Ze bestonden nog : films met Veronica Lake...dit was practisch de laatste schijnbaar, waarna ze geheel in de vergetelheid raakte in Hollywood. Was hier al duidelijk over the hill, ziet er niet gezond uit en bovendien niet in een rol die ik haar het liefst zie spelen : die van sassy, feisty, streetwise powerchick. Neen, hier moet ze een soort damsel in distress voorstellen peplum style, vol onnozele en passieve bewondering voor held de Cordova.
Het betreft hier overigens een soort remake, of liever : er zijn 2 films die zo'n beetje tegelijkertijd werden opgenomen met dezelfde intrige, 1 voor de Mexicaanse markt met behalve de Cordova ook LM als de bad guy en niemand minder dan Sara Montiel als de heldin onder de titel furia roja, voor het Amerikaanse publiek werd deze versie in mekaar geknutseld met behalve Lake ipv Montiel ook Scott als de bad guy, als gebruikelijk bakt hij er niet te veel van.
De setting biedt kenners/ liefhebbers niets nieuws : het Mexico van Maximiliaan en Juarez, waar een nietsvermoedende Lake en haar moeder een "stronghold "van de reactie in hopen te treffen, daar waar ze zelf tot de verliezende partij van de civil war ten noorden van de rio grande behoren.
Al snel begrijpen we dat dit geen western is alla Veracruz, maar een semipeplum/ swashbuckler met bijbehorend verloop en stock characters : held de Cordova, bad guy Scott, damsel in distress Lake om wie de mannetjes mogen vechten. Dat doen ze helaas op nogal knullige wijze dankzij de regie van b- film regisseur Sekely ( die jullie ook kennen van the scar en day of the triffids ..), zeer statisch en met erg zwakke "actie "scènes die vaak lomp gecut zijn, met als dieptepunt de verplichte "bevrijdings "scène op het schavot. En ja, natuurlijk is de Cordova voorzien van een "komische "chicano sidekick/ bandiet van het type zoals we dat uit tig westerns kennen. Principiële kijkertjes storen zich wellicht nog meer aan de stereotiepe negerlakei van Lake, oom Tom und kein Ende.
Lake probeert het nog wel, kan het echter niet, was zo te zien ziek, zwak, misselijk en vrij weinig te zien in close- up, niet toevallig. In feite probeert alleen de Cordova er nog iets van te maken met enig succes, zichzelf wel insprekend gelukkig. Niet evident : deze voor het Amerikaanse publiek bestemde film heeft een ronduit gruwelijke dubbing, met als dieptepunt waarschijnlijk het koppeltje Maximiliaan/ Charlotte, klonken als downies. Of misschien was dat de bedoeling.
Wat vonden de genreliefhebbers hier eigenlijk van, en hoe verhoudt deze film zich tot de versie met de hun welgekende Montiel ? Is die een stuk beter ?