Bamboozled (2000)

Ik heb even het audio commentaar van Lee onder deze film beluisterd. Hij zei het volgende: Wegens een krap budget! en het versterkt het gevoel van een televisie-uitzending. DV werd gekozen omdat het high def. is.

Niet de NYPD? Het schijnt zelf dat het gebaseerd was op ware feiten, of eerder op een 'legendarisch' politie shooting. Waarbij alle zwarte mensen waren omgekomen en de enige blanke niet. Of dat echt is gebeurd weet ik niet. Waarschijnlijk bedoelde Lee het als een cynische grap. Ik ben bezig met het beluisteren van het commentaar van Lee. Ik ben benieuwd. Ik kom er nog wel eens op terug.



Daar ben ik het helemaal mee eens. Ice Cube rapte er ook over; Dont Worry; MTV will laungh another n*gg*r. Sorry dat ik het woord gebruik. Maar dat is wat hij zei. Een minstrel show is idd. een ergere vorm van wansmaak en was een gekkere behoefte van de markt. Stereotypering in rapvideos lijkt me een andere discussie die moeilijk is, maar wel interessant.



Spike Lee doet zijn best. En ik sta erachter. Maar het argument dat Lee deze dingen aan de kaak te stelt puur uit winstbejag lijkt me overdreven en flauw. En wat betreft de joodse kwestie, die je ook wel eens hoort in de filmwereld. Daar durf ik niets over te zeggen. Ik weet niet of Lee de joodse gemeenschap beschuldigd van uitbuiting en machtspelletjes. Ik hoop het niet.

Dat tweede is natuurlijk een beetje goedpraten.

DV is geen High Def....

Mwah hij bedoelde misschien dat het er scherp genoeg uitzag, maar hij gebruikte de term wel. Of hij het goedpraat.. i don't know.

Tja. Veel slechter kan tegenwoordig eigenlijk niet...

Ik vond het juist heel interessant hoe je met minimale middelen je verhaal kan vertellen (en goed). En zo slecht was het niet en het camerawerk (op zich) al helemaal niet.

lowbuget feel bij deze spike maar het verhaal wist me tco te boeien.
het acteerwerk viel ook niet tegen.

Overigens wel een lekkere soundtrack

3 x gekeken om het geniale te vinden...maar nee, wat een draak...

Het valide issue wordt volkomen verpest door de uitvoering; Lee heeft van deze film echt een zootje gemaakt. Wat een afschuwelijke eenzijdige en puur negatieve karakters zitten er in Bamboozled, wat een slechte dialogen, wat een slaapverwekkend tempo.

Lang, saai, drammerig, slecht gemaakt, vreselijk geacteerd, vervelend, tenenkrommend, een aanfluiting, in de flop 100 ermee.

0,5*.

'Bamboozled', ofwel "hoe Spike Lee een interessant concept vergalt" door ons te sterk in te smeren met zijn moralistische zeik (> neem bv. dat einde ) en door de lelijkste cinema ooit af te leveren, want zelfs een documentaire komt hier niet mee weg. Een deftige camera kost echt niet zóveel geld, dus Spike Lee maakt deze keuze ongetwijfeld bewust, God mag weten waarom.
Humor kwam af en toe eens opdagen in deze film (vb. alle negers van 'The Mou Mou' worden doodgeschoten behalve die blanke), maar algemeen gezien is deze 'satire' te bizar voor woorden. Een film over lachen met negers, waarin men nog eens lacht met negers.
Het basisidee bevalt me wel (> het absurde erin), en daarom krijgt de film nog een 1,75* Maar verdienstelijk is dat in elk geval niet...

Typisch blank gelul in deze topic. Dit is een geniale film die een ieder met een beetje BASIS kennis omtrent de Amerikaanse maatschappij zou waarderen. De karakters zijn ijzersterk, de blank man die zich gedraagt als een neger en de neger die zich gedraagt als een blanke...Het ene wordt wel geaccepteerd het andere niet. De hele maatschappij "vernegert" maar tot een bepaalde hoogte wordt die andere kleur ook geaccepteerd. Spike raakt zoveel pijnlijke punten aan dat je er een essay over kan schrijven. De reacties hier slaan de plank zo erg mis dat ik er gewoon teleurgesteld over ben..Je zou er zo'n prachtige discussie over kunnen voeren..

Jammer dit..

