Love in the Time of Cholera (2007)

prachtig: sfeer,thema, muziek,...een feel good movie..

Mooie film. Alleen als je het boek gelezen hebt dan valt de film toch een beetje tegen (zoals wel vaker het geval is). Ik vraag me sowieso af of de prachtige boeken van Gabriel García Márquez überhaupt te verfilmen zijn.

Mike Newell doet in ieder geval zijn best om de sfeer van het boek zo goed mogelijk over te brengen en ook Javier Bardem is uitstekend. Om Giovanna Mezzogiorno (amper 30 jaar oud) op het eind een vrouw van 72 te laten spelen, was een miskleun. Daar was duidelijk niet alleen veel make-up, maar ook een overlay body-double voor nodig.

Mooi ouderwets romantisch epos die wel enkele pijnpunten heeft zoals de zwakke make-up en dat het ouder worden van Florentino niet overeenstemt met het ouder worden van Fermina en haar man. Jammer. Het verhaal oogt heel romantisch, al heb ik wat bedenkingen bij de soms wat norse houding van Fermina en de magistrale affaires van Florentino. Javier Bardem speelt zijn rol goed. Het boek heb ik vroeger ' moeten ' lezen in de middelbare school en spreekt natuurlijk meer aan omdat je dan zelf je fantasie vrij de loop kunt laten gaan. Maar als je niet graag leest, is film een uitstekend medium om toch ook van dit verhaal te genieten. En de ene regisseur doet het al beter als een andere. 7/10

Een boekverfilming waarbij ik - zonder dat ik het boek gelezen heb, maar me wel bewust ben van zijn reputatie - sterk het gevoel heb dat de film het boek oneer aandoet. Ik kan me bv. gerust voorstellen hoe bepaalde romances van Florentino in het boek veel uitgebreider aan bod komen, zodat de emotionele impact van deze passages meteen een pak groter is. Bij bv. de affaire met de duivenvrouw had ik nagenoeg geen emotionele band, omdat het in de film als een soort "fait divers" gepresenteerd wordt. Net als een boel andere relaties.

Waar ik me bovendien mateloos aan ergerde, was het "verspaanste" Engels dat in de film gesproken werd. Ofwel doe je het in het Spaans, ofwel in het Engels, maar geen mengvorm aub.

Zowel inhoudelijk als productioneel (de zwakke make-up,...) laat de film dus toch wat steken vallen, en bleef er - ondanks het heel mooie idee van een levenslange verliefdheid - een romantische film over die perfect op een doorsnee vrouwenzender geprogrammeerd kan worden (waarmee ik wil zeggen: een standaard romantische film, maar geen grootse cinema).

Javier Bardem speelt wel weer goed zijn rol, en her en der zitten er mooi gestilleerde shots in de film.

Alles bij elkaar een standaard 3*.

3*

Aardig romantisch drama in een aangename setting. Maar het kabbelt net iets te veel voort en op sommige punten (die hier ook wel genoemd zijn) zoals de slechte make-up, komt de film wel te kort. Het komt met momenten wat amateuristisch over en dat doet geen goed aan de chemie die de film toch zou moeten uitstralen. En waarom het in hemelsnaam in het Engels moet is ook maar een vraag. Geen idee of het boek wel de moeite is.

Best een goede film en goed vertolkt. Het is wel een beetje raar dat enkel het hoofdpersonage door iemand anders wordt gespeeld als hij ouder wordt, en de rest blijven dezelfde acteurs. De omschakeling naar Javier Bardem haalde me wel even uit de film.

Zeker geen onberispelijke film, maar alles bij elkaar toch een mooie prent, die aansluit bij de sfeer van Marquez, met een mooie cast, mooie beelden en mooie muziek.

El Amor en los Tiempos del Cólera is één van de mooiste boeken die ik ooit heb gelezen. Niet dat het verhaal nu zo geweldig was - al is een liefde die overleeft, meer dan vijftig jaren lang, best een originele invalshoek- maar het was vooral de stijl van Márquez die zo mooi was, met lange meanderende zinnen en geweldig beschreven scènes. Maar hoe verfilm je dat?

Nu is dat boek op zich best verfilmbaar, want de sfeer is prima naar het witte doek te krijgen (en met het behoorlijke budget lukt Newell dat ook wel - het is het enige wat echt lukt) maar als je het allemaal zo futloos aanpakt dan blijft er weinig over van Márquez' meesterwerk. Het acteerwerk is slap ofwel verschrikkelijk zoals de overacterende papa Daza, de liefde is nooit voelbaar en het geheel kabbelt allemaal wat voort. De make-up is ook niet het beste wat men kan en eigenlijk is de heel de film maar een banaal liefdesverhaal geworden dat nooit rechtvaardigt waarom dit een film is geworden. Lees het boek en je begrijpt het, maar dat zou niet mogen als je de film bekijkt en beoordeelt.

Verder is ook het gebruik van taal een raar gegeven. De acteurs spreken Engels maar wel met een licht accent; dat is nooit overtuigend, al gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat acteurs die vloeiend Engels spreken ook niet echt geloofwaardig zijn in zulk een productie. Dat begrijpelijk dat ze Engels spreken, anders krijg je je budget niet rond (al is de Spaanstalige wereld daar groot genoeg voor lijkt me) maar ik moet dan wel weer glimlachen als je ziet dat nauwelijks iemand geïnteresseerd was. Maar doorheen de film zijn briefjes vaak in het Engels, maar die film die wordt bekeken ergens halverwege heeft Spaanse tussentitels. Raar en inconsequent.

Uiteindelijk boeit de film nergens en verveelt al snel. 1,0*.

Binnenkort een vervolg op deze film: Love In The Time Of Corona...

Het kon al bijna niet goed gaan. Ik heb het boek niet gelezen, maar er is een regel bij verfilmingen van meesterwerken. Verfilm ze alleen als ze beroemd zijn om het plot. Als het de stijl of de taal is is het op een enkele uitzondering na onverstandig en als het al iemand moet doen is het een regisseur met een uitgesproken stijl. Newell is een aardige regisseur van mainstreamfilms. Maar je kan er met de beste wil van de wereld geen regisseur met veel stijl van maken, dus een poging van hem is al vrij kansloos. Het accentje acteren plus de wat theatrale stijl heeft soms een onbedoeld komisch effect en dan krijgen we ook nog een tamelijk ongepaste titelsong van jawel; Shakira, toegeven authentieker dan de meeste hits van haar en ook dan de accentjesdialogen. Kan de volgende keer als een regisseur of producent iets als dit als zijn pet project ziet iemand 'm gewoon tegenhouden. Doe het gewoon niet. De film is uiteindelijk een tamelijk sfeerloze en vrij langdradige aangelegenheid en geen moment heb je het idee naar een verfilming van grote literatuur te kijken.