Monday (2000)

Dankje

Ik ben het eens met dit commentaar, behalve dat "het is een groeier". Ik heb de film meteen 5 sterren gegeven.

Toen ik de film gisteravond op het Dejima Film Festival zag, heb ik tot 2x toe geroepen dat het een MEESTERWERK was, en dat is het ook. "HET IS EEN MEESTERWERK!" Zo, 3x is scheepsrecht.

De losse herinneringen zijn fantastisch en absurd!

Het geluid op het festival stond overigens ABSURD hard, in het begin stoorde ik me er een beetje aan, maar later realiseerde ik me dat het in het voordeel voor de film werkte.

5*

Gisteravond ook gezien op de Dejima Film Festival preview, en het is inderdaad een meesterwerk. Prachtig opgebouwd verhaal en goed opgebouwde scenes. Er waren echt hele goede beelden en scenes zoals bijvoorbeeld De dansscene, de eindscene, de barscene met die barman maar vooral de scene waarin hij dat gasmasker opheeft en in die lift stapt met al die duivels Alles was zo goed in beeld gebracht, zo goed opgebouwd, perfecte timing, hele leuke muziek en een meesterlijke fantasievolle sfeer, dat ik me niet kan voorstellen dat iemand die lager dan 5* kan geven

5*

Is de laatste scene niet zo: de hele film wordt je toegespeeld dat het puur door het feit dat hij een geweer in zn handen krijgt, de hoofdpersoon zo handelt. Puur daar vanuit bekeken, is het volgende ook wel enigszins logisch.
Hij beslist puur of de kogel valt of liggen blijft wat zijn vervolg wordt. Het hele gejuich en gedoe speelt zich dan idd eerst in zn hoofd af. Nu de kogel valt, kun je zinspelen hoe het verder afloopt. Niet zoals hij in gedachten zou hebben gehad. Zo mocht hij hopen natuurlijk, niet realistisch

Ik vond Monday minder aantrekkelijk dan Drive. Die humor was toch van andere aard klaarblijkelijk. Of het was m'n eigen mood:

***

Waar is deze te krijgen?

Supergrappige film, en wat een geweldige rol van Ando (de dooie) Deze film stond al een hele tijd op mijn verlanglijstje van films die ik graag wilde zien en is me zeker niet tegengevallen , En ook dit keer gaan een deel van de credits naar Terajima wat een geweldige man 4,5*

Naar mijn weten zijn de Sabu films niet of héél moeilijk te krijgen.

Dat is jammer.

Via internet is hij voor iets van 20 euro wel regio 3 te krijgen...: http://global.yesasia.com/en/PrdDept.aspx/code-j/section-videos/pid-1003964252/

Enkel met Koreaanse ondertitels. Erg leuk voor de Koreanen no doubt. Toch jammer dat deze films Westerse releases ontzegd worden (terwijl Sabu toch populariteit wint of de filmfestivals) en dat de Japanse releases zowat nooit Engelse ondertitels hebben. Blijven duimen maar.

Heerlijk genoten van deze film. Een paar briljante scenes, die reeds hier opgenoemd zijn. Tevens mijn eerste film van deze man.

4,5

Ik volg Ramon K's (Kaas? ) mening.

Meer dan een aantal keer glimlachen kon ik niet bij deze. De film was precies ingedeeld in twee delen, eerste deel 'komisch' en tweede deel zowat actie/drama-ish.

Blessing Bell lag me stukker beter.

Godzijdank eindigde de film niet met de eerder genoemde juich-scene, dat was een lachertje geweest. Daarom steeg de film nog een half puntje naar:

***1/2

Sterk staaltje van de hoofdrolspeler trouwens!

Leuke film met best wel bizarre scenes, maar daar hou ik wel van.

Mooi ge-acteerd van de hoofdrolspeler. Vond het grappig om te zien.

Erg leuke film. De eerste helft van de film was vooral komisch. Ik werd zelf ook best melig van al het gelach in de bar en de disco. De achtergrondmuziekjes pasten ook perfect onder de droogkomische taferelen. De tweede helft van de film was serieuzer, hoewel de juichscene tussendoor totaal absurd was. Erg goed geacteerd door de hoofdpersoon.

Ja, wat moet je met zo'n film. Wat moet je met zo'n regisseur? Jaren terug gezien, toen nog onbekend voor mij. Maar Tanaka is tegenwoordig echt wel een regisseur die zich gemakkelijk bewezen heeft. Wat mij betreft past hij zonder twijfel in het rijtje succesvolle namen uit het Japan van de laatste jaren. Maar echt een grote naam is het niet, zal het denk ik niet worden ook. Dat ondanks zijn successen bij diverse festivals, wat mij enkel een groter vraagteken geeft. Want met Monday levert hij een van mijn favoriete stukjes film. Ooit.