Rauwe, snoeiharde satire van Spike Lee. Onsubtiel plaatst hij stereotype rap-videos met bitches en ho's naast Minstrel Shows, waarmee Lee maar al te duidelijk schetst hoe de zwarte cultuur wordt uitgebuit en blanken er mee lachen. Het erge is dat de meeste zwarten er ook nog gewoon aan mee werken ook. Ondertussen parodieert hij urban merchandise als kleding (Timmy Hillnigger) en al die HipHop-drankjes (Da Bomb) en wordt alles zo overdreven mogelijk neergezet. Zwaar over-the-top allemaal maar wel geweldig.

Inderdaad zwaar over the top maar juist dat maakt de film zo sterk. Je zou verwachten dat iedereen het dan ziet maar helaas..Toch niet..De eerste keer dat ik die gosert trouwens Tommy Hillnigger hoorde zeggen kwam ik echt niet meer bij, ik dacht dat het een grap was van de gosert zelf maar het is een "zwarte" grap van Spike..Wel erg goed...

Inderdaad zwaar over de top, maar ik vond de film maar gedeeltelijk goed werken. Het punt werd zelfs voor een dergelijke over-de-top-film teveel door je strop gedouwd, dat kan dan nog wel zo 'leuk' of 'treffend' zijn, het begon mij gewoon wat te vervelen.. Sommige scènes vond ik dus wat saai. En het ergste van de film was nog het visuele aspect, het zag er vaak gewoon niet uit.. Jammer, want een paar erg leuke grappen (al dan niet zodanig bedoeld), scherpe fragmenten en doeltreffende scènes.

kan niet wachten tot ik deze weer kan zien... heb hem zo'n 6 jaar geleden een x op tv gezien als''middagfilm'' en heb er serieus nog vaak aan gedacht...

Jada Pinkett Smith is lekker, Wayans lekker mallotig met "blank accent" en Michael Rapaport lekker lomp als "wigger", maar oei wat een belabberd beeld en geluid en de speelduur schrikt me toch ook wel af.

Het begint goed met lekker politiek incorrecte grappen die alles omdraaien (de blanke manager Rapaport noemt zich bijvoorbeeld zwarter dan de "Oreo Cookie" die Wayans speelt en begint het woord nigger tegen hem te gebruiken).

Alle drukmakerij om huidskleur (of het nu om dat brave politiek correcte gaat of juist het incorrecte) is op zichzelf al lachwekkend maar het ligt duidelijk toch gevoelig bij Spike Lee zelf die toch allerlei issues aan wil stippen. Dat maakt het allemaal misschien toch weer te serieus, daar waar South Park werkelijk alles in de zeik durft te nemen (voorzover ze geen beveiliging tegen moslim extremisten ervoor nodig hebben).

Wat wel hilarisch is is dat vooral de politiek correcte blanke liberals zo anaal reageren op de blackfaces terwijl veel zwarten het grappig vinden.

Met alle slang en het slechte geluid vind ik hem te slecht te volgen om nu af te kijken maar wellicht vind ik betere ondertitels. Interessante film in ieder geval.

Nu eindelijk volledig gezien (in episodes want eigenlijk duurt ie toch wel te lang). Genoemd is al de belabberde beeld-en geluidskwaliteit, maar het was goed te volgen.

Vooral in het begin van de film zijn er wel iets teveel ouwehoer scenes, die zijn ook direct te herkennen door de lui eronder gezette R&B soundtrack die niet echt lekker aansluit. De scenes waarin het verhaal wel belangrijke wendingen neemt zijn een stuk sterker in beide opzichten: dialoog en muziek.

De opzet met de straatartiesten maakt het verhaal interessanter omdat je toch een stukje meeleeft met ze. Wayans heeft een nogal malle rol terwijl Pinkett-Smith naturel speelt en zo zijn er wel meer onevenwichtigheden, Lee heeft toch wat moeite gehad met consistentie en als satire is het niet helemaal geslaagd daardoor. Grappig en apart is het, maar buikschuddend leuk wordt het nooit, zeker niet naarmate de film vordert.

Het einde is veel te melodramatisch en geforceerd. Ook bij het bekijken van de oude blackface fragmenten kan ik niet zonder meer oordelen dat de tv-wereld een enorm "zondig" verleden heeft omdat karikaturen nu eenmaal niet louter van zwarten gemaakt werden en worden, maar van iedereen, zeker in de tekenfilm.

Nu is het natuurlijk wel zo dat met blackfaces een karikatuur gemaakt werd van een hele bevolkingsgroep en dat dat buitensporig lijkt, hoewel rednecks en hillbillies toch ook wel vaak die behandeling krijgen, zelfs nu, kijk maar naar het zeer recente "3 Billboards in Ebbing, Missouri".

