Broken English (2007)

Als ik me niet vergis is Gena Rowlands de moeder van de regisseur.

Film gaat trouwens in premiere op het Sundance festival.

ja dat klop ..dat is haar moeder(Gena Rowlands practht mens )haar vader is john Cassavetes is ook heel bekend in de filmwerld.(regisseur)is alleen al overleden .....ze heb ook een broer die regisseur is....

haar vader speelde in de triller rosemariebaby....als ik het goed .....

Er staat romantische komedie maar er is niks om te lachen, romantisch drama.

22 en 23 september 2007 te zien op Film By The Sea Festival

Dit is geen aanrader wat mij betreft.Wat een trage film. Ik heb hem met moeite af kunnen kijken.Het verhaal is totaal oninteressant.Komisch is deze film al helemaal niet. Nee,echt zonde van mijn tijd.

1*

Echt één van de slechtste films die ik in het afgelopen jaar heb gezien: slecht acteerwerk, slechte dialogen, geen spanning, geen humor (of het moet het geforceerde franse accent van de mannelijke hoofdrolspeler zijn) en een plot zo plat als een dubbeltje.

Via metacritic.com werd deze film aangeraden maar bespaar je de moeite het is echt een 100 % afrader.

half punt voor de moeite.

Een film zoals hij deze tijden zou moeten zijn, een intelligent script, een schitterende cast van geloofwaardige karakters (die we dagdagelijks tegen zouden kunnen komen) waar we om geven en een regisseur die weet hoe hij het tempo in het verhaal moet houden. Voor diegenen die naar hun grote liefde zoeken ... kijk en ontdek ...

.

Ik heb 'm een 4 gegeven.

Vooral omdat ik me zo vreselijk in het verhaal herkende dat het pijnlijk was. Echt pijnlijk.

Maar toen ze die Fransman in die bar tegen kwam, die precies doorhad hoe het zat met haar... was ik weer een beetje opgelucht.

Ik vond 'm helemaal niet vervelend traag. Precies goed juist. Ik had 'm eerst op de achtergrond aan terwijl ik iets anders aan het doen was, maar werd al snel in het verhaal getrokken..

En een gedeelte van de 4 was voor de fijne 'echtheid' van de film, waardoor je je nog beter in kon leven. Het stopcontact in haar keuken toen hij die glaasjes water inschonk.. Die glazen water op zich ook... De klank van het water in de gootsteen.. Precies zoals het is.

Deze film zal ik niet snel vergeten.

ik vond deze film een beetje tegenvallen, ik had iets anders verwacht. Dit is ook totaal geen komedie, maar een drama. Romantiek vind ik er ook al niet echt inzitten.

Het is wel voor veel mensen herkenbaar denk ik, maar dat maakt het geen sterke film. De cast was overtuigend, maar het verhaal kon mij totaal niet vatten, het einde vond ik ook zeer teleurstellend.

Eigenlijk vond ik deze film saai, nergens werd ook nog maar iets mijn nieuwsgierigheid geprikkeld.

Deze film wordt door sommige mensen als echt beoordeelt, en daar kan ik me dan wel in vinden, maar dat is in deze film wel erg letterlijk en dat is niet datgene wat ik in een film of een boek zoek. Qua emoties

vind ik dat prima maar het verhaal moet wel bijzonder zijn. En dit zou het verhaal van het buurmeisje of van mij kunnen zijn die op zoek is naar liefde. O zo herkenbaar maar alledaags.

Aardig.

De zoekende Nora dobbert wat door het leven op zoek naar geluk, en de film dobbert wat op zoek naar een passend einde. Dat einde vond ik overigens wel het zwakste in de film, jammer dat die wat gemakzuchtige uitweg gekozen is. Verder is het best een leuk en erg mooi naturel verhaal. Daardoor ook wel wat saai en wat dobberig, maar dat ligt ook wel wat aan het onderwerp.

Parker Posey heeft precies de goeie balans tussen kwetsbaar, vertederend en grappig om het idee te laten werken.

Ik kijk altijd naar films met Vagena Rowlands, geweldige actrice.Maar hier kwam ze niet verder dan een bemoeizuchtige moeder. tegenvallende film die ik op de helft heb uitgezet. En inderdaad is Cassavetes haar dochter. Trouwens ik ben te óud voor dit soort films en heb nooit van dit drama-komedie- relatie-gedoe-genre gehouden. Btw ik vond de hoofdactrice ook behoorlijk onaantrekkelijk...(ja z e lijkt op ...... ........) Dat helpt ook niet echt.

Per toeval gezien op Sundance - dankjewel - en ik was meteen in de ban.

Romantische films zijn zelden goed. Maar hier worden wat mij betreft de juiste snaren geraakt. Geen football quarterback alfamannetje, maar een magere sympathieke pee. Wondermooie muziek op de juiste momenten en daartussen een pak random weardness. En een film die heel goed uitdrukt dat verliefd worden en zijn, soms best een beetje pijn kan doen.

En Parker Posey natuurlijk. Een verknipt personage waar je je handen vol mee zou hebben, maar in de liefde moet je soms gewoon durven te springen. Zij heeft ook de gave om er (zoals alle mooie vrouwen) in het ene shot heel alledaags uit te zien om dan in een ander shot plots weer dat je ne sais quoi uit te stralen, waar je alleen maar voor kan smelten. Ik was dan ook meer dan blij dat het op zich voorspelbare einde zich alsnog voltrok, maar dan wel op een niet zo voorspelbare manier… nog steeds die spanning… en dan gelukkig alsnog een 'oef'.

Een film om verliefd op te worden. Op Parker (en op Melvil voor de vrouwen en gays I suppose), de film zelf, de muziek en vooral op de verliefdheid zelf.