Hiroyuki Tanaka - of 'Sabu' zoals hij zichzelf noemt - is een meester in wat hij doet. Hij heeft in ieder geval het lef om film te maken zoals hij dat wilt, en past onder andere daarom in het handjevol regisseurs dat ik waardeer om hun egoïsme; lekker doen wat je wilt, vooral niet luisteren naar iedereen die het anders zou doen. Het resultaat is origineel, - niet altijd even mooi of perfect, maar op elk mogelijke manier altijd genietbaar. Hij maakt mij je er blij mee. Monday is een mengeling van actie, (zwarte) humor, drama, absurditeiten, wat surrealisme en een vreemde presentatie van moralen. Verteld in verschillende tempo’s – snel en traag -, met een unieke schommeling in sferen.

Tanaka opent de film met een van de meest hilarische introducties ooit. Een twaalf minuten durende, droge, scène van een traditioneel Japanse uitvaart. Er gebeurd werkelijk niets, maar zet met kleine hints de juiste sfeer voor wat komen gaat. Wanneer duidelijk word dat er nog een en ander ‘geregeld’ moet worden betreffende de overledene is absurditeit niet meer weg te denken. Met het constante doordringende getik van een klok op de achtergrond is mijn grijns voor de gehele film in ieder geval compleet.

Vanaf hier gaat de pret verder; en daarmee de ondergang van het hoofdpersonage, Takagi. Elke scène die daarop volgt word lijkt gepaard te gaan met een slokje alcohol, en de meligheid groeit. De eerste scène met zijn vriendin is om te lachen, maar de scène aan de bar met de handlezer is om te gieren. Sabu weet dit makkelijk te versterken met zijn gevoel voor muziek - de manier waarop hij de gecreëerde sfeer zonder twijfel om kan gooien in iets totaal anders is best een gave. Als Takagi op het toilet dansend op het ritme van de muziek aan het plassen is en terugkomt voor de knappe dame die hij zojuist gespot had bevind hij zich ineens in een bar stampvol minder vriendelijke lui.

Dat moment zorgt ervoor dat hij glijdt in een bizar avondje vol drank, muziek en ongecontroleerde acties. Sabu blijft kunstig in het gebruik van tempogevoel en kan zonder aarzeling met de sfeer in een scène schommelen. Zo veranderd ook de ultra hilarische dansscène van Takagi in een sensuele dans met vrouw in zijdewitte jurk. Of het serieuze gesprek met een yakuza wat uitmondt in een eindeloos melige lachbui. Wat opvalt zijn de muziekkeuzes van Sabu, maar nog interessanter zijn de vele climaxen die hij hierin opbouwt, om daarop met een absurde sfeerschakeling te komen. Heel gedurfd, maar constant om te lachen. Ik heb het denk ik nog nooit zo goed gezien. Te noemen is ook de manier waarop Shinichi Tsutsumi zijn rol als Takagi vertolkt, want hij doet het geweldig goed.

Wat waarschijnlijk bijvoegt aan hilariteit is de vertelstructuur van de film; Takagi zit in een hotelkamer en kraakt zijn hersenen over wat er gebeurd is de afgelopen nacht. Steeds meer vallen de stukjes in elkaar, en dat zijn de stukjes die wij zien. Het enige wat wij kunnen doen is lachen om de pijnlijke situatie waarin hij zich verkeerd. Wanneer hij uiteindelijk uit zijn raampje kijkt en daar een politiekorps, tv, journalisten en toeschouwers ziet staan is zijn waanzin compleet. Wat heeft hij gedaan? Wat heeft hem hiertoe gedreven, en zou iedereen dit kunnen overkomen? Met het beetje surrealisme wat Sabu af en toe weet te gebruiken doet hij ons laten denken van wel.

Of we dat echter heel serieus moeten aannemen is nog maar de vraag. Het moraal dat Sabu op het merkwaardige einde naar voren haalt word gewoonweg te belachelijk gepresenteerd om serieus te nemen, en is daarom dubbel zo hilarisch. Ik heb in elk geval weer hartelijk mogen lachen. Dat gebeurd niet vaak meer bij een film tegenwoordig. Monday is een van mijn favorieten, al lange tijd.

4.5 > 5.0/5.0

-Redelijk- briljante film

Ik weet niet, maar dat gedeelte buiten het gebouw aan het einde van zijn illusie.. Ik vond het een magere afsluiter, ook al was het niet het einde. Het echte einde vond ik al wat sterker.

