Tai Ji Quan (1974)

goeie film wijse gevechten ziet er fantastisch uit

Prima vechtersfilm die lekker wegkijkt.

Verdraagzame Vechter

Ik vind het tegenwoordig wel interessant om films te zien rond bepaalde vechtstijlen. Zo heb je onder andere de Ip-Man reeks die rond Wing Chun draait (nog een interessante film rond die stijl is het vermakelijke, en die titel zal je weliswaar verbazen, Wing Chun uit 1994) en ook Drunken Fist (Drunken Master met Jackie Chan is daar wel een goede film rond) is een stijl die wel eens regelmatig het scherm siert. The Shadow Boxer gaat echter over geen één van deze vechtstijlen, maar over Tai Chi.

Het begin lijkt dan ook te dienen als een documentairachtige introductie wat de stijl juist inhoudt en nadien kan het plot dan eindelijk van start gaan. Een ietwat standaard verhaal waar we een vechter volgen die eigenlijk enkel incasseert. Langs alle kanten wordt hij bespuwd, geslagen, vernederd en proberen zijn vrienden en werknemers hem talloze keren te overtuigen om in actie te komen. Al goed dat de film nog geen anderhalf uur duurt, want nog langer van deze pacifistische nonsens had geresulteerd in een lagere score vrees ik. Het is uiteindelijk de dood van zijn meester, de dood van zijn beste vriend, de verkrachting én de dood van zijn vriendin die de stoppen doen doorslaan. Je zou voor minder natuurlijk en als liefhebber van het betere vechtwerk was het een noodzakelijke injectie om de film terug wat meer drive te geven, maar het blijft toch raar dat een vechtstijl die zich profileert als een soort van zachtaardige verdediging uiteindelijk resulteert in een gewelddadige climax. Al maakt de laatste scène met Ku-Ding die uitschreeuwt hoe het voelt om iemand vermoord te hebben toch nog wel wat goed.

Het debuut van Wo-Fu Chen en hoewel hij nog een aantal rolletjes zou hebben in andere Shaw Brothers producties, pleegde hij zelfmoord ten gevolge van en een depressie nog voor The Shadow Boxer in première ging. Chen bracht het er nog wel goed van af trouwens. Tai Chi zelf is niet meteen de filmisch indrukwekkende stijl waar ik persoonlijk een film over zou maken, maar Chen oogt in ieder geval erg getraind. De film steunt vooral op hem maar in de bijrollen is er ook nog wel wat interessant volk te ontdekken. Szu Shih deelt nog wat rake klappen uit als dochter van de leraar van Wu Ding en visueel ziet dit er ook nog wel geslaagd uit. Tai Chi is een ietwat trage stijl en Hsueh Li Pao buit dat nog eens wat extra uit door veel slowmotion.

Misschien net iets teveel focus op het verdraagzame aspect van Tai Chi waardoor de film nogal traag oogt en het net iets te lang wachten is op Wu Ding die uitbarst. Verder wel een vermakelijke film uit de stal van de broertjes Shaw, maar ze hebben toch wel wat beter werk uitgebracht in de loop der jaren.

3*

Interessant leesvoer ook nog voor wie wat meer wilt weten rond Wo-Fu Chen:

What happened to Chen Wo-Fu? - Shaw Brothers - Kung Fu Fandom - shaolinchamber36.com

Cool Ass Cinema: Shaw Brothers Cinema: Tragedy at Shaw Studio & Rare Productions