef liever een (betere) bijdrage. (probeer dat bij je kinderen ook eens).

Ik wist niet eens dat deze film bestond. Ik weet wel dat de film Chapter 27 en de documentiare Killing A Beatle rond diezelfde tijd waren uitgebracht. Whatever, ik ben als groot Beatlefan geïnteresseerd in The Beatles zelf, en niet naar de man die het in zijn hoofd haalde om John Lennon te vermoorden. Ben dus niet echt benieuwd naar deze film

deze film is beter dan chapter 27.

is toch een aanrader. kijk hem eens en oordeel dan zelf.

Ik vond ze beide maar gemiddeld.

Ik vond het een fascinerend ongemakkelijke film. Af en toe iets te veel kunstzinnig vormgedoe wat mij afleidde van de beweegredenen van Chapman. Het moment van de moord was behoorlijk schokkend in beeld gebracht.

1x kijken is zelfs net iets te veel, saaaie documentaire dit

Dat de film bijna documentaire trekjes had, sprak mij juist aan. Het is een drama over een moordenaar, maar met weinig tot geen effectbejag, droog, weinig opwindend, triest. Als film vond ik het uitstekend gelukt.

Verrassend goed.

Had er helemaal niks van verwacht. Topic boeit me niet en dit soort films zijn vaak erg beschrijvend en saai uitgewerkt. Maar Piddington gaat helemaal de andere richting op.

Over Lennon wordt veel gepraat, maar zien doe je hem amper. Deze film gaat over de moordenaar en hoe hij compleet het noorden verliest, om daarna Lennon neer te leggen. Piddington mikt op beleving in plaats van feiten (al blijkt uit andere bronnen ook wel dat Piddington veel onderzoek heeft verricht naar Chapman).

Sterke soundtrack (Michael Wood's ambient remix van Café Del Mar - over unieke keuzes gesproken) en visueel erg aantrekkelijk, Bal acteert verder ook erg goed. Hij speelt een allesbehalve sympathiek personage, toch slaagt hij er in een kijkje te geven in he brein van Chapman, zonder daarvoor noodzakelijk sympathie op te moeten wekken.

Fijne film dus, jammer dat het rond de moord zelf wel even wat te feitelijk wordt, al pikt het einde wel weer een beetje op. Verrassend goeie film.

3.5*

Ik vind deze film de volle 5 sterren waard. Beetje film noir. Vond hem perfect in elkaar zitten. Zelfs de moordscene was mooi.

Ik had Chapter 27 gezien, dat vooral mikt op de gebeurtenissen. Ik mist zelfs de link met The Catcher in the Rye, dat maar 26 hoofdstukken heeft. Of het is me toen niet zo bijgebleven. Deze The Killing of John Lennon kwam het jaar voordien uit en was me tot voor kort niet bekend. Vraag was dan ook wat die film mij kon bieden dat Chapter 27 niet lukte.

De feiten zijn dan wel weergegeven in die andere film, de sfeer en motivaties veel minder. En daar is deze film toch wel in geslaagd. We krijgen tot hoever dat mogelijk is een antwoord op de vraag 'waarom?' Na de moord zelf (dat lijkt me echt geen spoiler als het ook in de titel staat) zien we het effect dat Lennon's dood had. Maar nog steeds met Chapman centraal. En hoe de maatschappij begrijpelijk zoekt naar een antwoord. Dat nog altijd beter is dan geen antwoord.

De makers zetten Chapman neer als een moordenaar, zonder hem sympathiek te maken en toch als kijker in zijn gedachten te kruipen. Zijn daden worden niet goedgekeurd, maar worden toch ietwat gekaderd. Met een mooie filter worden we terug de tijd in gegooid. Lennon komt amper in beeld, ook al gaat het over zijn moord. In elk geval een boeiende film.

Ik weet nog dat de wereld een seconde stil stond en vind dat deze film dat goed uitbeeld daarom een dikke 4,5

The Killing of John Lennon is een soort van documentaire die weinig tot de verbeelding overlaat. Vooraf aan deze film had ik de twijfel of ik het wel wou zien. Simpel om de reden dat deze moordenaar geen podium waard is. Deze gedachte blijft me na het zien nog steeds bij.

Goed hoor dat je zo'n verheven mens bent die boven dit forum staat en fijn dat je je plek weet te vinden bij een echt serieus forum.

Maar uh....niemand dwingt je om hier te kijken hè, laat staan om een bericht achter te laten.

Indrukwekkende film, ingetogen gefilmd, saai zelfs in veler ogen.

Wel een film die een nauwgezet beeld probeert te geven van een onbegrijpelijk persoon.

De filmmakers tonen met hun tekst dat de film niet een historische feitenweergave hoeft te zijn dat ze niet te veel pretenties hebben.

Door de opeenvolgende tekst dat het gesprokene van Mark Chapman in deze film echt hetgene is wat deze man gezegd heeft dat het een redelijk nauwgezet inkijkje is in deze gecompliceerde nare man.

"jerk of all jerks"