Een paar heerlijk idiote momenten, zoals die scènes met die yakuza lui . Verder erg leuk concept met een goede en soms hilarische uitwerking. Door die ene scène geef ik geen 4,5*, die hadden echter zeker in het vat gezeten. Misschien dat ik er ooit bij herziening op terugkom.

4.0*

Is deze al ergens voor weining te krijgen?

Nee.

Volgens mij alleen duur te krijgen. Zonder ondertiteling.

Of je leesvaardigheid Duits moet goed genoeg zijn: Monday/Blessing Bell

Totaal vreemde komedie dit.

Het begint duidelijk als off beat komedie, met de al vaak geroemde uitvaartscene. Heerlijk droog en meer dan een tikkeltje misplaatst. Van daaruit lijkt het alleen maar gekker te worden, tot er een keerpunt komt.
De film word absurder, zwarter en nog minder lineair. De humor word er alleen maar beter op, zou ik zeggen. In ieder geval anders, subtieler, minder flauw.

Bij het einde had ik dan echt even het idee van GOSH, dit is wel erg moralistisch en dan lijkt het echte einde opeens een fuck you naar alles wat moralistisch is? Lichtelijk geniaal.

Dat is dan ook de conclusie. Off beat humor, situaties die zo absurd zijn dat ze grappig worden, dingen die heel onverwachts aan komen waaien. Maakt dit toch wel erg gelaagd en slim in elkaar gezet. Super!

Zie dat hier een Duitse poster staat (nogal onscherp ook trouwens). Ik heb net de Japanse DVD gekocht met een hoes die me heel wat origineler lijkt. Zal even zoeken of er eentje is, waarop geen prijssticker staat.

Deed me toch iets minder dan 'Postman Blues', maar dit blijft niettemin een prima film. Met de uitvaartsequence vond ik de boel veelbelovend beginnen, maar maar de latere ontwikkelingen waren minder aan mij besteedt of ik had er gewoon mijn dag niet voor.

Ik irriteerde me ook mateloos aan de fake-heroïek, totdat het besef kwam dat het gaat om fake-fake-heroïek! Briljant en een opluchting, want ik was er wel ingetrapt!

Mooie nieuwe poster!

Geweldig leuke film, die naarmate de 'maandag' vordert steeds leuker wordt. Heb me erg vermaakt met dit Japanse werkje, die me regelmatig aan Lynch deed denken.

Vooral dankzij de ietwat mysterieuze (en veelal donkere) sfeer, gecombineerd met veel absurde situaties en ontwikkelingen. Wat een humor. Het begint al best briljant met die pacemaker - en dan raakt hoofdpersonage Takagi steeds meer de weg kwijt.

Want een borreltje gaat er wel in; geweldig hoe-ie die flessen en glazen drank achterover werkt. Deze Monday is sowieso een aaneenschakeling van uiterst grappige scénes; zo'n moment met die shotgun in dat kastje, dat dansen met die vrouw, dat gelach met die yakuza-figuren, de scénes in de bar, dat schrijven van die brief in de hotelkamer, de ''helden-actie'' met die auto voor dat stoplicht en natuurlijk het einde. De structuur van de film is uitstekend; leuk om te zien hoe de herinneringen langzaam tot de climax leiden.

Owh ja, die scéne in die lift (op het einde, met al die duiveltjes? ) is ook geweldig trouwens. Echt helemaal niet van deze wereld zo'n scéne - past geweldig in het absurde / weirde totaalplaatje van deze film. Sterke rol van Shinichi Tsutsumi ook.

Kon 'm nog niet, nu wel. Heerlijke rol, alleen die kop regelmatig al. Ja, heb met prima vermaakt met deze film. Eén om weer eens te zien. Dikke voldoende dus ook.

Heerlijke film, eigenlijk gek want waarom weet ik niet zo goed.

Vond het eerste stuk wel humoristisch, maar nergens echt geniaal ofzo, wel erg stijl- en sfeervol en vooral vanwege de ontwikkelingen wel lollig. Lang is het vooral het cynisme wat overheerst, met een paar erg leuke scenes, zoals het ongemakkelijke gesprek aan de tafel in het barretje, de dansscene en eigenlijk alle scenes bij de Yakuza's. Op het eind wordt het juist wat donkerder en grimmiger en de humor maakt wat meer plaats voor een grauwe sfeer, werkte erg goed. Prachtig de scenes na de bestorming in de gangen van het hotel, en alle sfeer valt met het slot wel op z'n plaats...

