Che: Part Two (2008)

De film heeft uiteraard hetzelfde probleem als z'n voorganger. Soderbergh maakt er een vrij afstandelijke film van, denkelijk om de kijker zelf een oordeel te laten vellen. De film kijkt als een documentaire, maar de echte Che leer ik hier niet kennen. Ondanks het feit dat de film op zijn dagboeken is gebaseerd. Del Toro speelt wel zeer goed, wat veel goed maakt. De rest zijn allemaal bijrollen geworden, bijna figuranten.

Ik denk dat het 'gevaarlijk' blijft om een (Noord-)Amerikaan een film te maken over een Latijns-Amerikaanse communist. Ik had hier hetzelfde gevoel als bij de film World Trade Center met Nicolas Cage. De maker houdt zich in om toch maar niet op iemands tenen te trappen. Het blijft jammer dat 4 uur film, verspreid over 2 films mij zowat evenveel konden vertellen als 5 minuten Wikipedia.

Beidde delen uit Soderbergh's Che project nu gezien en voor mijn gevoel is het vooral een lange film. Ik kon iig geen wezenlijk verschil ontdekken in aanpak en/of stijl tussen The Argentine en Guerilla.

Ten eerste is het vrij gedurfd van een Amerikaan om een film te maken van een Cubaanse revolutionair en dan nog wel Che Guevara ook nog. Je zal mij niet betrappen op idioterieën als het dragen van een Che T-shirt... Maar de periode van de recente geschiedenis waarin zich dit verhaal afspeelt vvind ik wil een erg boeiende. Samen met The Mororcycle Diaries vormt dit toch een mooi drieluik over het turbulente leven van Che.

Helaas vind ik Soderbergh's aanpak een beetje droog en vraag ik me af wat deze revolutionair nu voor zijn manschappen zo inspirerend maakte dat ze zichzelf voor een grotere zaak wilde opofferen. Ik word niet zoveel wijzer over de persoon Ernesto Guevara. Dit iit tot de Motorcycle Diaries waarin ik een soort ideologisch bewustzijn zich zag ontwikkelen. Nu realiseer ik me wel dat het verplaatsen in een ideologische jonge man minder moeite kost dan het verplaatsen in een revolutionair die een gewapende guerilla voert.

Verder kent de film het euvel dat ver heel veel personages inzitten die mij niet zo veel zeggen, scènes zijn vaak nogal fragmentarisch van opbouw en starten en eindigen zonder enige context. Het maakt de 2x 2uur soms een wat lange zit. Moet wel zeggen dat Del Toro goed in zijn rol zit.

Deel 1 blijft voor mij de boeiendste van de 2, kende ook meer afwisseling in landschappen en verhaal. Vooral omdat daar het politieke verhaal van Cuba parallel loopt met de militaire acties. Actie in het eerste deel was ook van hoger niveau, deel 2 is toch vooral herhaling van de eerste 2 uur maar dan in Bolivia.

Uiteindelijk beoordeel ik het gehele project met een 3* had volgens mij meer ingezeten.

niet te geloven dat deze film zo laag staat wat betreft de score. ik ben blij dat imdb de film wat meer credit geeft.

tuurlijk ieder zn mening. en de film zal vooral een lagere scoren hebben omdat mensen de film te lang vinden maar dat vind ik ook wel een must om een beetje een beeld te geven over dit voorbeeld voor velen.

Misschien nog wel minitieuzer en chronologischer dan het eersye deel, waardoor de regisseur vergeet dat er ook een verhaal verteld moet worden. In vergelijking met deel 1 is de film aan de ene kant wat beter te begrijpen, maar aan de andere kant langdradiger. De focus ligt bij deel 2 op "schipbreuk lijden" en Benicio del Toro overtuigt opnieuw.

Net als deel 1 wordt er een fragment uit het leven van Che genomen. Wel een van de belangrijkste misschien, maar ook een waar relatief weinig over te vertellen is - en dat komt ook nogal door in de haast homeopatische verdunning van het verhaal. Visueel is het dan wel weer zo sterk dat het nog steeds niet echt langdradig aanvoelt, maar zoals Film Pegasus al zegt, in vijf minuten wikipedia weet je meer over Che dan na het kijken van deze film. Wikipedia en film zijn overigens vrijwel exact gelijk in de vermelde zaken, alleen aan het einde zijn er een paar heel kleine verschillen.

Waar het eerste deel zeker nog te smaken valt omwille van het feit alleen dat het een goed beeld van de 'opstand' (revolutie) die in Cuba plaats vond, gaat het tweede deel uitsluitend over zijn acties in Bolivië. Het is daar dat hij ook de dood heeft gevonden dus in zekere zin begrijp ik de keuze van de regisseur. Ik had toch liever in dit tweede deel dat ook zijn andere omzwervingen in de wereld aan bod kwamen en dat het niet beperkt bleef tot Bolivië. Zijn verblijf in Bolivië wordt in detail weergegeven waardoor toch wel een beetje begon te vervelen. Niets dan lof evenwel over de rol van Benicio als Che. Ik had hier toch graag wat meer de persoonlijkheid/drijfveren/... van Che uitgewerkt gezien. Dit blijft te zeer op de achtergrond. Een beetje spijtig als je ziet hoe magnifiek Benicio het wel doet in zijn rol. Misschien had men er beter een miniserie of serie van gemaakt zoals Netflix dat deed met de drugsbaron Plabo (Narco). De biografie van Che leent zich daar meer dan genoeg toe...

Na de Cubaanse revolutie was die Che nogal actief om in andere landen de revolutie aan te wakkeren. In deel 2 gaat ie naar Bolivia en dat is helaas een herhaling van zetten van wat je in deel 1 hebt gezien. Behalve dan dat je ziet dat zijn missie vanaf het begin een hachelijke zaak wordt. Visueel ziet het er wederom weer prima uit, maar omdat ik weinig echt nieuwe dingen gezien heb, scoort dit maar een magere voldoende.

Ché deel 2, en helaas een voorzetting van het eerste deel qua toon. Afstandelijk zoals hier boven ook al genoemd wordt, krabbelend door de jungle en Del Toro die als astmatische werkmier alles probeert te sturen. Waar de eerste nog een beetje boeit doet de tweede dat in het geheel niet. Alles blijft weer oppervlakkig en zijn uitstapje naar de Congo blijft zelfs geheel onbesproken, zijn discutabel status/ geschiedenis eveneens.

Helaas, wellicht dat het gewoon ook een ver-van-mijn-bed-show is. We kennen niet veel van die geschiedenis, andere cultuur, dus dan spreekt het wellicht nog minder aan.

Ook aan het commentaar van het tweede deel heb ik niets toe te voegen.

Interessante film is dit wel, maar het had wel beter gekund.