Ik heb er geen problemen mee dat eigenlijk alle blanken in de film min of meer "fout" zijn. Er zitten ook genoeg zwarte sukkels in, neem die terroristische Mau Maus. Door die dom pratende en militante idioten (waarbij Mos Def toch wel iemand speelt met een stuk of 50 punten onder zijn eigen IQ, vermoed ik) kreeg ik ook niet het gevoel dat er een mening door mijn strot werd geduwd maar dat ik er zelf over moest nadenken. Gelukkig!

Wat op zich wel indruk maakt is de psychologische strijd (met vooral zichzelf) die de neger die vooral moet dansen en entertainen moet voeren, omdat het moeilijk is voor zo iemand het los te zien van de "zwarte" bladzijden uit de Amerikaanse geschiedenis.

Een goede film om rondom Sinterklaas uit te zenden, maakt de discussie weer los en zet tot denken aan. Mijn mening vooralsnog: blackface is onmiskenbaar iets wat sommigen doet denken aan een nare tijd maar het vermeende racisme is te vaak in het oog en hoofd van de toeschouwer.

Kijk nog maar een keer dan. Delacroix (Wayans) accepteert duidelijk niet met nigger aangesproken te worden door Rapaport (die daarna nog even provocerend nigger, nigger, nigger roept, tot zijn grote ergenis). Tarantino wordt nog even genoemd, die mocht het woord ook niet gebruiken. Dus ongeacht wat Lee ervan vindt, in zijn eigen film is het in ieder geval duidelijk dat die acceptatie van de blanke die zich zwart gedraagt er helemaal niet is. Die ene Mau Maus die niet neergeknald wordt is blank, een "wigger" en smeekt om ook de kogel te krijgen...ik kan me niet voorstellen dat deze sukkel de goedkeuring van Lee mag genieten. Het was een nuttige idioot voor een groep militante gestoorden. Dat hij als enige blanke niet neergeschoten wordt, is wel weer een weinig subtiele statement van Lee naar racisme onder de politie toe. Die zal ongetwijfeld bestaan, toch hebben zwarten in Amerika heel duidelijk meer te vrezen van elkaar en ook dat maakt Lee duidelijk.

Het lijkt mij dat Lee i.i.g. vindt dat noch de blanke, noch de zwarte zijn afkomst moet verloochenen en dat de geschiedenis het heden zodanig inkleurt dat we niet alles kunnen verdragen, alsof er niets is gebeurd, ook niet in het nieuwe millennium.

Uiteraard was hij daarbij niet op de hoogte van wat in Nederland allemaal gebeurt met dank aan "onze" vrienden van de Koran: kransen schoppen tijdens de dodenherdenking, verstoringen tijdens Joodse begrafenissen, schrappen van de Holocaust voor de geschiedenislessen op middelbare scholen...maar daarvoor geldt wat mij betreft dezelfde boodschap. En de associaties die gelegd worden tussen Zwarte Piet en Blackfaces zijn begrijpelijk maar historisch onjuist, weet iedereen die zich verdiept in de herkomst van Sint Nikolaas.

Verraad? Ik weet het niet.

Zijn plan was juist om ontslagen te worden bij het bedrijf waar hij niet erkend werd. Het succes had hij niet verwacht en die Award weigert hij. Veel zwarten vinden zijn show ontzettend leuk. En ja, wat hij eerder wilde maken, een soort Cosby show, dat werd juist afgekeurd door veel zwarten omdat het te braaf en niet representatief was. Ik zag het niet meteen als "verraad", dat ontslag van Pinkett-Smith (die je ook niet als heilig hoeft te zien) leek me meer emotioneel ingegeven vanwege die ruzie. Dat hij boos is op die danser die weigert op te treden...als al dat publiek er zit, de show must go on en die Rapaport reageert nog veel vuiler (noemt het tapdans talent dime a dozen en ja ergens heeft hij natuurlijk gelijk) maar looft later toch een miljoen uit...niemand is echt evil in mijn beleving (die Mau Maus misschien) maar wel blind voor bepaalde problemen.

Velen zien wat ze willen zien bij zo'n film maar Lee heeft met Jungle Fever en Do The Right Thing toch wel aangetoond de meerdere kanten en nuances van het racisme-verhaal te kunnen zien. Dat is met deze film minder gelukt maar ik zie iemand liever fouten maken dan te braaf doen.

Aardige film over een tv-maker die een tv-show lanceert die voor veel ophef zorgt. Spike Lee is niet bepaald subtiel met de boodschap van deze satire (de problematische portrettering van de zwarte medemens op tv en in de film). Zeker wel een aantal goeie scenes die het punt goed weten te maken, echter valt het te veel in herhaling en gaat het te lang door. De intonatie van Damon Wayans is soms wat irritant.