Geweldig hoe Takagi het voor zich ziet gebeuren, overreding van de agenten en co, en hoe iedereen dolblij over elkaar heen rollebolt . Vooral het laatste stuk wat me erg beviel. Het gezapige tempo is eerst even wennen (laat ik het zo zeggen, ik had het niet echt verwacht gezien de poster m.n.), maar wat je daarna krijgt is toch wel vooral heel cool. Er echt goed de vinger erop leggen lukt nog niet, het is vooral zo dat het allemaal erg goed aanvoelt qua sfeer en afronding.

4*

Geinig droog filmpje. Soort Hangover meets rampage. Jammer van het iets te melige eind. Had 'm bijna een half punt gekost, Maar de rest van de film verdient toch zeker een dikke 4*

Herzien.

Wat mij betreft de beste klassieke comedy die ik ken (allerlei gekkigheid en extremiteiten humor daargelaten). Tanaka's timing is nagenoeg perfect hier. De opbouw van scenes en grappen, de punchlines en het vaccuum waarin sommige scenes zich bevinden is simpelweg geniaal.

De film mag dan maar een scene of 8-8 bevatten, ze zijn allemaal memorabel en bevatten leuke, geslaagde grappen. Al zijn het dan de grappen zelf niet die zo geweldig zijn, wel de presentatie. Favorietje blijf het "apple juice" moment.

Sterk geacteerd, vlot geschoten, geniale soundtrack (hoewel absoluut niet m'n stijl) en lekkere absurditeiten naar het einde toe. Oertypische Tanaka waarin hij al z'n krachten perfect tentoonstelt. 't Is bijna jammer dat Blessing Bell nog beter is. En extra jammer dat deze film nog steeds niet op DVD te verkrijgen is.

4.5* en een uitgebreide review.

Helaas ben ik niet dezelfde mening toegedaan als Onderhond, hoewel de film best wel goed begon. Het begrafenisritueel vond ik zeer komisch, evenals de scènes bij de Yakuza's waarvan de sensuele dans van het Yakuza meisje Yuko met Takagi er toch wel torenhoog bovenuit stak. Ook de zwoele loungeachtige muziek waar daarbij op gedanst werd vond ik zeer mooi. Daarna ging het helaas geleidelijk bergafwaarts, de humor werd steeds minder en het werd ook alsmaar saaier. Het einde vond ik zelfs een regelrechte afknapper. Jammer. Voor mij had de hele film zich bij de Yakuza's af mogen spelen. Het is ook uiteindelijk de prachtige dansscène die mij er van weerhoudt deze film een onvoldoende te geven.

3,0*

Zoooo fucked up dat deze nergens op dvd te krijgen is. Heb deze nog eens op mijn 11de gezien op de tv en vele momenten liggen nog vers in mijn geheugen.

Enkele heel erg leuke stukken (de uitvaartscène, het stukje met de yakuza/dans, ..) maar ook enkel heel vervelende delen die niets met me deden. Hoofdpersonage vond ik soms zelfs vervelend. Sfeertje was bij momenten intrigerend, andermaal irritant.

Had niet zoveel moeite met het einde, kon ik zelfs wel smaken, kreeg er haast een ABBA-gevoel van.

Kan niet anders dan 3* geven.

Behoorlijk coole film. In navolging van John Milton had ik eerder al Miss Zombie van SABU gezien. Ik was al gewaarschuwd dat dat geen hele typische SABU was, dus deze stond al langer op de watchlist, al was eerder genoemde JM me deze challenge alsnog voor met Monday. En om maar verder mee te gaan: ook ik vond dit een erg toffe film, met fraai gefilmde scenes, onderkoelde humor die ik prima kon hebben, en net weird genoeg om interessant te zijn zonder dat het ten koste ging van het zich gestaag ontvouwende plot.

Takagi heeft namelijk snoeihard gezopen dit weekend, en heeft geen flauw idee meer wat er gebeurd is en al helemaal niet waarom zijn hotelkamer omsingeld is door de ME. Maar zo langzaamaan komen de herinneringen van een goed avondje uit met heel veel alcohol, en meer yakuza dan goed voor is, naar boven. En gelukkig niet op een The Hangover (óók een fijne film) of Dude, Where's My Car (een wat minder fijne film) wijze, maar een stuk subtieler en donkerder. Met alsnog vele fraaie scenes die goed in elkaar zitten en, zoals ik al eerder zei, vaak een licht surreeel en humoristisch ondertoontje hebben. Ik ga meer van SABU opzoeken, dat lijkt me duidelijk.